«Μετέωρα Μυστικά» -Ιουλία Ιωάννου -Ωκεανίδα

     Ήταν το 2015 όταν κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο της Ιουλίας Ιωάννου  με τίτλο «Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα», και ήταν η πρώτη συγγραφική της προσπάθεια αποσπώντας μάλιστα θετικές κριτικές από τους αναγνώστες. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, το 2016 κυκλοφορεί το δεύτερο βιβλίο της, «Απώλειες»  ενώ το 2017 εκδίδεται το τρίτο και τόσο διαφορετικό από τα δύο προηγούμενα, βιβλίο της, με τίτλο «Ασημένια μάτια».

     Καλοκαίρι του 2019 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ωκεανίδα το τέταρτο βιβλίο της  «Μετέωρα Μυστικά».

     «ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 1986. Στη σκιά των Μετεώρων ζει με την οικογένειά της η δεκαεπτάχρονη Αιμιλία. Όταν ο έρωτας σημαδέψει την καρδιά της, η παιδική αθωότητα θα χαθεί για πάντα.

     Ο Μάγνος φτάνει στα Μετέωρα για αναρρίχηση. Θα κατακτήσει τις πιο απόκρημνες και δύσκολες πλαγιές τους και μαζί τους την καρδιά της Αιμιλίας. Οι δυο νέοι χαράζουν το όνειρό τους στη σπηλιά των βράχων. Συντονίζονται οι χτύποι στις καρδιές τους ακολουθώντας εκείνους του παλιού ρολογιού τσέπης, που έρχεται από το παρελθόν για να καθορίσει το μέλλον.

     Σύντομα όμως θα διαπιστώσουν ότι η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές.
Το ρολόι σημαδεύει τον χρόνο κι ένας κλέφτης, ο κλέφτης του ρολογιού, πληρώνει την πράξη του αυτή με τη ζωή του. Μαζί του εκτίουν τη δική τους ποινή ένοχοι και αθώοι.
Ώσπου φτάνει η ώρα του τελικού διλήμματος. Ένα σταυροδρόμι όπου η Αιμιλία πρέπει να αποφασίσει ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσει. Στη μία υπάρχουν τα χνάρια ενός φλογερού, ανεκπλήρωτου έρωτα. Στην άλλη μιας βαθιάς αγάπης που δοκιμάστηκε στον χρόνο και άντεξε.

     Κι η Αιμιλία έχει μια τελευταία ευκαιρία να δοκιμάσει ό,τι δεν έζησε ή να συνεχίσει να ζει.

     Δύσκολη η απόφαση. Αλλά πρέπει να κάνει το επόμενο βήμα. Και η απόφαση είναι μόνο δική της.

                                                              (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

     Κοινωνικοαισθηματικό μυθιστόρημα το νέο έργο της Ιουλίας Ιωάννου. Ένα μυθιστόρημα γεμάτο μυστικά, όπως άλλωστε δηλώνει ο τίτλος του. Μυστικά του χτες από την γιαγιά Αιμιλία που κρατούν χρόνια και διαπερνούν γενεές, για να φτάσουν ως τις μέρες μας.

Σεπτέμβρης 1986. Μετέωρα. Στο Καστράκι. Τότε ξεκινά η ιστορία της Αιμιλίας και του Μάγνου. Μια ιστορία  αγάπης και πόνου στο πέρασμα των χρόνων. Μιας ιστορίας γραμμένης με ΑΙ.ΜΑ όπως και τα αρχικά των ονομάτων τους. Και ένα ρολόι. Τόσο σημαντικό στην πλοκή του έργου. Ένα ρολόι που προκαλεί τον θάνατο; Άραγε σε ποια χέρια θα καταλήξει;

     Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, μαζί με τους ήρωες του έργου, περνούν οι ανθρώπινες σχέσεις. Οι φιλίες οι αληθινές και αυτές που κρύβουν καταστροφικές ζήλειες. Που ποδοπατούν ψυχές και χαράζουν πορείες ζωής. Απώλειες ανθρώπων που πονούν. 

«… η απώλεια των πολύτιμων ανθρώπων, όταν φεύγουν ξαφνικά, δεν παύει ποτέ να ματώνει το κομμάτι εκείνο της καρδιάς σου που τους έχει φυλακίσει και τους κουβαλάει σαν φυλαχτό μέσα σου…»

Γράμματα που δεν επιδόθηκαν στον σωστό χρόνο, αποσπάσματα από γραπτά σε τετράδιο, σαν ημερολόγιο, που αν και εξηγούν τις αλήθειες, άραγε διαβάστηκαν στον σωστό χρόνο; Παλιά μίση που ζητούν εκδίκηση ακόμα και σήμερα. Η φυγή όταν ο πόνος είναι τόσο μεγάλος που παύει να είναι διαχειρίσιμος. Η μητρότητα και ο φόβος για το παιδί.

Και τα ερωτήματα που γεννιούνται πολλά. Άραγε στο όνομα της αγάπης ως πού μπορεί να φτάσει κάποιος; Η διεκδίκηση αυτού που αγαπάμε με θεμιτά και αθέμιτα μέσα πόσο επιτρεπτή είναι; Και τα παιχνίδια της μοίρας; Αυτά που μόνο η ζωή μπορεί να γράψει; Τι θα φέρει για το μέλλον των ηρώων; Και ο αναγνώστης θα ακροβατεί ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος τους, ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα τους, ανάμεσα στη ζωή που ζουν και σε αυτήν που ονειρεύτηκαν και δεν έζησαν.

     «…Οι στιγμές φεύγουν, στα χρόνια χάνονται... Και τι μένει; Μόνο αναμνήσεις. Καλές ή κακές, είναι όλες εκεί σαν τα διάσπαρτα αστέρια σε έναν καθάριο ουρανό... Κι αν τα μετρήσεις, θα τα βρεις όλα σωστά σαν τα όνειρα που έκανες, άλλα έμειναν μετέωρα, όπως τα βράχια από πάνω μας, κι άλλα πραγματοποιήθηκαν... Αν δεν δοκιμάσεις όμως τις αντοχές σου δεν θα ξέρεις και ότι τις έχεις!

Και φτάνει η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι κι αν εσύ πάψεις να υπάρχεις, τα πάντα θα συνεχίσουν και χωρίς εσένα... Σημασία έχει το αποτύπωμα που θα αφήσεις πίσω σου φεύγοντας... και χρόνια μετά, κάποιος μπορεί να τα ανακαλύψει και να ξανακλάψει για ό,τι προσπάθησες να του δώσεις ή για ό,τι εσύ του άφησες να ανακαλύψει!...»

     Ήρωες που θα αγαπηθούν και ήρωες τους οποίους ο αναγνώστης θα μισήσει ή μπορεί ακόμα και να λυπηθεί. Ξεχωριστές μορφές, ωστόσο, η γιαγιά Αιμιλία και η κυρία Καλλιρόη.

    Το βιβλίο είναι γραμμένο σε τριτοπρόσωπη αφήγηση, με ζωντανές περιγραφές, εικόνες και ανατροπές που εναλλάσσονται εξυπηρετώντας τη δομή και την πλοκή του έργου, ώσπου όλα μπαίνουν στην θέση τους σιγά σιγά, και τίποτα δεν μένει αναπάντητο. Άραγε οι ήρωες θα βρουν την λύτρωση; Οι ζωές τους θα συνεχιστούν όπως θα ήθελαν; Τα Μετέωρα μυστικά θα αποκαλυφθούν; 

     Και «τι είναι ευτυχία; Τι είναι ολοκλήρωση και τι πληρότητα;»

«…Τι είναι ευτυχία; Τι είναι ολοκλήρωση; Τι είναι πληρότητα;

     Είναι όλα τα συναισθήματα που κρύβονται μέσα στα πιο απλά πράγματα... σε ένα βλέμμα γεμάτο λατρεία, σε ένα λυτρωτικό φιλί, σε μια αγκαλιά που όταν ανοίγει για να σε κλείσει νιώθεις ότι μόνο εκεί χωράς, ότι φτιάχτηκε μόνο για τα δικά σου μέτρα, που κλείνει γύρω σου και δεν υπάρχει χώρος για τίποτε άλλο...

     Είναι το θρόισμα των φύλλων έξω στον κήπο, η απόλυτη ησυχία τα μεσάνυχτα όταν τίποτε δεν σπάει την μονοτονία της σιωπής, είναι...

     Μα είναι τόσα πολλά ακόμη που χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή να έχεις περάσει για να φτάσει η στιγμή να ανακαλύψεις πως... τα έχεις αγγίξει, τα έχεις κατακτήσει, τα ζεις και θα συνεχίσεις να τα ζεις για όσο...»

    Ας το ανακαλύψει ο κάθε αναγνώστης μόνος του μέσα από το νέο βιβλίο της Ιουλίας Ιωάννου.