«Κανείς δεν ξέρει ποτέ τι φέρνει το αύριο… ο καλύτερος παίχτης δεν είναι αυτός που μπορεί να δει στο μέλλον, αλλά μάλλον αυτός που μπορεί να προσαρμόσει τη στρατηγική του στη σωστή διάταξη των δυνάμεών του ανά πάσα δεδομένη στιγμή. Κι αυτό ισχύει σε πολλούς άλλους τομείς πέρα από το σκάκι».
Για το βιβλίο γράφει η Ιουλία Ιωάννου...
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που διάβασα το «Οχτώ» και τη «Φωτιά» τα δύο εξαιρετικά μυθιστορήματα της Νεβίλ και πάντα είχα την αίσθηση ότι ήταν από τα πιο έξυπνα και αξιοδιάβαστα βιβλία που είχαν περάσει από τα χέρια μου. Τώρα διάβασα και «Το στοίχημα» και προσπάθησα να μπω και πάλι στο πνεύμα μιας πραγματικά πανέξυπνης πένας που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να αντιληφθείς τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται.
Αν και γράφτηκαν τρεις δεκαετίες πριν (τουλάχιστον το «Οχτώ» και «Το στοίχημα» δεν αφήνουν κανένα περιθώριο στον αναγνώστη να μην απολαύσει ένα μαγευτικό ταξίδι σε μια άλλη εποχή, -τόσο μακρινή μας φαίνεται- η δεκαετία του ’80 και του’90.
“Το στοίχημα” σίγουρα δεν είναι ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, καθώς οι οικονομικοί και τραπεζικοί όροι που κατακλύζουν τις σελίδες του το καθιστούν ένα πιο εξειδικευμένο ανάγνωσμα, που σίγουρα θα απολαύσουν τα μαθηματικά μυαλά και οι κατέχοντες γνώσεις τραπεζικών διαδρομών, και τους κύκλους του χρήματος γενικότερα.
Αν αφήσουμε όμως απέξω τους δυσνόητους όρους και τον τρόπο με τον οποίο οι δύο χαρισματικοί και πανέξυπνοι ήρωες καταφέρνουν να αποσπάσουν τεράστια ποσά από τα τραπεζικά συστήματα, μόνο και μόνο για να κερδίσουν ένα στοίχημα που έβαλαν μεταξύ τους (ας μην ξεχνάμε επίσης ότι έχουν καλούς σκοπούς), θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι, στην εποχή που αναφέρεται ήταν ιδιοφυές και πρωτότυπο το σχέδιό τους.
Σήμερα, σαφώς και έχουν αλλάξει τα πάντα σε ό,τι αφορά τον τρόπο που κινείται το χρήμα, εδώ έχει αλλάξει άρδην η ζωή μας ολόκληρη με την είσοδο της τεχνολογίας και του διαδικτύου στην καθημερινότητά μας, δεν παύει ωστόσο να οδηγεί τον αναγνώστη σε μια αληθινή πραγματικότητα που δεν είναι άλλη από το ότι οι ισχυροί αυτού του κόσμου πάντα θα βρίσκουν τρόπους να γίνονται ακόμη πιο ισχυροί και να παίζουν παιχνίδια στις πλάτες ανυποψίαστων θυμάτων που εμπιστεύονται το τραπεζικό σύστημα. Και ίσως είναι λίγο ουτοπικό να πιστεύουμε ότι υπάρχουν διάνοιες που θα σώσουν τον απλό κοσμάκη από τους κακούς, όμως δεν παύει να δίνει ένα αισιόδοξο μήνυμα αλληλεγγύης και πίστης ότι το καλό υπερισχύει του κακού!
Οι υπέροχες περιγραφές του μικροσκοπικού Ελληνικού νησιού, σαφώς και δεν περνούν απαρατήρητες, όπως επίσης και οι τόσο ετερόκλητοι φίλοι των πρωταγωνιστών, με κορυφαία φυσικά τη βαρόνη Λάιλα Φον Ντέμλις, η οποία με τον εκκεντρικό της χαρακτήρα δίνει μια χιουμοριστική νότα στο κατά τα άλλα πολύ σοβαρό περιεχόμενο!
Από το vivliolife.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου