"Οι 7 Νάνοι του Άουσβιτς" - Yehuda Koren & Eilat Negev - Εκδόσεις ΠΗΓΗ

       "Στα καλά και στα κακά, ποτέ μη χωριστείτε. Να είστε ενωμένοι, να φυλάτε ο ένας τον άλλον, να ζείτε ο ένας για τον άλλον..."          

                                                                             Μπάτια Όβιτς

          Και δεν χωρίστηκαν ποτέ!

     Τι κι αν το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2012; Πρόκειται για ένα διαχρονικό βιβλίο της παγκόσμιας λογοτεχνίας και  οι εκδόσεις ΠΗΓΗ, πρέπει να είναι περήφανες για την κυκλοφορία αυτού του έργου.

     Η οικογένεια των Νάνων Όβιτς που έμεινε ενωμένη και κατάφερε να επιβιώσει  από τον Μένγκελε, από το Ολοκαυτώμα.

«Οι 7 Νάνοι του Άουσβιτς. Σίγουρα αυτό που σας έρχεται πρώτο στο μυαλό είναι το παραμύθι της Χιονάτης και των Eφτά Nάνων. Πώς μπορεί, όμως, ένα παραμύθι να συνδυαστεί με τη σκληρή πραγματικότητα του Άουσβιτς;

Η αληθινή ιστορία της πολυμελούς οικογένειας Όβιτς, ζωντανεύει μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου και έρχεται να μας συγκινήσει αλλά και να μας αποκαλύψει όλα όσα έζησαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς-Μπίρκεναου.

Η ιστορία τους ξεκινά από τη Ροζαβλέα και το θίασο των Λίλιπουτ, που τον αποτελούσαν οι εφτά νάνοι της οικογένειας Όβιτς. Οι παραστάσεις τους γνώριζαν μεγάλη επιτυχία, απέκτησαν φήμη και ζούσαν με αξιοπρέπεια. Ο πόλεμος, όμως, άλλαξε τελείως το σκηνικό και οι Εβραίοι Όβιτς βρέθηκαν στο στόχαστρο των Ναζί τον Μάιο του 1944...

Εγκατεστημένοι πλέον στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, με την καθημερινή αγωνία του θανάτου να φωλιάζει στις ψυχές τους, καταλήγουν "πειραματόζωα" ενός γιατρού, του Δρ. Μένγκελε, ο οποίος, εντυπωσιασμένος από τη σωματική τους διάπλαση, ξεκινά μια σειρά ερευνών και πειραμάτων.

Τι απέγιναν, τελικά, οι επτά νάνοι; Πως κατάφεραν να επιβιώσουν από την κόλαση του Ολοκαυτώματος;»

     Η περίληψη  από το οπισθόφυλλο του βιβλίου απόλυτα ταιριαστή με το έργο.

     Η ιστορία των Όβιτς, μια ιστορία αγάπης της παραδοσιακής οικογένειας με τους στενούς δεσμούς, η ιστορία αυτής της ιδιαίτερης Εβραϊκής και βαθιά θρησκευόμενης Οικογένειας που από τα  10 μέλη της τα  7 γεννήθηκαν με Νανισμό,  όπως την έδωσαν στην λογοτεχνία οι Yehuda Koren & Eilat Negev.

     Ένα συγκλονιστικό ιστορικό μυθιστόρημα και όχι μόνο. Το έργο είναι δοσμένο μετά από μεγάλη έρευνα και  απόλυτη αμεροληψία. Ιστορικά στοιχεία, πηγές και αντιφατικές απόψεις ακόμα και άλλων συγκρατούμενων για την περίπτωση των Οβιτς, περνούν από τις σελίδες του και καθηλώνουν, ενώ το πλούσιο Φωτογραφικό υλικό κάνει τον αναγνώστη να νοιώθει πως γνωρίζει πια πολύ καλά αυτήν την οικογένεια.

     Θα μπορούσαμε να σας παρουσιάσουμε έναν έναν τους Όβιτς  μαζί με τους συζύγους τους—σημαντικό είναι να έχουμε υπόψη μας ότι οι σύζυγοί τους δεν έπασχαν από νανισμό και πως ο νανισμός τους δεν κληροδοτήθηκε στα παιδιά τους— και να σταθούμε στην ιδιόμορφη αυτή οικογένεια. Μα αυτό θα είναι και το αναγνωστικό σας ταξίδι. Έτσι θα αναφερθούμε περισσότερο στο βιβλίο σαν ιστορικό μυθιστόρημα και λιγότερο στους πρωταγωνιστές του.

