ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΑΓΑΠΗ, Hoover Colleen, εκδ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΑΓΑΠΗ - COLLEEN HOOVER
«Η Τέιτ και ο Μάιλς δεν θεωρούν τους εαυτούς τους καν φίλους. Το μόνο πράγμα που έχουν κοινό είναι μια αναμφίβολη αμοιβαία έλξη. Συνειδητοποιούν ότι μπορούν να έχουν την τέλεια, χωρίς δεσμεύσεις συμφωνία. Αυτός δε θέλει έρωτες, αυτή δεν έχει τον χρόνο: το μόνο που απομένει είναι το σεξ. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει ρολόι, αρκεί η Τέιτ να ακολουθήσει τους δύο κανόνες που θέτει ο Μάιλς:
ΜΗ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Νομίζουν ότι μπορούν να το διαχειριστούν, αλλά τα πάντα αλλάζουν όταν τα αληθινά αισθήματα μπλέκονται στην εξίσωση.
Οι καρδιές διαπερνιούνται.
Οι υποσχέσεις σπάνε.
Οι κανόνες παραβιάζονται.
Η αγάπη γίνεται σκοτεινή. »
«
Σκοτεινή Αγάπη» Hoover Colleen, εκδόσεις Παπαδόπουλος,
το βιβλίο που θα αγαπηθεί από το αναγνωστικό κοινό και δικαίως.
Η Τέιτ και ο Μάιλς, είναι οι κεντρικοί
ήρωες της ιστορίας. Η Τέιτ φεύγει από το πατρικό της, για να εγκατασταθεί με
τον αδελφό της στο Σαν Φρανσίσκο, μέχρι να βρει το δικό της σπίτι. Νοσηλεύτρια
η ίδια, πιλότος ο αδελφός της. Εκεί, με το που φτάνει στο σπίτι, θα έχει την
πρώτη «παράξενη» συνάντηση με τον Μάιλς, αφού τον βρίσκει αναίσθητο από μεθύσι,
στην πόρτα του σπιτιού της. Ο αδελφός της, τον γνωρίζει, είναι πιλότος, φίλος
και γείτονας και την παροτρύνει να τον βάλει μέσα στο σπίτι. Ο Μάιλς, ψελλίζει,
ένα όνομα και η Τέιτ καταλαβαίνει ότι κάποιο πρόβλημα τον απασχολεί…
Οι
επόμενες μέρες, θα φέρουν κοντά την Τέιτ και τον Μάιλς, θα γίνουν εραστές, αν
και ο Μάιλς δεν επιθυμεί συναισθηματική σχέση, παρά μόνο σεξ. Έξι χρόνια τώρα, έτσι έχει μάθει να λειτουργεί,
δεν θέλει να δώσει αγάπη, μα ούτε καν και να πάρει… ΜΗ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ….. ΜΗΝ
ΕΛΠΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, οι κανόνες που έθεσε ο Μάιλς, ενώ η Τέιτ όσο και αν
τον αγαπάει , όσο και αν ελπίζει, τους αποδέχεται !
«…Ξέρω πως θέλω πολύ περισσότερα από
αυτό που μου δίνει και πως αυτός θέλει πολύ λιγότερα από αυτά που θέλω να του
δώσω, αλλά προς το παρόν παίρνουμε και οι δύο ό,τι μπορούμε…»
Ο Μάιλς όμως, μέρα με την ημέρα, χάνει τον
έλεγχο των συναισθημάτων του και βρίσκεται προ των πυλών, να παραβεί ο ίδιος
τους κανόνες του…
«…Αλλά μετά
γνώρισα εσένα και από τότε κάθε μέρα αναρωτιέμαι πως μπορεί να είναι
κάποιος τόσο όμορφος αν δεν υπάρχει Θεός. Αναρωτιέμαι πως μπορεί κάποιος να με
κάνει τόσο ευτυχισμένο αν δεν υπάρχει Θεός. Και μόλις τώρα συνειδητοποίησα ότι
ο Θεός μας δίνει την ασχήμια για να μην παίρνουμε τα όμορφα πράγματα στη ζωή ως
δεδομένα…»
-Τι συνέβη πριν από έξι
χρόνια και ο Μάιλς αδυνατεί να προσφέρει και να δεχτεί αγάπη;
-Ποια σκοτεινή αγάπη
τον βαραίνει;
-Η μόνη λύση είναι, να
έρθει αντιμέτωπος με το παρελθόν, μια οδυνηρή αναμέτρηση, από την οποία θα
πρέπει να βγει νικητής, ώστε να απελευθερωθεί. Θα τα καταφέρει;
«… Η αγάπη δεν είναι πάντα όμορφη και φωτεινή, Τέιτ. Κάποιες φορές
περνάς όλο σου τον καιρό ελπίζοντας ότι θα είναι κάτι διαφορετικό. Κάτι
καλύτερο. Και τότε, πριν ακόμη το καταλάβεις, βρίσκεσαι πάλι στο μηδέν έχοντας
χάσει κάπου στον δρόμο την καρδιά σου…»
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, που ξεφεύγει
από τα συνηθισμένα. Ο λόγος που το κάνει να ξεχωρίζει, είναι πως, ενώ πρόκειται
για μια δραματική ιστορία, η συγγραφέας την αποδίδει με μια «χιουμοριστική»
διάθεση. Αυτό το «πάντρεμα» είναι και πρωτόγνωρο και επιτυχημένο και κάνει τον
αναγνώστη να διαβάζει το βιβλίο απνευστί
και ευχάριστα.
Το μυθιστόρημα είναι γραμμένο σε 2
χρόνους. Από τη μια αναφέρεται στο σήμερα και από την άλλη στρέφεται στο
κοντινό παρελθόν- μόλις 6 χρόνια πριν. Έτσι ο αναγνώστης από τη μια μαθαίνει
ό,τι αφορά στη σχέση της Τέιτ και του Μάιλς και μάλιστα σε βάθος και από την
άλλη, του αποκαλύπτονται σταδιακά όλα όσα συνέβησαν στη ζωή του Μάιλς πριν από
έξι χρόνια.
Άρτια ψυχογραφημένοι ήρωες, γρήγορη πλοκή,
μηνύματα που μένουν στον αναγνώστη, και μια πολλή καλή μετάφραση, από την Χριστίνα Μανιά, κάνουν το βιβλίο να ξεχωρίζει. Μια
ιστορία που ενώ είναι απλή και αρκετά συγκινητική, γεμάτη συναισθήματα και
αγάπη, αφήνει στον αναγνώστη έναν διάχυτο προβληματισμό και μετά το τέλος της
ανάγνωσης. Μας κάνει να σκεφτούμε ότι, είναι δεν δυνατόν να διαχειριστούμε τις
σχέσεις μας όπως τις έχουμε στο μυαλό
μας όταν μπαίνουν αληθινά συναισθήματα. Όταν αφήσουμε να αναδυθούν όλα όσα
νιώθουμε, όταν αφεθούμε χωρίς να μας πνίγουν οι σκιές του παρελθόντος, όταν κατανοήσει
ο άνθρωπος ότι χωρίς αγάπη δεν μπορεί να ζήσει, όταν οι καρδιές ριγήσουν… τότε οι
κανόνες παραβιάζονται , οι υποσχέσεις σπάνε…. Άραγε η αγάπη παραμένει και τότε σκοτεινή;
«Η Τέιτ και ο Μάιλς δεν θεωρούν τους εαυτούς τους καν φίλους. Το μόνο πράγμα που έχουν κοινό είναι μια αναμφίβολη αμοιβαία έλξη. Συνειδητοποιούν ότι μπορούν να έχουν την τέλεια, χωρίς δεσμεύσεις συμφωνία. Αυτός δε θέλει έρωτες, αυτή δεν έχει τον χρόνο: το μόνο που απομένει είναι το σεξ. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει ρολόι, αρκεί η Τέιτ να ακολουθήσει τους δύο κανόνες που θέτει ο Μάιλς:
ΜΗ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Νομίζουν ότι μπορούν να το διαχειριστούν, αλλά τα πάντα αλλάζουν όταν τα αληθινά αισθήματα μπλέκονται στην εξίσωση.
Οι καρδιές διαπερνιούνται.
Οι υποσχέσεις σπάνε.
Οι κανόνες παραβιάζονται.
Η αγάπη γίνεται σκοτεινή. »
(Από
το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου