«Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ» - ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ -ΨΥΧΟΓΙΟΣ

    Η Ιφιγένεια Τέκου είναι μια συγγραφέας η οποία εμφανίστηκε στα εκδοτικά δρώμενα το 2014 και κατέκτησε το αναγνωστικό κοινό. Πέντε χρόνια μετά, εκδίδεται το 8^ο βιβλίο της με τίτλο  «Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ» και είναι αυτό,  το 3^ο από την εκδοτική της οικογένεια, τις Εκδόσεις Ψυχογιός.

     Η ιστορία της «εγγονής της μάγισσας Ευρύκλειας», της Γαλάτειας. Οι Μοίρες είχαν αποφασίσει άλλο όνομα για εκείνη. Πηνελόπη έπρεπε να ήταν το όνομα της, για να μπορέσει να ζήσει κοντά στον Οδυσσέα της που τόσο αγάπησε. Και τώρα οι μοίρες έχουν άλλα σχέδια για τους ήρωες μας. Η μικρή Γαλάτεια, χάνει την μητέρα της. Μοναδικό της στήριγμα η γιαγιά της η Ευρύκλεια. Όχι για πολύ. Όταν η Γαλάτεια μένει μόνη στη ζωή, αναγκάζεται να φύγει από την Ιθάκη της. Φτάνει στην Αμερική. Παντρεύεται τον εύπορο Άγγελο. Ζει «παράξενα» κοντά του. Η ζωή της αποκτά νόημα μέσω της προσφοράς στους συνανθρώπους της. Και ο Οδυσσέας της; Ο άνθρωπος που αγάπησε από παιδί; Ο Πόλεμος οδηγεί τα βήματα του σε άλλους τόπους. Δυο ζωές χωριστές. Δυο άνθρωποι τόσο μακριά ο ένας από τον άλλον. Άραγε θα συναντηθούν ξανά; Θα υπάρξει επιστροφή στο λατρεμένο τους νησί; Οι μοίρες θα αποφασίσουν για αυτούς για μια ακόμη φορά;

     Το έργο χρονολογικά εκτυλίσσεται από το 1906 έως το 1938 αναδίδοντας ένα άρωμα εποχής εκείνων των χρόνων καταγράφοντας ταυτόχρονα τα ιστορικά στοιχεία, κυρίως τους πολέμους της εποχής. Των Βαλκανικών πολέμων και του Παγκόσμιου και η επήρεια τους στην ζωή των ηρώων. Διαδραματίζεται στην Ιθάκη. Στην Νέα Υόρκη. Στην Κέρκυρα. Στο στρατόπεδο αιχμαλώτων του Γκέρλιτς, εκεί που βρέθηκε ο Οδυσσέας. Η συγγραφέας με την περιγραφή της, καταφέρνει άρτια τις εναλλαγές εικόνων του τρόπου ζωής εκείνης τις εποχής μεταξύ αυτών των τόπων. 

     Κοινωνικό-αισθηματικό μυθιστόρημα με μεταφυσικές πινελιές. Γραμμένο σε τριτοπρόσωπη μεστή γραφή, αν και η πρωτοπρόσωπη που υπάρχει στο κεφάλαιο της Ευρύκλειας, ξεχωρίζει πραγματικά. Καλοδουλεμένη πλοκή και ήρωες με τα συμβολικά ονόματα, άρτια ψυχογραφημένοι. Η Γαλάτεια, ο Οδυσσέας, ό Άγγελος, η Ελένη, ο μικρός Σπύρος, ο Νικόλας, η Έλκε. Μα όσο ο αναγνώστης μπαίνει μέσα στο βιβλίο, όσο οι ήρωες ζωντανεύουν με την ανάγνωση, θεωρούμε πως η «μάγισσα» Ευρύκλεια και ο καλοκάγαθος,«αλαφροΐσκιωτος» Ντάκης, γεμάτος συναισθήματα, αυτός που καταφέρνει σε κάθε εμφάνιση του να αφήνει στο πρόσωπο του αναγνώστη ένα χαμόγελο, είναι αυτοί που ξεχωρίζουν, αυτοί που θα λατρέψετε πραγματικά και ας μην είναι φαινομενικά οι πρωταγωνιστές.

     Εμφανέστατα τα μηνύματα που περνούν από τις σελίδες του βιβλίου. Η ορφάνια ενός παιδιού μέσα από την απώλεια του γονέα, οι σχέσεις μητέρας-κόρης, κάθε τι πρακτικό και μη κατανοητό γίνεται μη αποδεκτό και τοποθετεί στο περιθώριο ανθρώπους όπως η «μάγισσα» Ευρύκλεια. Ο πόλεμος. Η προσφορά για την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. Η αληθινή αγάπη σε όλες της τις μορφές. Η μοίρα και πόσο αυτή επηρεάζει την ζωή των ανθρώπων. Τα εμπόδια. Οι αποφάσεις ζωής. Ο Ξενιτεμός. Η αναζήτηση της ευτυχίας.

     Ποια θα είναι τελικά η Μοίρα της Πηνελόπης της Ιφιγένειας Τέκου;

      «Οι συγχωριανοί της την αποκαλούσαν «η εγγονή της μάγισσας», ο παπάς τη βάπτισε Γαλάτεια και οι Μοίρες είχαν άλλο όνομα ορισμένο για αυτήν. Μονάχα ως Πηνελόπη ήταν γραφτό να ζήσει στο πλευρό του αγαπημένου της Οδυσσέα και κοντά του να βρει την ευτυχία, διαφορετικά ο έρωτάς τους θα ήταν για πάντα καταραμένος. 

      Μετά τον θάνατο της γιαγιάς της, η Γαλάτεια αναγκάστηκε να αφήσει πίσω της την Ιθάκη και να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στην Αμερική ως σύζυγος του καλόκαρδου μα αινιγματικού Άγγελου. Η οικονομική του κατάσταση και η γενναιοδωρία του της επέτρεψαν να βοηθήσει τους φτωχούς και τους αρρώστους –συχνά με αυταπάρνηση– όπως ακριβώς την είχε διδάξει η γιαγιά της. Ο Οδυσσέας, από την άλλη, γνώρισε τη φρίκη του πολέμου παλεύοντας καθημερινά με τη συνείδησή του. Σημαντικά ιστορικά γεγονότα σημάδεψαν στις αρχές του εικοστού αιώνα την Ελλάδα αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, γκρεμίζοντας τόσο στη Γαλάτεια όσο και στον Οδυσσέα κάθε ελπίδα για επιστροφή στο νησί. Τίποτα όμως δεν μπορεί να εναντιωθεί στο μεγαλείο της αληθινής αγάπης, ούτε καν οι Μοίρες.»

                                                              (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)