Το παιδικό βιβλίο στην ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ
Αφορμή για το
σημερινό μας άρθρο, παιδικά βιβλία της Ελληνοεκδοτικής που διαβάσαμε και
κυριολεκτικά μας ενθουσίασαν. Όσοι παρακολουθείτε τις δημοσιεύσεις μας, θα
γνωρίζετε ότι σπάνια χρησιμοποιούμε λέξεις και φράσεις όπως «εξαιρετικό»,
«διαβάστε το» κλπ. Σήμερα όμως, θα αναφερθούμε ακριβώς έτσι, με λέξεις που
αποφεύγουμε και αυτό γιατί τα βιβλία που θα σας παρουσιάσουμε είναι πράγματι, εξαιρετικά, αφού διατηρούν τον βασικό τους ρόλο, αυτόν της
ψυχαγωγίας μεταφέροντας τον μικρό αναγνώστη σε έναν φανταστικό κόσμο, δίνοντας όμως
παράλληλα στοιχεία ηθικής διαπαιδαγώγησης με απλά λόγια, διατηρώντας τόσο τον
αφηγηματικό λόγο, ανάλογο της ηλικίας για τα οποία προτείνονται, όσο και το
ενδιαφέρον του παιδιού στην πλοκή και την εξέλιξη της ιστορίας.
Οι περιλήψεις των
βιβλίων που βρίσκονται στα οπισθόφυλλα αρκούν, άλλωστε είναι βέβαιο ότι μικροί-
μεγάλοι, θα απολαύσουν την ανάγνωση πραγματικά μέχρι τέλους. Εμείς, θα σταθούμε
στα βασικά σημεία των βιβλίων και θα παρουσιάσουμε σε μας, τους ενήλικες, τον
λόγο που αξίζει να διαβαστούν.
«Ο
ΕΓΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΩ ΤΟΥ»
Συγγραφέας: Φώτο Σκορδά
Εικονογράφος: Μαρία Μανουρά
Εκδόσεις:
Ελληνοεκδοτική
«Ο Εγώς
είναι πολύ πλούσιος και τα έχει όλα.
Το εγώ
του, πάλι, πιστεύει πως χρειάζεται κάτι ακόμη.
Πολύ μεγάλο! Πάνω από τα ανθρώπινα όρια.
Θα κινήσει γη και ουρανό, για να το αποκτήσει...
Ο
Παβός δουλεύει για τον Εγώ.
Για το
αφεντικό του, όμως, δεν είναι συνηθισμένος άνθρωπος.
Πώς
είναι δυνατόν να μην έχει τίποτε και να ζει σαν να έχει τα πάντα;
Αυτή η σκέψη βασανίζει διαρκώς τον
Εγώ...
Μέχρι
που μαθαίνει ότι ο Παβός πηγαίνει κάθε μέρα σε μια πέτρα.
Ποιο είναι, τελικά, το μυστικό του
Παβού;
Υπάρχει
μόνο αυτό που βλέπουμε και καταλαβαίνουμε;
Ένα βιβλίο αφιερωμένο στον άνθρωπο που
προσπαθεί μάταια να βρει το νόημα της Ζωής στην ύλη...
Μια ιστορία για την Αγάπη που όλα τα
μπορεί...
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Συνήθως λένε ότι κάποιο ανάγνωσμα μπορεί να
διαβαστεί από 9-99 ετών. Εμείς γι αυτό το βιβλίο θα πούμε το αντίθετο. Ότι
πρέπει να διαβαστεί από 99 – 9 ετών και πιστεύουμε ότι όταν διαβαστεί πρώτα από
τους ενήλικες, θα δικαιολογήσετε την άποψη μας.
Όπως προαναφέραμε, η περίληψη από το
οπισθόφυλλο του βιβλίου αρκεί και για μας εδώ και αυτό γιατί θα ταξιδέψετε κι
εσείς στην ιστορία του Παβού και του Εγώς με το Εγώ του με την ίδια αγωνία που
μπορεί να έχει και ο μικρός αναγνώστης.
Και μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου, αβίαστα, θα δείτε αλήθειες
ζωής, αξίες και ηθικές, θα συναντήσετε γνώριμους χαρακτήρες ανθρώπων και θα
νοιώσετε συναισθήματα έντονα και αληθινά.
Μια καλαίσθητη έκδοση, ένα
αντιπροσωπευτικό εξώφυλλο, μια απόλυτη υποστήριξη του κειμένου με
ανάλογες έγχρωμες εικόνες από την εικονογράφο Μαρία Μανουρά
δίνουν μια άλλη αξία στο βιβλίο. Η συγγραφέας Φώτο Σκορδά μας δίνει ένα εξαιρετικό
αλληγορικό ανάγνωσμα. Δεν θα υπήρχε καλύτερος τρόπος να διδαχθούν τα παιδιά μα και
να συνειδητοποιήσουν οι μεγάλοι τη δύναμη και την εξουσία που ασκεί το ΕΓΩ στην
ψυχή του ανθρώπου και τις καταστροφικές συνέπειες μιας εγωκεντρικής προσωπικότητας και συμπεριφοράς.
[«…
Ανάγκη από χρήματα δεν είχε. Μα πάντα ήθελε περισσότερα. Ήταν κάτι σαν αρρώστια
που, όσο περνούσε ο καιρός χειροτέρευε. Η δύναμη της εξουσίας που του έδιναν,
τον ζάλιζε… Τον έκανε να τρέμει από ευχαρίστηση. Μπορούσε να αγοράσει τα πάντα!
Να πραγματοποιήσει κάθε επιθυμία του…»
«… Ο Εγώς εστίασε τα κιάλια. Ο ι άνθρωποι έμοιαζαν σκυθρωποί. Του άρεσε
να τους κρατάει φοβισμένους. Τους κρατούσε υπάκουους έτσι…»]
Η δύναμη του χρήματος, οι αντιδράσεις ενός
υπερεκτιμημένου ΕΓΩ, η κατάχρηση εξουσίας και οι παράλογες απαιτήσεις των
«αφεντικών», η απονιά και η αλαζονεία, η αναζήτηση της αθανασίας, η απληστία
και απόκτηση των πάντων με το όποιο κόστος, η κατάκτηση μιας υποτιθέμενης
ευτυχίας, η παντοδυναμία, η μετάλλαξη ενός ανθρώπου, όταν αποκτά πλούτη και
δύναμη, η συνειδητοποίηση και η μετάνοια, η μεταμέλεια και τα λυτρωτικά δάκρυα,
η δοτικότητα, η επικοινωνία με την «Πηγή της αγάπης», ο δρόμος της καρδιάς και
η πάταξη του εγωισμού, το αληθινό νόημα της ζωής και της συνύπαρξης με όλους
τους ανθρώπους, πλούσιους και φτωχούς, δυνατούς και αδύναμους, περνούν από τις
σελίδες του βιβλίου, χωρίς διδακτισμό. Απλά με την ανάγνωση της ιστορίας του
Εγώ και του Παβού.
Ο
άνθρωπος που θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο έναντι των άλλων και ενδιαφέρεται
μόνο για το δικό του συμφέρον, θεωρώντας ότι μόνο οι δικές του ανάγκες είναι
σημαντικές, ο άνθρωπος που αγαπά υπερβολικά τον εαυτό του και δεν νοιάζεται για
τους «άλλους», θεωρώντας τους «ανθρωπάκια», είναι ένα εγωκεντρικό άτομο, το
οποίο επιτρέπει στο ΕΓΩ του να συμπεριφέρεται κυριαρχικά, χωρίς ηθικούς
φραγμούς. Η αποκάλυψη της αλήθειας, το Εγώ και το Εμείς, η μοίρα, η οποία δεν
ορίζεται από εμάς, η θνητότητα των ανθρώπων και ο Μοναδικός Αθάνατος, οδηγεί
στον δρόμο της ωρίμανσης και της πνευματικότητας, μια ατραπό καθόλου εύκολη και
ομαλή. Συγκλονιστική η σελίδα 77 και τα λόγια του πατέρα και θα άξιζε να την
μεταφέρουμε ολόκληρη. Μα καλύτερα να την συναντήσετε μέσα στο βιβλίο, εκεί που
όλα εξηγούνται και όλα οδηγούν στην αλήθεια της ζωής.
