"Ο ΓΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΣΩΖΕ ΒΙΒΛΙΑ" - SOSUKE NATSUKAWA - Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 

SOSUKE NATSUKAWA

     O SOSUKE NATSUKAWA είναι Ιάπωνας γιατρός και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην περιφέρεια της Οσάκα το 1978. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Shinshu και ασκεί την ιατρική σε νοσοκομείο του Ναγκάνο. Το πρώτο του έργο με τίτλο Kamisama no Karute εκδόθηκε το 2009, έλαβε πλήθος διακρίσεων (μεταξύ των οποίων και το σημαντικό Shogakukan Fiction Prize) και πούλησε περισσότερα από 3 εκατομμύρια αντίτυπα στην Ιαπωνία. Το βιβλίο του Ο γάτος που έσωζε βιβλία γνώρισε ανάλογη επιτυχία, ενώ μεταφράζεται σε περισσότερες από 26 χώρες σε όλο τον κόσμο.

          Ας τα πάρουμε απ’ την αρχή: ο παππούς πάει. 

Η ιστορία που ακολουθεί είναι ψιλοεξωφρενική, μα ξέρει πως αυτό το ένα γεγονός είναι απολύτως αληθινό. Είναι αληθινό σαν την ανατολή του ήλιου το πρωί και σαν το στομάχι του που βροντάει από την πείνα την ώρα του μεσημεριανού. Έχει δοκιμάσει να κλείσει τα μάτια του, να φράξει τ’ αυτιά του, να προσποιηθεί ότι δεν ξέρει τίποτα, αλλά ο παππούς του δε θα γυρίσει.

     Ο Ριντάρο Νατσούκι κάθεται βουβός κι ακίνητος, μπροστά σε τούτη τη σκληρή πραγματικότητα. Εξωτερικά, ο Ριντάρο μοιάζει με ήρεμο, κατασταλαγμένο νέο. Μα ορισμένοι στην κηδεία τον βρίσκουν απόκοσμο. Δείχνει υπερβολικά συγκροτημένος για μαθητής του λυκείου που έχασε άξαφνα το πιο κοντινό μέλος της οικογένειάς του. Μένοντας στη γωνία της αίθουσας νεκρώσιμων τελετών, τα μάτια του Ριντάρο δεν ξεκολλούν απ’ τη φωτογραφία του παππού του. 

     Στην πραγματικότητα, ο Ριντάρο δεν είναι διόλου ήρεμος και συγκροτημένος. Η ιδέα και μόνο του θανάτου τού είναι ανοίκεια· δεν μπορεί να τον συνδέσει με τον παππού του, έναν γαλήνιο άντρα που ζούσε, θαρρείς, σε ένα άλλο επίπεδο πραγματικότητας. Ποτέ δεν πίστευε ότι ο θάνατος θα γύρευε τον παππού, ο οποίος απολάμβανε τον απλό, σχεδόν μονότονο τρόπο ζωής του. Καθώς ο Ριντάρο τον παρατηρεί να κείτεται στο βάθος, δίχως να ανασαίνει, αισθάνεται αποστασιοποιημένος, σαν να βλέπει κακοπαιγμένο θεατρικό. 

     Τώρα, ξαπλωμένος στο λευκό του φέρετρο, ο παππούς του δείχνει ίδιος με τον αλλοτινό του εαυτό – σαν να μη συνέβη τίποτα· λες κι ανά πάσα στιγμή μπορεί να σηκωθεί, να ψιθυρίσει «ωραία, λοιπόν», να ανάψει τη θερμάστρα παραφίνης και να φτιάξει το καθιερωμένο τσάι του. Όλα αυτά θα φαίνονταν τελείως φυσιολογικά στον Ριντάρο, μα δε συμβαίνουν.

Αντίθετα, ο ηλικιωμένος άντρας παραμένει στο φέρετρό του, με μάτια κλειστά και μια έκφραση μεγάλης σοβαρότητας. 

     Η ψαλμωδία της σούτρα εξακολουθεί υπνωτιστικά και οι πενθούντες περνούν κατά μόνας ή σε ζεύγη, ενίοτε εκφράζοντας στον Ριντάρο τα συλλυπητήριά τους. Ας τα πάρουμε απ’ την αρχή, ο παππούς πάει. Η πραγματικότητα αρχίζει να ριζώνει σταδιακά στην καρδιά του Ριντάρο. Με τα πολλά, καταφέρνει να στύψει από μέσα του μερικές λέξεις. «Πολύ χοντρό αυτό, παππού». Μα απόκριση καμία...

... η συνέχεια στο Literature.gr 

https://www.literature.gr/o-gatos-poy-esoze-vivlia-sosuke-natsukawa-ekdoseis-psychogios/