Βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου «ΜΟΝΑΧΙΚΕΣ ΑΛΚΥΟΝΕΣ» της ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΣΟΥΝΗ -εκδόσεις: ΠΗΓΗ

Βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου «ΜΟΝΑΧΙΚΕΣ ΑΛΚΥΟΝΕΣ» της ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΣΟΥΝΗ  -  εκδόσεις ΠΗΓΗ

     «…Η Αλκυόνη, φανερά αναστατωμένη, έτρεξε στην ακρογιαλιά για να βρει τον αγαπημένο της. Μάταια φώναζε και κοίταζε σε κάθε βράχο… Μη γνωρίζοντας τι άλλο να κάνει, μέσα στην απελπισία της, άρχισε να κλαίει. Οι μέρες περνούσαν καθώς και οι νύχτες. Η Αλκυόνη έμενε εκεί, προσέχοντας και θρηνώντας για τον χαμό του αγαπημένου της συζύγου…»

     Ο μύθος της Αλκυόνης, που ζει με τον σύντροφό της, όλη της την ζωή, μα σαν χαθεί ο ένας, θα χαθεί και ο άλλος, γίνεται η αρχή της έμπνευσης  και πιθανόν το έναυσμα της συγγραφής του βιβλίου «Μοναχικές Αλκυόνες». 2015 και η Βασιλική Τσούνη, εμφανίζεται για πρώτη φορά στα συγγραφικά δρώμενα, με το πρώτο της βιβλίο που κυκλοφορεί με ένα ξεχωριστό εξώφυλλο, λιτό και απέριττο , σαν να είναι ζωγραφική, από τις εκδόσεις ΠΗΓΗ. 

     Παρίσι 1930-1944, εισβολή Γερμανών στην Γαλλία, διωγμός των Εβραίων, είναι το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία μας.

Παρίσι, Προβηγκία και Νορμανδία τα μέρη στα οποία κινούνται οι ήρωες και μας ταξιδεύουν. 

    Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου, διαβάζουμε …

     «Ένας μύθος λέει ότι οι Αλκυόνες ζουν πάντα σε ζευγάρια. Όταν το ένα πεθαίνει, μετά από λίγα λεπτά δίνει τέλος στη ζωή του και το άλλο. Η δύναμη της αληθινής αγάπης.

   Η Ιζαμπέλ, γεννημένη σε μια φτωχογειτονιά του Παρισιού και αιώνια λάτρης της φυγής, αποφασίζει να εγκαταλείψει το πατρικό της σπίτι για να ελευθερωθεί από τον δυνάστη και αιώνιο πότη, πατέρα της. Η πείνα όμως και η σωματική εξάντληση στέκονται εμπόδιο στις προσδοκίες της. Για καλή της τύχη, μια γυναίκα θα σταθεί στο πλευρό της και θα γίνει ο φύλακας άγγελος της. Η γνωριμία της με τον Ζαν Λουί θα αλλάξει για πάντα την ζωή της και ένας παράφορος έρωτας θα ανθίσει κάτω από τις κατακόμβες του Παρισιού. Το κάστρο του Μον Σαίν Μισέλ θα γίνει το καταφύγιο τους και τα καταπράσινα λιβάδια της Προβηγκίας η φυλακή της.

   Ένας μύθος, ένα μενταγιόν, τρεις οιωνοί δένουν τις ζωές τους αιώνια και ακροβατούν μέσα στο βαθύ σκοτάδι. Αγαπήθηκαν, πληγώθηκαν, νικήθηκαν μα πάντα έμειναν ερωτευμένοι.

   Τελικά οι μεγάλες αγάπες πετούν προς την πύλη του Παραδείσου ή διαβαίνουν τα σκαλοπάτια της Κόλασης; Πρέπει να παλεύουμε για όσα αγαπάμε;»

     Καλογραμμένο και καλοδουλεμένο βιβλίο, οι «μοναχικές αλκυόνες» μιλούν για μια ιστορία αγάπης που αν και δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, διαρκεί στο χρόνο. Μια ιστορία αγάπης χωρίς όρια, που μέσα από ανατροπές, εμπόδια, απόσταση και  πόνο θα χαραχτεί στην ζωή των ηρώων και θα τις στιγματίσει μέχρι το τέλος τους. Στο διάβα της ζωής τους, θα βρεθούν δίπλα τους άνθρωποι που θα τους στηρίξουν και άνθρωποι που θα τους πολεμήσουν. Θα ζήσουν τον πόνο, την χαρά, την ελπίδα, την απογοήτευση, το μίσος, τις δολοπλοκίες και τα παιχνίδια της μοίρας.

     Ποια ήταν η ζωή της Ιζαμπέλ; Που οδήγησε τα βήματα της η ζωή; ή μήπως οι άνθρωποι που βρέθηκαν στο διάβα της από την παιδική της ηλικία μέχρι το τέλος; Την αγάπησε ο Ζαν Λουί αληθινά, όπως φάνηκε από αυτό που έζησαν στις κατακόμβες του Παρισιού; Ήταν οι ζωές τους ενωμένες ή συνεχίστηκαν σε παράλληλες τροχιές; Οι μεγάλες αγάπες, έχουν πάντα ένα καλό τέλος; οι ανεκπλήρωτες; Αξίζει να παλεύουμε για την αγάπη μας και μέχρι πότε; Για πόσο;

    Προσεγμένο εκδοτικά βιβλίο με γλαφυρή, στρωτή και περιγραφική γραφή. Μια ιστορία με ανατροπές, γεμάτη εικόνες, χρώματα και αρώματα. Μια ιστορία που δεν χαρίζεται στους ήρωες της, οι οποίιοι ζουν μια ζωή μέσα στις ταξικές και κοινωνικές διαφορές-αιτία της πορείας της ζωής τους-και που μέσα από τους αληθοφανείς διαλόγους, την γρήγορη ροή των κεφαλαίων και το συγκλονιστικό τέλος-- γραμμένο με την μορφή επιστολών και με την τελευταία πρόταση να κλείνει με ερώτηση--  η συγγραφέας καταφέρνει να κερδίσει επάξια μια θέση στην σύγχρονη Ελληνική λογοτεχνία.

     «…Μόνη πια η Αλκυόνη θρηνούσε για τον χαμό του αγαπημένου της, που κειτόταν νεκρός στο πέτρινο σοκάκι του κήπου. Οι Αλκυόνες, πουλιά μοναχικά, ερωτευμένα πάντα με το ίδιο ταίρι, για χρόνια. Τα χωρίζει για λίγο ο θάνατος, μόνο για λίγα λεπτά, μέχρι να παραδώσει και το άλλο την ψυχή του. Έτσι ανταμώνουν στον παράδεισο. Στον δικό τους παράδεισο. Εκεί δεν υπάρχει πόνος, ψέμα και αυταπάτες…»