ΦΑΚΕΛΟΣ: "ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ" - ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗΣ
Οι φίλοι της σελίδας μας, ήδη γνωρίζουν ότι τα τελευταία χρόνια ακολουθούμε πιστά τα συγγραφικά βήματα του συγγραφέα Γεώργιου Τζιτζικάκη, ενώ έχουμε δημοσιεύσει τις απόψεις μας για τα αγαπημένα έργα του, "Τ' αηδονιού το δάκρυ" και για το "Αντίο δεν είπα, ακόμη ζω" .
«… Είναι η μοίρα των ανθρώπων μια γεμάτη πόνο διαδρομή, κι είναι ανερμήνευτη για εκείνους που πονούν κάθε φορά. Στέκει αναντίρρητα μέσα στις ζωές όλων μας, ακατάδεκτη σε αναβολές όταν αποφασίζει κάτι άσχημο να μας κάνει και σαν βιτσιόζα βασανίστρια, της αρέσει να σε αφήνει να πιστεύεις πως όλα εξαρτώνται από σένα και τις αποφάσεις σου…»
Σήμερα έχουμε την χαρά και την τιμή να φιλοξενούμε στην σελίδα μας τον Γεώργιο Τζιτζικάκη με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίο με τίτλο « Παραθεριστής» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κάκτος.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
1) Τι σημαίνει για εσάς η λογοτεχνία και κατά τη γνώμη σας ποια νομίζετε ότι είναι τα πιο σημαντικά στοιχεία που καθορίζουν την καλή λογοτεχνία;
ΑΠ: Η λογοτεχνία και εν γένει το βιβλίο είναι για εμένα σανίδα σωτηρίας, έτσι μονάχα μπορώ να το ορίσω. Είναι διαφυγή και ταξίδι, είναι ψυχοθεραπεία, είναι ο τρόπος να μην τρελαθώ από τις φωνές-σκέψεις μέσα στο κεφάλι μου. Όλοι μας έχουμε μέσα μας τέτοιες φωνές-σκέψεις, απλώς εμένα ηρεμούν με ένα βιβλίο (που θα διαβάσω ή θα γράψω).
«Καλή» ή «κακή» λογοτεχνία για εμένα δεν υφίσταται. Θεωρώ πως υπάρχουν βιβλία αλησμόνητα και βιβλία εφήμερα· βιβλία επιτυχημένα εμπορικά και μη επιτυχημένα εμπορικά, βιβλία που άρεσαν και άλλα που δεν άρεσαν, βιβλία με ιστορίες που αν είχαν δουλευτεί περισσότερο θα αποτελούσαν διαμάντια, όμως όχι και «καλή» με «κακή» λογοτεχνία. Νομίζω πως μόνο ένας βλάκας με άποψη θα μιλούσε για «καλή» ή «κακή» λογοτεχνία, διότι κατ' επέκταση μιλάει και για κακό ή καλό βιβλίο. Δεν είναι έτσι! Κάθε βιβλίο έχει τον αναγνώστη του και κάθε βιβλίο που θα διαβαστεί αποτελεί όφελος για κάποιον.
2) Μιλήστε μας λίγο για τον τρόπο που γράφετε. Γράφετε γραμμικά ή μπορείτε να παραλείψετε τη σειρά και να γράψετε μελλοντικές σκηνές; Τι έρχεται πρώτο όταν ένα έργο αρχίζει να σχηματίζεται. Η πλοκή ή οι χαρακτήρες;
ΑΠ: Γνωρίζω την ιδέα και την επεξεργάζομαι μέσα στο κεφάλι μου πολύ καιρό πριν τη γράψω. Θέλω να πλάσω καλά τα κίνητρα, την ψυχοσύνθεση, την προσωπικότητα του ήρωά μου διότι τα χαρακτηριστικά των ηρώων για εμένα αποτελούν βασικό κομμάτι της κάθε ιστορίας (και εντέλει είναι και εκείνοι που μένουν αλησμόνητοι στους αναγνώστες, όπως έχω διαπιστώσει). Συνήθως δεν διαθέτω προσχέδιο και ούτε απολύτως δομημένη πλοκή. Ξεκινώ λέξη τη λέξη και γράφοντας έρχονται ιδέες, φωνές, σκηνές (φανταστείτε το ως πινελιές διαφορετικών χρωμάτων σε έναν καμβά που δεν έχει αποφασίσει ο ζωγράφος αν θα είναι τοπίο ή πορτραίτο), ώσπου όλο αυτό αποκτά ένα σώμα και μια διάθεση για να κινηθεί προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Συχνά όμως γράφοντας, οι ήρωες με πάνε όπου εκείνοι θέλουν (κάποιες φορές τσακωνόμαστε άγρια!) Έχει συμβεί να μην μπορώ να κοιμηθώ ένα βράδυ γιατί ένας ήρωας μιλούσε μέσα στο κεφάλι μου. Εντέλει, σηκώθηκα και γέμισα ένα σημειωματάριο με σκηνές από το βιβλίο του.