Το καλοδουλεμένο έργο της κ. Σκορδά βρίθει
ουσιαστικών νοημάτων. Γραμμένο σε τριτοπρόσωπη αφήγηση, με στρωτή γραφή. Πειστικοί
και προσεγμένοι είναι οι διάλογοι, ενδιαφέρουσα η πλοκή και γρήγορη η ροή.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι μέσα από
ένα παραμύθι σαν τα παλιά καλά παραμύθια, οι μικροί αναγνώστες θα ψυχαγωγηθούν,
θα χαμογελάσουν και θα νοιώσουν τους ήρωες και τις περιπέτειες τους, παίρνοντας
ένα καλό μάθημα για την ίδια τη ζωή.
«Η ΜΗΧΑΝΗ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΧΝΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ»
Συγγραφέας: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ
Εικονογράφος: Μαρία Μανουρά
Εκδόσεις:
Ελληνοεκδοτική
Συναρπαστικά αλλά και περίεργα πράγματα
συμβαίνουν στη Λα Κρουασαντερί!
Ντρόουν σε μυστική αποστολή σκορπίζει
στην πόλη χαρτιά με απίθανες ιστορίες...
Κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ο
αποστολέας.
Ποιος κρύβεται πίσω από όλα αυτά;
Τι σχέση έχει ένα εντεκάχρονο αγόρι, ο
Φιλίπ;
Τι γίνεται όταν εμφανίζεται στην πόλη ο
Τρόμος μαζί με τους πιστούς ακόλουθούς του, τους Ημιμαθιόνες και τους
Δειμονίδες;
ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για ψαγμένους
αναγνώστες
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Και ερχόμαστε σε ένα ακόμα εξαιρετικό και πρωτότυπο βιβλίο, το οποίο απευθύνεται
σε παιδία ηλικίας άνω των 10 ετών, αν και είναι βέβαιο, ότι κάθε ηλικία θα το
απολαύσει εξίσου.
«Όταν ο Φιλίπ ξύπνησε εκείνο το πρωινό, δεν
διέκρινε γύρω του το παραμικρό σημάδι που να προμηνύει τα συγκλονιστικά
πράγματα που θα συνέβαιναν στην όμορφη Λα Κρουσαντερί. Κι όμως… δεν ήταν
καθόλου αστεία τα πράγματα!
Ξαφνικά, στο προαύλιο του σχολείου,
εμφανίστηκαν πέντε αστυνομικά αυτοκίνητα που μετέφεραν τον Υπεραστυνομικό κ.
Παντελή Πουαρόν, τους δεκαπέντε αστυνομικούς και τα οκτώ αστυνομικά σκυλιά. Ο κ.
Παπιγιόν, ο διευθυντής του σχολείου, κάλεσε όλους τους μαθητές και τους
δασκάλους στην αίθουσα εκδηλώσεων. Εκεί, ο Υπεραστυνομικός ανακοίνωσε τα
συνταρακτικά νέα: ο Τρόμος χτύπησε την πόλη τους και απειλούσε πως θα
ξαναχτυπήσει.
Τις επόμενες ημέρες, δόθηκαν σε όλους τους
κατοίκους αυστηρές οδηγίες να μείνουν κλειδωμένοι στα σπίτια τους, ενώ
στρατιωτικά αεροπλάνα και αστυνομικά ελικόπτερα σκέπασαν τον ουρανό της Λα
Κρουσαντερί. Παντού είχε σκορπίσει τα ίχνη του ο Φόβος, ο αδελφός του Τρόμου,
παίρνοντας πολλές μορφές, σαν ένας φαντομάς χαμαιλέοντας.
Ο Φιλίπ δεν ήξερε τι να πρωτοσκεφτεί… Οι
ερωτήσεις στροβιλίζονταν στο κεφάλι του και ζητούσαν απαντήσεις: Γιατί; Πού;
Ποιοι; Τι; Πότε; Κλεισμένος στο σπίτι του, στην Οδό της Γάτας που Χορεύει,
μακριά από τον κολλητό του, τον Τρούφα, χωρίς ίντερνετ, φέισμπουκ, ίνσταγκραμ,
βαριόταν αφόρητα…
Ώσπου μια μέρα ανακάλυψε στο υπόγειο του
σπιτιού μια παλιά εφεύρεση του παππού του. Μια πραγματικά σπουδαία εφεύρεση,
που σύντομα θα έκανε τον Τρόμο αόρατο…, ίσως και ανύπαρκτο, έστω για λίγες
στιγμές»
(Περίληψη από την Ελληνοεκδοτική)
Είναι βέβαιο ότι και οι ενήλικες που αγαπούν το βιβλίο θα λατρέψουν τη… ΜΗΧΑΝΗ
ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΧΝΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, καθώς πρόκειται για ένα πανέξυπνο και διασκεδαστικό
βιβλίο, τόσο ρεαλιστικό όσο και
φανταστικό. Η επιλογή των ονομάτων των ηρώων είναι ευρηματικότατη. Εξαιρετική η πλοκή που
ακόμα και εμάς, μας κρατούσε σε εγρήγορση και το αναγνωστικό ενδιαφέρον
παρέμενε αμείωτο.
Κι όμως! Όσο και αν το καλοδουλεμένο
αυτό βιβλίο είναι αστείο, όσο και αν ο Φιλίπ και η ΜΗΧΑΝΗ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΧΝΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ γράφτηκε για
παιδιά και νέους αναγνώστες, μέσα του κρύβει γνώσεις, βαθειά νοήματα και
αλήθειες ζωής.
Οι παροιμίες και τα κομμάτια με «τίτλο» ”Ξέρεις ότι…” - μαζί και
« Ανακοίνωση ΜΟΝΟ για άτομα που είναι από
άλλον αιώνα και τυχαία διαβάζουν το βιβλίο αυτό!» μέσα σε μια πρόταση ή μια
παράγραφο προσφέρουν γνώση.
Το Instagram (και η φωτογραφία που δημοσιεύτηκε), το facebook (εξαιρετική η «ανάρτηση» στο Fb της σελίδας 115), το
ebay, η… «ψαξομηχανή» Google, το Drone, η σύγχρονη
τεχνολογία, όλα οικεία στα σημερινά παιδιά.
Και «ανάλαφρα» , μέσα από τις
σελίδες του βιβλίου, περνούν το μίσος στην καρδιά και από πού «μαθαίνεται»
αυτό, ο τρόμος, ο φόβος, η φτώχεια, η ανεργία, ο σχολικός εκφοβισμός, η
αποτυχία, η έλλειψη χρόνου των γονιών για τα παιδιά τους, τα άρρωστα παιδάκια,
η Πράσινη γραμμή στην Κύπρο, ο πόλεμος, οι πρόσφυγες, τα παιδιά μετανάστες.
Οι μηχανές που υπάρχουν πια στη ζωή μας
για μικρούς και για μεγάλους, αυτές που απομάκρυναν τον κόσμο από τις
βιβλιοθήκες και το διάβασμα.
Οι εφευρέσεις του Παππού και η
παράξενη μηχανή με τις οδηγίες λειτουργίας της που
«… Για να λειτουργήσει, πρέπει να βάλεις μέσα στον δίσκο της περιοδικά,
παραμύθια, εφημερίδες ή ακόμα και ιστορίες που γράφεις εσύ πάνω σε χαρτί….
κόβονται σε λωρίδες … το κόκκινο
κουμπί αντιστοιχεί σε μια αστεία ιστορία, το μπλέ σε μια μπερδεμένη ιστορία, το
πράσινο σε μια παράλογη ιστορία, το κίτρινο σε μια αληθινή ιστορία, το πουά
κουμπί με βούλες σε απίστευτες
ιστορίες, το άσπρο σε συγκινητικές και το αόρατο κουμπί, που δεν το βλέπεις
αλλά υπάρχει, βγάζει τις ανάποδες ιστορίες για προχωρημένους αναγνώστες…»
Από κει και πέρα, οι ιστορίες που έβγαλε η ΜΗΧΑΝΗ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΧΝΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ-
η ΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, διαλεχτές, εξαιρετικές, ξεχωριστές, διασκεδαστικές,
διδακτικές.
Και τέλος, ένας επίλογος πρωτότυπος με την απονομή ενός
βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας, αφιερωμένο σε όλους όσοι έγραψαν παραμύθια για να
ταξιδεύουν τα παιδιά (ελπίζουμε ότι η συγγραφέας έβαλε και ΑΥΤΟ το βιβλίο για
παιδιά στην απονομή) και όχι μόνο. Μια αναφορά στις πηγές έμπνευσης των
ιστοριών και τα σύντομα βιογραφικά της συγγραφέως και της εικονογράφου που
κατάφερε άριστα να «ντύσει» το κείμενο με ασπρόμαυρες αντιπροσωπευτικές
εικόνες.
Δηλώνουμε ενθουσιασμένοι και
θεωρούμε ότι θα το κατανοήσετε με την ανάγνωση του βιβλίου.
« Ο ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ…
Μάλλον πρέπει να προσπαθούμε να τον
εντοπίζουμε, γιατί εμφανίζεται με διάφορες μορφές, και να τον βγάζουμε από τη
ζωή μας. Υπάρχει παντού. Σιγοβράζει και ξεσπάει. Μπορεί να είναι μια βρισιά που
θα ακούσεις στο σχολείο ή στο δρόμο. Μπορεί να κρύβεται μέσα σε μια ζωγραφιά ή
σε μία αφίσα που θα δεις ή μέσα σε ένα τραγούδι ή σε ένα ποίημα ή μέσα σε ένα
αστείο στο σχολείο ή σε ένα μήνυμα στο φέισμπουκ ή σε μια χειρονομία. Και έτσι,
ο Τρόμος αποκτά περισσότερη δύναμη. Οι λέξεις τον δυναμώνουν. Οι λέξεις μίσους
και κακίας που λέμε ο ένας στον άλλον. Κανείς όμως δεν γεννιέται με μίσος στη
καρδιά. Δεν γεννιέσαι με αυτό. Κανείς δεν γεννιέται με αυτό. Το μαθαίνεις. Το
διδάσκεσαι. Στο σπίτι, στο σχολείο, στην τηλεόραση. Όπως το έχουν διδαχτεί και
αυτοί....»
"ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ ΜΕ ΛΕΝΕ"
Συγγραφέας: ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Εικονογράφος: Μαριάννα Φραγκούλη
Εκδόσεις: Ελληνοεκδοτική
«Τι κρύβουν οι βράχοι που 'ναι
σκορπισμένοι στις θάλασσες;
Ποιος φυλάγει την κόρη με την άδολη καλοσύνη στην καρδιά;
Τι σχήμα έχει η καρδιά της, ποια χρώματα αναβλύζει;
Ποιος μπορεί να πει τ' όνομα του κοριτσιού, ποιος να το αντικρίσει;
Γιατί να γίνει η «αγάπη» φυλακή, γιατί να γίνει φόβος;»
Ποιος φυλάγει την κόρη με την άδολη καλοσύνη στην καρδιά;
Τι σχήμα έχει η καρδιά της, ποια χρώματα αναβλύζει;
Ποιος μπορεί να πει τ' όνομα του κοριτσιού, ποιος να το αντικρίσει;
Γιατί να γίνει η «αγάπη» φυλακή, γιατί να γίνει φόβος;»
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Για
τους μικρότερους σε ηλικία αναγνώστες, παιδιά 5-7 ετών, είναι κατάλληλο το 6ο
Παιδικό Βιβλίο της Φωτεινής
Κωνσταντοπούλου, με τίτλο «Αστυπάλαια
με λένε» που έχει εικονογραφήσει εξαιρετικά η Μαριάννα Φραγκούλη. Μεγάλο μέγεθος, με μαλακό και
γυαλιστερό εξώφυλλο και με κεντρικό θέμα το νησί του Αιγαίου, την Αστυπάλαια.
Ένα τρυφερό-μαγικό παραμύθι, γραμμένο με λυρικό ύφος και λογοτεχνικές
εκφράσεις, το οποίο υμνεί την παράξενη ομορφιά της Αστυπάλαιας. Τον βράχο επάνω
στον οποίο είναι χτισμένη, το κάστρο της, τα χρώματα της, τα κατάλευκα σπιτάκια
της, τις ακροθαλασσιές της, την «ψυχή» της ολόκληρη, μια ψυχή που προκαλεί
έντονα συναισθήματα στους επισκέπτες της.
«…Λένε
πως όσοι καταφέρουν να δουν τα χρώματα της καρδιάς της… θα ξυπνήσουν την αυγή
με τα τραγούδια της, μπλεγμένα στον παφλασμό των κυμάτων… θα γείρουν σε ύπνο
γλυκό το δειλινό με τα παραμύθια της…»
Αξίζει να σημειωθεί ότι με τη χορηγία της Interamerican, τη συνεργασία της Ελληνοεκδοτικής και την προσφορά
της συγγραφέως, το βιβλίο «Αστυπάλαια με λένε» προσφέρει οικονομική στήριξη σε
άπορες οικογένειες της Αστυπάλαιας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου