«Ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ ΤΡΕΝΟΥ» JEAN-PAUL DIDIERLAURENT ΠΑΤΑΚΗΣ

     «… Για όλους τους επιβάτες του συρμού, ήταν ο περίεργος «αφηγητής» αυτός που, κάθε μέρα, διάβαζε, με δυνατή και καθαρή φωνή, τις λιγοστές σελίδες που έβγαζε από τη σάκα του. Επρόκειτο για εδάφια από βιβλία εντελώς άσχετα μεταξύ τους…»…                                                                                                                       

     Αυτός είναι ο «Ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ ΤΡΕΝΟΥ». Ο αφηγητής του JEAN-PAUL DIDIERLAURENT που παίρνει πάντα το τρένο των 6.27 κάθε πρωί και που διαβάζει « …Ό,τι απόμεινε απ τη σφαγή, μικρέ…». Επιβιβαστείτε σ΄ αυτό το τρένο, για να γνωρίσετε ένα πραγματικά διαφορετικό βιβλίο που κυκλοφορεί με ένα εκλεπτυσμένο εξώφυλλο, από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, σε μετάφραση Ρίτας Κολαΐτη.

Tο μυθιστόρημα του DIDIERLAUREΝΤ κυκλοφόρησε στη Γαλλία το 2014 και έχει μεταφραστεί σε πολλές χώρες του κόσμου. Όπως αναφέρει ο εκδότης του πρόκειται για ένα «Παγκόσμιο Λογοτεχνικό φαινόμενο».

      Ο Γκυλαίν Βιβιόλ, ο 36χρονος μοναχικός πρωταγωνιστής αυτού του αλληγορικού μυθιστορήματος, με συντροφιά ένα κοκκινόψαρο με το όνομα Ρουζέ ντε Λιλ, μέσα στη γυάλα, δίπλα στο κομοδίνο του, εργάζεται σε εργοστάσιο πολτοποίησης βιβλίων που δεν πουλήθηκαν, έχοντας ένα σκληροτράχηλο αφεντικό που φωνάζει διαρκώς και παρακολουθεί την κάθε κίνηση όλων, μέσα από κάμερες. Ο ίδιος, αν και αισθάνεται ντροπή για την δουλειά του, χειρίζεται ένα τερατώδες μηχάνημα καταστροφής βιβλίων-«Το Πράγμα» όπως το αποκαλεί- το «Zerstor 500». --Η περιγραφή της πολτοποίησης των βιβλίων από τον καταστροφέα, θα συγκλονίσει τους βιβλιόφιλους-- Ο ίδιος συντηρεί τον καταστροφέα και διασώζει στο τέλος της βάρδιας του πάντα κάποιες σελίδες. Αυτές τις, ασύνδετες μεταξύ τους σελίδες, διαβάζει κάθε πρωί στο τρένο, δημιουργώντας ένα μικρό αναγνωστικό κοινό, καθισμένος στην ίδια πάντα θέση. Σε αυτή τη θέση, θα βρει κάποια μέρα, ένα USB στικάκι που θα του αλλάξει τη ζωή. Το στικάκι, κρύβει τα γραπτά-αρχεία της Ζυλί. 72 κείμενα, γραμμένα από ένα κορίτσι. Ένα κορίτσι που το γνωρίζει από τα γραφόμενα του και που αρχίζει να ερωτεύεται και ας μην έχουν συναντηθεί ποτέ.                 

       Άραγε θα συναντηθούν; Θα γνωρίσει το κορίτσι που τόσο απρόσμενα μπήκε στη ζωή του και τον σαγήνευσε;

     Λίγοι είναι οι ήρωες του βιβλίου. Ο Υβόν, ο φύλακας του εργοστασίου, με το προσεγμένο ντύσιμο, που διαβάζει και μιλά ποιητικά. Ο Κοβάλσκι, ο στυγνός εργοστασιάρχης. Ο Μπρυννέ, εργάτης που επιθυμεί να χειριστεί το «Zerstor 500», χωρίς να είναι έτοιμος. Ο τραγικός Τζουζέππε, ίσως ο πιο συγκλονιστικός ήρωας αυτού του βιβλίου, ο προηγούμενος χειριστής του «Zerstor 500». Είναι ο εργάτης, ο οποίος έχασε τα πόδια του από το μηχάνημα. Ζει ελπίζοντας να βρει τα αντίτυπα του βιβλίου που δημιουργήθηκαν από τον συγκεκριμένο πολτό, αυτόν που γεννήθηκε όταν το μηχάνημα άλεσε τα πόδια του μαζί με το χαρτί. Ο παλαιοβιβλιοπώλης Αλμπέρ, που έδινε τα αντίτυπα στον Τζουζέπε. Οι γλυκές ηλικιωμένες Ζοζέτ και Μονίκ, που ζουν σε οίκο ευγηρίας και με αφορμή τον Γκυλαίν που γνώρισαν στο τρένο των 6.27 δημιουργούν εβδομαδιαία εκδήλωση «ανάγνωσης» στον χώρο που ζουν ηλικιωμένοι. Πρόκειται για «… Υπάρξεις έτοιμες προς αναχώρηση, αναγκασμένες να περιμένουν το μεγάλο ταξίδι που καθυστερούσε…». Και η Ζυλί, το κορίτσι που καταγράφει τις σκέψεις της, τις εμπειρίες της, ένα είδος ημερολογίου από τη ζωή της, και καταφέρνει να αλλάζει την πραγματικότητα της, από την ανούσια καθημερινότητα της εργασίας της στις δημόσιες τουαλέτες.

     Η απλότητα της τριτοπρόσωπα γραμμένης πεζογραφίας του Didierlaurent, οι έντονοι χαρακτήρες του έργου, η δύναμη της φιλίας και της ελπίδας, η αξία και η δύναμη των βιβλίων, της ανάγνωσης και της αφήγησης, οι ρεαλιστικές εικόνες και οι άλλοτε τρυφερές- άλλοτε οδυνηρές  περιγραφές, καθιστούν αυτό το ξεχωριστό βιβλίο, ως ένα ευαίσθητο και ελκυστικό για τους φιλαναγνώστες μυθιστόρημα.  

     «Το περιεχόμενο λίγο μετρούσε για τον Γκυλαίν. Μόνο η πράξη της ανάγνωσης είχε σημασία για κείνον. Διάβαζε το κείμενο δυνατά, όποιο κι αν ήταν αυτό, με την ίδια παθιασμένη αφοσίωση. Και, κάθε φορά, η μαγεία λειτουργούσε. Καθώς οι λέξεις έφευγαν από τα χείλη του, έπαιρναν μαζί τους λίγη από την αναγούλα που τον έπνιγε καθώς πλησίαζε στο εργοστάσιο.

Ο Γκυλαίν Βινιόλ δουλεύει σ’ ένα εργοστάσιο πολτοποίησης βιβλίων. Κάθε πρωί, θέτει σε λειτουργία ένα φοβερό μηχάνημα, το Zerstor 500, το οποίο τρέφεται με τόνους από απούλητα βιβλία. Ζει μια πεζή ζωή, καθημερινά, όμως πηγαίνοντας στη δουλειά του, διαβάζει στους επιβάτες του τρένου των 6.27 το πρωί τις σελίδες που διέσωσε από τα ατσάλινα δόντια του τέρατος την προηγούμενη μέρα. Ώσπου ένα πρωί βρίσκει κάτω από το κάθισμά του στο βαγόνι του τρένου ένα στικάκι USB, το οποίο περιέχει ένα χειρόγραφο που θα του αλλάξει τη ζωή…

Μέσα σ΄ένα σκηνικό σκληρής καθημερινότητας, μεταμορφωμένο από τη μαγεία ανεπανάληπτων χαρακτήρων, ξεπηδά ένα εκπληκτικό, σύγχρονο, ποιητικό και γενναιόδωρο παραμύθι, ένα από εκείνα τα βιβλία που σπάνια συναντάμε και, όταν τα βρούμε, τα κρατάμε για πάντα στην καρδιά μας.

«Από έκπληξη σε έκπληξη και από ανατροπή σε ανατροπή. Είμαστε όλοι κατά κάποιο τρόπο αφηγητές του πρωινού τρένου».

                                                          L’ Express

                                                                    (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)