Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ- ΜΑΡΚΟΣ ΤΣΙΚΟΤ- ΠΑΤΑΚΗΣ

    «… Η ψυχή του ριγούσε σ αυτή τη σκέψη. Σκοπός της διδασκαλίας του ήταν να ενισχυθούν οι δεσμοί φιλίας και σεβασμού ανάμεσα στους ανθρώπους και στις κυβερνήσεις. Το στερνό όραμα του Πυθαγόρα ήταν ένας κόσμος στον οποίο δε θα υπήρχαν διαφορές στη μεταχείριση ούτε στα νομικά δικαιώματα εξαιτίας φυλετικών ή εθνικών διαφορών. Μια παγκόσμια κοινότητα βασισμένη στις αρχές της αδελφοσύνης, της πνευματικότητας και της δικαιοσύνης…»

    Συναρπαστικό ιστορικό μυθιστόρημα, με αστυνομική πλοκή, «Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ» των εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗ, του Μάρκου Τσικότ, σε μετάφραση Χριστίνας Θεοδωροπούλου.

     Προσπαθώντας ο Τσικότ να μας παρουσιάσει όσο πιο πιστά μπορεί τα ιστορικά γεγονότα, που αφορούν σε εκείνη την εποχή και τον κεντρικό ήρωα τον Πυθαγόρα, παρ' όλο που οι πηγές είναι σχετικά πενιχρές-- άλλες αντιφατικές, άλλες ίσως αναξιόπιστες-- καταφέρνει να προσφέρει πέρα από την μυθοποιία και κάποιες γνώσεις στον αναγνώστη. Πρόσωπα και γεγονότα, προϊόντα μυθοπλασίας, προσφέρουν μια ενδιαφέρουσα πλοκή με ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα.

     Η ιστορία μας ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, στο 510 π.Χ και στην Μεγάλη Ελλάδα. Στην πόλη του Κρότωνα, είναι εγκατεστημένος ο Πυθαγόρας. Ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος, έχοντας σπουδάσει Μαθηματικά, Γεωμετρία, Αστρολογία, Αστρονομία και Μουσική, τόσο στην Δύση, όσο και στην Ανατολή όπου ταξίδεψε, κατάφερε να συνενώσει την Σοφία όλων των διδασκαλιών που πήρε και να προσφέρει αφάνταστες-επαναστατικές προόδους στην ανθρωπότητα.

Ταυτόχρονα, μελέτησε τις Θρησκείες του Κόσμου, όλων των πολιτισμών, τα ιερά τελετουργικά και τις πρακτικές της Πνευματικής ανύψωσης. Ο συνδυασμός όλων αυτών των γνώσεων, τον έφερε πιο κοντά στο Θείο, αποκτώντας έτσι, μεγάλη πνευματική δύναμη.

     Ο Πυθαγόρας, πρόσεχε πολύ το που θα περνούσαν οι γνώσεις του και περνούσαν μόνο σε αυτούς που άξιζαν, γιατί, αν περνούσαν σε «λάθος» χέρια, αυτό ίσως να ήταν ολέθριο για την ανθρωπότητα.

     Εκείνη λοιπόν την εποχή, το 510 π.Χ, ο Πυθαγόρας αποφάσισε να διαλέξει τον διάδοχο του, μεταξύ των έξι πιστών μαθητών του. Σε αυτόν θα μεταλαμπάδευε το σύνολο των γνώσεων του και αυτός θα προσπαθούσε να συνεχίσει το έργο του και να εκπληρώσει το όραμα του. Ένα όραμα που δεν ήταν άλλο από το να ενώσει τους λαούς και όλοι να ζουν με αγάπη και ειρήνη. Έτσι, συγκεντρώνει τους έξι μαθητές του, χωρίς αυτοί να γνωρίζουν την πρόθεση του.

Όμως… ένας εξ αυτών, πέφτει νεκρός έχοντας πιεί δηλητηριασμένο κρασί. Ήταν ο Κλεονίδης, αυτός που νοερά είχε αποφασίσει για διάδοχο του ο Πυθαγόρας. Τότε, θα υπάρξει ανατροπή των σχεδίων του, καθώς οι πολιτικοί του αντίπαλοι αντεπιτίθενται.

    Ο Πυθαγόρας, στην προσπάθεια του να βρει τον δολοφόνο, θα απευθυνθεί στον Ακενόν, έναν Αιγύπτιο ερευνητή. Ο Ακενόν, πριν από 25 χρόνια είχε φέρει εις πέρας με μεγάλη επιτυχία μια αστυνομική έρευνα, που του είχε αναθέσει ο Φαραώ Άμασις Β, κάνοντας την φήμη του να ξεπεράσει τα σύνορα.

    Η δολοφονία του Κλεομένη, η παρουσία του Ακενόν, δίνουν πάτημα στον πολιτικό αντίπαλο του Πυθαγόρα, τον Κύλωνα, να προσπαθήσει με θεμιτά και αθέμιτα μέσα να τον ανατρέψει.

