Παρουσίαση του βιβλίου «Άσπρα γαρύφαλλα» της Ραφαέλας Παπαμιχαήλ, των εκδόσεων ΠΗΓΗ

«…Μάνα και κόρη, βυθίστηκαν, σαν δυο ψυχές αγκαλιασμένες στις νότες μιας μουσικής που τις ταξίδευσε σε έναν άλλο κόσμο, μακριά από τον πόνο, μακριά από την μιζέρια που συνεχώς τους χτυπούσε την πόρτα. Σε ένα κόσμο μαγικό, αλλιώτικο…»

    Πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας η κ. Ραφαέλα Παπαμιχαήλ, με το βιβλίο της «Άσπρα γαρύφαλλα»,  που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΗΓΗ με ένα μαγευτικό εξώφυλλο, δίνει ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, μία ιστορία ξεχωριστή, μια ιστορία που καταπιάνεται με διάφορα κοινωνικά θέματα και δύσκολα, όπωςείναι  η κακοποίηση, η εκδίκηση, ο νόμος στα χέρια του αδικημένου, η παράνοια του θύτη, η εμπορεία οργάνων, η σύγχυση του ατόμου, που πέφτει θύμα απαγωγής και η εμφάνιση του συνδρόμου της Στοκχόλμης, ένα ψυχολογικό φαινόμενο στο οποίο οι απαχθέντες, αποκτούν θετικά συναισθήματα προς τον απαγωγέα, ιδιαίτερα όταν το άτομο αυτό είναι ένα μικρό παιδί.

     Και ενώ τα θέματα που προαναφέραμε είναι πραγματικά δύσκολα και θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι το βιβλίο είναι «βαρύ», στην πραγματικότητα, η συγγραφέας   τα άγγιξε με αξιοπρέπεια και χωρίς  μελοδραματισμούς. Έτσι η ανάγνωση του βιβλίου είναι απρόσκοπτη, χωρίς να δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα στον αναγνώστη. Ο αναγνώστης θα νοιώσει την ανάγκη να προχωρήσει το βιβλίο και σελίδα σελίδα να αποκαλυφθεί η ολοκλήρωση της ιστορίας.

     «…Ήθελε να μαδήσει και τα δικά τους άσπρα γαρύφαλλα, τα δικά τους όνειρα, μέχρι να μην απομείνει κανένα. Ο ιστός της εκδίκησης μπλεκόταν ξανά στο μυαλό της πιο ισχυρά, τα πάντα θόλωναν, στροβιλίζονταν γύρω της και εκείνη προσπαθούσε απελπισμένα να βάλει τις σκέψεις της σε τάξη… Προσπαθούσε, προσπαθούσε, προσπαθούσε… Μα δεν τα κατάφερνε…»

    «Άσπρα γαρύφαλλα, τα αγαπημένα της λουλούδια… Τα λουλούδια που της χαρίζει ο άντρας της κάθε φορά που τελειώνει με επιτυχία μια εγχείρηση. Η Σιμόνη είναι σπουδασμένη δασκάλα πιάνου και ο Γιάννης γιατρός. Ζουν σε ένα τεράστιο σπίτι μαζί με τη μικρή τους κόρη Ισμήνη και απολαμβάνουν μια ζωή που πολλοί θα ζήλευαν. Μέχρι που μια μέρα το κουδούνι τους χτυπά και η Σιμόνη έρχεται αναπάντεχα αντιμέτωπη με κάτι απρόσμενο.
     Μια ανθοδέσμη με μαδημένα γαρύφαλλα. Κάθε τους πέταλο μια μαχαιριά στην καρδιά της, ένα αναπάντητο ερωτηματικό. Ένα μήνυμα που την απειλεί και την προειδοποιεί ταυτόχρονα.
     Η Αλεξάνδρα προσπαθεί να επιβιώσει στην άλλη άκρη της πόλης. Κουβαλά μέσα της τραύματα, μα δεν παραπονιέται ποτέ. Δύναμη και χαρά της ο τρίχρονος γιος της, ο Σταύρος, το φως της ζωής της. Ο Σταύρος γεύεται την φροντίδα και την στοργή που μόνο μια μάνα μπορεί να δώσει στο παιδί της, μα τα χρόνια του είναι μετρημένα… Όταν η μοίρα τον παίρνει μακριά της, η Αλεξάνδρα συγκλονίζεται και ορκίζεται να πάρει εκδίκηση.
     Δυο γυναίκες που δεν τις δένει τίποτα μα η μοίρα τις φέρνει αναπάντεχα αντάμα. Όλα τα κομμάτια του παζλ ενώνονται σε ένα μπουκέτο με μαδημένα άσπρα γαρύφαλλα…»

     Το οπισθόφυλλο του βιβλίου, δίνει εκείνα ακριβώς τα στοιχεία, τα οποία  ο αναγνώστης πρέπει να γνωρίζει ξεκινώντας την ανάγνωση και δεν κάνουμε καμία άλλη αναφορά στην υπόθεση, η οποία ξεδιπλώνεται στα μάτια μας, με στρωτή τριτοπρόσωπη γραφή, μέσα από ένα «ζωντανό» κείμενο, με παραστατικές  περιγραφές και καλοδουλεμένους διαλόγους, μέχρι την κορύφωση του έργου που εντείνει την αγωνία, ικανοποιώντας ταυτόχρονα τον αναγνώστη.

     «… Ο έρωτας δίνει χρώμα στη ζωή, η αληθινή αγάπη ποτίζει την ψυχή, την κρατά ζωντανή, την μαθαίνει να πετά μακριά σε ορίζοντες αχανείς. Σε ορίζοντες που όποιος δεν αγάπησε βαθιά, αληθινά, όποιος δεν ατένισε, δεν μπορεί να καταλάβει…»