«ΠΩΣ ΥΦΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ» ΣΟΦΙΑ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

     «ΠΩΣ ΥΦΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ», το νέο βιβλίο της ΣΟΦΙΑΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ, κυκλοφόρησε από το νέο της εκδοτικό σπίτι, τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ στις 21/2/2019.

    Παραθέτουμε την περίληψη που βρίσκεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, προκειμένου να γνωρίσουμε την ιστορία για να μπορούμε να αναφερθούμε στα στοιχεία που χαρακτηρίζουν αυτό  το έργο συνολικά.

     «Η Νάνα, μια αρχιτεκτόνισσα που πάσχει από κρίσεις πανικού, βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής της, όπου καλείται να πάρει κάποιες σημαντικές αποφάσεις, όπως το να κρατήσει το παιδί που κυοφορεί. Σε μια αναπαλαίωση του αρχοντικού της οικογένειας του Ιωάννη Αντωνόπουλου στην Καλλιθέα, ανακαλύπτει ένα παλιό χειρόγραφο μέσα από το οποίο μαθαίνει πολλά για την ιστορία της οικογένειας, που εντέλει συνδέεται με την ιστορία και της δικής της. 

     Μέσα από το χειρόγραφο μαθαίνει επίσης και για την ιστορία της Ανθής Γεραμάκη, που λόγω των προκαταλήψεων της κοινωνίας του τέλους του 19ου αιώνα, αναγκάζεται να στερηθεί το βασικό δικαίωμά της ως γυναίκας, τη μητρότητα, και να αλλάξει ακόμα και την ταυτότητά της. Η τέχνη της –είναι πολύ καλή υφάντρα– και το πείσμα της για ζωή θα τη βοηθήσουν να ξαναβρεί τα κομμάτια του εαυτού της. Η Νάνα θα εμπλακεί συναισθηματικά με την ιστορία της Ανθής και αυτή η εμπλοκή θα τη μεταμορφώσει. 

     Γύρω από τους κεντρικούς ήρωες, τα ιστορικά πρόσωπα –η Ελληνίδα ζωγράφος Σοφία Λασκαρίδου, ο «καταραμένος» ποιητής Περικλής Γιαννόπουλος, ο Εμμανουήλ Ροΐδης, ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, ο Χαρίλαος Τρικούπης– και τα ιστορικά γεγονότα συμπορεύονται με τα φανταστικά και τα καθορίζουν.

     Πώς υφαίνεται ο χρόνος; Με λάθη, με πάθη, με αγώνα, με διαψεύσεις, με οράματα, κάποτε με απελπισία, άλλοτε με ελπίδα και πίστη. Κάποιες φορές με αίμα και δάκρυα. Και όλα μαζί υφαίνουν τον κρουστό ιστό της άχρονης ζωής μας.»

    

    Με ένα διαφορετικό έργο επιστρέφει στα εκδοτικά δρώμενα η κ. Δημοπούλου. Ένα έργο κοινωνικοιστορικό που διαδραματίζεται στην Αθήνα στο τέλος του 19^ου αιώνα μεταξύ του 1894 και του 1897 και στο σήμερα 2015-2017, αν και στο εισαγωγικό σημείωμα της συγγραφέως αναφέρεται και ο χρόνος στο παρελθόν της πρώτης αφήγησης. Υπότιτλος Σέπια.

Ξεχωριστός ο τίτλος του βιβλίου «ΠΩΣ ΥΦΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ». Διαπίστωση ή ερώτηση;  

     [«Πώς υφαίνεται ο χρόνος μάνα; Πώς προχωρά η ζωή στημόνι-υφάδι, πόντο με τον πόντο;» θα τη ρωτούσε, κι εκείνη αντί απάντησης θα της χάιδευε τα μαλλιά. Την απάντηση θα την έβρισκε μόνη της μεγαλώνοντας. Την ζωή την ανακαλύπτει κανείς, ζώντας. Έτσι υφαίνεται ο χρόνος, με κάματο, με αγώνα, με ελπίδα και απελπισία, με γέλιο και κλάματα, με όνειρα και εφιάλτες. Έτσι υφαίνεται η ζωή των ανθρώπων…]

     Μυθοπλασία δοσμένη σε δύο χρόνους και με δύο κεντρικές ηρωίδες: Η αρχιτεκτόνισσα Νάνα, η ιστορία της οποίας εκτυλίσσεται στο σήμερα και η υφάντρα Ανθή που παρατηρούμε τη ζωή της στο παρελθόν. Η Ανθή έζησε σε μια εποχή γεμάτη προκαταλήψεις, σε μια εποχή που δεν ήταν εύκολο να κατακτήσει όσα ονειρεύτηκε. Η Νάνα μέσα από ένα χειρόγραφο ανακαλύπτει την ιστορία της Ανθής. Και αυτό γίνεται το κίνητρο της για να μεταμορφώσει τη δική της ζωή στο σήμερα αντιμετωπίζοντας τους φόβους της. Αναθεωρώντας τις απόψεις της παίρνει  σημαντικές και οριστικές  αποφάσεις ζωής. Η Ανθή που πάλεψε με δύναμη να ψυχής να βρει τον δρόμο προς την ολοκλήρωση και την ευτυχία.

     Πρωταγωνίστριες κυρίως γυναίκες. Γυναίκες  του χτες και του σήμερα. Οι γυναίκες του Χτες σε μια προσπάθεια χειραφέτησης. Σε μια προσπάθεια αγώνα αποτίναξης της πατρικής υποταγής, για το δικαίωμα στο όνειρο, το δικαίωμα στις σπουδές, στη θέση που τους ανήκει στην κοινωνία, σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, γεμάτη προκαταλήψεις. Αυτές οι γυναίκες δεν έχουν σχέση με τις γυναίκες του σήμερα. Δεν έχουν ίσες ευκαιρίες στις σπουδές, στην εργασία, στην κοινωνία.

     Γράφει η συγγραφέας στο εισαγωγικό της σημείωμα…

     «…Το παρελθόν επιστρέφει για να μας δείξει τα λάθη μας, να μας θυμίσει τα σωστά που έγιναν και που μας οδήγησαν, να μας δώσει δύναμη και ελπίδα πως ότι ζούμε το έχουμε βιώσει  και πάλι και ίσως και άλλες φορές να το βρούμε μπροστά μας…»

       Γιατί είναι το παρελθόν μας ένα εργαλείο μέσα από το οποίο μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε το σήμερα, μα και να προγραμματίσουμε εκ νέου το μέλλον μας. Εκεί κρύβονται τα μυστικά μας, εκεί οι τραυματικές μας εμπειρίες, εκεί όσα μας ώθησαν σε συμπεριφορές και πράξεις. Από το παρελθόν επιβάλλεται να διδαχτούμε όμως και απαγκιστρωθούμε προκειμένου να συνεχίσουμε μια γεμάτη πορεία ζωής. 

       «…Σαϊτιά τη σαϊτιά, χτύπημα το χτύπημα με το βαρύ χτένι, υφάνθηκαν όλα τα πρόσωπα της ζωής της, όσα αγάπησε και όσα την πλήγωσαν, όσα τη βοήθησαν και όσα της γύρισαν την πλάτη ή, ακόμα χειρότερα, την έσπρωξαν προς τον γκρεμό. Και λίγο λίγο, το χαλί ξεπρόβαλε φωτεινό,  πολύχρωμο,  σαν  πίνακας  ζωγραφικής  φιλοτεχνημένος  από  χέρι  έμπειρου ζωγράφου. Τραβήχτηκε στη γωνία του δωματίου να το δει από απόσταση. Και τότε το είδε. Δεν ήταν χαλί, ήταν όλη η ζωή της υφασμένη, όλος ο χρόνος της, αυτός που έζησε κι αυτός που της γλίστρησε εκεί στην Κέρκυρα δίχως να τον βιώσει. Ήταν το πανόραμα απ’ όλες τις λύπες και τις χαρές της, απ’ όλα τα μικρά και τα μεγάλα που ήταν το δικό της αφήγημα. Αυτό θα παρέδιδε κάποτε ως κειμήλιο στη Ζαννέτα της, άλλο τίποτα δεν είχε να της δώσει…».

     Και μέσα στην καλοδουλεμένη πλοκή του έργου και χάρη στη μεστή γραφή της συγγραφέα ενώνονται τα αληθινά ιστορικά στοιχεία της εποχής που διαδραματίζεται. Ένα ταξίδι στην Αθήνα του χτες. Και του σήμερα. Στο Θησείο, στην Ερμού, στην Καλλιθέα. Εκεί, μαζί με τους ήρωες, εντάσσονται έντεχνα, ζωντανεύουν και αποκτούν λόγο γνωστά ιστορικά πρόσωπα που επηρεάζουν την ζωή των ηρώων. Ο λογοτέχνης Εμμανουήλ Ροΐδης, ο Ιωνας Δραγούμης,  ο  Χαρίλαος Τρικούπης, ο πολιτικός Θεόδωρος Δηλιγιάννης. η Καλλιρρόη Παρρέν η πρώτη Ελληνίδα φεμινίστρια. Και η σπουδαία Σοφία Λασκαρίδου, η Ελληνίδα ζωγράφος που διεκδίκησε θέση στην σχολή Καλών Τεχνών ούσα γυναίκα! Κοντά της ο ερωτευμένος ποιητής, ο Περικλής Γιαννόπουλος, με το τραγικό εθελούσιο, τέλος της ζωής του.

     Εξαιρετικά γραμμένη η αλληλογραφία εποχής του 1897. Μεγάλη η έρευνα και η βιβλιογραφία που χρησιμοποίησε η συγγραφέας για τις πηγές της. Χαρακτηριστικά αποσπάσματα μεγάλων συγγραφέων στην αρχή κάθε κεφαλαίου που συσχετίζονται με τα δρώμενα.

   Ένα βιβλίο για τον αγώνα της γυναίκας για τα ιδανικά της. Τα όνειρα της. Την αξιοπρέπεια της. Τη μητρότητα. Την ανάγκη για μόρφωση. Ένα αναγνωστικό ταξίδι που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις των κοινωνικοιστορικών μυθιστορημάτων.