    Οι δολοφονίες μεταξύ των μαθητών θα συνεχιστούν, αλλά θα υπάρξουν και μια σειρά από δολοπλοκίες με στόχο τον ίδιο τον Πυθαγόρα.

-  Έχουμε να κάνουμε με έναν απλό δολοφόνο ή με μια πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό; Με μια σκοτεινή δύναμη που όχι μόνο αφαιρεί ζωές, αλλά ελέγχει την σκέψη του πλήθους ενώ συγχρόνως το διαφθείρει;

-Ποιος ο σκοπός αυτής της σκοτεινής ύπαρξης; Θέλει να σκοτώσει τον Πυθαγόρα ή να τον κάνει να υποφέρει μέχρι να τον δει νεκρό;

-Ποια είναι λοιπόν αυτή η σκοτεινή οντότητα που παρουσιάζεται ως μασκοφόρος;

-Θα καταφέρει ο Πυθαγόρας με την βοήθεια της αινιγματικής κόρης του Αριάδνης και του Ακενόν να ρίξει φως στην υπόθεση;

    Το ζευγάρι Αριάδνη-Ακενόν, μια ερωτική πινελιά στο μυθιστόρημα, είναι ένας έρωτας που ταλανίζεται τόσο από το παρελθόν της Αριάδνης, όσο και από τα γεγονότα που αντιμετωπίζουν.

    Ένα βιβλίο που έχει ιστορική έρευνα, έρωτα, μυστήριο, σασπένς και αγωνία, ένα βιβλίο που παρά τις 796 σελίδες του, έχει γρήγορη ροή, κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ένα βιβλίο που με την πλοκή του και την εξαιρετική μετάφραση του, αξίζει να διαβαστεί.

   

««ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΜΟΥ».

Ο Πυθαγόρας καθόταν οκλαδόν καταγής, µε το κεφάλι γερµένο και τα µάτια κλειστά. Ήταν βυθισμένος σε κατάσταση απόλυτης συγκέντρωσης. Απέναντί του, έξι άντρες περίµεναν µε αδημονία. Χωρίς καµία προειδοποίηση, η σθεναρή ψυχή του κλονίστηκε βίαια. Η καρδιά του έπαψε να χτυπά για µερικά δευτερόλεπτα και αναγκάστηκε να καταβάλει τιτάνια προσπάθεια για να µην αλλοιωθεί κανένα από τα χαρακτηριστικά του. Οι πιο προχωρημένοι μαθητές του ήταν µαζί του και περίµεναν να αναδυθεί από τον διαλογισµό του για να τους µιλήσει.

«Δεν πρέπει να καταλάβουν τίποτα» είπε µέσα του θορυβημένος. Μοιραζόταν µαζί τους τα περισσότερα προαισθήματα του, όχι όµως αυτό. Ο οιωνός ήταν πάρα πολύ ζοφερός. Τον βασάνιζε εδώ και βδοµάδες, και συνέχιζε να µην του αποκαλύπτει καµιά λεπτομέρεια.

[…] «Μα τι;…»

Προτού ο Πυθαγόρας ολοκληρώσει τη σκέψη του, ο αγαπημένος του μαθητής έγειρε προς το µέρος του προσπαθώντας να τον πιάσει από το µπράτσο. Το αγκυλωμένο χέρι έµεινε στα µισά του δρόµου. Δοκίμασε να µιλήσει, αλλά το µόνο που κατάφερε να βγάλει ήταν ένα γουργουρητό που γέµισε αφρό το στόµα του. Ο λαιµός του, κόκκινος και φουσκωμένος, αυλακωνόταν αφύσικα από εξογκωμένες φλέβες. Καταμεσής στον ιερό ναό των Μουσών, ο Κλεοµενίδης σωριάστηκε νεκρός. Κρότωνας, 510 π.χ.

Ο γέροντας φιλόσοφος –και πανίσχυρη πολιτική φυσιογνωσία της εποχής του– Πυθαγόρας ετοιμάζεται να διαλέξει τον διάδοχό του ανάµεσα στους δασκάλους της σχολής, όταν η πρώτη από µια σειρά δολοφονιών θα ρίξει βαριά τη σκιά της στην κοινότητα των πυθαγορείων. Πίσω από τα εγκλήματα διαφαίνεται ένας σκοτεινός και ισχυρός νους που δείχνει να ξεπερνά τον ίδιο τον Πυθαγόρα. Η αινιγματική κόρη του Πυθαγόρα, η Αριάδνη, και ο Αιγύπτιος Ακενόν, που έχει αναλάβει την πιο καλοπληρωμένη έρευνα της ζωής του, θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν ποιος είναι ο δολοφόνος, ενώ παράλληλα προσπαθούν να ξεκαθαρίσουν τη φύση της δικής τους σχέσης. Μια πρόκληση στην οποία τα φαντάσματα του παρελθόντος συναντούν τις σκοτεινές απειλές του παρόντος.»

                                                         (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)