«ΕΦΙΑΛΤΗΣ Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ»- Νίκος Φαρούπος- ΚΕΔΡΟΣ

     «Μήπως ήταν αθώος ο άνθρωπος που θεωρείται ο μεγαλύτερος προδότης στην ιστορία της Ελλάδας και του δυτικού κόσμου; Μήπως έπεσε θύμα πολιτικών σκοπιμοτήτων σε μια στημένη δίκη;

     Το όνομα Εφιάλτης, που σήμαινε τον ζωηρό, τον ορμητικό, «αυτόν που πηδάει με ορμή πάνω σε κάτι» ή «αυτόν που πατάει σταφύλια», σήμερα είναι συνώνυμο του «προδότη» ή του «πολύ κακού ονείρου».

Αν όμως ο Εφιάλτης επιλέχτηκε για να παίξει τον ρόλο του «καθάρματος», δηλαδή να καθάρει, να εξαγνίσει από το αμάρτημα της υποταγής ή της φυγομαχίας εκείνες τις ελληνικές πόλεις που μήδισαν; 

Αν τελικά ο «προδότης» είναι ένα ακόμη εξιλαστήριο θύμα της Ιστορίας;

ΙΔΟΥ ΛΟΙΠΟΝ Η ΠΙΘΑΝΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ» 

     Εκδόσεις Κέδρος και Νίκος Φαρούπος, τον Ιανουάριο του 2018, έδωσαν στο αναγνωστικό κοινό το εξαιρετικά πρωτότυπο ιστορικό μυθιστόρημα «ΕΦΙΑΛΤΗΣ Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ». Και το χαρακτηρίζουμε εξαιρετικό και πρωτότυπο, επειδή ο συγγραφέας συνδυάζει με αριστουργηματικό τρόπο τα ιστορικά γεγονότα με τη μυθοπλασία της πιθανής απολογίας του Εφιάλτη, της πιθανής δικής του εκδοχής.   

     Διαβάζοντας την πιθανή «απολογία» του Εφιάλτη, είναι φανερό ότι σκοπός του δεν είναι να τον αθωώσει, άλλωστε στην αρχή του βιβλίου μάς παραθέτει αυτό που είχε πει ο Πλούταρχος « Είναι κοπιώδης και δύσκολη η ανίχνευση της αλήθειας, όταν ο συγγραφέας χωρίζεται δια μακρού χρόνου από την εποχή των γεγονότων». Έπλασε λοιπόν μια φανταστική απολογία, κατά την οποία ο Εφιάλτης του Ευρύδημου αποστέλλει στον φίλο του, τον Σπαρτιάτη Ολυμπιονίκη, Αριστοκλή, μέσα από την οποία προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητα του.

     Με αυτόν τον τρόπο, ο Εφιάλτης έρχεται πιο κοντά στον σημερινό αναγνώστη και αποκτά μια πιο ανθρώπινη μορφή και όχι αυτή του «τέρατος», η καταγεγραμμένη στη συνείδηση μας. Τον γνωρίζουμε από την παιδική ακόμα ηλικία του, όταν έχασε τον πατέρα του, στη συνέχεια διαβάζουμε για τη ζωή που έζησε με τον θείο του, ο οποίος μετά τον θάνατο του, του άφησε την περιουσία του και την επιχείρηση εκτροφής αλόγων, τα οποία λάμβαναν μέρος στους ολυμπιακούς αγώνες. Έτσι άλλωστε γνώρισε και τον Αριστοκλή. Τέλος ο αναγνώστης θα διαβάσει για εκείνη τη στιγμή στη ζωή του, όταν έρχεται ο έρωτας με την όμορφη Ιλάρεια που θα γίνει γυναίκα του.

     Φθάνοντας στην κρίσιμη περίοδο της ιστορικής μάχης των Θερμοπυλών, ήδη ο αναγνώστης έχει αρχίσει να βλέπει με μια συμπάθεια τον Εφιάλτη και η «απολογία» του, δε θα τον αφήνει αδιάφορο. Συγγραφέας και αναγνώστης, αφήνουν για λίγο στην άκρη τον Εφιάλτη και προσπαθούν να ρίξουν λίγο φως στη σκοτεινή και άγνωστη πλευρά της ένδοξης  μάχης των Θερμοπυλών.

-Αν λοιπόν ο Εφιάλτης είναι αθώος, τότε ποιοι ήταν οι προδότες;

-Αν ο Εφιάλτης είναι ένοχος, τότε ήταν ο μοναδικός που πρόδωσε;

     Ο συγγραφέας έχοντας μελετήσει τη σχετική και ογκώδη βιβλιογραφία, την οποία και παραθέτει στο τέλος του βιβλίου, μας οδηγεί στη μακρινή εκείνη εποχή, αφήνοντας τον αναγνώστη να βγάλει πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα για την ιστορική μάχη των Θερμοπυλών.

     Τι ρόλο έπαιξαν ορισμένοι στρατηγοί και πολιτικοί; Ποια ήταν τα αίτια της προδοσίας; Ποιες σκέψεις βασάνιζαν τον Λεωνίδα και ποιος ήταν ο χρησμός που καθόρισε τις αποφάσεις του; Ήταν προδότης ο Εφιάλτης ή το τραγικό εξιλαστήριο θύμα; Ο πολυγραφότατος αυτός συγγραφέας προσπαθεί να αναδείξει μια άλλη πλευρά της Ιστορίας και καταθέτει ένα αξιοδιάβαστο λογοτεχνικό έργο, ιστορικά τεκμηριωμένο, εκεί όπου ο αναγνώστης θα βρει τις απαντήσεις στα ερωτήματα που εγείρονται, επισημαίνοντας πάντα ότι πρόκειται για ένα μυθιστόρημα και όχι ένα ιστορικό πόνημα, όπως εξηγεί ο ίδιος στο κατατοπιστικό του σημείωμα.