Η Βιργινία Αυγερινού συνομιλεί με την Κατερίνα Ραμανδάνη

 

    

Η Κατερίνα Ραμανδάνη, κατάγεται από το Πευκοχώρι Χαλκιδικής. Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Εργαζόμενη στο δημόσιο τομέα και μητέρα δύο παιδιών, πρωτοεμφανίστηκε στα εκδοτικά δρώμενα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, το 2013, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο της έργο με τίτλο «Σημάδι εκ γενετής». Ακολούθησαν «Ο σφυγμός μου ακουμπάει πάνω σου», «Θελξιέπεια», «Βασιλιάς ή σκύλος», «Διπλός Ψυχισμός», «Ερωτικά Αποτυπώματα», «Λευκός Μανδύας».

    Φέτος κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Αγγελάκη το νέο της έργο με τίτλο «Το φιλί του Σκορπιού», το οποίο στάθηκε η αφορμή για τη συνέντευξη που ακολουθεί και που πρόθυμα μας παραχώρησε η συγγραφέας.

 

1 Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία του έργου σας και τι μεσολάβησε από τη σύλληψη της ιδέας έως την έκδοσή του από τις Εκδόσεις Αγγελάκη;

     Η σύλληψη της ιδέας για μένα είναι το παν. Μόλις μου χτυπήσει το γνωστό καμπανάκι στον εγκέφαλό μου, ανάβει το πράσινο φως για την ιδέα του νέου βιβλίου μου, τότε ακριβώς ξεκινάει και η περισυλλογή μου ως προς το με τι θέμα θα ασχοληθώ. Η διάρκεια της σύλληψης και της επεξεργασίας θα μου πάρει αρκετό χρόνο ως την υλοποίησή της, αλλά τότε θα είμαι σίγουρη ότι από εκεί και πέρα θα κυλήσει η ιστορία από μόνη της και το χέρι μου απλώς μηχανικά θα καταγράψει την ιστορία ως το τέλος, με όλα τα βιώματα εκείνα που μοιάζουν με μια εγκυμοσύνη έως τη γέννα- έκδοση του βιβλίου. Έτσι, λοιπόν, και στο φιλί του σκορπιού, η ιδέα μου ώστε να ασχοληθώ με τις βιαιοπραγίες, γυναικοκτονίες, τα εγκλήματα και γενικώς τη βία που έχει εξαπλωθεί στην σύγχρονη πραγματικότητα από τη μια και τους ανθρώπους σωσίες ή κλώνους από την άλλη, με ώθησε στην δημιουργία του νέου μου βιβλίου με τον τίτλο «το φιλί του σκορπιού».

2 Ποια τα συναισθήματά σας κατά τη διάρκεια της συγγραφής του αλλά και τώρα, που το βλέπετε τυπωμένο να κοσμεί τις προθήκες των βιβλιοπωλείων;

     Τα συναισθήματά μου είναι πολλές φορές ανάμικτα και περίπλοκα. Καταρχάς, κάθε φορά που μπαίνω σ’ αυτή τη διαδικασία της συγγραφής ενός νέου βιβλίου, έτσι και τώρα, βάζω ένα στοίχημα με τον εαυτό μου πριν γράψω ένα βιβλίο, να το δημιουργήσω καλύτερο από κάθε άποψη, σε σχέση με το προηγούμενο. Έτσι αισθάνομαι πριν και κατά τη διάρκεια της συγγραφής του. Όλα αυτά τα συναφή συναισθήματα, όπως άγχος και αγωνία ή αμφιβολία και οδύνη, καθώς και η ταύτιση με τους ήρωες κυριαρχούν μέσα μου. Μου γεννιούνται διάφορα, κυμαινόμενα κι ίσως υπερβολικά κάποιες φορές συναισθήματα κατά την διάρκεια της γραφής. Αφού όμως φύγει από τα χέρια μου και βρεθεί στο τυπογραφείο, έρχεται η ανακούφιση κι η προσμονή μέχρι την έκδοσή του. Στο τέλος φυσικά λάμπει η χαρά και η ικανοποίηση, ενώ σε βάθος χρόνου ξεκινάει πάλι η επιθυμία ενός νέου κυνηγητού, μιας νέας ιδέας και ενός νέου αχόρταγου ονείρου.

3 Πώς ξεκίνησε να σχηματίζεται στο μυαλό σας η ιδέα αυτού του βιβλίου και τι σκεφτήκατε πρώτα, τους ήρωες, ενδεχομένως τον Βασίλη, την Όλγα, ή ακόμα και τον Λεό, ή την πλοκή;

     Η ιδέα ήταν να εμφανίσω μια κοινωνία σκορπιών δηλ. ανθρώπων που εγκληματούν, όπως συμβαίνει στην εποχή μας με αποκορύφωμα τον κεντρικό ήρωα σκορπιό (Βασίλη) και φυσικά τον αντιήρωά του (Λεό). Πρώτα πορεύτηκα με την πλοκή της ιστορίας και σε κάθε βήμα προσέθετα έναν έναν ήρωα σταδιακά. Έτσι ξεκίνησα αρχικά, με τον Βασίλη, με την Όλγα, μετά με τον Λεό, με τον Ιάκωβο, με την Λυδία και τέλος με την Ντολόρες.

4  Μας μεταφέρετε σε Αθήνα, Ρόδο, Βαρκελώνη, Γρανάδα. Τυχαία η επιλογή των τόπων που διαδραματίζεται το έργο ή μήπως υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος;

     Αγαπητή μου Βιργινία, τίποτε δεν είναι τυχαίο στην συγγραφή μιας ιστορίας, τουλάχιστον δικής μου. Ξεκίνησα με την πόλη που ζω την Αθήνα, ως προθάλαμο της ιστορίας και ταξιδεύω τους αναγνώστες στην Ρόδο, ένα θαυμάσιο νησί που έχω επισκεφτεί στο παρελθόν, τη Βαρκελώνη, ένα μέρος που σύντομα θέλω να επισκεφτώ και κορυφώνω την ιστορία στην περίφημη Γρανάδα, που επίσης θα επέλεγα σαν τόπο αναψυχής ή διακοπών.

5 Στο βιβλίο αναδύονται αρκετά κοινωνικά θέματα. Ο ρόλος των αντρών και γυναικών στην κοινωνία, οι σχέσεις, τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι κίνδυνοι τους, η βία, οι δυσκολίες της σημερινής σύγχρονης κοινωνίας. Πιστεύετε ότι η λογοτεχνία είναι ο καλύτερος τρόπος για να μιλήσει κανείς για υπαρξιακά και κοινωνικά θέματα και να θέσει προβληματισμούς;

     Γιατί όχι; αγαπητή μου. Ίσα ίσα που πιστεύω ότι μέσα από «το φιλί του σκορπιού», στέλνω στο ευρύ κοινό δεκάδες μηνύματα -το κάνω άλλωστε μεθοδικά και στοχευμένα- διευρύνω το πνεύμα της νεολαίας αρχικά, ώστε να είναι σε εγρήγορση κι όξυνση του νου, προβληματίζω τις μεγαλύτερες γενιές αναδεικνύοντας τα προβλήματα μιας σύγχρονης γενιάς, ώστε να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και να καταλήγω σ’ ένα δίκαιο τέλος.

