"ΑΥΡΙΟ"- ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΝΤΑΣ -ΛΙΒΑΝΗΣ

     Μετά το «Ως την τελευταία Πνοή», το  «Mindland», και τον «θίασο της Μαριάννας Μαλτέ», το τέταρτο βιβλίο του, με διαφορετική θεματολογία και ύφος, που φέρει τον τίτλο «ΑΥΡΙΟ» ,εκδίδει ο Γιώργος Γιαντάς, από τις εκδόσεις Λιβάνη.

     Ένα χαρακτηριστικά όμορφο «άχρωμο» εξώφυλλο και η γνωριμία μας με το  «ΑΥΡΙΟ» έρχεται από το Οπισθόφυλλο του βιβλίου:

«Τους ένωνε η άχρονη ξαναγέννηση της πρώτης αγάπης κι έπαιρναν όρκους στο όνομά της. Ένα βράδυ του φθινοπώρου, αγκαλιασμένοι φιλήθηκαν στη μέση της κεντρικής πλατείας της πόλης, κάτω από μια σφοδρή νεροποντή, που έκανε τους περαστικούς να σκορπίσουν βιαστικά προς διάφορες κατευθύνσεις.

Ήταν τόσο ραγδαία η βροχή, που έσταζε από τα πιγούνια και τις βλεφαρίδες τους. Μα εκείνοι την ένιωθαν σύμμαχο, πως η φύση όλη ήταν με το μέρος τους.
Όπως εκείνες οι φεγγαράδες, όταν περνούσαν αγκαλιασμένοι κάτω από τα εκατομμύρια αστέρια που θαμποπαίζανε. Σαν τα δροσόθρεπτα απογεύματα, που με το δίκυκλό του έφταναν μέχρι το χωριό, κι έκαναν στάση στην πηγή, για να επιστρέψουν με το σούρουπο. Κυνηγιόντουσαν εκεί, κάτω από τα λιόδεντρα, γύρω από τις μηλιές, και στον κορμό της γέρικης καρυδιάς είχαν χαράξει τα ονόματά τους: «Άγγελος - Άννα Μαρία. Μαζί. Για πάντα».»

     Σύγχρονη αισθηματική ιστορία, γραμμένη επιδέξια από «αντρικό» χέρι  τοποθετημένη χρονικά στην σημερινή Ελλάδα, λίγο πριν την οικονομική κατάρρευση και την κρίση. Αν και άντρας ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου μπόρεσε να αποτυπώσει τη γυναικεία ψυχολογία, τόσο της «επιτυχημένης» Μαίρης που ζει μια ζωή πολυτελή και ταυτόχρονα πληκτική, χωρίς νόημα, χωρίς να μπορεί να νιώσει ευχαρίστηση από τις ανέσεις που της προσφέρουν τα πλούτη του συζύγου της, όσο και της Άννας-Μαρίας, που από μικρή έφηβη με αθώα όνειρα, και έναν αγνό  έρωτα  με τον Άγγελο, έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στον εύκολο δρόμο της φήμης, της δόξας, του πλούτου, απόρροια του διαγωνισμού ομορφιάς που συμμετείχε, και του έρωτα της.

     «Κυνηγιόντουσαν εκεί, κάτω από τα λιόδεντρα, γύρω από τις μηλιές, και στον κορμό της γέρικης καρυδιάς είχαν χαράξει τα ονόματά τους: «Άγγελος - Άννα Μαρία. Μαζί. Για πάντα».»

      Για πάντα;

    Τι διάλεξε η Άννα – Μαρία, πώς εξελίχθηκε η ζωή της, τι έφερε το ΑΥΡΙΟ για εκείνη και τον Άγγελο, θα φανερωθεί με την ανάγνωση του βιβλίου, όπως και θα φανερωθεί το τι έχει αξία στη ζωή, κατά πόσο ο πλούτος μπορεί να χαρίσει ευτυχία, το αν οι υπέρμετρες φιλοδοξίες , έστω και καθοδηγούμενες από γονείς,  μπορούν να δώσουν αυτό που πραγματικά θα μας κάνει ευτυχισμένους.

    Γραμμένο σαν να πρόκειται για δύο ιστορίες, για δύο ηρωίδες, γνωρίζουμε εναλλάξ την Μαίρη και την Άννα-Μαρία, το χτες και το σήμερα  και όταν κάποια στιγμή αυτοί οι δύο δρόμοι συναντηθούν, έρχεται η ανατροπή. Φτάνοντας όμως στο τέλος, κατανοούμε και το «αύριο» των ηρώων μας.

    Καλογραμμένο, με γρήγορη ροή με μια απλή και κατανοητή γλώσσα, δίνοντας περιγραφές και εικόνες, με αληθοφανείς διαλόγους, κρατά τον αναγνώστη, κάνοντας τον να αναρωτηθεί για τα διλλήματα και τις επιλογές στην ζωή μας, για την ματαιοδοξία και την κούφια, κάποιες φορές. ζωή των ανθρώπων που ζουν για το χρήμα, για την εφήμερη δόξα και τις επιφανειακές φιλίες, για τον πραγματικό έρωτα και τον γάμο από συμφέρον, για το πώς καθοδηγούν κάποιες φορές οι γονείς τα παιδιά τους, λίγο πριν βγουν στην ζωή και για τις σχέσεις τους… 

     «Είχε καθίσει στο κάθισμα που βρισκόταν δεξιά του, με το κεφάλι της υποβασταζόμενο από τις παλάμες, κοιτώντας το πάτωμα. Πλησίαζαν μεσάνυχτα. Σκεφτόταν πως θα έμενε εκεί για όσο άντεχε και κατόπιν ίσως καλούσε ένα ταξί για να την επιστρέψει στην Κηφισιά. Κάτι την κράταγε εκεί, μια έγνοια ειλικρινής, πέρα από οποιαδήποτε υποχρέωση. Όσο άσχημες κι αν ήταν οι σχέσεις τους, όσο κι αν είχε κρατήσει αυτό, ήταν ο πατέρας της. Έμενε πλάι του γιατί κάπου μέσα της τον πονούσε, όπως κάθε κόρη το γονιό της, ακόμα και η πιο σκληρή. Δεν είχε συναισθανθεί πως άλλαζε… ».   Γιώργος Γιαντάς

     Οι τελικές αποφάσεις των ηρώων, καθορίζουν το μέλλον τους και διαβάζοντας το «ΑΥΡΙΟ» του Γιώργου Γιαντά, φαίνεται πόσο πολύ ταιριάζει η φράση του William Blake… «Το μέλλον δεν είναι δώρο. Είναι επίτευγμα.» !