"ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ" ΝΙΚΟΛ-ΑΝΝΑ ΜΑΝΙΑΤΗ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

«Οι σιωπές της ενοχής» το νέο βιβλίο της Νικόλ Μανιάτη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ψυχογιός.

     Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα. Μέσα από την πολυτάραχη ζωή της ηρωίδας, της Άννας, ο αναγνώστης, έρχεται αντιμέτωπος ακόμη και με θεμελιώδη ηθικά ζητήματα.

     Χωρισμένο σε δύο μέρη, «ζούμε» στην Κύπρο, αρχικά από το 1946 που γεννιέται η Άννα έως το 1964 όπου ενηλικιώνεται και τότε αρχίζει το δεύτερο μέρος, η ενήλικη ζωή της, από το 1964 έως το 2020.  (Ξεχωριστή η παρουσία τριών πολύ μικρών κεφαλαίων, που αφορούν το 2020, στην αρχή, κάπου στην μέση και στο τέλος του βιβλίου).

    

      Μάιος 1946, γεννιέται η Άννα, δεύτερο παιδί της οικογένειας, ένα κοριτσάκι που η μοίρα επέλεξε να ζήσει τραγικά παιδικά χρόνια. Μια μοίρα που την έκανε να στερηθεί την μητρική αγάπη και την προστασία της οικογένειας, μια μοίρα που την ανάγκασε να ζει στην φτώχια, στο περιθώριο, χωρίς αγάπη, μελώνοντας σε μια «μοναξιά» που της επέβαλλε η ίδια η ζωή, βιώνοντας έναν θάνατο και μια φριχτή και απεχθή πράξη που την στιγμάτισε για όλη της την ζωή, καταστρέφοντας όχι μόνο τα χρόνια της αθωότητας, αλλά κάνοντας την μέσα από την σιωπή και τις ενοχές, να γίνει  μια γυναίκα που δεν μπορεί να γευτεί τον έρωτα, μια γυναίκα που οδηγείται σε πράξεις «φονικές»!

«…Λένε πως τα παιδιά μπορούν να δουν την ψυχή κάποιου, να διαβάσουν από ένστικτο τις κρυφές σκέψεις, να διαισθανθούν την ειλικρίνεια πίσω από την επίπλαστη καλοσύνη. Κάτι που μερικοί ενήλικοι, τυφλωμένοι από τα δικά τους αισθήματα, δεν ξεχωρίζουν…»

 

     Και ενώ η ζωή της συνεχίζεται πότε με επιτυχίες και πότε με απογοητεύσεις, έρχεται η στιγμή για το μεγαλύτερο ίσως δίλημμα  στη πολυτάραχη ζωή της! Μια απόφαση που καλείται να πάρει για την ζωή του πιο αγαπημένου της ανθρώπου, αυτού που την στήριξε σαν πατέρας.

      Και ο αναγνώστης  μαζί με την ηρωίδα, βρίσκεται μπροστά σε  ένα φοβερό ηθικά ζήτημα, αυτό της Ευθανασίας.

- Υπάρχει σχέση μεταξύ ευθανασίας και φόνου; Είναι φόνος ή δικαίωμα στην αξιοπρέπεια; Φόνος ή λύτρωση; Ποιος είναι ο ηθικά υπεύθυνος για αυτήν την πράξη; Μπορούμε να αναγνωρίσουμε σε κάποιον το ηθικό δικαίωμα να επιλέξει έναν πρόωρο θάνατο; Έναν θάνατο που προκλήθηκε από χέρι ανθρώπου; 

-Τι αποφάσισε η Άννα;

-Πώς αντέδρασε όταν για δεύτερη φορά κλήθηκε να βοηθήσει κάποιον που  της είχε φερθεί απάνθρωπα;  Θα λειτουργήσει ως γιατρός ή ως πονεμένος άνθρωπος που ζητά την λύτρωση;

«… «Μα οι νεκροί δε μιλούν»… «Κάνετε λάθος, κύριε Ευθυμίου. Οι νεκροί δεν πληγώνουν, δεν προσβάλλουν, δεν αμφισβητούν, δε ζητούν ανταλλάγματα. Μιλάνε, σιωπηλά, απεγνωσμένα, λένε τη δική τους ιστορία και προσφέρουν με τον θάνατο τους το ίδιο το κορμί τους…»

 

   Όλα θα απαντηθούν διαβάζοντας  το βιβλίο, ένα βιβλίο γραμμένο με την γνωστή γραφή της κ. Μανιάτη, μια γραφή απλή, λιτή, γεμάτη εικόνες, έστω και αν τα μηνύματα που θα εισπράξει κάθε αναγνώστης, είναι ανάλογα με τις γνώσεις του, την ψυχολογία του, τις εμπειρίες της ζωής του. Αναλογιζόμενος κάποιος, ότι είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία, είναι σίγουρο πως θα του ξυπνήσει ερωτήματα και θα νιώσει εναλλασσόμενα  συναισθήματα για τις «σιωπές της ενοχής».

Ένα εφιαλτικό δίλημμα ορθώνεται απειλητικά στη ζωή της γιατρού Άννας Παπαδάκη. Ένα δίλημμα που την ωθεί να καταπατήσει τον ιερό όρκο του Ιπποκράτη, που με τόσες θυσίες και κόπους είχε δώσει. Τα δύσκολα παιδικά χρόνια, η φρικτή εμπειρία στα πέντε της, όταν την είχαν εγκαταλείψει με μια θεία στο ορεινό χωριό της Πάφου, η στέρηση της αγάπης και της αποδοχής που την είχαν σημαδέψει θα βαρύνουν άραγε την όποια επιλογή της; Ή μήπως μόνο η αγάπη και ο σεβασμός θα την κατευθύνουν;  Σκληρή απόφαση!

     Ευθανασία ή φόνος; Στα μάτια της δεν υπάρχει δικαιολογία. Πώς και γιατί βρίσκεται αντιμέτωπη με τέτοιες επιλογές στη ζωή της; Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για την μία ή την άλλη απόφαση;

     Και χρόνια μετά, το δίλημμα επιστρέφει και την αναγκάζει να αναμετρηθεί ξανά με τον όρκο της. Το ερώτημα αυτή τη φορά είναι: τιμωρός ή το δικαίωμα να λέγεται Άνθρωπος;

 Μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, που καθηλώνει και συνάμα γεννά ερωτήματα.»

                                                                                  (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Βιργινία Αυγερινού για το Vivlio Life