«ΦΑΚΕΛΟΣ : ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ» - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΣΙΑ ΜΑΥΡΑΚΗ
Την Βάσια Μαυράκη γνωρίσαμε το
καλοκαίρι του 2019 όταν κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις ΙΒΙΣΚΟΣ, το βιβλίο της με
τίτλο «Ο Καπήλαρης». Ένα έργο με
κεντρική ιδέα τον αγώνα χρειάζεται να κάνει ένας άνθρωπος για να μπορέσει να
διεκδικήσει την ίδια του τη ζωή. Όμως το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Χίλια Χρόνια Μετά... Κι Άλλα Χίλια» που πρόσφατα διαβάσαμε ήταν η αφορμή για αυτήν
την συνέντευξη που ακολουθεί, μια συνέντευξη που ζητήσαμε από την κ Μαυράκη και
που πρόθυμα αποδέχθηκε.
Το έργο της «Χίλια Χρόνια
Μετά... Κι Άλλα Χίλια», είναι μια καρμική ιστορία αγάπης με μια πορεία που
παρακολουθούμε μέσα στον χρόνο αφού την συναντάμε σε τρεις ζωές. Μια ιστορία
αγάπης ανεκπλήρωτη αρχικά που εξελίσσεται από το παρελθόν στο σήμερα. Από τις προηγούμενες
ζωές των ηρώων στην σημερινή τους ενσάρκωση. Από την ιστορία του Άρχοντα και
της Ιπποδάμειας που η ζωή τους εκτυλίσσεται στα δάση του Πηλίου, στην δεύτερη
ιστορία, του Άγγελου και της Ηλέκτρας που η ζωή τους εκτυλίσσεται στην Μυτιλήνη του 11ου αιώνα τότε που οι
επιδρομές στα νησιά του Βόρειου Αιγαίου από τους Σαρακηνούς κουρσάρους ήταν
συχνές και λήστευαν χωριά και μοναστήρια. Και η τρίτη ιστορία των ηρώων μας στο
σήμερα, η ιστορία του Άρχη και της
Δαμείας. Είναι η ιστορία που κινείται στους ίδιους τόπους, στο Πήλιο και στη
Μυτιλήνη, εκεί που το παρελθόν είναι ακόμα ζωντανό μέσα τους, ένα παρελθόν που τους
καλεί να κλείσουν τους κύκλους των ζωών που μοιράστηκαν. Άραγε θα το
καταφέρουν;
Ευχαριστούμε την συγγραφέα και
ευχαριστούμε ακόμα την υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων των εκδόσεων Ιβίσκος για την
πολύτιμη βοήθεια της στην πραγματοποίηση αυτής της συνέντευξης.
Η
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
1) Τι σημαίνει για εσάς
η λογοτεχνία και κατά τη γνώμη σας ποια νομίζετε ότι είναι τα πιο σημαντικά
στοιχεία που καθορίζουν την καλή λογοτεχνία;
Η ερώτηση σας βρίσκεται σχεδόν
πάντα μέσα στο μυαλό μου και σχεδόν πάντα την αναλογίζομαι ιδιαιτέρως τις
στιγμές που η έμπνευση, μου χτυπά την πόρτα. Άλλες φορές σκέφτομαι αν η ερώτηση
αυτή έχει αντικειμενική απάντηση ή εντελώς υποκειμενική. Κάτι που για εμένα
είναι υπέροχο και συναρπαστικό για κάποιον άλλο μπορεί να είναι εντελώς
αδιάφορο. Ναι, υπάρχουν συγκεκριμένες νόρμες και χαρακτηριστικά για να κριθεί
ένα λογοτεχνικό έργο. Ο συμβολισμός, η έκφραση, η γλώσσα, η αληθοφάνεια, η
συναισθηματικότητα, η κάθαρση , η αναφορά, είναι τα χαρακτηριστικά αυτά που
μπορούν κυρίως να δώσουν τη διαχρονικότητα. Αντικειμενικά, αυτό σημαίνει
για εμένα Λογοτεχνία, η αδιάφθορη και αδιαμφισβήτητη αξία μέσα στο
πέρασμα του χρόνου που είναι πάνω από κρίσεις και προσωπικά γούστα.
Υποκειμενικά, η καλή Λογοτεχνία τώρα, είναι η Λογοτεχνία που
αγαπιέται. Είναι αυτή που αφήνει αποτύπωμα στην καρδιά, είναι αυτή
που έχει γίνει μέτρο σύγκρισης, είναι αυτή που έχει αλλάξει την
κοσμοθεωρία του αναγνώστη… Καλή Λογοτεχνία, είναι αυτή που είναι καλή για
Εσένα!
2) Μιλήστε μας λίγο για τον τρόπο που γράφετε.
Γράφετε γραμμικά ή μπορείτε να παραλείψετε τη σειρά και να γράψετε μελλοντικές
σκηνές; Τι έρχεται πρώτο όταν ένα έργο αρχίζει να σχηματίζεται. Η πλοκή ή οι
χαρακτήρες;
Η αλήθεια είναι πως δεν
λειτουργώ πάντα με τον ίδιο τρόπο. Όταν με έχουν ενθουσιάσει οι ιδέες που
κατακλύζουν το μυαλό μου τότε γράφω άναρχα. Προχωρώ από το παρόν της πλοκής της
ιστορίας μου στο μέλλον και μετά πάλι στο παρόν ή και στο παρελθόν. Μου αρέσει
αυτός ο τρόπος γραφής γιατί νομίζω πως έχει ενδιαφέρον και για τον αναγνώστη.
Δεν τον αφήνει να ‘’βαρεθεί’ ’και τον κρατά σε πνευματική εγρήγορση. Στο
κομμάτι της σύλληψης και της υλοποίησης τώρα, πρώτα έρχεται η έμπνευση, η ιδέα.
Ακολουθεί η πλοκή της ιστορίας και μετά η δημιουργία των χαρακτήρων που αρκετές
φορές κατά τη διάρκεια της συγγραφής αποκτούν διαφορετικά χαρακτηριστικά από
αυτά που είχα σκοπό να τους δώσω αρχικά.
3) Στις μέρες μας ανθούν τα social media και επιτρέπουν στον
συγγραφέα να επικοινωνήσει με τους αναγνώστες. Ο γνωστός συγγραφέας
Τζόναθαν Φράνζεν όμως έχει πει ότι η διάσπαση προσοχής που προκαλούν τα social
media και ο εθισμός είναι εξαιρετικά εχθρικοί για έναν συγγραφέα. Η δική σας
άποψη;
Η άποψη μου είναι λίγο διαφορετική
σε σχέση με τον τρόπο που έχουν λειτουργήσει τα social media για τον κόσμο της
συγγραφής. Μπορεί να σηματοδοτούν μια εποχή γρήγορη, διασπαστική και
απρόσωπη για εμάς όλους που έχουμε προλάβει και ζήσει έναν κόσμο διαφορετικό,
αλλά πιστεύω πως έχουν λειτουργήσει ως αρωγοί και όχι ως εχθροί. Η
δυνατότητα να επικοινωνήσουμε τη δουλειά μας έχει γίνει πολλαπλάσια και
απίστευτα πιο δυνατή σε σχέση με τον πριν, των social media κόσμο μας.
Έχουν σπάσει τα στενά όρια του παλιού τρόπου επικοινωνίας,
έχουν κάνει ευκολότερη την πρόσβαση στο ευρύ κοινό και κυρίως έχουν
αναβαθμίσει τον τρόπο διαφήμισης και προβολής, καθώς με έναν μοναδικό τρόπο
μπορεί κάποιος να απευθυνθεί στην παγκόσμια αγορά με το πάτημα ενός… κουμπιού!
4) Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η τύχη του έντυπου βιβλίου σε
σχέση με το ηλεκτρονικό;
Το βιβλίο στην υλική του διάσταση και υπόσταση πιστεύω πως δεν θα
κινδυνέψει ποτέ πραγματικά να παραγκωνιστεί από την ηλεκτρονική μορφή του. Η
αίσθηση και η αφή του χαρτιού δεν μπορεί να αντικατασταθεί από την ευκολία του
ηλεκτρονικού ξεφυλλίσματος. Οι αναγνώστες που αγαπούν το διάβασμα αγαπούν και
τη μυσταγωγία της ανάγνωσης. Την επαφή με το εξώφυλλο, την ψηλάφηση του πυκνού
κειμένου, την οσμή του χαρτιού… Όσο σύγχρονη και εύκολη είναι η ηλεκτρονική
μορφή του δεν μπορεί να συγκριθεί με την εγγύτητα του αγγίγματος. Πως
μπορεί αλήθεια να συγκριθεί η αίσθηση του να κρατάς ένα βιβλίο με ελαφρώς
τσαλακωμένες σελίδες που μυρίζουν λιακάδα και λάδι καρύδας με
οτιδήποτε άλλο; Εξάλλου, ο κόσμος μας θα τελειώσει όταν δεν θα υπάρχει
πια ούτε ένα βιβλίο για να διαβαστεί…
5) Έχετε σκεφτεί να ασχοληθείτε και με κάποιο άλλο λογοτεχνικό
είδος και αν ναι ποιο είναι αυτό; Υπάρχει κάποιο είδος που δε θα σκεφτόσασταν
ποτέ να ασχοληθείτε;
Αισθάνομαι πως μπορώ να υπηρετήσω με την καρδιά μου τη
Μυθιστοριογραφία και πως είμαι καλή σε αυτό. Δεν θα μπορούσα να αποδώσω με την
ίδια ευκολία σε κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος γιατί δεν θα μου έδινε τη
χαρά που αισθάνομαι φτιάχνοντας μυθοπλασία. Είμαι καλή ‘’παραμυθατζού’’ γιατί
πιστεύω πρώτα η ίδια στα ‘’παραμύθια’’ που γράφω. Θαυμάζω και σέβομαι
απεριόριστα την Ποίηση αλλά αυτό είναι πραγματικά το είδος με το οποίο δε θα
μπορούσα ποτέ να καταπιαστώ γιατί έχει δομή, όρια, μέτρο και συνέπεια,
χαρακτηριστικά ξένα προς την συγγραφική μου ιδιοσυγκρασία.
6) Ποια θεωρείτε δυνατά σας σημεία και ποιες είναι οι τυχών
αδυναμίες που έχετε να αντιμετωπίσετε κατά την διάρκεια γραφής ενός νέου έργου;
Το δυνατό μου σημείο, είναι ακριβώς το ίδιο
με το σημείο της αδυναμίας μου. Λατρεύω τις περιγραφές και είμαι δυνατή στο να
δώσω την αίσθηση, το χρώμα, τις μυρωδιές… στο να κατασκευάσω δυνατές εικόνες
στις οποίες οι αναγνώστες μου μπορούν να βυθιστούν … Την ίδια όμως στιγμή αν
αφεθώ ελεύθερη μπορεί οι περιγραφές μου να γίνουν τόσο εκτενείς και λεπτομερείς
με κίνδυνο να κουραστεί ο αναγνώστης. Τη χρυσή αυτή αναλογία έχω πάντα στο
μυαλό μου και το άγχος να τιθασεύσω τη ροπή μου αυτή, ή μάλλον τον ενθουσιασμό
μου!
7) Πόσο σημαντικό είναι για εσάς το εξώφυλλο, η περίληψη
του οπισθόφυλλου και ο αντιπροσωπευτικός τίτλος για ένα βιβλίο.
Νομίζω πως είναι το ήμισυ του
παντός, γιατί αν μέσα στην πληθώρα της προσφοράς και της σύγκρισης, ο
αναγνώστης το σηκώσει και το κρατήσει στα χέρια του γοητευμένος από τον τίτλο,
το εξώφυλλο ή την περίληψη, έχει κάνει το μισό δρόμο μέχρι την αγορά του.
Ζούμε στην εποχή της εικόνας, στην εποχή της γρήγορης απόφασης, στην εποχή της
πρόκλησης και τα βιβλία ως ‘’περιτύλιγμα’’ πρέπει να είναι μοντέρνα,
σύγχρονα με αισθητική και άποψη, ιδιαιτέρως αυτά των νέων συγγραφέων που δεν
έχουν δώσει ακόμη τα διαπιστευτήρια τους. Γιατί η αλήθεια είναι πως
όταν ένας συγγραφέας αγαπηθεί και γίνει γνωστός, τότε σημαντικό είναι το όνομα
του πάνω στο βιβλίο και όχι το εξώφυλλο, ο τίτλος, ή το οπισθόφυλλο του βιβλίου
του.
8) Είναι η συγγραφή ένας μοναχικός δρόμος, ένας τρόπος για να
δημιουργήσουμε μέσα μας νέες ιδέες και να έρθουμε σε επαφή με τη γνώση μιας
ολόκληρης εποχής για να κατανοήσουμε καλύτερα, εν τέλει, και τον εαυτό μας;
Είναι μοναχικός μα συνάμα
τυχερός και υπέροχος δρόμος. Είναι ο δρόμος της αυτογνωσίας μέσα από τη
δημιουργία. Πέραν του γεγονότος ότι πραγματικά μπορεί να φέρει το συγγραφέα
αλλά και τον αναγνώστη σε δεύτερο επίπεδο, σε επαφή με εποχές μακρινές, παρελθοντικές
μα και μελλοντικές ακόμη και να προσφέρει γνώσεις, μπορεί να προσφέρει διέξοδο
από την καθημερινότητα. Μπορεί να απομακρύνει το μυαλό έστω και πρόσκαιρα από
καταστάσεις πιεστικές, αγχωτικές, δύσκολες και να προσφέρει στιγμές χαλάρωσης
και αισιοδοξίας. Η μοναξιά της συγγραφής είναι αυτοθέλητη, τη στιγμή της
έμπνευσης, τη στιγμή της δημιουργίας, ο συγγραφές είναι φαινομενικά μόνος,
διότι η συντροφιά του είναι αόρατη για τους άλλους. Ο ίδιος συμπορεύεται με ένα
πλήθος ανθρώπων, χαρακτήρων, καταστάσεων και τόπων που ‘’σπρώχνονται’’
για να χωρέσουν μέσα στο μυαλό του, προκειμένου να αποκτήσουν υπόσταση. Είναι
ένας τυχερός δρόμος γιατί δημιουργεί μια εσωτερική πληρότητα και μια παιδική
ανυπομονησία, μια χαρά ασύγκριτη για το δημιουργό. Είναι ένας υπέροχος δρόμος
γιατί ο συγγραφέας αισθάνεται ‘’Μικρός Θεός’’ εκείνη τη στιγμή της
δημιουργίας που μπορεί να φτιάξει… ανθρώπους! Μπορεί να τους
γεννήσει, μπορεί να τους κάνει να ευτυχήσουν, μπορεί να τους κάνει να
δυστυχήσουν, μπορεί να τους πεθάνει…
9) Κλείνοντας, αφού σας ευχαριστήσουμε, θα θέλαμε να μας πείτε
λίγα λόγια για τα μελλοντικά σας σχέδια στην συγγραφή και ένα πιθανό νέο σας βιβλίο…
Ξέρετε, είμαι λίγο προληπτική…
δε θέλω να μιλώ για κάτι που δεν έχει ολοκληρωθεί. Δε θέλω να εκθέτω κάτι
εσωτερικό και αγαπημένο στο φως πριν αυτό τελειώσει και δυναμώσει. Θέλω να το
χαίρομαι περήφανα και τρυφερά μόνη μου, να το χορταίνω, να το κανακεύω,
μέχρι τη στιγμή που θα πρέπει να το αποχωριστώ. Το μόνο που θα μπορούσα
να σας πω, έτσι για να σας ιντριγκάρω λίγο, είναι πως είναι κάτι εντελώς διαφορετικό
από ότι έχω γράψει μέχρι τώρα, κάτι που θα λατρέψουν κάποιοι… και κάποιοι
άλλοι…
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
"Τρεις διαφορετικές ιστορίες.
Ή μήπως μία;
O Άρχης και η Δαμεία, δύο σύγχρονοι άνθρωποι, συναντιούνται τυχαία(;) στην αυλή της Μονής του Ταξιάρχη στη Μυτιλήνη, θέλοντας να ευχαριστήσουν -ο καθένας για τους δικούς του λόγους- τον Άγιο για το θαύμα που τους άλλαξε τη ζωή.
Και όμως, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που διασταυρώνονται οι δρόμοι τους. Το παρελθόν τους είναι κοινό και χάνεται στο βάθος των αιώνων. Οι ήρωες έχουν συναντηθεί και αγαπηθεί άλλες δύο φορές, σε διαφορετικές εποχές.
Τον 11ο αιώνα, στο ίδιο πάλι μοναστήρι, κατά την άλωσή του από τον αρχηγό των Σαρακηνών πειρατών Σιρχάν, ήταν και οι δύο εκεί. Άρχοντας του Στένακα αυτός, αιχμάλωτη στα χέρια του κουρσάρου αυτή. Αλλά και στο Πήλιο, στο πεδίο της μάχης μεταξύ Κενταύρων και Λαπίθων. Αρχηγός των πρώτων αυτός, πριγκίπισσα της Μεσσηνίας αυτή.
Το παρόν τους ζητάει να κλείσουν τους κύκλους που άφηναν διαρκώς ανοιχτούς και να βιώσουν στο έπακρο αυτή τη φορά τη σχέση τους. Θα τα καταφέρουν;"
Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου