"Τι Θυμάσαι απ’ τον Θάνατό σου;" - Πυθαγόρας Κ. Ελευθεριάδης - Eκδόσεις ΠΗΓΗ
Με έναν τίτλο που προσελκύει κι ένα εξώφυλλο γεμάτο θάλασσα κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις ΠΗΓΗ, το βιβλίο του Πυθαγόρα Κ. Ελευθεριάδη με τίτλο "Τι Θυμάσαι απ’ τον Θάνατό σου;" Ένα έργο που πραγματεύεται την διαφορετικότητα των ανθρώπων και την αντιμετώπιση της από την κοινωνία. Ο Αχιλλέας. Ήδη νεκρός. Είναι αυτός που αφηγείται την ζωή του. Μια διαφορετική και παράξενη ιστορία όλη του η ζωή. Η επιστροφή του από τον θάνατο στη ζωή. Για να αλλάξει μόνο μια στιγμή. Για να αλλάξει μόνο μια κίνηση.
Εκείνο το καλοκαίρι στο στρατό. Εκεί που σαν ο μοναδικός από όλους τους φαντάρους που γνωρίζει την νοηματική γλώσσα, θα γνωρίσει τον Εντουαρντ. Κωφός με μοναδικό τρόπο επικοινωνίας την νοηματική γλώσσα. Και αυτή είναι η αποστολή που θα του ανατεθεί από τον Διοικητή του. Να είναι κοντά του και να του εξηγεί τα πάντα μέσα στο στρατόπεδο. Μια ξεχωριστή σχέση αναπτύσσεται ανάμεσα στους δύο άντρες. Πού θα τους οδηγήσει; Ποια θα είναι η δεύτερη ευκαιρία;
Κοινωνικό έργο με αντιρατσιστικά μηνύματα και μεταφυσικά στοιχεία. Διαδραματίζεται σε χρόνους ρεαλιστικούς και παράλληλους. Ήρωες που ζουν μέσα στον αληθινό δικό τους κόσμο και έναν κόσμο που δεν μπορεί να αποδεχθεί την διαφορετικότητα και την αγάπη που αποπνέει από αυτήν. Ήρωες που ζουν μέσα στον φόβο και τις ενοχές, δίνοντας διαρκώς μάχες τόσο με τον εαυτό τους όσο και με το περιβάλλον τους. Στην περιθωριοποίηση και κάποιες φορές στον χλευασμό. Στην αλήθεια και το ψέμα. Την απόρριψη ή την αποδοχή. Και η ενδοοικογενειακή βία, οι διακρίσεις, ο ρατσισμός, ο σεξισμός και η ομοφοβία προκαλούν τραύματα βαθιά. Η ζωή και ο Θάνατος. Η σκληρότητα και η αποδοχή. Η δεύτερη ευκαιρία και η επιλογή.
Το έργο, χωρισμένο σε τέσσερα μέρη με το πρώτο μέρος να είναι το μεγαλύτερο. Είναι γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, με στρωτή και κινηματογραφική γραφή. Με γρήγορη ροή, έξυπνη και πρωτότυπη πλοκή που έδεσε άριστα το πραγματικό με το μεταφυσικό, δημιουργεί έντονα συναισθήματα στον αναγνώστη. Συναισθήματα που εκτοξεύονται με το τέλος του έργου. Ένα τέλος συγκλονιστικό.
Το βιβλίο του Πυθαγόρα Κ. Ελευθεριάδη είναι ένα αξιοπρεπές και αξιοδιάβαστο βιβλίο.
- "Ποιος είναι; Πού είμαι; Δεν βλέπω τίποτα. Φοβάμαι. Ποιος μου μιλάει; Ποιοι με φέρατε εδώ; Πού είμαι;"
- "Δεν σε φέραμε εμείς. Νεκρός είσαι".
- "Μα... μα, πώς;"
- "Μην κάνεις ερωτήσεις που δεν μπορείς να αντέξεις τις απαντήσεις τους".
- "Δεν μου είπατε, όμως. Γιατί εμένα; Τι το διαφορετικό έχω εγώ;"
- "Πάντα δεν αισθανόσουν διαφορετικός;"
- "Ναι, αισθανόμουν".
- "Δέχεσαι τη δεύτερη ευκαιρία;"
- "Ναι..."
- "Ωραία, τότε. Τι θυμάσαι από τον θάνατό σου;"
Ήμουν είκοσι δύο χρόνων όταν πέθανα. Αυτή είναι η ζωή μου από τη στιγμή που μπήκα στον στρατό, εκείνο το καλοκαίρι. Από τότε που μου ανατέθηκε αυτή η περίεργη αποστολή. Ένας Έλληνας που ζούσε στο Λονδίνο, ο Έντουαρντ, παρουσιάστηκε για δύο εβδομάδες στη μονάδα που ήμουν κι εγώ. Ήταν κωφός. Μόνο εγώ γνώριζα τη γλώσσα του, απ' όλους τους στρατιώτες. Οπότε, έπρεπε να γίνω ο διερμηνέας του. Αυτή είναι η ιστορία μας. Μια ιστορία διαφορετική. Μια σχέση ιδιαίτερη, που δεν βασιζόταν, όμως, σε λόγια.
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ο εαυτός σου μέσα σ' έναν τέτοιο κόσμο; Σ' έναν κόσμο που σου επιβάλλει να αλλάξεις, πείθοντάς σε συνεχώς για τη διαφορετικότητά σου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου