ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ…

 

     

     Μπορεί οι νέες συνθήκες της ζωής μας να είναι διαφορετικές από τα προηγούμενα χρόνια, μπορεί να μην φύγουμε Πασχαλινές διακοπές όπως παλαιότερα, όμως το βιβλίο εξακολουθεί να είναι η καλύτερη συντροφιά μας πάντα και παντού. Ειδικά αυτήν την εποχή. Εμείς διαλέξαμε τα βιβλία που μας εντυπωσίασαν, κάνοντας μια επιλογή από τους περισσότερους εκδοτικούς οίκους ανεξαρτήτου ημερομηνίας έκδοσης του βιβλίου  και σας τα παρουσιάζουμε με τυχαία σειρά για να τα απολαύσετε στις ήσυχες μέρες των Πασχαλινών διακοπών που έρχονται.

                      «ΑΜΝΕΤ» - ΜΑΓΚΙ Ο'ΦΑΡΕΛ – Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

                                   Mετάφραση: Αύγουστος Κορτώ 

        

         

        Στην κατηγορία του Ιστορικού Μυθιστορήμα τος μυθοπλασίας με εμφανή την μεγάλη ιστορική έρευνα της συγγραφέα της εποχής της πανούκλας, το βιβλίο  «ΑΜΝΕΤ» της Ιρλανδέζας ΜΑΓΚΙ Ο’ΦΑΡΕΛ που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο από τις Εκδόσεις Ψυχογιός με θέμα την τραγική ιστορία της μικρής ζωής του γιου του Σαίξπηρ( αν και δεν κατονομάζεται στη διάρκεια του έργου)  και τη σχέση του με τον Άμλετ, το θρυλικό θεατρικό έργο του συγγραφέα. Ένα συνταρακτικό και δραματικό έργο που εξελίσσεται σε δυο χρόνους, για την θλίψη και τον πόνο μέσα από τα οποία οι άνθρωποι ανασυγκροτούνται και συνεχίζουν, ένα έργο για τον γάμο και τις σχέσεις πάθους και αγάπης που αναπτύσσονται μέσα σε αυτόν. Ένα έργο για τον γονιό που θρηνεί τον χαμό του παιδιού του. Ενός παιδιού που χωρίς αυτό ίσως να μην υπήρχε ο «Άμλετ» και πιθανόν και η «δωδεκάτη νύχτα» και δεν χρειάζεται να ξέρει τίποτα ο αναγνώστης για τον Σαίξπηρ για να απολαύσει αυτό το εξαιρετικό μυθιστόρημα. Παρακολουθεί ουσιαστικά την σπαρακτική ιστορία μιας οικογένειας του 16ου αιώνα και τον τρόπο  με τον οποίο αντιμετώπισε τις επιλογές και τις προκλήσεις της ζωής τους. Συναρπάζει ακόμα η περιγραφική ικανότητα της συγγραφέως που παρουσιάζει με εξαιρετικό τρόπο τα ήθη και τα έθιμα της εποχής ειδικά για την ετοιμασία των νεκρών και ο αναγνώστης γνωρίζει τους δρόμους του Λονδίνου της εποχής, τα ντυσίματα τους, την ίδια την πόλη τον 16^ο αιώνα.

  «Ο ΑΡΧΕΓΟΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ» -ΜΑΝΟΛΗΣ ΠΡΑΤΙΚΑΚΗΣ - Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ 

 

[…Η ανθρώπινη ψυχή είναι ένα σκοτεινό ιξώδες βάραθρο που δεν φανερώνεται ποτέ όπως είναι: γυμνή στον κόσμο. Τη σκεπάζει ένα ασυνείδητο σκοτάδι, αναγκάζοντας μας να μένουμε κρυμμένοι στα αραχνοΰφαντα πέπλα του. Γιατί πάνω απ’ όλα φοβάται τη γυμνότητα. Και με την αδιαφάνεια της πανοπλίας του μας φρουρεί. Από αυτήν την άποψη μας προστατεύει, γιατί αν γνωρίζαμε ως τα βάθη τον εαυτό μας, θα τον μισούσαμε και θα αισθανόμασταν πολύ πιο έντονη αποστροφή. Και αν με τον ίδιο τρόπο γνωρίζαμε τους άλλους, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να κάνουμε αληθινές σχέσεις μαζί τους, αλλά θα ήταν πρόσωπα αποκρουστικά για εμάς… Έτσι όλη μας η ζωή και οι σχέσεις μας βασίζονται σε αυτήν την άγνοια…]

      Ένα μικρό μόνο δείγμα γραφής του ξεχωριστού αυτού έργου. Κοινωνικό-αλληγορικό μυθιστόρημα το νέο έργο του πολυγραφότατου ποιητή και συγγραφέα Μανόλη Πρατικάκη. Ο Στέφανος ένας ώριμος και μοναχικός άντρας είναι ένας ήρωας με ανήσυχο πνεύμα. Αυτό θα τον κάνει να  αναζητήσει στις χώρες της Ανατολικής φιλοσοφίας τον εαυτό του και την ψυχική του υπέρβαση. Σταθμός στη ζωή του η γνωριμία του με την Μαγδαληνή που κι εκείνη προσπαθεί να ξεφύγει από τον κόσμο της. Μαζί μοιράζονται τις εμπειρίες τους και τις γνώσεις τους. Ένα οδοιπορικό στην ίδια τη ζωή, τον ψυχισμό των ανθρώπων και την πορεία προς την αυτογνωσία.

 

   «Η ΓΗ ΤΡΕΧΕΙ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ» - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΙΤΟΣ- Εκδόσεις ΒΑΚΧΙΚΟΝ

 

     Το υπαρξιακό κενό και η ανάγκη να εξοικειωθεί μαζί του ο άνθρωπος, ώστε να μπορέσει να κατανοήσει την υπαρκτική του ταυτότητα γνωρίζοντας, ταυτόχρονα, τα συναισθήματα που μπορεί να φέρει μαζί του είναι το βασικό  θέμα με το οποίο καταπιάνεται στη νουβέλα που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν, ο Παναγιώτης Τσίτος.

     Το εσωτερικό χάος μιας ψυχής, η φυγή ως μέσο δημιουργίας νέας ταυτότητας, το υπαρξιακό κενό, η εσωτερική εξέγερση που οδηγεί στην αυτογνωσία και τη δημιουργία ενός νέου ανθρώπου είναι τα θέματα που καταπιάνεται ο συγγραφέας στο έργο του. Η πορεία από την εσωτερική αταξία στην αυτεπίγνωση. Το ονειρικό στοιχείο, ωστόσο, αποδεικνύει ότι ο Μ. βιώνει διαφορετικά την πραγματικότητα του. Ο ρεαλισμός και το υπερβατικό, ο επαναπροσδιορισμός της ύπαρξης, η αληθινή ελευθερία, ο έρωτας και τα αποτελέσματα που επιφέρει στην ζωή του ήρωα και όχι μόνο, η κοινότοπη καθημερινότητα, η αφύπνιση.

Μια ασυνήθιστη νουβέλα, που θα δώσει τη δυνατότητα στη φαντασία του αναγνώστη να φτάσει ελεύθερη στις δικές του απαντήσεις, ρίχνοντας φως στα προσωπικά του ερωτήματα.   

 

           «H Αστυνομία της μνήμης» - ΓΙΟΚΟ ΟΓΚΑΟΥΑ -Εκδόσεις Πατάκη

                             Μετάφραση: Χίλντα Παπαδημητρίου

     Κάποια στιγμή που δεν προσδιορίζεται, σ’ ένα νησί που δεν έχει όνομα, πράγµατα εξαφανίζονται διαρκώς. Αυτή είναι η απόφαση. Πράγματα να εξαφανιστούν από τη ζωή των οι οποίοι πρέπει τα ξεχάσουν σαν να μην υπήρξαν. Και αν ακόμα κάποιοι έχουν στην κατοχή τους κάτι από αυτά πο εξαφανίζονται οφείλουν να τα καταστρέψουν. Η αστυνομία της μνήμης φροντίζει για την εφαρμογή της νέας αυτής πραγματικότητας. Πρέπει να εντοπίσει και να καταστρέψει ο,τι έχει μείνει αλλά να φτάσει ακόμα και στην σύλληψη αυτών που δεν συμμορφώνονται. Ένας επιμελητής,  δεν ξεχνά, δεν διαγράφει τις αναμνήσεις του και ο κίνδυνος να τον συλλάβουν είναι μεγάλος. Μια συγγραφέας, η αφηγήτρια του έργου, που έχει γράψει ήδη έργα για την ιστορία εξαφανισμένων πραγμάτων, προσπαθεί να σώσει τον επιμελητή της από την αστυνομία της μνήμης. Και είναι η λογοτεχνία αυτή που θα τους ενώσει και η μόνη λύση που έχουν να κρατήσουν ζωντανό το παρελθόν και τις αναμνήσεις τους. Μα τα πράγματα συνεχίζουν να εξαφανίζονται. Τώρα εξαφανίζονται και βιβλία. Πρέπει να καταστραφούν, να καούν. Ο φόβος μεγαλώνει. Οι λέξεις θα χαθούν. Πρέπει να τα κρύψουν. Πρέπει να τα σώσουν. Αντίσταση ανάμεσα σε ανθρώπους που αποδέχθηκαν το γεγονός. Αντίσταση στο καθεστώς που έφερε την λήθη στην ζωή τους. Και ο τρόμος ξεκινά.

     Ένα ευρηματικό, δυστοπικό , αλληγορικό, σκοτεινό , σχεδόν κλειστοφοβικό μυθιστόρημα το έργο της Ογκάουα ενάντια σε πλήγματα της τέχνης του λόγου, των λέξεων, του πολιτισμού, των εθίμων, των παραδόσεων μας . Η αστυνόμευση της σκέψης, της μνήμης, της γραφής. Η αγωνία και ο αγώνας των ηρώων να διατηρήσουν την συνείδηση τους και  τις αναμνήσεις τους για να μην σβήσουν. Ένα ευφυές, ατμοσφαιρικό, με λογοτεχνική γραφή, ένα βιβλίο στοχασμού που είναι βέβαιο πως δεν θα σβήσει από την μνήμη των αναγνωστών, γραμμένο από την σπουδαία Γιαπωνέζα Γιόκο Ογκάουα.

 

 «Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΛΑΧΤΑΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙ»- EKATEΡINA ΓΚΡΑΦ- ΚΑΚΤΟΣ

                                             Μετάφραση Αντώνης Ξανθόπουλος  

     Η Εκατερίνα Γκραφ γεννήθηκε στο Ισμαήλ της Ουκρανίας και σπούδασε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Κιέβου, στο Τμήμα Ρωμανογερμανικής Φιλολογίας. Το βιβλίο της Η Γυναίκα που Λαχταρούσε να Αγαπήσει επανακυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο από τις εκδόσεις Κάκτος και αποτελεί το πρώτο βιβλίο της τριλογίας με τίτλο Το Ξύπνημα.

     Η ηρωίδα του έργου γεννήθηκε στο Ισμαήλ, μια πόλη που περιγράφεται με τρυφερότητα από τη συγγραφέα. Έζησε τα παιδικά της χρόνια σε ένα σπιτικό όπου κυριαρχούσε η αγάπη και ο σεβασμός. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια ταλαντούχων και καταξιωμένων ανθρώπων, μια οικογένεια που την έμαθε να αγαπά τη φύση, την τέχνη και την ανεξαρτησία. Μα πάνω απ’ όλα, την έμαθε να αγαπά την ίδια την αγάπη. Αυτήν έκρυβε μέσα της, με αυτήν πορευόταν και αυτήν αποζητούσε. Ο θάνατος του παππού της σηματοδοτεί το τέλος των ξένοιαστων παιδικών χρόνων και την πρώτη γνωριμία με τη σκληρή πραγματικότητα. Οι αλλαγές στη ζωή της διαδέχονται η μια την άλλη. Οι προσωπικές και επαγγελματικές απογοητεύσεις την εμπαίζουν. Άραγε, θα ξαναβρεί την αγάπη που πάντα λαχταρούσε; Θα βρουν αντίκρισμα οι θυσίες της; Θα καταφέρει να πραγματοποιήσει τα όνειρά της;

[…Η γυναίκα συγχωρεί, υποτάσσεται ή επαναστατεί. Αλλάζει τα δεδομένα της, ταπεινώνεται και ταπεινώνει, ή ξεσηκώνεται και αντιπαλεύει τη μοίρα της… Μια γυναίκα που λαχταράει να αγαπήσει ικετεύει για επιείκεια, ώστε να μη χρειαστεί να προδώσει τον εαυτό της, τη φύση, την περηφάνια και την αξιοπρέπειά της…]

     Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το εισαγωγικό σημείωμα της συγγραφέως. Και ίσως να μας προϊδεάζει για όλα όσα θα συμβούν στη ζωή της ηρωίδας της. Μια ζωή μέσα από την οποία έμαθε να είναι δυνατή, να παλεύει για την επιβίωση και τα δικαιώματά της, προσπαθώντας ταυτόχρονα να αντεπεξέλθει στον διαρκή αγώνα που όρισε η μοίρα της. Και όλα αυτά, σε μια εποχή λίγο πριν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, μιας εποχής που δίνει στη συγγραφέα την ευκαιρία να μας προσφέρει πολύτιμα ιστορικά στοιχεία, όπως τον τρόπο λειτουργίας του κόμματος, τα μυστικά της KGB, τον ρόλο της Intourist. Παράλληλα, περιγράφει με ρεαλισμό και ειλικρίνεια τα πολιτικά και πολεμικά παιχνίδια ενός πολιτικού συστήματος, καθώς και τη δύσκολη και άχρωμη καθημερινότητα των πολιτών. Πρόκειται για ένα βιβλίο πλούσιο σε πλοκή και συναισθήματα, με σημαντικές πληροφορίες και ουσιαστικούς προβληματισμούς.

.

            «ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ» - Λίλι Γκράχαμ – Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ

                               Μετάφραση: ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΙΠΗ 

     «ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ» της Λίλι Γκράχαμ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας, είναι ένα ιστορικό-κοινωνικό μυθιστόρημα η αξία του οποίου έγκειται στο γεγονός ότι είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και αφορά στο  Ολοκαύτωμα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

     Ο τόπος που καταλύθηκε η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ο τόπος  των πειραμάτων του Μένγκελε. Ο τόπος της φρίκης. Ο τόπος που έγινε φόρος τιμής για τα θύματα και για όσους επέζησαν. Ο τόπος για τον οποίο όσα και αν γραφτούν, ποτέ δεν θα σταματήσει να εκπλήσσει, να θυμώνει και να πονά.

     Ένα έργο με ήρωες κυρίως γυναίκες, Οι αγώνες της Εύας και της Σόφι, ενώ ήταν κρατούμενες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Μαθαίνουμε για τα γεγονότα που τις ένωσαν και βιώνουμε τον αγώνα τους να επιβιώσουν. Γυναίκες  που έζησαν στο Άουσβιτς και έφεραν στον κόσμο τα παιδιά τους μέσα στα κολαστήρια. Παιδιά που γεννήθηκαν στο Άουσβιτς. Μωρομάνες που έπρεπε αφού γέννησαν εκεί τα παιδιά τους, να τα μεγαλώσουν με τι; Όταν η ασιτία θέριζε το κορμί τους; Και αυτή ίσως είναι η κεντρική ιδέα του έργου. Η μητρότητα μέσα στα κολαστήρια. Η νίκη της ζωής στην βία και τον θάνατο. Η δύναμη της φιλίας. Μια θλιβερή και συνάμα γενναία ιστορία. 1938 και 1942. Τα δύσκολα χρόνια που ο Ναζισμός αναπτύχθηκε και κορυφώθηκε. Χωρισμένο σε 40 μικρά κεφάλαια, γεγονός που αναδεικνύει καλύτερα τη σημαντικότητα όσων περιγράφει και διευκολύνει τον αναγνώστη να ανακαλύπτει σε βάθος τι θα πει ανθρωπιά, φιλία, σχέση στοργής, συλλογική παραφροσύνη, πόνος, οδύνη αλλά και φόβος. Μια λογοτεχνική παρακαταθήκη, γραμμένη με στρωτή γραφή, γρήγορη ροή, τριτοπρόσωπη αφήγηση, ρεαλιστικούς διαλόγους και κινηματογραφικές περιγραφές, είναι ένα αξιοδιάβαστο έργο αφύπνισης για όλους εμάς που πρέπει να θυμόμαστε την μαύρη αυτή σελίδα της ανθρώπινης ιστορίας.  

     

"ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ"– ΜΠΡΙΤΑΝΙ ΚΑΪΖΕΡ – Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ

Μετάφραση: Μαρία Βαρδοπούλου

        

     Ένα δυνατό πολιτικοκοινωνικό θρίλερ με το οποίο η Μπρίτανι Κάιζερ κινούμενη σε δύο άξονες, προσπαθεί αφ ενός να αφυπνίσει και να δείξει τον τρόπο που μπορούμε να προστατέψουμε τα προσωπικά μας δεδομένα και αφετέρου να αποτρέψουμε την αλλαγή συμπεριφοράς, την απληστία και να μην αφεθούμε σε μια πλήρη και ανεξέλεγκτη εγκατάλειψη των προσωπικών μας ιδανικών όταν βρεθούμε πλάι σε χαρισματικά άτομα με κύρος. Με το έργο της, γίνεται φανερό πώς μπορεί μια εταιρεία να «αναγκάσει» τον κόσμο να φερθεί όπως εκείνη θέλει. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα με πασίγνωστο αναψυκτικό τύπου κόλα για το οποίο το σκεπτικό για την αύξηση της πώλησής του σε έναν κινηματογράφο δεν ήταν η διαφήμιση της, αλλά η αύξηση της θερμοκρασίας στον χώρο, προκειμένου η  δίψα να προκαλέσει την κατανάλωση.  Και γίνεται φανερό ότι ο όγκος των προσωπικών δεδομένων όλων μας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί καταχρηστικά, ώστε να προκληθεί ο χειρισμός της συμπεριφοράς, των σκέψεών και των πράξεών μας.  

     Αξίζει να διαβαστεί το βιβλίο της Μπρίτανι, για να αναλογιστεί κανείς πως κάθε μέρα, εμείς οι ίδιοι δίνουμε στο διαδίκτυο τα δεδομένα μας. Και να σκεφτεί πως κάθε μέρα με τα Like μας και με τα click στο διαδίκτυο κάπου εκεί έξω, κάποιοι… μας βάζουν στο ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ!