Filanagnostis

        [...Ένοχος! Στα μάτια της αστυνομίας, στα μάτια της κοινωνίας, μα πρώτα απ’ όλα ένοχος στα μάτια τα δικά μου. Αν πονάω; Δεν ξέρω ακόμη. Ένα μούδιασμα νιώθω, που ξεκινάει από το κεφάλι μου και μου παραλύει τα άκρα. Φαντάζομαι, όσο περνάει ο καιρός και κρυώνει το τραύμα… ναι. Ίσως τότε να αισθανθώ τον πόνο.  Είσαι εκείνος που μπόλιαζε τη νύχτα μου με αστέρια, που μπόλιαζε τον ύπνο μου με όνειρα. Και τώρα τι μου μένει; Αργεί να ξημερώσει και τα βράδια με καταπίνει το σκοτάδι. Ύπνο χωρίς όνειρα είναι θάνατος, νύχτα χωρίς αστέρια είναι έρεβος, ανυπαρξία. Άδεια νύκτα… χωρίς μια ευχή να κρέμεται στο μαύρο της στερέωμα. Άδεια και τα χρόνια που έζησα ως τώρα δίπλα σου. Προδομένα χρόνια. Μα σε ποια αυταπάτη παγιδεύτηκα; Ποιον εαυτό σου πίστεψα; Ποια εκδοχή σου αγάπησα; Τα χρόνια δίπλα σου ήταν φενάκη. Κάλπικα όλα όσα περάσαμε, ανίσχυρες, καμουφλαρισμένες απόψεις. Έζησα την λάθος εντύπωση, έζησα την πιο εξεζητημένη σου εκδοχή. Έζησα λάθος...]      ΤΟ ρ ΤΗΣ ΕΡΩΜΕΝΗΣ. Από την νέα της ε