Παρουσίαση του βιβλίου «Κλεψύδρα ζωής» της Τάμι Γκεκτσιάν -Εκδόσεις ΠΗΓΗ

     Πρωτοεμφανιζόμενη σχεδόν συγγραφέας στην μυθιστοριογραφία η Τάμι Γκεκτσιάν εκδίδει το πρώτο της μυθιστόρημα από τις Εκδόσεις ΠΗΓΗ, τον Οκτώβρη του 2018.   

Ο Φίλιππος Φιλίππου μπορεί να έχει τα πάντα, όμως δεν εκτιμά τίποτα. Ξέρει πόσο πόνο μπορεί να προξενήσει στους άλλους και το εκμεταλλεύεται στο έπακρο. Είναι θυμωμένος με όλον τον κόσμο και κυρίως με τον εαυτό του. Κουβαλάει παιδικά βιώματα, που όσο πιο βαθιά θέλει να θάψει, τόσο πιο πολύ βγαίνουν στην επιφάνεια. Δεν φαντάστηκε πως μια αδιάφορη στα μάτια του κοπέλα θα τον ελευθερώσει από τη δυστυχία του και θα του μάθει να χαμογελά.

     Η Ροζίτα Ρωμανού, αν και καταδικασμένη σε ισόβια αναπηρία, δεν σταμάτησε ποτέ να ονειρεύεται, να ελπίζει, να ζει. Μια κοπέλα γεμάτη ζωντάνια, που παλεύει κάθε μέρα ώστε να μην αποκαλυφθεί το μυστικό της. Όσο πιο πολύ δένεται με τον Φίλιππο, τόσο πιο παράξενη γίνεται. Όσα έως τώρα θεωρούσε δεδομένα θα ανατραπούν και θα κληθεί να αντιμετωπίσει τον χειρότερο φόβο της, τον έρωτα.

     Τελικά, αυτή η σχέση τους μεταλλάσσει ολοκληρωτικά και αφήνει το πιο βαθύ της σημάδι στην ύπαρξη του καθενός. Ωστόσο, καμιά φορά η όραση μπορεί να γίνει η πιο παραπλανητική αίσθηση…»

                                                             (Από το Οπισθόφυλλο του βιβλίου)

     Πρόκειται για ένα κοινωνικό-αισθηματικό μυθιστόρημα μέσα στο οποίο η ζωή φέρνει κοντά δύο τελείως διαφορετικούς ανθρώπους. Τους κεντρικούς ήρωες του έργου. Δύο διαφορετικές προσωπικότητες που η συνάντηση τους θα πυροδοτήσει νέα συναισθήματα, θα αλλάξει χαρακτήρες και ζωές.

Το έργο διαδραματίζεται στο ξενοδοχείο του παππού του Φίλιππου. Από την μια λοιπόν, ο Φίλιππος ένας άντρας που έχει τα πάντα και που τα θέλει όλα. Που δεν βρίσκει ικανοποίηση πουθενά και που η συμπεριφορά του είναι ιδιαίτερα σκληρή, ειδικά στο προσωπικό του ξενοδοχείου. Από την άλλη η γλυκιά Ροζίτα. Ένα κορίτσι που ζει πάνω σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο. Και αυτό ακριβώς βλέπει ο Φίλιππος. Μόνο το αμαξίδιο, μόνο την αναπηρία της. Την αντιπαθεί και την προσβάλλει. Εκείνη δεν κλονίζεται. Άλλωστε είναι τόσο ισορροπημένη και συνειδητοποιημένη. Είναι τόσο ξεχωριστή. Όμως κάτι αλλάζει. Ένας γλυκός και ξεχωριστός έρωτας εμφανίζεται. Ένας έρωτας που συναγωνίζεται την Κλεψύδρα της ζωής. Η άμμος φεύγει, ο χρόνος περνά, η ζωή χάνεται. Τι θα απογίνουν οι ήρωες μας; 

     Χωρίς να είναι ένα πολυπρόσωπο βιβλίο και οι δευτεραγωνιστές είναι σωστά σκιαγραφημένοι και είμαστε σίγουροι ότι θα αγαπήσετε και θα ξεχωρίσετε τον Παππού.

     Ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο με αρκετά κοινωνικά μηνύματα. Αυτά του Κοινωνικού στιγματισμού, των δυσκολιών των ατόμων με ειδικές ανάγκες και αναπηρίες, της αγάπης και της ελπίδας, γραμμένο αρκετά γλαφυρά, σε τριτοπρόσωπη γραφή, με κανονική ροή και χωρισμένο σε 19 κεφάλαια, με κάθε κεφάλαιο σχεδόν να ακολουθεί έναν ήρωα και ο αναγνώστης να παρακολουθεί την δική του σκοπιά στα δρώμενα. Ενδιάμεσα παρεμβάλλονται μικρά  κεφάλαια, που φέρουν τον τίτλο ενός μήνα και οι μήνες περνούν. Και αυτά ακριβώς τα κεφάλαια δείχνουν τις δυνατότητες της συγγραφέως και αυτά μας κάνουν να θεωρούμε πως τα επόμενα έργα της, πιο μεστά, σιγά- σιγά θα την καθιερώσουν στον χώρο της λογοτεχνίας.

     "…Ας πούμε, για παράδειγμα, πως έχεις 24 ώρες πάνω στη Γη... Σκέψου γρήγορα τι θα ήθελες να κάνεις, πώς θα ήθελες να περάσεις αυτές τις ώρες...

Περνάν από το μυαλό σου σε δευτερόλεπτα σκηνές, εικόνες, όνειρα, στόχοι, επιτεύγματα, αποκτήματα, άνθρωποι, μέρη… και καταλήγεις στο ίδιο συμπέρασμα…

…Δεν σε ξέρω, μα σκέφτομαι, μα εικάζω πως θέλεις μονάχα μια βόλτα με ανθρώπους που έχεις δίπλα σου καθημερινά. Τους βλέπεις κάθε μέρα, μα είναι τόσο δεδομένοι, που τώρα που τους κοιτάς για τελευταία φορά, καταλαβαίνεις πως αυτοί μόνο αξίζουν τις 24 ώρες σου.

Γιατί πρέπει να μας απομείνει, να μας πιέσει, να μας τελειώσει ο χρόνος, για να το καταλάβουμε; Γιατί πρέπει να μας συνταράξει η ζωή για να καταλάβουμε τι έχει αξία, τι έχει αληθινό νόημα;…".