«Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΙΝΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ» - ΦΑΝΗ ΠΑΝΤΑΖΗ - ΨΥΧΟΓΙΟΣ

     Το ένατο βιβλίο της Φανής Πανταζή, με τίτλο «Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΙΝΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ», με ένα ξεχωριστό εξώφυλλο, κυκλοφόρησε στις 16/2/2017, από τις εκδόσεις Ψυχογιός και είναι αυτό που την έκανε να βρίσκεται συγγραφικά στην καλύτερη της στιγμή.

     Λόγω της ιδιαιτερότητας του, ας διαβάσουμε αυτό που επέλεξαν να δώσουν, σαν πρώτη γνωριμία, στο αναγνωστικό κοινό η συγγραφέας και ο εκδότης, από το οπισθόφυλλο του βιβλίου…

    [ «Η Έλενα, σπρωγμένη από μιαν ανεξήγητη παρόρμηση, εγκαταλείπει μια λαμπρή καριέρα στην Αμερική και εγκαθίσταται στην Ελλάδα για να κάνει μια νέα αρχή. Η ίδια ανεξήγητη παρόρμηση την οδηγεί στη μαγευτική Μονεμβασιά όπου γνωρίζεται με τον Μάνο, ιδιοκτήτη ενός παλιού αρχοντικού. Από την πρώτη στιγμή, οι δύο νέοι έχουν την εντύπωση ότι κάτι αδιόρατο τους συνδέει, λες και μια αύρα από τα παλιά διαχέεται στο αρχοντικό και τους κατακλύζει. 

   Σύντομα αρχίζει να τους επισκέπτεται στον ύπνο τους μια γλυκιά γυναικεία παρουσία και τα όνειρά τους, μ’ έναν μυστηριώδη τρόπο, αποτελούν ιστορίες που αλληλοσυμπληρώνονται. Και τότε, αρχίζουν να μαντεύουν ότι η βαθιά σχέση τους εκτός από μέλλον έχει και παρελθόν. 

   Πώς είναι δυνατόν δύο άνθρωποι να βλέπουν το ίδιο όνειρο; Ποιες μαγικές χρονικές διαδρομές φέρνουν στη ζωή τους αυτή τη γυναίκα; Ποια αόρατα νήματα συνδέουν την ιστορία τους με καταστάσεις και πρόσωπα που έζησαν αιώνες πριν, τότε που η Μονεμβασιά βρισκόταν στο απόγειο της δόξας της; 

          Ένας μεγάλος έρωτας που διασχίζει τον χρόνο μέχρι να βρει δικαίωση. 

                       Ένα παιδί που το διεκδικούν δύο μανάδες. 

      Μια τραυματική απώλεια κι ένας ύμνος στη μητρική αγάπη που προστατεύει και  πέρα από τον τάφο.» ]

     Το εξώφυλλο και η περίληψη, δίνουν το στίγμα του βιβλίου. Πρόκειται για ένα κοινωνικό βιβλίο, ατμοσφαιρικό γεμάτο με εικόνες εποχής και με ένα μεταφυσικό άρωμα. Μια ιστορία που διαδραματίζεται σε δύο αφηγηματικούς χρόνους. Στη μυστηριακή Μονεμβασιά, στα τέλη του 17^ου και στις αρχές του 18^ου αιώνα και σε Αθήνα και Μονεμβασιά, το 2005. Οι ήρωες του τότε και οι ήρωες του σήμερα πρωταγωνιστούν σε μια συγκλονιστική ιστορία από το παρελθόν που «μετενσαρκώνεται» και στοιχειώνει το σήμερα.

Με μια άρτια μυθοπλασία η συγγραφέας κατάφερε να συνδέσει άριστα τις ιστορίες, να προσδώσει μια κινηματογραφική και γρήγορη ροή, και τελικά να δώσει ένα ολοζώντανο κείμενο με ένα συγκλονιστικό φινάλε, μέσα στο πέτρινο σπίτι, που έχει «Ψυχή». Η τριτοπρόσωπη, μεστή και σπαρταριστή γραφή της Φανής Πανταζή συνηγόρησε σε ένα αποτέλεσμα πραγματικά γοητευτικό.

 Το μεταφυσικό στοιχείο είναι απόλυτα εναρμονισμένο στη ζωή των ηρώων και θα γίνει το όχημα που θα οδηγήσει στην αποκάλυψη των μυστικών που συνδέουν τα κοινά πεπρωμένα των ανθρώπων. Ήρωες που είναι σχεδόν όλοι πρωταγωνιστές, ο καθένας όσο του αναλογεί και όλοι απόλυτα σωστά δομημένοι, σκιαγραφημένοι. Η συγγραφέας βυθίζεται στην ψυχοσύνθεσή τους και μας τους παρουσιάζει σε όλο τους το μεγαλείο. Άλλωστε οι περισσότεροι είναι τραγικές φιγούρες. Είναι αυτοί ωστόσο που μας γνωρίζουν τον έρωτα, τη μητρική αγάπη, την απόγνωση, τη ζήλεια, τη φυγή, την αθέλητη θυσία, την απώλεια και τον θάνατο. Αυτοί που μας έδειξαν πώς επιβιώνει κανείς μετά από «μια τραυματική απώλεια» και τραγούδησαν «έναν ύμνο στη μητρική αγάπη που προστατεύει και  πέρα από τον τάφο». Και πράγματι το βιβλίο αυτό είναι ένας ύμνος στη μαγική δύναμη της αγάπης και στο θαύμα που μπορεί να συντελεστεί στη ζωή των ανθρώπων από αυτή.

«… Πως κατάλαβε ότι είχε πέσει στη στέρνα; Μια μόνο εξήγηση υπήρχε. Την είχε οδηγήσει το μητρικό ένστικτο… ίσως και κάτι παραπάνω. Ίσως αυτή καθεαυτή η αγάπη της για το παιδί ήταν τόσο δυνατή, που ξεπερνούσε τις δυνατότητες των αισθήσεων και έφτανε σε άλλους κόσμους, ανεξήγητους, μυστηριακούς, απ αυτούς που ο νους και η λογική δεν μπορούν να εξηγήσουν…».

Η Φανή Πανταζή μας έχει συνηθίσει σε ευρηματικές ιστορίες προκαλούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη και το τελευταίο της πόνημα είναι μια ακόμη αξιόλογη συγγραφική κατάθεση.