ΕΝΑ ΣΥΝ ΤΡΙΑ ΒΙΒΛΙΑ- ΦΤΑΝΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΕΝΑΝ ΕΡΩΤΑ; Δημοσθένης Δέπος, Εκδόσεις Πηγή
Όταν απολύθηκα, τέλη του ’87, πέρασα από το Διακοφτό. Χιλιόμετρα πιο
πέρα, ήταν το µέρος που έκανες διακοπές. Ήρθα εκεί και κάθισα σε ένα παγκάκι,
στον παλιό σιδηροδρομικό σταθµό. Δίπλα µου ήταν παρατημένη µια περσινή εφημερίδα.
Την πήρα και προσποιήθηκα ότι διαβάζω. Περίµενα το τρένο, να περάσει και να
κατέβεις εσύ. Θα φόραγες, λέει, ένα ανοιχτόχρωμο καπέλο και θα κρατούσες µία
φλοράλ ομπρέλα. Δεν υπήρχε τρένο, ούτε σταθμάρχης ούτε επιβάτες. Ο χρόνος
πέρναγε αργά, σαν ταινία του Αγγελόπουλου. Έγινα ηθοποιός στο έργο της ζωής
µου. Ξεβάφτηκα κι έφυγα.
Γιατί να θες τόσο ένα άνθρωπο κι όλοι οι άλλοι να είναι σκιές; Γιατί να
φτάνεις στο σηµείο, να αποκοµίζεις την ύψιστη ηδονή από ένα συγκεκριμένο
πλάσµα; Γιατί να µην υπάρχει φαρμακείο για αυτούς τους πόνους; Γιατί από
πρίγκιπας να γίνεσαι ζητιάνος;
Ο Δηµοσθένης Γ. Δέπος γεννήθηκε το 1959, στην Πλάκα. Σπούδασε νοµικά στο ΕΚΠΑ. Δικηγορεί πάνω από τριάντα χρόνια στην Αθήνα. Αρθρογραφεί από το 2015 στο Reporter.gr. Είναι µέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Το 2021 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, µε τίτλο Το κουτί µε τις θύµησες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου