"Κάθε χρόνο στο Μανχάταν" Guillaume Musso εκδόσεις Κλειδάριθμος
[…«Έλα μαζί μου», είπε και σηκώθηκε από την καρέκλα του. Τον ακολούθησα με βαριά καρδιά. Με πήγε στο παλιό σπίτι του φαροφύλακα. Ήταν ένα μικρό εξοχικό σπιτάκι, παλιακό, που μύριζε κλεισούρα. Στους τοίχους ήταν κρεμασμένα ψαρόδιχτα, ένα τιμόνι πλοίου από λακαρισμένο ξύλο και μερικοί πίνακες της σειράς, ζωγραφισμένοι από ντόπιους καλλιτέχνες, με τοπία της περιοχής. Στο γείσο του τζακιού ήταν τοποθετημένες μια λάμπα πετρελαίου και η μινιατούρα ενός ιστιοφόρου κλεισμένη σ’ ένα μπουκάλι. Ο πατέρας μου άνοιξε την πόρτα ενός διαδρόμου με καμιά δεκαριά μέτρα μάκρος και με καλογυαλισμένες ξύλινες σανίδες στους τοίχους. Ο διάδρομος συνέδεε το σπιτάκι με τον φάρο. Όμως, αντί ν’ ανέβει τη σκάλα για να πάμε στην κορυφή του φάρου, ο πατέρας μου άνοιξε μια ξύλινη καταπακτή που οδηγούσε στο υπόγειο. «Έλα μαζί μου!» είπε επιτακτικά…] Στο νέο βιβλίο του Μισό που κυκλοφόρησε πρόσφατα παρακολουθούμε την ιστορία του Άρθουρ, ενός γιατρού που ερωτεύεται παρά...