3) Στις μέρες μας ανθούν τα social media και επιτρέπουν στον συγγραφέα να επικοινωνήσει με τους αναγνώστες. Ο γνωστός συγγραφέας Τζόναθαν Φράνζεν όμως έχει πει ότι η διάσπαση προσοχής που προκαλούν τα social media και ο εθισμός είναι εξαιρετικά εχθρικοί για έναν συγγραφέα. Η δική σας άποψη;
ΑΠ: Συμφωνώ με αυτή την άποψη, έχω διαπιστώσει κι εγώ πως για να γράψεις χρειάζεται να πειθαρχείς και να κλείνεις τον υπολογιστή και το κινητό σου, όμως δεν το περιορίζω στον συγγραφέα, θεωρώ πως αφορά στο σύνολο της κοινωνίας. Ο εθισμός στα social media είναι ύπουλος και άμεσος. Την ίδια στιγμή που βουτάμε στην εξάρτηση θεωρούμε πως δεν πάσχουμε αλλά πράττουμε κάτι που το ελέγχουμε. Είμαστε όντα που έχουν ανάγκη να ανήκουν σε μια κοινωνία και να χαίρουν αποδοχής και μέσα στις μικρές κοινωνίες των social media μπορούμε να κρύψουμε την αλήθεια μας και να παρουσιάσουμε κάτι διαφορετικό. Όλοι μας αναζητούμε κάποιου είδους αποδοχή μέσω ενός σχόλιου ή ενός like –αυτό άλλωστε έχει αποδειχθεί πως εκκρίνει ντοπαμίνη στον εγκέφαλό μας, οπότε μπορεί να μας εθίσει όπως και ένα ναρκωτικό. Ο κόσμος και η ζωή είναι εκεί έξω, όμως εμείς δυστυχώς θέλουμε όλο και λιγότερο να αφήσουμε την ασφάλεια του καβουκιού μας και να βγούμε έξω για να την κυνηγήσουμε. Από τη θεώρηση αυτή, δεν εξαιρώ τον εαυτό μου φυσικά! Αυτά που σας ανέφερα είναι κομμάτι της παρατήρησης του κόσμου γύρω μου μα και του εαυτού μου, και αποτελούν βασικό άξονα του νέου βιβλίου που έρχεται (Παραθεριστής) και έχει να κάνει με τη δράση της ζωής και όχι την απόστασή της από αυτή.
4) Θεωρείτε πως σας χαρακτηρίζει κάποιο λογοτεχνικό είδος στο ύφος γραφής σας, και αν ναι ποιο είναι αυτό; Υπάρχει κάποιο είδος που δε θα σκεφτόσασταν ποτέ να ασχοληθείτε;
ΑΠ: Στις ιστορίες μου έχω κινηθεί από το κοινωνικό και το συναισθηματικό, στο αστυνομικό και το νουάρ, στον τρόμο και το μεταφυσικό, ακόμη και στη σάτιρα. Γενικώς δεν συμβιβάζομαι με το να γράφω σε συγκεκριμένο ύφος και αυτός είναι και ο λόγος που επίσης γράφω τραγούδια, παραμύθια, θεατρικά σενάρια, κάθε είδος γραφής που με εκφράζει κατά καιρούς. Είναι πάντα συναρπαστικό να ξεφεύγεις από το μονοπάτι και τη σταθερά σου και πάντα κάτι ανακαλύπτεις στη διαδικασία –αν αρέσει και στον απέναντι, τότε ακόμη καλύτερα. Όταν κλείσω τα μάτια μου, το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που θα μπορούσε κάποιος να πει για εμένα και όσα έγραψα, θα είναι ότι κατάφερα στην όποια συγγραφική μου πορεία να γράψω πολλά διαφορετικά κείμενα που όλα είχαν κάτι να πούνε στον αναγνώστη. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να μιλήσω στις καρδιές όλων, όμως το ελπίζω.
5) Ποια θεωρείτε δυνατά σας σημεία και ποιες είναι οι τυχών αδυναμίες που έχετε να αντιμετωπίσετε κατά την διάρκεια γραφής ενός νέου έργου;
ΑΠ: Δυνατά σημεία (όπως μου έχουν αναφέρει) είναι η γρήγορη ροή της ιστορίας, οι κινηματογραφικές σκηνές, η δόμηση των ηρώων και οι ανατροπές. Αδυναμία μου είναι η αναποφασιστικότητά μου, γι' αυτό και γράφω και ξαναγράφω ένα έργο πριν καταλήξω στο τελικό, γεγονός που σε κάποιες περιπτώσεις με έχει ωθήσει ακόμη και να μαγαρίσω ένα καλό χειρόγραφο (γέλια).
