Παρουσίαση του βιβλίου «ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ» της Μαρίας Κακαβογιάννη, από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ

     Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα από τη συγγραφέα Μαρία Κακαβογιάννη. Ας γνωρίσουμε όμως την ίδια και τη λογοτεχνική της πορεία, όπως παρουσιάζονται από την ιστοσελίδα των εκδόσεων Ωκεανός:

     «Η Μαρία Κακαβογιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Λογοτεχνία στην Αθήνα και στη Βέρνη. Αρθρογραφεί στο περιοδικό Ελληνικά με έδρα την Ελβετία, το οποίο απευθύνεται στους Έλληνες της διασποράς και στους ελληνομαθείς. Το 1983 βραβεύτηκε στον πρώτο λογοτεχνικό διαγωνισμό του Υπουργείου Συγκοινωνιών για το ποίημα της «Πίσω από τα Κάγκελα», αφιερωμένο στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου. Έργα της η σειρά Δροσοσταλίδες (ποίηση), Σκίννυ (παιδικό με αναφορά στα αδέσποτα ζώα), Ο Πατέρας της `Αννας (με αναφορά στα συναισθήματα ενός θετού πατέρα) και Ένας Χρόνος Θύελλα (με αναφορά στην εργαζόμενη γυναίκα και στον ρόλο της στην οικογένεια) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός. Επίσης κυκλοφορεί το βιβλίο της «Πικρό μέλι στα χείλη»

     «Οι αλήθειες που δεν ειπώθηκαν» είναι το τρίτο βιβλίο της Μαρίας Κακαβογιάννη από τις εκδόσεις Ωκεανός, και εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2016. 

     Όπως και η ίδια έχει πει για τα βιβλία της, «αφορούν κοινωνικά θέματα, ανθρώπινες σχέσεις, φίλων, συντρόφων, παιδιών. Ανθρώπινα όνειρα, ανθρώπινα λάθη, ισοτιμία, αγωνιστικότητα, προδοσία, πίστη. Αυτά όλα, και πολλά ακόμη με συγκινούν, όταν παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου».

     «…Γιατί καθετί δυνατό και αληθινό για να αντέχει και να ανθίζει πρέπει να κρύβει μέσα του τη συγχώρεση και την αγάπη.»

     Κοινωνικό μυθιστόρημα λοιπόν και το «Οι αλήθειες που δεν ειπώθηκαν», με σεναριακή-κινηματογραφική τριτοπρόσωπη γραφή και ζωντανούς διαλόγους, με  ήρωες που δοκιμάζουν και δοκιμάζονται, με έντονα συναισθήματα και με τα παιχνίδια της  μοίρας  κάποιων ηρώων να αλλάζουν τα δεδομένα της ζωής τους

             «…ποτέ δεν ξέρεις τι έχει η ζωή στο πρόγραμμα της…».

      Η οικονομική εξαθλίωση κάποιων οικογενειών που αναγκάζονται να βγάζουν τα ανήλικα παιδιά τους στην εργασία, η εγκατάλειψη,  η σεξουαλική παρενόχληση  ακόμα και ο βιασμός, η πορνεία μα και η καθαρή ψυχή κάποιων γυναικών που αθέλητα οδηγήθηκαν σε «σπίτια», η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και η κατακραυγή από τις μικρές κλειστές οδηγίες, η μητρότητα «…μάνα… μια λέξη που η δύναμη της δεν μετρήθηκε ποτέ, γιατί «ζωή» σημαίνει «μάνα» και δεν υπάρχει μέτρο για κάτι τόσο δυνατό και μεγαλειώδες…» η δύναμη της φιλίας «… η συντροφικότητα έχει τη δύναμη να γλυκαίνει τη δυστυχία και να μικραίνει τις αγωνίες…», ο θυμός, η τιμωρία  η μεταμέλεια και η συγγνώμη, η αληθινή αγάπη, ο ψυχικός πόνος και οι αντοχές περνούν από τις σελίδες του βιβλίου αφήνοντας μια γλυκόπικρη αίσθηση μα και τίποτα αναπάντητο.

     [«Η Ζωή, υπηρέτρια σε αριστοκρατική οικογένεια βιάζεται από το αφεντικό της. Θα γεννήσει ένα παιδί που θα δοθεί αμέσως για υιοθεσία... Εκείνη δεν θα μάθει ποτέ για την ύπαρξή του, αφού της λένε ότι γεννήθηκε νεκρό...

          Ο Αντώνης υιοθετημένο παιδί Ελληνοαμερικάνων, σε ένα ταξίδι του στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην Πάρο, θα γνωρίσει και θα ερωτευθεί την Εβίνα.

          Δυο σημαδεμένες ζωές δοκιμασμένες σκληρά… Θα καταφέρουν να ενώσουν τις δύσκολες πορείες της ζωής τους, να ξορκίσουν τους δαίμονες της ψυχής τους, στο όνομα του ξαφνικού δυνατού και αμοιβαίου έρωτα τους; Θα καταφέρουν να λυτρωθούν διαλέγοντας τον δρόμο της κατανόησης; Κατανόησης για τα λάθη των γονιών τους;

          Γιατί κάθε τι δυνατό και αληθινό, για να αντέχει και να ανθίζει, πρέπει να κρύβει μέσα του τη συγχώρεση και την αγάπη.]

                                                                         (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)