6 Ποια ήταν η πιο δύσκολη συγγραφικά σκηνή του μυθιστορήματος σας και ποια συναισθήματα σας δημιούργησε κατά τη διάρκεια της συγγραφής της;

     Η τελετής της νεκρικής πομπής κι αρχικά η αναγνώριση της μάνας ότι το παιδί της ήταν νεκρό ενώ στην συνέχεια πως δεν ήταν αυτό το οποίο περίμενε να δει, αλλά υπήρχε κάποιο άλλο μέσα στο φέρετρο, ήταν η πιο τραγική και ολέθρια σκηνή. Για μένα η σπαρακτική φωνή της μάνας κι η ξαφνική αναγνώριση ενός άλλου ατόμου (όλη εκείνη η σκηνή), ήταν η πιο ζόρικη συγγραφική μου δουλειά, μη σας πω ότι ήταν και η πιο δύσκολη σκηνή απ’ όλα μου τα έργα. Αντιλαμβάνεστε εφόσον και αν είστε μητέρα γιατί το λέω αυτό.

7 Τι θα θέλατε εσείς να κρατήσουν οι αναγνώστες από το ταξίδι τους με το φιλί του σκορπιού, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν αναγνώστες που βιώνουν και στην πραγματική ζωή τους τέτοιου είδους σχέσεις;

     Να κρατήσουν το συμπέρασμα του βιβλίου ως συμβουλή, ότι δηλ. δεν πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη πουθενά και να είναι πιο φειδωλοί γενικώς στο ποιες σχέσεις θα διατηρήσουν στην ζωή τους, ή το ποιους ανθρώπους θα επιλέξουν για να έχουν δίπλα τους, διότι δεν ζούμε σε μια κοινωνία αγγέλων. Δεν λέω να μην δίνουν απλόχερα τα συναισθήματά τους, αλλά να ξέρουν που τα επενδύουν.

8 Κοινωνικό μυθιστόρημα, αστυνομικό μυθιστόρημα και ποίηση. Υπάρχει κάποιο ακόμα λογοτεχνικό είδος που θα θέλατε να ασχοληθείτε; Κάποιο είδος που δεν θα επιχειρούσατε ποτέ;

     Ναι, δεν υπάρχει κάποιο λογοτεχνικό, είδος που δεν θα επιχειρούσα να γράψω, διότι θέλω με όλα τα είδη της γραφής να πειραματίζομαι, όπως ήδη το πραγματοποιώ. Όπως για πχ. είναι και το παιδικό παραμύθι.

9 Εξακολουθείτε να σκέφτεστε την τύχη των ηρώων σας όταν έχει ολοκληρωθεί η έκδοση ενός βιβλίου σας;

     Όχι, δεν συνεχίζω να σκέφτομαι την τύχη των ηρώων μου, εφόσον το βιβλίο έχει εκδοθεί. Εκτός και αν κάποια στιγμή μου μπει η ιδέα για διλογία και συνέχεια κάποιου έργου από τα βιβλία μου.

10 Κλείνοντας, αφού σας ευχαριστήσουμε, θα θέλατε να μας μιλήσετε για τα μελλοντικά συγγραφικά σας βήματα;

Ίσως ένα μυθιστόρημα που θα ταράξει τα νερά στο λογοτεχνικό γίγνεσθαι σε βάθος χρόνου. Σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ για την όμορφη κουβέντα μας.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗ

https://angelakis.gr/katerina-ramandani/to-fili-tou-skorpiou

Ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής, ο Βασίλης Ζαντιέρης, ανέρχεται επαγγελματικά και παίρνει την πολυπόθητη μεταγραφή του σε ομάδα της Ισπανίας. Εκεί απολαμβάνει όλα τα καλά της χώρας αλλά έχει αφήσει πίσω του μια όμορφη σχέση, με τη διακοσμήτρια επαγγελματικών χώρων, την Όλγα Κωβαίου. Η Όλγα τον επισκέπτεται την άνοιξη, στην όμορφη και μαγευτική Γρανάδα αλλά δυστυχώς το φιλί του Σκορπιού τής χαλάει τα σχέδια. Έχει ήδη μπει στο μάτι του κολλητού του Λεό κι εκεί αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση... Τι γίνεται όταν κάποιος τα χάσει όλα;