«ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ» SOS ΒΥΘΙΖΟΜΕΘΑ. Η μαρτυρία του τελευταίου διασωθέντος από το ναυάγιο της Φαλκονέρας. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΕΛΩΝΗΣ & ΠΗΓΗ ΜΠΕΛΩΝΗ - Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

  

     8 Δεκεμβρίου 1966. Μια ημερομηνία σταθμός στην Ελληνική ναυτιλία που σημαδεύτηκε από το ναυάγιο της Φαλκονέρας.

   Πρόκειται για ένα ιστορικό ντοκουμέντο, μια αληθινή ιστορία, ένα κοινωνικό έργο  με φόντο την ελληνική ναυτοσύνη. Τη ναυτοσύνη όμως που πλήγηκε βαριά από ένα ναυάγιο που έμελλε να μείνει για πάντα στην Ιστορία των Ελληνικών θαλασσών ως ένα από τα πιο τραγικά ναυάγια που συνέβησαν στα ελληνικά νερά. 

Το ναυάγιο του επιβατηγού-οχηματαγωγού «Ηράκλειον» που εκτελούσε το δρομολόγιο Χανιά-Πειραιάς και ξεκίνησε το ταξίδι του με ισχυρούς ανέμους να πνέουν στο Αιγαίο και με ευθύνη του πλοιάρχου . 

H συγκλονιστική μαρτυρία του τελευταίου διασωθέντος του πλοίου «Ηράκλειον» στη Φαλκονέρα, για το τι έγινε εκείνη την νύχτα ζωής και θανάτου, πλαισιωμένη από τη μετέπειτα μεγάλη και επίπονη αρχειακή έρευνα της κόρης του μέσα από πρωτοπρόσωπη αφήγηση, γραμμένο με δύο γραμματοσειρές στο πριν και το μετά .

      Μια προσεγμένη έκδοση από τον Κέδρο με φωτογραφικό υλικό εποχής. Ένα βιβλίο μνήμης για να μείνει παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές των Ελλήνων.

     Όπως το πλοίο γέρνει όλο και περισσότερο, σπάνε και οι τελευταίες πόρτες και τα παράθυρα του σαλονιού, και η θάλασσα μπαίνει με τεράστια ορμή στο εσωτερικό. Παρασύρει με μεγάλη σφοδρότητα στο πέρασμά της ό,τι συναντάει. Όχι μόνο καθίσματα και έπιπλα, αλλά και ανθρώπους! Ανθρώπους που παλεύουν με όσο κουράγιο έχουν. Μερικοί απ' αυτούς έχουν δύναμη αρκετή, μα δεν μπορούν να τα βάλουν με την ίδια την Κόλαση.

Βλέπω κάποιους να προσπαθούν να γαντζωθούν από το πάτωμα, άλλους να πιάνουν κάτι σταθερό και να προσπαθούν να σκαρφαλώσουν μέχρι την έξοδο αυτού του πηγαδιού, μα πάλι γλιστράνε και πέφτουν ξανά στα νερά. Καταχτυπιούνται με τα διάφορα έπιπλα που έχει παρασύρει η δύναμη του νερού, τραυματίζονται και τελικά είναι αδύνατον να σκαρφαλώσουν τόσο ψηλά και να διαφύγουν. Η κλίση του καραβιού και η δύναμη των χειμάρρων που έχουν δημιουργηθεί τους γυρίζει πίσω και χάνονται ένας ένας, αφήνοντας μόνο κραυγές απελπισίας και τρόμου.

Μια άνιση μάχη με τα θεριά της Κόλασης. Και στο τέλος, όταν τα κορμιά βυθίζονται, εκείνα τα χέρια τους, Χριστέ μου, εκείνα τα υψωμένα χέρια που ζητάνε βοήθεια, με ανοιχτές παλάμες, δάχτυλα τεντωμένα, κοκαλωμένα, που ψάχνουν από κάπου να πιαστούν, έστω αυτή τη στερνή ώρα, και εντέλει χάνονται για πάντα στα φονικά νερά.

Η συγκλονιστική μαρτυρία του τελευταίου διασωθέντος του πλοίου "Ηράκλειον" στη Φαλκονέρα, πλαισιωμένη από τη μετέπειτα έρευνα της κόρης του

•