ΦΑΚΕΛΟΣ " ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ" - Νίκος Φαρούπος

     Πολυγραφότατος ο κ. Φαρούπος που από το 1998 έως σήμερα έχει ήδη 12 βιβλία στο ενεργητικό του καθώς και συμμετοχές σε συλλογικά έργα. Ένας συγγραφέας ο οποίος κάθε φορά προσπαθεί να παρουσιάζει κάτι διαφορετικό στο αναγνωστικό κοινό. Έχει ήδη συγγράψει βιβλία ιστορικά, αστυνομικά, κοινωνικά, δοκίμια και βιβλία έρευνας, ακόμη και έργα που ανήκουν στην κατηγορία της λογοτεχνίας του φανταστικού.

     Το νέο του βιβλίο «Περί γυναικών και άλλων μυστηρίων», το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κέδρος, περιλαμβάνει «Ιστορίες εποχής και ιστορίες σύγχρονες. Από το Περιστέρι του ’70, την Κυψέλη και τη Φωκίωνος Νέγρη του ’80, την παλιά και τη νέα Αθήνα, την Κρήτη, έως και την Αυστρία. Ιστορίες εγκληματικών ερώτων. Ιστορίες που έζησα, που άκουσα, που φαντάστηκα, που έκλεψα. Ιστορίες με γυναίκες υπέροχες, γυναίκες αράχνες, γυναίκες ερωμένες, γυναίκες μητέρες, γυναίκες αγέρωχες, γυναίκες επιπόλαιες, γυναίκες μεγαλοπρεπείς, γυναίκες άντρες, γυναίκες θύματα, γυναίκες θεές.»

     Πρόκειται για μια καλοδουλεμένη συλλογή διηγημάτων, γραμμένη με τη γνωστή αξιόλογη γραφή του κ. Φαρούπου. Δύσκολο αφηγηματικό είδος το διήγημα, αφού πρόκειται για μικρής έκτασης, αυτοτελές αφήγημα με σύντομη πλοκή που περιστρέφεται γύρω από έναν κεντρικό ήρωα σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή και ένα συμβάν που καθορίζει την ζωή του. Και απαιτεί τέχνη και τεχνική από τον συγγραφέα, ώστε να είναι δυνατό, άρτιο, να καλύψει πλήρως τον αφηγηματικό στόχο. Στη συλλογή του κ. Φαρούπου κάθε ιστορία είναι γραμμένη με διαφορετική αφηγηματική φωνή και η εικονοπλαστική δύναμη της αφήγησης καταφέρνει να δημιουργήσει ένα λογοτεχνικό σκηνικό μέρος του οποίου νιώθει να αποτελεί ο αναγνώστης σε όλη τη διάρκεια της αναγνωστικής διαδικασίας.

[Άσπας εγκώμιον, Ο τυχερός Γκαστόνε και η Αλέξια, Η Ωραία Ελένη και ο Λούζερ, Νίκη, η μοιραία, Κλειώ, «η πουτάνα η μπάλα φταίει», Οι έρωτες του κυρίου Χρήστου Bloody Mary, Μαρία, η Κρητικιά, Λαβίνια, η επιπόλαιη, Η Δάφνη και η μονομαχία στον Άλιμο, Αθηνά, μια σωστή κυρία, Μαρκέλλα, η θεά, Λένα, η μόνιμα ερωτευμένη,Η προιξ της Ξανθής] οι ιστορίες που περιλαμβάνονται στο έργο.

     Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Φαρούπο για την παραχώρηση της συνέντευξης και τις εκδόσεις Κέδρος για τη βοήθειά τους.

       «7+1 ερωτήσεις από τον «Φιλαναγνώστη» Αυγερινού»

 

1) Σε ποιο βαθμό η λογοτεχνική σας ενασχόληση μετατρέπεται σε ελευθερία στη ζωή σας;

     Δεν νιώθω ότι η λογοτεχνική μου ενασχόληση μετατρέπεται σε ελευθερία στη ζωή μου. Μάλλον ένα επιπρόσθετο βάρος και ευθύνη είναι καθώς ο μισός μου εγκέφαλος αιχμαλωτίζεται από κάποιο θέμα που τον απασχολεί νυχθημερόν και ελπίζει να θεραπευτεί με το να γράψει τέλος στο βιβλίο που γράφει.

2) Πότε καταλάβατε για πρώτη φορά τη ροπή σας προς τη γραφή;

     Θυμάμαι από το δημοτικό να σκαρφίζομαι ιστορίες (μικρού μήκους). Και να τις γράφω. Με ενέπνεαν ιστορίες ανθρώπων της γειτονιάς και πολεμικές περιπέτειες.

3) Ακολουθείτε κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα την περίοδο που γράφετε;

     Χρειάζομαι χρόνο για κάθε βιβλίο που γράφω και προσπαθώ να μη γράφω κάθε φορά ‘’ το ίδιο βιβλίο’’. Δεν γράφω καθημερινά. Έχω ένα αφηρημένο πρόπλασμα της ιστορίας και το εμπλουτίζω σιγά σιγά. Φροντίζω να είμαι ένα ή δύο βιβλία μπροστά από αυτό που εκδίδω κάθε φορά. Αυτό που γράφω αυτή την εποχή θα εκδοθεί αρκετά μετά από αυτό που είναι ήδη έτοιμο. Έτσι έχω το χρόνο να σκέφτομαι όσο θέλω, να ψάχνω διεξοδικά το θέμα μου, να κρατάω σημειώσεις -και να μη βιάζομαι.

4) «Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης», έχει γράψει ο Μπόρχες. Είναι πράγματι ο παράδεισος κρυμμένος στις γραμματοσειρές της παγκόσμιας λογοτεχνίας;

     Σωστά τα είπε ο μέγας Μπόρχες. Ο παράδεισος έχει νόημα μόνο όταν εμπεριέχει άπειρους κόσμους που δημιουργούν άπειρες ζωές και εμπειρίες (και ιστορίες). Δεν αρκεί να πας εκεί που βρίσκεται η Εύα -όπως είπε ο Μαρκ Τουέιν.

5)  Ποιο νομίζετε ότι θα είναι το μέλλον του ελληνικού βιβλίου τα επόμενα χρόνια;

     Ειλικρινά δε γνωρίζω. Πολλές μικρές χώρες στο μέγεθος της Ελλάδας έχουν σημειώσει εντυπωσιακή λογοτεχνική πρόοδο κι έχουν καταφέρει να ‘’παγκοσμιοποιήσουν’’ τη λογοτεχνία τους (και όχι μόνο). Στη χώρα μας μόνο κάποιοι συγγραφείς αγωνίζονται μόνοι να κάνουν το έργο τους γνωστό και έξω από τα σύνορα. Αξιοθαύμαστοι.

6) Είναι η φιλαναγνωσία μια εσωτερική επανάσταση και πώς βλέπετε τη σχέση των νεαρότερων γενιών με το βιβλίο;

     Οι νέες γενιές πρέπει να διδάσκονται από τα γεννοφάσκια τους ότι η φιλαναγνωσία ανοίγει πνευματικούς δρόμους, προσφέρει γνώση και εμπλουτίζει τη ζωή με ποιότητα, της προσφέρει μια ξεχωριστή απόλαυση που είναι αδύνατον να προσφέρει το χρήμα ή η εξουσία. Η αγάπη της ανάγνωσης πρέπει να συνδεθεί με το παιδί από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, ώστε να γίνει απαραίτητη σαν την τροφή. Σίγουρα η δύναμη της εικόνας κυριαρχεί στην εποχή μας, σχεδόν ολοκληρωτικά θα έλεγα. Επομένως η επαφή με τα βιβλία πρέπει να γίνει από νωρίς μια σχέση πάθους για να διαρκέσει.

7)  Είναι η συγγραφή ένας μοναχικός δρόμος, ένας τρόπος για να δημιουργήσουμε μέσα μας νέες ιδέες και να έρθουμε σε επαφή με τη γνώση μιας ολόκληρης εποχής για να κατανοήσουμε καλύτερα, εν τέλει, και τον εαυτό μας;

     Είναι ένας μοναχικός δρόμος που σε φέρνει σε επαφή με πολλούς και διαφορετικούς κόσμους. Η σύνδεση αυτών των κόσμων με σένα τον ίδιο, αυτή η αλληλεπίδραση είναι το μαγικό στοιχείο που γεννάει αμέτρητες ιστορίες κάποιες εκ των οποίων γράφονται και ακόμα πιο πολλές, οι περισσότερες,  χάνονται στον χρόνο. Και ναι, μοιράζοντας στοιχεία του χαρακτήρα σου στους ήρωές σου αρχίζεις και διακρίνεις καλύτερα ποιος είσαι εσύ.  Όλα είναι σχετικά βέβαια, ας μην το ξεχνάμε αυτό.

8) Πείτε μας δυο λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο.

     Πρόκειται για ιστορίες μικρό μέρος των οποίων άκουσα ή έζησα και μέσω της γραφής τις εμπλούτισα και τις ολοκλήρωσα όπως οι ίδιες με καθοδήγησαν να κάνω. Η μαγιά υπήρξε βέβαια αλλά αυτό δεν αρκεί, ποτέ δεν αρκεί. Οι ιστορίες αυτές  διαμορφώνονταν για χρόνια στο νου μου ώσπου ήρθε η ώρα γι’ αυτές να απαιτήσουν να αποκτήσουν αρχή, μέση και τέλος και να εκδοθούν.

      «Ιστορίες εποχής και ιστορίες σύγχρονες. Από το Περιστέρι του ’70, την Κυψέλη και τη Φωκίωνος Νέγρη του ’80, την παλιά και τη νέα Αθήνα, την Κρήτη, έως και την Αυστρία. Ιστορίες εγκληματικών ερώτων. Ιστορίες που έζησα, που άκουσα, που φαντάστηκα, που έκλεψα. Ιστορίες με γυναίκες υπέροχες, γυναίκες αράχνες, γυναίκες ερωμένες, γυναίκες μητέρες, γυναίκες αγέρωχες, γυναίκες επιπόλαιες, γυναίκες μεγαλοπρεπείς, γυναίκες άντρες, γυναίκες θύματα, γυναίκες θεές.»

     Ο Νίκος Φαρούπος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κοινωνική ψυχολογία και σκηνοθεσία κινηματογράφου. Αρχικά εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στη διαφήμιση και σε ταινίες μεγάλου μήκους. Από το 1989 ασχολείται επαγγελματικά με το σενάριο και έχει συνεργαστεί σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές. Παράλληλα έχει γράψει και έχει σκηνοθετήσει δύο μικρού μήκους ταινίες, ενώ από το 1992 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει μυθιστορήματα, διηγήματα και μελέτες.

     Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν τα βιβλία του Ο δήμιος (1998), Λεξικό των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων (2004), Η ωραία Ελένη (2004), Η ζώνη της Αφροδίτης (2004), Ο κόσμος των φανταστικών όντων των αρχαίων Ελλήνων (2005), Οι αυριανοί έρωτες θα είναι οι καλύτεροι (2006), Μικρά πάθη (2008), Οι ιχνηλάτες του σκότους (2010), Έγκλημα στην Αντίπαρο (2015), Ο αρχιβιβλιοθηκάριος και άλλες ιστορίες (2016), το ιστορικό μυθιστόρημα Εφιάλτης - η απολογία (2017) και το Μάρτιο του 2020 το Περί γυναικών και άλλων μυστηρίων.

    #ΚΕΔΡΟΣ