Θεοχάρης Μπικρηρόπουλος Μια συνέντευξη Εφ΄όλης της ύλης…

     Δεκαέξι βιβλία κυκλοφορούν με την υπογραφή του σε Ελλάδα και Ιταλία και πλέον ο Θεοχάρης Μπικηρόπουλος, που έμαθε να απολαμβάνει την αγάπη των αναγνωστών του και να την ανταποδίδει μέσα από πολλά και διαφορετικά είδη λογοτεχνίας, δοκιμάζει ένα νέο είδος: Τις διακαλλιτεχνικές συνεργασίες, όπως εκείνη με την εικαστικό Ειρήνη Μητούδη η οποία «εγκιβώτισε» μέσα στα έργα της τα χαϊκού του. Όπως λέει «Στην εποχή μας, που προτεραιότητα είναι να καταφέρουμε να ζήσουμε, να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες της ζωής μας, να έχουμε δουλειά και φαγητό, η τέχνη φαντάζει πολυτέλεια και ίσως περιττή. Αυτό το «περιττό» δίπλα στο αναγκαίο, είναι η τέχνη».

 

-         Θέατρο,  ποίηση, μυθιστόρημα, ζωγραφική, μελέτες, συγγραφή γενικότερα, με δεκαέξι βιβλία στο ενεργητικό σας. Πως ξεκίνησε το συγγραφικό/εκδοτικό σας ταξίδι;

To «εκδοτικό» ταξίδι ξεκίνησε τυχαία από μια εκπομπή στο ράδιο ΔΙΑΥΛΟΣ της Κομοτηνής σε μια έξοδο στη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας το 1989, όπου κάλυψα ως καλεσμένοςτο κενό …καλεσμένου που δε μπόρεσε να προσέλθει, μιλήσαμε για λογοτεχνία, διαβάστηκαν κάποια ποιήματά μου, τα τηλέφωνα «χτυπούσαν» συνεχώς και στο τέλος της εκπομπής ο παραγωγός μου έβαλε την ιδέα της έκδοσης! Το 1992 κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο, ποιητική συλλογή με ζωγραφιές δικές μου σε Α4 μέγεθος. Δε μπορούσα να φανταστώ ότι σήμερα που μιλάμε θα έχουν εκδοθεί 16 βιβλία μου σε Ελλάδα και Ιταλία,  με πολλές επίσης συμμετοχές σε συλλογικούς τόμους. Η συγγραφή, το «γράψιμο» πλέον είναι τρόπος ζωής. Η συγγραφή ως ψηφίδα στο μωσαϊκό του πολιτισμού, είναι πολιτισμός, είναι πεδίο έκφρασης και ανήκει σε όλους.

-         Ποίηση – Λογοτεχνία. Έχουμε διαβάσει και ακούσει πολλούς ορισμούς. Με ενδιαφέρον να δούμε τη δική σας οπτική.

         Ποίηση είναι η ομορφιά, η ελευθερία, η δικαιοσύνη. Είναι η αισθητική, είναι η ευγένεια, είναι ο σεβασμός, είναι το ιδανικό, είναι το ωραίο, είναι η προσπάθεια για τη θέωση… Είναι αυτό το ξεχωριστό που εκπλήσσει. Είναι το φως. Ο έρωτας. Η αγάπη. Ποίηση, λογοτεχνία, τέχνη, είναι το λιμάνι που καταφεύγουμε όταν μας απογοητεύει η μιζέρια και το γκρίζο. Όταν όλα είναι ψεύτικα, βρώμικα, φθηνά, πρόσκαιρα, υποκριτικά, «δήθεν», στο λιμάνι της λογοτεχνίας βρίσκουμε«το καταφύγιο που φθονούμε» όπως είπε ο Καρυωτάκης.

-         Ποιο είναι το κοινό που απευθύνεστε;

         Απευθύνομαι σε όλους, άντρες, γυναίκες, παιδιά. Ο πολιτισμός ανήκει σε όλους. Γράφω με όρους του σήμερα με το βλέμμα στο μέλλον. Οι πρωταγωνιστές που επέλεξα είναι άντρες. Δε μπορεί να ζουν τους μεγάλους έρωτες μόνο οι γυναίκες, δε γίνεται να είμαστε μιάσματα, δε γίνεται να είναι όλοι οι άντρες κακοί… Ανέλαβα να υπερασπιστώ τους άντρες και όλα όσα κάνουν και για τους λόγους που τα κάνουν. Ενδεχομένως να αποκαλύπτω τον τρόπο που σκεφτόμαστε οι άντρες!

-         Στη σημερινή εποχή, υπάρχουν όρια ανάμεσα στην ποίηση και στην πεζογραφία;

        Υπάρχουν όρια, υπάρχουν κανόνες, υπάρχει μέτρο, υπάρχουν είδη με «ταυτότητα» που χαρακτηρίζουν την εποχή τους… Αυτά τα όρια και τα είδη μπορούμε να τα ξεπερνάμε, να τα εξελίσσουμε …αρκεί αυτό που γράφει ο καθένας με όποιον τρόπο γράφει, να προκαλεί κάτι σε κάθε αποδέκτη, σε κάθε άνθρωπο. Να προκαλεί συγκίνηση, να νοιώσει το μεγαλείο της λογοτεχνίας, να έχει αξία τις ώρες που το μέσα μας ψάχνει καταφύγιο, αποκούμπι, ή λιμάνι…

-         Το μυθιστόρημα σας, με τίτλο « BLACK PEARL» έκανε 2η έκδοση και συνεχίζει δυνατά. Μιλήστε μας γι΄αυτό το βιβλίο.

Με το « BLACK PEARL» έκανα μια στροφή στη θεματογραφία και είχε απρόσμενα μεγάλη επιτυχία, καθώς οδεύει στην τρίτη έκδοση. Είναι ένα βιβλίο σημερινό.Το έχουν χαρακτηρίσει αστυνομικό με προεκτάσεις μυστηρίου, ψυχολογικό θρίλερ, κοινωνικό… ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα! Το βιβλίο μιλάει για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Γράφτηκε σήμερα, για το σήμερα, με το βλέμμα στο μέλλον. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι μεγάλη και όσοι το διάβασαν έγιναν οι καλύτεροι «διαφημιστές» του. Παρόλες τις 616 σελίδες του διαβάζεται ευχάριστα κρατώντας το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία σελίδα όπου υπάρχουν δυο ανατροπές! Τα ερωτήματα που αιωρούνται διαβάζοντας το βιβλίο είναι αν η τύχη  ή οι επιλογές μας, διαμορφώνουν αυτό που γινόμαστε, η απληστία ή τα πάθη, ή και τα δύο μαζί. Μέσα στο BLACK PEARL καταλύεται κάθε εικόνα τάξης, πολιτισμού, σεβασμού, καθωσπρεπισμού. Οι επιβάτες, πίνουν, καπνίζουν, ερωτοτροπούν, τζογάρουν, σπαταλούν το χρήμα που προήλθε από παράνομες δραστηριότητες, διεκδικούν ακόμη περισσότερα, χάνουν τα πάντα. Αποκαλύπτεται το πορτρέτο της κοινωνίας μας, σήμερα. Όλα καλύπτονται από ένα μυστήριο, από το σκοτάδι της νύχτας. 5 θάνατοι, κανένας ένοχος.

-         Τολμήσατε Χαϊκού. Διαβάσαμε μια διθυραμβική κριτική από τον καθηγητή του πανεπιστημίου του Νις κ. Θανάση Μπίντα, για την συλλογή σας «Ορφέας και Λειβηθρίδες».

Τα χαϊκού είναι μια Ιαπωνική φόρμα ποίησης. Πρέπει να δώσεις εικόνα ή μήνυμα μέσα σε ένα δεκαεπτασύλλαβο. Υπάρχουν στον πολιτισμό μας από την αρχαιότητα τα επιγράμματα: «Ω ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»..! Έτσι είναι σχεδόν και τα χαϊκού!

Η συλλογή «Ορφέας και Λειβηθρίδες» περιλαμβάνει 257 χαϊκού και πραγματικά η κριτική του αξιότιμου καθηγητή Θανάση Μπίντα ήταν όπως λέτε διθυραμβική. Με συγκίνησε. Μπορεί να τη βρει ο καθένας στο διαδίκτυο. Σήμερα γράφονται χαϊκού παντού σε όλο τον κόσμο, αλλά έχουν «απεγκλωβισθεί» από την Ιαπωνική φιλοσοφία. Είναι πιο ελεύθερα. Εγώ κρατάω πιστά το 17σύλλαβο προσπαθώντας να δώσω μια εικόνα ή ένα μήνυμα, με τα τρίστιχά μου.

-         Πρόσφατα κυκλοφόρησε μια καινούρια έκδοση με τίτλο «Εγκιβωτισμός». Είναι όμως διαφορετικό από μια κοινή έκδοση. Ας τη γνωρίσουμε.

Είναι έγχρωμο, σκληρόδετο λεύκωμα που περιλαμβάνει χαϊκού και εντυπωσιακά κολάζ της γνωστής εικαστικού Ειρήνης Μητούδη, η οποία «εγκιβώτισε» μέσα στα έργα της τα χαϊκού. Σε μια εποχή που δεν είναι εύκολες οι διακαλλιτεχνικές συνεργασίες, εμείς συνεργαζόμαστε άψογα και τώρα ετοιμάζουμε την 3η συνεργασία που πιστεύω θα εντυπωσιάσει! Ήταν μια ιδέα για το επόμενο μυθιστόρημά μου αλλά νομίζω ότι αυτό που θα παρουσιάσουμε θα είναι πολύ καλύτερο και πρωτότυπο.  Με το Λεύκωμα «ΕΓΚΙΒΩΤΙΣΜΟΣ» συμμετείχαμε στα «18α Αικατερίνεια», σε εκδηλώσεις δήμων, Φεστιβάλ, σε διάφορα projects στην Κατερίνη, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, το βιβλίο επιλέχθηκε και συμμετείχε στην διεθνή έκθεση βιβλίου στο Λονδίνο και από 28 Σεπτεμβρίου ο «ΕΓΚΙΒΩΤΙΣΜΟΣ» θα βρίσκεται στον Βόλο, στη Λαμία και όπου μας καλέσουν, μέχρι να κυκλοφορήσει η νέα μας πρόταση, που, ήδη σας αποκάλυψα.

-         Υπάρχουν χαϊκού που περιμένουν το χώρο και τον χρόνο τους μέχρι να φθάσουν στην έκδοση;

Πράγματι, υπάρχουν 150 χαϊκού που «ωριμάζουν» στο συρτάρι μου! Στις εκδηλώσεις που συμμετέχω διαπίστωσα ότι ο κόσμος δεν γνωρίζει τι είναι και χαίρομαι που βάζω στο «κάδρο» αυτή την ποίηση και αποτελώ μέρος της τρίτης περιόδου των χαϊκού στην Ελλάδα που ξεκινάει το 1972. Στις μέρες μας που είναι σε εξέλιξη μια αδυσώπητη μάχη ανάμεσα στις εικόνες και τις λέξεις-και οι εικόνες νικούν κατά κράτος- ίσως τα χαϊκού και αυτές οι λίγες συλλαβές τους να φέρουν μια νέα ισορροπία. Είναι τεράστιο κέρδος να διαβάσει κάποιος τις 17 συλλαβές σε μια σελίδα, σε μια λεζάντα και να διαβάσει …λογοτεχνία!

-         Πολλοί θεωρούν πως η τέχνη στην εποχή της σημερινής κρίσης είναι πολυτέλεια. Υπάρχει μια φράση σας: «Θέλει και η ψυχή και το μάτι το κάτι τις να τρέφονται με ομορφιές, όχι μόνο το στομάχι». Τι έχετε να πείτε;

Στην εποχή μας, που προτεραιότητα είναι να καταφέρουμε να ζήσουμε, να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες της ζωής μας, να έχουμε δουλειά και φαγητό, η τέχνη φαντάζει πολυτέλεια και ίσως περιττή. Αυτό το «περιττό» δίπλα στο αναγκαίο, είναι η τέχνη. Η –κάθε- τέχνη μπορεί να φτιάξει και να μοιραστεί έναν κόσμο που θα είναι υποφερτός. Δεν είναι πολυτέλεια να επισκεφθείς μια γκαλερί, ένα μουσείο, μια βιβλιοθήκη, να συμμετέχεις σε εκδηλώσεις, σε μια θεατρική παράσταση, στις βιβλιοπαρουσιάσεις, μαζί με ανθρώπους που αφιερώνουν το είναι τους στη δημιουργία. Χωρίς κοινωνική συμμετοχή, χωρίς αυτές τις συναντήσεις, τη συζήτηση, την επαφή, κινδυνεύουμε να χάσουμε την ταυτότητά μας. Η τέχνη και οι συναθροίσεις, είναι η τροφή της ψυχής του ανθρώπου. Οι παρέες γράφουν ιστορία…

-         Τα τελευταία χρόνια, με όσα ζούμε, έχετε επηρεαστεί στη σκέψη; Έχετε αναθεωρήσει κάτι σε σχέση με τις πολιτικές πεποιθήσεις σας;

Και βέβαια έχω επηρεαστεί, βλέποντας την αναξιοκρατία, τις πελατειακές σχέσεις και το ρουσφέτι να κυριαρχούν και κυρίως βλέποντας τη διαφθορά, που οδήγησαν στην παρακμή που βιώνουμε σήμερα. Έχω αρκετά κοινωνικά ποιήματα. Στα βιβλία μου το «σκηνικό» είναι αυτό που ζούμε και δομείται το σενάριο… Πλέον αναζητώ προσωπικότητες καθαρές, ανθρώπους με αγάπη για την πατρίδα, τον συνάνθρωπο, τη νέα γενιά. Στηρίζω ανθρώπους αυθεντικούς, ξεχωριστούς που με την ζωή τους, την παρουσία τους, τις αξίες τους, «σώζουν» την πολιτική και αυτό το συναντάμε πρωτίστως στην τοπική αυτοδιοίκηση, πέρα από τον κομματικό αντικατοπτρισμό τους. Το ήθος, οι αξίες, η πορεία, το όραμα χωρίς υστεροβουλία είναι τα κριτήρια. 

-         Στην Ελλάδα λίγοι συγγραφείς βιοπορίζονται από το συγγραφικό επάγγελμα-μετρημένοι στα δάχτυλα. Στους υπόλοιπους γίνεται αυτόματα πάρεργο, χόμπυ… Αντίθετα στο εξωτερικό τυγχάνουν ιδιαίτερης αντιμετώπισης. Θα με ενδιέφερε η δική σας άποψη…

Πέρα  από την ηθική ανταμοιβή και την αναγνώριση είναι καλοδεχούμενη και η οικονομική ανταμοιβή. Είναι κρυφός πόθος να γίνει και στην Ελλάδα αυτό που συμβαίνει στο εξωτερικό λ.χ. στη Γερμανία, όπου οι λογοτέχνες κάθε φορά που εκδίδεται ένα έργο τους το δηλώνουν στο δήμο, ο οποίος δημιουργεί έναν κατάλογο ομιλητών στα σχολεία-λύκεια, μιλούν για το έργο τους για τη λογοτεχνία και πληρώνονται γι΄ αυτές τις παρουσίες, ώστε να έχουν εισόδημα «μισθού», γιατί «πρέπει να ζούνε από αυτό που κάνουν». Η πολιτεία στέκεται έμπρακτα στο πλευρό τους. Εδώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο, αφήστε που στη χώρα των δύο Νόμπελ λογοτεχνίας, διαβάζει μόνο το 8%... Παρόλα αυτά…συνεχίζουμε με χαρά!

 

-         Αυτό που εισπράττετε από τους αναγνώστες λειαίνει έστω και λίγο τις παραπάνω θλιβερές διαπιστώσεις;

  Μπορεί να μην εισπράττουμεαπό τη συγγραφή όμως εισπράττουμε από τους αναγνώστες! Προσωπικά οι αναγνώστριες, μου χάρισαν πολύ αγάπη.Δεν πίστευα ότι το βιβλίο, μπορεί να μας φέρει κοντά σε άγνωστους καλλιεργημένους ανθρώπους με ποιότητα και παιδεία.Το λέω στις βιβλιοπαρουσιάσεις μου. Έχουμε ανάγκη να έρχεται ο κόσμος δίπλα μας, κοντά μας. Να συζητάμε, να ανταλλάσσουμε απόψεις. Να μας γνωρίζει.Αυτό είναι το μεγάλο κέρδος που εισπράττουμε, η κοινωνική επαφή, η ανθρώπινη σχέση, σε μια κοινωνία που φυλακίζεται μέσα στην οθόνη της.

-         Διαβάζω ότι είστε ο εμπνευστής, ο δημιουργός και ο συντονιστής της ομάδας «ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ». Τι είναι οι «Σελιδοδείκτες»;

Η «Λογοτεχνική παρέα Κατερίνης –ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ» είναι μια παρέα, 11+1 ατόμων που αγαπάνε την λογοτεχνία και τις τέχνες γενικότερα,συμπορεύονται, συνυπάρχουν για την προώθηση της φιλαναγνωσίας και την στήριξη βιβλιοφιλικών δράσεων.

Η ιδιαιτερότητά της σε σχέση με τις Λέσχες Ανάγνωσης είναι ότι είναι μια κλειστή ομάδα που δεν εστιάζει στο έργο ενός λογοτέχνη ή στο περιεχόμενο ενός βιβλίουγια να το αναλύσουμε. Η «παρέα» μας στοχεύει με θεματικές να παρουσιάζει, αγαπημένα ποιήματα και αποσπάσματα από λογοτεχνικά έργα(και θεατρικά), από ολόκληρο το φάσμα της ελληνικής και της παγκόσμιας δημιουργίας. Επικεντρωνόμαστε στα κείμενα των λογοτεχνών, στο έργο τους. Στις δημιουργίες. Με αυτόν τον τρόπο όλοι οι «ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ», ξεχωρίζουν την καλύτερη σελίδα του βιβλίου, ποιητή ή συγγραφέα και την μοιραζόμαστε στην «παρέα». Μετά από αίτημά μου στο δήμο Κατερίνης, να γίνει για ουσιαστικούς και συμβολικούς λόγους έδρα της λογοτεχνικής μας παρέας η Δημοτική Βιβλιοθήκη, η αντιδήμαρχος πολιτισμού κ. Διαμαντοπούλου, ανταποκρίθηκε θετικά.

-         Θα ολοκληρώσουμε με την θεατρική σας επιτυχία…  «Τα είδωλα στον καθρέπτη» ανέβηκαν στη σκηνή τον Μάιο και μπαίνουν στη σεζόν του φθινοπώρου σε θεατρική σκηνή στην Αθήνα, με σπουδαίους συντελεστές…Πείτε μας δυο λόγια.

         Δανείζομαι την κριτική από το ΕΘΝΟΣ για να μην περιαυτολογώ! : «Καταιγιστικές ερμηνείες και φορτισμένη σκηνική ατμόσφαιρα σε ένα έργο του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου, με κοινωνικό προβληματισμό που επιχειρεί να ακτινογραφήσει τα ανθρώπινα αδιέξοδα και να θέσει υπαρξιακά ζητήματα. Το έργο «Είδωλα στον καθρέπτη» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα σκοτεινό παραμύθι. Μια σύγχρονη παραβολή και μία διείσδυση στην αχαρτογράφητη περιοχή της ανθρώπινης ψυχής. Ο συγγραφέας, έγραψε ένα έργο με άκρως δραματικό πυρήνα, για την μοναξιά και για τις κακοποιητικές σχέσεις, για το σύστημα που συνθλίβει τον άνθρωπο και την ελευθερία, για την εκμηδένιση των ιδεολογιών, για την εμπορευματοποίηση. Όμως όλο αυτό το περιέβαλε με τρυφερότητα ακόμα και με χιούμορ».

