Νέες κυκλοφορίες από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

 
 Τι σκεφτόμαστε όταν σκεφτόμαστε το ποδόσφαιρο
Συγγραφέας: Simon Critchley
Μετάφραση: Αντώνης Καλοκύρης
Το ποδόσφαιρο έχει να κάνει µε πάρα πολλά πράγµατα. Τη µνήµη, την ιστορία, τον τόπο, την κοινωνική τάξη, το φύλο (κυρίως το αρσενικό, αλλά ολοένα και περισσότερο και το θηλυκό), την ταυτότητα, την οικογένεια, την κοινότητα, το έθνος. Κι ενώ είναι υπόθεση συλλογική, σοσιαλιστική σχεδόν στην ουσία της, ανθεί µέσα στην απληστία, στη διαφθορά, στον καπιταλισµό και στην απολυταρχία.


Ο φιλόσοφος Σάιµον Κρίτσλεϋ επιχειρεί να κατανοήσει όλα τα παραπάνω και να συγκροτήσει µια αισθητική, ακόµη και µία ποιητική του ποδοσφαίρου, να καταδείξει τι είναι όµορφο σ’ αυτό το όµορφο παιχνίδι. Και να περιγράψει το πώς, παρακολουθώντας έναν αγώνα ποδοσφαίρου, ανακαλύπτουµε µια πολύ ειδική διάσταση του χρόνου, πώς η µαγεία του αποτρέπει τη λήθη, πώς εµείς οι θεατές συµµετέχουµε στο παιχνίδι.
Ο Σάιµον Κρίτσλεϋ (γενν. 1960) έχει γράψει µεταξύ άλλων τα έργα Το βιβλίο των νεκρών φιλοσόφων (Εκδ. Πατάκη, 2009), Memory Theatre και On Bowie. Είναι καθηγητής φιλοσοφίας στο New School for Social Research στη Νέα Υόρκη, µέλος του Διοικητικού Συµβουλίου του Ιδρύµατος Ωνάση και επιµελητής περιεχοµένου στη στήλη φιλοσοφίας «The stone» στους New York Times. Κατάγεται από το Λίβερπουλ και παρακολουθεί την οµάδα του µε αφοσίωση κάθε Σαββατοκύριακο, 5.289 χιλιόµετρα µακριά από το Άνφιλντ.

Άρτουρ Σοπενχάουερ
Η σοφία της ζωής
Μετάφραση: Μυρτώ Καλοφωλιά

«Στις σελίδες αυτές θα μιλήσω για τη Σοφία της Ζωής με τη συνηθισμένη έννοια της λέξης, ως την τέχνη δηλαδή του να ρυθμίζουμε τη ζωή μας έτσι ώστε να αντλούμε τη μεγαλύτερη δυνατή απόλαυση και επιτυχία· μια τέχνη τη θεωρία της οποίας μπορούμε να ονομάσουμε Ευδαιμονολογία, καθώς μας διδάσκει πώς να υπάρχουμε ευτυχισμένοι. Αν τη δούμε από μια καθαρά αντικειμενική σκοπιά, ή καλύτερα ύστερα από ψύχραιμη και ώριμη σκέψη –καθότι το ζήτημα αφορά αναγκαστικά και υποκειμενικές εκτιμήσεις–, η ευτυχισμένη ύπαρξη μπορεί ίσως να οριστεί ως η ύπαρξη που θα την προτιμούσαμε ξεκάθαρα από τη μη ύπαρξη, κάτι που συνεπάγεται πως θα έπρεπε να επιμένουμε σε αυτή χάρη στην ίδια της την αξία και όχι μόνο από τον φόβο του θανάτου και ακόμα, να μην επιθυμούμε ποτέ να φτάσει σε ένα τέλος».

Ο Σοπενχάουερ είναι ένας από τους ελάχιστους φιλοσόφους που μπορούν να γίνουν κατανοητοί δίχως ερμηνευτικές σημειώσεις. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως όλες οι θεωρίες του προκύπτουν κατευθείαν από την ίδια τη ζωή, πως έχουν ως πηγή έμπνευσης την παρατήρηση και πως ερμηνεύουν τον κόσμο ως έχει· και πως, όποια και αν είναι η άποψή του, επιμένει να επικαλείται την εμπειρία της καθημερινότητας.
Ο Γερµανός Άρτουρ Σοπενχάουερ (1788-1860) ήταν ένας από τους πρώτους Ευρωπαίους φιλoσόφους που αντιλήφθηκαν την αξία των ανατολικών φιλοσοφιών, όπως ο βουδισµός, ενσωµατώνοντάς τες στο έργο του. Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο, 2011, Για τη δυστυχία του κόσµου, 2013, και Η τέχνη του να είσαι ευτυχισμένος, 2015.

Εκεί που τελειώνει η ιστορία
Συγγραφέας: Αλεσσάντρο Πιπέρνο
Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου
Ο Ματτέο Τζέβι ήταν στη Ρώμη λίγο περισσότερο από ένα εικοσιτετράωρο και ήδη ονειρευόταν να μείνει εδώ για πάντα. Βέβαια, στο Λος Άντζελες είχε δύο συζύγους (εκ των οποίων η μία εν ενεργεία), όμως σε τελική ανάλυση είχε και εδώ δύο (εκ των οποίων η μία εν ενεργεία). Και παρ’ όλα αυτά δεν ένιωθε δεσμευμένος με καμία από τις τέσσερις. Στα πενήντα έξι του χρόνια μπορούσε να θεωρείται, και όχι μόνο ως προς αυτό, μάλλον ελεύθερος.
Ο Ματτέο βρίσκεται στην πτήση που από το Λος Άντζελες τον φέρνει πίσω στην Ιταλία, από όπου αναγκάστηκε να το σκάσει πολλά χρόνια πριν λόγω χρεών, εγκαταλείποντας από τη μια μέρα στην άλλη και την οικογένειά του. Η επιστροφή του επικρέμαται σαν θεομηνία, χειρότερη κι από εκείνες που ακολούθησαν την ξαφνική φυγή του.

 
Ο Αλεσσάντρο Πιπέρνο γεννήθηκε στη Ρώμη το 1972. Διδάσκει Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Τορ Βεργκάτα. Το 2005 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα, Με τις χειρότερες προθέσεις (Εκδόσεις Πατάκη, 2007). Είναι επίσης συγγραφέας του Il demone reazionario. Sulle tracce del Baudelaire di Sartre (Gaffi, 2007) και του Contro la memoria (Fandango, 2012). Το 2012 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα Διωγμός, επίσης από τις Εκδόσεις Πατάκη, το οποίο βρέθηκε στην τελική λίστα των υποψήφιων βιβλίων για τα βραβεία Medicis και Femina στη Γαλλία, τιμήθηκε με το Prix du Meilleur livre étranger και, μαζί με το Αχώριστοι (Εκδόσεις Πατάκη, 2015), το οποίο κέρδισε το Βραβείο Strega 2012, αποτέλεσε τη διλογία «Φωτιά, φίλη της μνήμης».