Νέες κυκλοφορίες από τις εκδόσεις Πατάκη

ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ. 19 ΣΤΑΣΕΙΣ. 

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ

Παίρνω το λεωφορείο της Γραµµής «10» στη Θεσσαλονίκη, από την αφετηρία Χαριλάου ως το
Τέρµα, ως τον Σιδηροδροµικό Σταθµό, και γράφω ό,τι θυµάµαι, επινοώ και φαντάζοµαι από κάθε
στάση. ∆εκαεννιά στάσεις. Γράφοντας καταλαβαίνω πως το µυαλό είναι ένα ανοιχτό στρατόπεδο
αιχµαλώτων. Ή, ένα πριονιστήριο γεµάτο ακρωτηριασµένες, λειψές µνήµες, επινοήσεις,
φαντασιώσεις κι εµπειρίες που διαρκώς αλλάζουν νόηµα, χάνονται, επανέρχονται, διασταυρώνονται
και πάλι διαφεύγουν. Ξέρω, δηλαδή, ότι δεν κοπαδιάζουν οι λαγοί, αλλά εδώ συνηµµένως
ψάλλονται. Έπειτα, κάθε λεωφορείο που ξεκινάει από µια συγκεκριµένη αφετηρία, κάνει µιαν
απαρέγκλιτη διαδροµή και πάει προς ένα σταθερό Τέρµα, ποτέ δεν κάνει όντως το ίδιο δροµολόγιο –
κυρίως για τον ίδιο επιβάτη, που βλέπει έξω και εντός του µε το µέτωπο κολληµένο στο τζάµι. Κάθε
επιβάτης, κάθε φορά, είναι κι ένα διαφορετικό λεωφορείο

 

ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΕΝΤΟΜΩΝ 

ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΛΛΙΑΚΟΥ

Πλησιάζοντας τώρα στην άκρη του νερού, σκέφτηκα να βγάλω τα παπούτσια µου. Και τότε το είδα.
Στην αρχή νόµισα πως το έκανε ο αέρας. Ότι µετακινούσε κόκκους άµµου χτίζοντας ένα γλυπτό εν
κινήσει. Ένα πολύ χαµηλό κι εφήµερο γλυπτό, σχεδόν στην επιφάνεια της άµµου, που απλωνόταν
γρήγορα. Γη και αέρας συνοµιλούσαν σε µια γλώσσα ακατάληπτη, κι όµως αντιληπτή.
Σκύβοντας να δω καλύτερα στο εσπερινό φως, διαπίστωσα πως ήταν έντοµα. Πολύ ψιλά, σε µια
ανοιχτόχρωµη απόχρωση της άµµου που τα έκανε ακόµη πιο δυσδιάκριτα. Ήταν παντού, κι όλα
µαζί ανέβαιναν προς τα µέσα. Κινούνταν εκτελώντας µικρά άλµατα – ένα σάλτο κάθε φορά, πράγµα
που δηµιουργούσε την εντύπωση ότι σηκώνεται άµµος µε τον αέρα. Σε λίγο άρχισα να τα βλέπω
όπου έπεφτε το µάτι µου. Από πού έβγαιναν; Ήταν µια µεταγλωττισµένη πληµµυρίδα.
Τα 24 γράµµατα, και πίσω από κάθε γράµµα ένα έντοµο και οι άνθρωποι µε τους οποίους
διασταυρώθηκε. Ένα αλφαβητάρι εντοµολογικό, εµπνευσµένο από την Ευρώπη που γοητεύει, την
Ευρώπη που απογοητεύει. Κάθε γράµµα κι ένας αυτοτελής µικρόκοσµος, µαζί και τµήµα ενός όλου.

 

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

και άλλα νεανικά διηγήματα

 ΤΡΟΥΜΑΝ ΚΑΠΟΤΕ

Μετάφραση: ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ

«Άρχισα να γράφω στα οχτώ» είχε δηλώσει ο Καπότε. «Στα καλά καθούµενα, χωρίς την παραµικρή
έµπνευση από κάποιο συγκεκριµένο γεγονός. ∆εν είχα γνωρίσει ποτέ µου συγγραφέα· στην
πραγµατικότητα, γνώριζα ελάχιστους ανθρώπους που ήξεραν ανάγνωση […]. Η πιο ενδιαφέρουσα
συγγραφική εµπειρία εκείνων των ετών […] ήταν οι απλές, καθηµερινές παρατηρήσεις που κατέγραφα στο
ηµερολόγιό µου […]. Ένα είδος δηµοσιογραφίας, µια τεχνική θέασης και ακρόασης που τα κατοπινά
χρόνια θα επηρέαζε σε µεγάλο βαθµό τη διαµόρφωσή µου, αν και τότε ακόµη δεν το συνειδητοποιούσα,
διότι παρ’ όλη την “επισηµότητα” της γραφής µου, αυτά που εξέδιδα, επιµελώς δακτυλογραφηµένα, ήταν
λίγο ως πολύ µυθοπλασίες». Κι ωστόσο είναι αυτή η ίδια δηµοσιογραφική φωνή των νεανικών διηγηµάτων
του Καπότε, τα οποία συλλέγονται στον τόµο αυτό για πρώτη φορά, που παραµένει ως ένα από τα
συγκινητικότερα χαρακτηριστικά του πρώιµου έργου του – µαζί µε τη σχολαστική περιγραφή κάθε
διαφορετικότητας.
Από τον πρόλογο του Χίλτον Ολς

Στα δεκατέσσερα αυτά διηγήµατα, που εντοπίστηκαν πρόσφατα στο αρχείο του συγγραφέα στη ∆ηµόσια
Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης –πρώιµες ενδείξεις της µεγαλοφυούς ικανότητάς του να δηµιουργεί
αλησµόνητους χαρακτήρες–, περιγράφονται άνθρωποι που µοχθούν στο περιθώριο του κόσµου τους. Ένα
αγόρι βιώνει την αγριότητα της ενήλικης ζωής όταν καταδιώκει έναν δραπέτη στο δάσος· νεαρές κοπέλες
ζουν τη χαρά και την οδύνη του πρώτου έρωτα· εν µέσω µιας ασύλληπτης απώλειας, µια γυναίκα παλεύει
να σώσει τη ζωή ενός παιδιού που έχει τα µάτια του εραστή της· εκλεπτυσµένες µεγαλοαστές αφήνονται
στη φθορά του κυνισµού – παιδιά και ενήλικες ζητούν, µε την ίδια αγωνία, κατανόηση σ’ έναν κόσµο
ύπουλο, γεµάτο προδοσίες. Ιστορίες για εγκλήµατα και άγριες πράξεις· ιστορίες ρατσισµού και αδικίας·
φτώχειας κι απόγνωσης. Αλλά και ιστορίες γενναιοδωρίας, τρυφερότητας, συµπόνιας και θαυµασµού για
το µεγαλείο της ύπαρξης.

Tα νεανικά διηγήµατα του Τρούµαν Καπότε συµβάλλουν ουσιαστικά στην κατανόηση του πώς ένα αγόρι
από την Αλαµπάµα έγινε ένας σύγχρονος θρύλος των αµερικανικών γραµµάτων.

  

Οι ωραίοι έχουν χρέη

Και 44 ακόμα τραγούδια που καθρεφτίζουν την Ελλάδα από το 1990 έως το 2017

 Βύρωνας Κριτζάς
Εικονογράφηση: Αχιλλέας Ραζής

Tι σχέση µπορεί να έχουν το «Ταξίδι της φάλαινας» των Στέρεο Νόβα, ο «Πεχλιβάνης» του Θανάση
Παπακωνσταντίνου και το «∆εν ταιριάζετε σου λέω» του Παντελή Παντελίδη;
Φαινοµενικά καµία − αλλά για ξανασκεφτείτε το!

 

Απαλλαγµένο από τους διαχωρισµούς ποιοτικού και ευτελούς, για όποιον ξέρει πού να κοιτάξει, το
µοντέρνο ελληνικό τραγούδι κρατάει ψηλά και διαγώνια τον πιο ρεαλιστικό καθρέφτη µας. Στο Οι
ωραίοι έχουν χρέη, 45 σύντοµα κεφάλαια, αφιερωµένα σε ισάριθµα τραγούδια από το 1990 µέχρι το
2017, αναδεικνύουν αυτήν ακριβώς την ιδιότητα των στίχων και της µουσικής, µε χιούµορ, ποικίλες
εµµονές, προσωπικά και συλλογικά βιώµατα, λοξή µατιά. Ένα παιδί µεγαλώνει παρατηρώντας τον
κόσµο, µια χώρα καλείται να επαναπροσδιορίσει τις αξίες της και µια λαϊκή τέχνη επιβιώνει πανταχόθεν
βαλλόµενη, φωτίζοντας την τρελή µας ζωή.

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΚΛΗΡΩΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2024 [ update 28/1/24]*

ΚΛΗΡΩΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ MAΡΤΙΟΣ 2024 [ update 18/3/24]*

KΛΗΡΩΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ [update 30/5/24 ]*

Γιορτινή Κλήρωση Βιβλίου σε FB & INSTAGRAM [update 18/12/24]*

H MEΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΙΝΗ ΜΑΣ ΚΛΗΡΩΣΗ/ GIVEAWAY ΣΕ FB & INSTAGRAM [update 5/1/24]*

KΛΗΡΩΣΗ ΙΟΥΛΙΟΥ

«Αμνησία» - Federico Axat - Eκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

«ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ» - ΧΟΥΑΝ ΧΟΣΕ ΜΙΓΙΑΣ- ΨΥΧΟΓΙΟΣ

OI AΔΕΛΦΕΣ CHANEL, Judithe Little Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Η ΚΑΡΟΛΙΝΑ ΜΕΡΜΗΓΚΑ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΗ ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