     Το μυθιστόρημα ξεκινάει με την ιστορία του πατέρα και της μητέρας των Όβιτς. Την γέννηση των παιδιών και την αγωνία της ανάπτυξης τους, μέχρι να δουν αν το γονίδιο του νανισμού υπήρχε και σε ποιο παιδί. Με την δημιουργία του θιάσου των Λιλιπούτειων. Η οικογένεια ασχολήθηκε με το θέατρο, οι Λιλιπούτιοι  έγιναν ηθοποιοί, διέπρεψαν και έγιναν διάσημοι. Μαζί στο σπίτι, μαζί και στην δουλειά, μια δουλειά που όχι μόνο τους ικανοποιούσε, αλλά και τους έδινε τα μέσα της διαβίωσης τους.     Και έρχεται η στιγμή που φτάνουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς- Μπιρκενάου. Στρατόπεδο εργασίας και η σωματική τους διάπλαση τους καθιστά ανίκανους προς εργασία. Οι θάλαμοι αερίων τους περίμεναν, μα «σώνονται» από έναν από τους πιο μισητούς ανθρώπους αυτού του πολέμου, τον γιατρό Μένγκελε, ο οποίος είναι γνωστό ότι ασχολούταν με την διαφορετικότητα και οι Όβιτς ήταν διαφορετικοί. Ο Νανισμός τους γίνεται η αιτία της σωτηρίας τους,

 «… ποτέ δεν μίσησα τον Δρ, Μένγκελε. Θα έπρεπε να τον είχα μισήσει, το ξέρω, γιατί ήταν ένας δολοφόνος, αλλά μας άφησε να ζήσουμε. ‘Όχι ότι μας συμπαθούσε. Μας χρησιμοποίησε για να εκπληρώσει την φιλοδοξία του να γίνει διάσημος επιστήμονας. Όμως χάρη σε αυτόν είχαμε λίγη ανθρώπινη ελευθερία στο στρατόπεδο…» 

 χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπέστησαν τα φριχτά πειράματα του Μένγκελε.  

«… Ανά μερικές μέρες οι γιατροί έπαιρναν αίμα. Το προηγούμενο βράδυ έπρεπε να νηστέψουμε . Η σύριγγα ήταν μεγάλη , η ποσότητα που έπαιρναν τεράστια και καθώς ήμασταν αδύναμοι λόγω πείνας, συχνά λιποθυμούσαμε. Αυτό, όμως, δεν σταμάτησε τον Μένγκελε…»

      Στο ερώτημα που θα διαβάσετε στο οπισθόφυλλο «Τι απέγιναν, τελικά, οι επτά νάνοι; Πως κατάφεραν να επιβιώσουν από την κόλαση του Ολοκαυτώματος;» θα απαντηθεί πλήρως στο δεύτερο μέρος του βιβλίου.

    Αφήγηση εξαιρετική και η μετάφραση της Φλώρας Μίχτη, βοήθησε ώστε αυτό το έργο να μπορεί να διαβαστεί από το Ελληνικό αναγνωστικό κοινό με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η ίδια η ιστορία των Όβιτς περνά πολλά μηνύματα. Τα άτομα με τέτοιου είδους αναπηρίες μπορούν να ενσωματωθούν στην κοινωνία, μπορούν να ζήσουν, να εργαστούν και να δημιουργήσουν τις δικές τους οικογένειες. Ο στενός δεσμός της οικογένειας, η αγάπη και η αλληλεγγύη που συνδέει τα μέλη της, η δύναμη του «μαζί», η ενότητα τους, το θάρρος και η πίστη απέδειξαν ότι οι 7 νάνοι του Άουσβιτς ήταν νάνοι μόνο σωματικά. Σε όλα τα άλλα ίσως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως γίγαντες. Η δομή του βιβλίου – περιλαμβάνει το πριν, το ολοκαύτωμα και το μετά- τα ιστορικά στοιχεία. Οι αληθινές φωτογραφίες κάνουν το μυθιστόρημα άξιο να διαβαστεί από όλους και να μείνει στην βιβλιοθήκη μας. Δεν αφορά μόνο τους Όβιτς αν και είναι μια καταπληκτική ιστορία η ιστορία τους, είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό.

Είναι βιβλίο που ανήκει στην Λογοτεχνία του ολοκαυτώματος, στην λογοτεχνία των βιβλίων των στρατοπέδων εργασίας και αποτελεί μια ακριβή και πολύτιμη ιστορική πηγή.

                           «… Η καρδιά κλαίει, όμως, τα χείλη χαμογελούν…»

                                                                                              Πέρλα Όβιτς