-         Η πατρίδα σας η Πιερία πως υποδέχτηκε αυτό το θεατρικό έργο;

Οι Κατερινιώτες, αλλά και οι Θεσσαλονικείς το αγκάλιασανκαι ελπίζω να συμβεί το ίδιο και στην Αθήνα. Πρέπει να πω ότι όλα αυτά επιστρέφουν στους συντελεστές: Τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Σταύρο Παρχαρίδη με την ευφάνταστη σκηνοθεσία του, την ηθοποιό Βάσω Δήμογλου και τον αειθαλή Δημήτρη Μπικηρόπουλο, που εντυπωσίασε με την ερμηνεία του, την Ειρήνη Μητούδη για τα κουστούμια της με ανακυκλώσιμα υλικά,  που συνέβαλε στο μήνυμα της παράστασης για την κυκλική οικονομία και την ανακύκλωση. Αφιερώνω αυτό το έργο στον αείμνηστο, πια, ηθοποιό και σκηνοθέτη, καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Ολύμπου Γιώργο Χανδόλια, που ήταν ο άνθρωπος που με παρότρυνε να  τολμήσω τη συγγραφή θεατρικών και πράγματι έχω γράψει 18 θεατρικά, κυρίως μονόπρακτα, μονόλογους. Δεν υπάρχει καμία «αλληλεγγύη» από τα ερασιτεχνικά θεατρικά σχήματα που επιλέγουν κλασσικά έργα και όχι σύγχρονων συγγραφέων… Γι΄ αυτό ευχαριστώ και πάλι τον Σταύρο Παρχαρίδη που ανεβάζει σύγχρονα θεατρικά έργα στο «Μαίωτρον».

  

     Ο ποιητής και συγγραφέας Θεοχάρης Μπικηρόπουλος εμφανίστηκε στα γράμματα το 1992. Από τότε, έχει εκδώσει 16 βιβλία, με πολλές συμμετοχές σε συλλογικές εκδόσεις στην Ελλάδα και στην Ιταλία. Το εύρος της συγγραφής του αφορά, ποιητικές συλλογές, θεατρικά έργα, πραγματείες και μυθιστορήματα. Από το 2004 ως τον Ιανουάριο του 2008, διετέλεσε, Υπεύθυνος Τύπου και Διευθυντής Πολιτικού Γραφείου, στο Υπουργείο Υγείας, στην Αθήνα. Ο Θεοχάρης Μπικηρόπουλος είναι Ιδρυτής της «Λογοτεχνικής Παρέας Κατερίνης -ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ» , Μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Ολύμπου, Μέλος του ΔΣ της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και Μέλος της «Πρωτοβουλίας Πολιτών για τον Πολιτισμό στην Πιερία».

     Το μυθιστόρημά του BLACK PEARL γνωρίζει μεγάλη επιτυχία, οδεύοντας στην 3ηέκδοση. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το έγχρωμο σκληρόδετο λεύκωμα τέχνης και λόγου, ΕΓΚΙΒΩΤΙΜΟΣ, χαϊκού και κολάζ, σε διακαλλιτεχνική συνεργασία με την εικαστικό Ε. Μητούδη. Η έκδοση αυτή χαρακτηρίστηκε «πολιτιστικό γεγονός από το …μέλλον», συμμετέχει σε πολιτιστικές εκδηλώσεις δήμων της χώρας, ενώ «άνοιξε» το δρόμο για πολλές συζητήσεις τόσο για τον «λογοτεχνικό εγκιβωτισμό», τα χαϊκού, την τέχνη του κολάζ όσο και για τις διακαλλιτεχνικές συνεργασίες.