6) Πόσο σημαντικό είναι για εσάς το εξώφυλλο, η περίληψη του οπισθόφυλλου και ο αντιπροσωπευτικός τίτλος για ένα βιβλίο.
ΑΠ: Για εμένα τίποτα από αυτά δεν είναι σημαντικά, αλλά εγώ ανήκω στους ρομαντικούς που θέλουν τα βιβλία βιβλιοδετημένα και σε μια μεγάλη βιβλιοθήκη. Όλα αυτά που αναφέρατε όμως είναι σημαντικά για το κοινό ώστε να συστηθεί ένα βιβλίο και να το επιλέξει κάποιος, και φυσικά είναι απαραίτητα για την εμπορική πορεία ενός βιβλίου. Έχω διαβάσει αξιοπρεπέστατα βιβλία με άθλιο εξώφυλλο (για τα δικά μου αισθητικά γούστα) και άλλα που το οπισθόφυλλο τα αδικεί και δεν το επιλέγουν οι αναγνώστες. Για εμένα σημαντικό είναι το κείμενο μέσα, γι' αυτό πάντοτε συμβουλεύω, ακόμη και στα δικά μου βιβλία, πριν επιλέξει κάποιος να το αγοράσει να ανοίξει το βιβλίο τυχαία σε μια σελίδα και να διαβάσει λίγες αράδες· αν αυτές τον κάνουν να θέλει να γυρίσει σελίδα και να πάει στην επόμενη, θα βγει κερδισμένος αγοράζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο.
7) Κλείνοντας, αφού σας ευχαριστήσουμε, θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο με τίτλο «Παραθεριστής» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κάκτος, και να σας ρωτήσουμε γιατί πέρασαν τέσσερα χρόνια για να έχουμε νέο έργο σας;
ΑΠ: Ο Παραθεριστής είναι ότι πιο προσωπικό έχω γράψει μέχρι στιγμής. Είναι ένα άμεσο βιβλίο που καταπιάνεται με σύγχρονα κοινωνικά θέματα όπως το στρες, τη μοναξιά, την κατάθλιψη, τη μάχη να διατηρήσεις την ελπίδα σου και τα δεκάδες ψυχολογικά θέματα που μαστίζουν όλους μας. Όπως θα διαβάσετε και στο οπισθόφυλλό του, αποτελεί ένα πείραμα που εκτελέστηκε όταν ψυχολόγοι με συμβούλεψαν να γράψω για να εκτονώσω το στρες, την οργή και τη θλίψη μου ώστε να πάψουν οι αυτοκτονικές σκέψεις που έκανα. Η αλήθεια είναι πως από τότε που με θυμάμαι, παλεύω με τη θλίψη... Κάποτε, βίωσα μια μεγάλη ήττα στη ζωή μου και έτσι διένυσα τέσσερα σκληρά χρόνια, μονάχα για να ξυπνήσω μια μέρα και να διαπιστώσω πως κανένας δεν έφταιγε για όσα έχασα εκτός από εμένα τον ίδιο που άφησα τη χαρά της ζωής να φύγει μέσα από τα χέρια μου. Άλλοι έχουν βαθύτερες πληγές από εμένα και όχι μόνο για τέσσερα χρόνια αλλά για μια ολόκληρη ζωή, οπότε δεν καταθέτω ένα βιβλίο για να μιλήσω για εμένα αλλά για όλους εμάς που έχουμε πληγές και πρέπει να έρθουμε κοντά και να μιλήσουμε για αυτές ώστε να επουλωθούν.
Στον Παραθεριστή «έντυσα» κάποιες εμπειρίες και βιώματά μου δημιουργώντας έναν τύπο που κάνει διακοπές και παρατηρεί τον κόσμο γύρω του. Ο ήρωας βλέπει και ζει μέσα σε έναν κόσμο που δεν του αρέσει και σημειώνει τα κακώς κείμενα, όμως στη διαδρομή, εκφράζοντας την οργή του, θα νιώσει όχι προβληματισμένος αλλά προβληματικός, θα συγκρουστεί με τη θλίψη του και θα διαπιστώσει πως η μεγαλύτερη σύγκρουση είναι εκείνη με τον εαυτό του και όχι με τον κόσμο γύρω του (γιατί ας είμαστε ειλικρινείς, στα μεγαλύτερα προβλήματά σου είσαι μόνος σου και ο κόσμος γύρω δεν δίνει δεκάρα γιατί έχει τα δικά του προβλήματα). Όπως θα διαπιστώσετε όταν διαβάσετε το βιβλίο, στον Παραθεριστή τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται αρχικώς και πολλά κρύβονται ανάμεσα στις γραμμές των λέξεων και πίσω από την ιστορία. Πρόκειται για ένα βιβλίο που πραγματικά ανυπομονώ (ίσως περισσότερο από κάθε άλλο βιβλίο μου), να κυκλοφορήσει, να διαβαστεί και να ακούσω τις εντυπώσεις των αναγνωστών. Ακόμη περισσότερο, εύχομαι να προκαλέσει κάποια αίσθηση και να ξεκινήσει μια συζήτηση γύρω από το μεγάλο θέμα της κατάθλιψης που βιώνουμε όλοι μας και όμως δεν την παραδεχόμαστε, προβάλλοντας μια άλλη εικόνα από την πραγματική μας.
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Ο Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης γεννήθηκε το 1981, ζει στην Αθήνα και κατάγεται από τα Χανιά. Έχει σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων και Δημόσιες Σχέσεις, από το 2008 κατέχει τον τίτλο του Reiki Therapist Of Usui System of Natural Healing, και έχει δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά στον χώρο της Καλλιτεχνικής Βιβλιοδεσίας.
Η ενασχόλησή του με τη συγγραφή ξεκινά από τα εφηβικά του χρόνια. Στα δεκαεπτά του κερδίζει βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το διήγημά του «Ο Ζητιάνος» και εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Σιωπή... η δυνατότερη κραυγή...» Έκτοτε, έχει γράψει μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, θεατρικά έργα, παραμύθια και στίχους για τραγούδια. Συνεργάζεται με εκδοτικούς οίκους της Ελλάδας ως αξιολογητής κειμένων και σύμβουλος εκδόσεων και αρθρογραφεί για θέματα που αφορούν στη λογοτεχνία, τη μουσική και το θέατρο, ενώ επί σειρά ετών έχει ασχοληθεί με την παραγωγή μουσικών εκπομπών στο ραδιόφωνο.
Το 2015 και 2016, τα μυθιστορήματα «Τ' αηδονιού το δάκρυ» και «Ένα δράμι δύναμης», ψηφίστηκαν από τους αναγνώστες στα Βραβεία Βιβλίου Public και κατέκτησαν το καθένα από μια θέση ανάμεσα στα δέκα επικρατέστερα στις κατηγορίες «Ελληνικό Μυθιστόρημα» και «Ηρωίδα Έμπνευση».
Ο «Παραθεριστής» (εκδόσεις Κάκτος) είναι το όγδοο βιβλίο του συγγραφέα και αποτελεί ένα auto-fiction μυθιστόρημα, βασισμένο σε πραγματικές εμπειρίες, η καταγραφή του οποίου αποτέλεσε για τον ίδιο ένα πρότυπο θεραπευτικό πείραμα.
Κατ' ουσίαν, ο Παραθεριστής είσαι εσύ! Εσύ που συναναστρέφεσαι άλλους προσπαθώντας να τους καταλάβεις και εκείνοι που επιχειρούν να κάνουν το ίδιο μαζί σου. Εσύ που το μυαλό σου καταγράφει όσα εισπράττει από την κοινωνία γύρω σου και έρχονται μέρες τις οποίες νιώθεις κομμάτι της, ενώ άλλες δεν ταιριάζεις με τίποτα μαζί της.
Ο Παραθεριστής εξιστορεί την ιστορία του για συγκεκριμένο λόγο. Η καταγραφή του αποτελεί ένα πρότυπο θεραπευτικό πείραμα που συστήθηκε στον συγγραφέα από ψυχιάτρους και ψυχολόγους προς απόσπαση της σκέψης από στρεσογόνες, καταθλιπτικές και αυτοκτονικές τάσεις. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικές εμπειρίες και ταυτόχρονα ένα τραχύ εγχειρίδιο του ευ ζην, που το χαρακτηρίζει η ωμή ευθύτητα γραφής (όπως και η ζωή), η δράση αντί της παραίτησης, η αναζήτηση της ουσίας της ζωής, η επιφάνεια των διαπροσωπικών σχέσεων, η διατήρηση της ελπίδας, η εξάλειψη των ταμπού, η αποδοχή του εαυτού μας (με τις ήττες και τις νίκες του) και η αποτύπωση της τρέλας ως ένα ακόμη πρόσωπο του στρες που καθημερινά μαστίζει τις ζωές όλων μας."
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου