H ΒΑΛΕΡΙ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΗ ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ

 

     Η Βαλερί Αγγέλου γεννήθηκε στο Charleroi του Βελγίου και μεγάλωσε στη Ρόδο. Είναι απόφοιτος ιατρικής του Université Libre de Bruxelles, με μεταπτυχιακές σπουδές στη ρινολογία-ρινοχειρουργική. Διατηρεί ιατρείο στον Άλιμο και αρθρογραφεί σε διάφορα sites. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο αγοριών.

      Την ευχαριστούμε θερμά για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε.

 

1 Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ το πρώτο σας βιβλίο με τον τίτλο ΜΠΟΥΑΝΑ. Από τις θετικές επιστήμες και την Ιατρική, στο ιστορικό μυθιστόρημα. Από την Ωτορινολαρυγγολογία στην τέχνη του λόγου και τη  συγγραφή. Θα έλεγε κανείς ότι χρειάζεται μια αλματώδης πορεία, για να φτάσει κάποιος εκεί. Στη δική σας περίπτωση πόσο μεγάλο ήταν το άλμα που έπρεπε να κάνετε;

     Προσωπικά, δεν  θα χρησιμοποιούσα τη λέξη άλμα. Και αυτό,  γιατί πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα ότι αυτοί οι δύο απολύτως ξεχωριστοί κόσμοι, η ορθολογιστική επιστήμη από τη μια και η τέχνη από την άλλη δεν δρούσαν μέσα μου ανταγωνιστικά, αλλά συμπληρωματικά. Η ιατρική, θέλοντας και μη, σε φέρνει  σε ουσιαστική επαφή με τον άνθρωπο. Με την αρχέγονη έννοια του θεραπευτή, ο ιατρός καλείται να αφουγκραστεί τον φόβο του ασθενή, να κατανοήσει την αγωνία του. Ταυτόχρονα, πρέπει να είναι ικανός να ανακουφίσει τον πόνο, να χαρίζει ελπίδα. Η ενσυναίσθηση λοιπόν που καλλιεργήθηκε σε καθημερινή βάση ήταν ένα από τα  εφόδια που είχα όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με τη συγγραφή. Και αυτό διότι στο παρόν μυθιστόρημα κατάφερα να δώσω φωνή σε ανθρώπους που ιστορικά σιώπησαν ή αγνοήθηκαν. Ένα άλλο πολύτιμο εφόδιο που μου χάρισε η εκπαίδευσή μου σαν χειρουργού είναι η πειθαρχία. Η συγγραφή ενός ιστορικού μυθιστορήματος είναι απαιτητική, ζητά  ακρίβεια, οργάνωση και μεθοδικότητα, χαρακτηριστικά οικεία της επαγγελματικής μου πορείας. Σχεδόν αθόρυβα,  λοιπόν, η ανάγκη να αποτυπώσω τις σκέψεις μου βρήκαν αβίαστη διέξοδο στο χαρτί.

 

2 Το πρώτο σας έργο είναι ένα κοινωνικό-ιστορικό μυθιστόρημα για τα πέτρινα χρόνια της Ιταλικής κατοχής στη Ρόδο που ξεκινά από το 1929 για να ολοκληρωθεί η ιστορία σχεδόν στο σήμερα. Γνωρίζουμε πως βασίζεται σε αληθινή ιστορία, όμως τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με τη συγκεκριμένη εποχή;

     Μεγάλωσα στο πανέμορφο νησί της Ρόδου, όπου   η επαφή με την ιστορία του νησιού είναι παρούσα σε κάθε σοκάκι της παλιάς πόλης, σε κάθε πλακόστρωτο του κάστρου. Με την πάροδο των χρόνων όμως συνειδητοποίησα ότι η νεότερη ιστορία του τόπου μου απείχε πολύ από αυτά που είχαμε διδαχθεί στο σχολείο. Η Ρόδος δεν είχε βιώσει την ελληνική επανάσταση, δεν είχε γίνει Ελλάδα, παρά τα τελευταία ογδόντα χρόνια. Και όλα όσα είχαν μεσολαβήσει ήταν σχετικά άγνωστα στο ευρύ κοινό, ακόμη και για τη νεότερη γενιά των Ροδιτών. Θέλησα λοιπόν να μεταφέρω τα βιώματα μιας ολόκληρης γενιάς με έναν τρόπο πιο προσιτό και λιγότερο στείρο σε σχέση με ένα αμιγώς ιστορικό βιβλίο.

 

3  Η ηρωίδα σας η Αναστασία βίωσε την καταπίεση των Ιταλών και των Γερμανών κατακτητών στη Ρόδο, έφυγε με δυο μωρά στην αγκαλιά για την Αφρική και από την Κατοχή βρέθηκε να εμπορεύεται στο Κονγκό, να πετυχαίνει και να προκόβει. Τι θέλατε να συμβολίσετε στο πρόσωπο της Αναστασίας; Την πορεία προς την ευημερία μιας γυναίκας ή μιας ολόκληρης χώρας που μεταναστεύει και ενάντια σε κάθε είδους αδικία κατορθώνει να ευημερεύσει και τι χρειάζεται να κάνει κανείς για να το πετύχει;

     Η Αναστασία είναι, για μένα, κάτι πολύ περισσότερο από μια γυναίκα που μετανάστευσε προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Η Αναστασία είναι ο καθρέφτης ενός τόπου που κουβαλά τις πληγές του αλλά δεν παραιτείται. Είναι η συλλογική μνήμη ενός λαού που ψάχνει ρίζες σε ξένη γη και παρ’ όλες τις αντιξοότητες, κατορθώνει όχι απλά  να επιβιώσει, αλλά να αφήσει ένα θετικό αποτύπωμα στις ζωές των ανθρώπων. Αυτού του είδους οι δοκιμασίες απαιτούν αντοχή και προσαρμοστικότητα. Κυρίως όμως αυτογνωσία. Να ξέρεις ποιος είσαι και πού θες να φτάσεις.

4  Πόσα όνειρα μπορεί να στριμώξει κανείς σε μια βαλίτσα και πόσες αναμνήσεις;

     Τα όνειρα μιας καλύτερης ζωής στοίχειωναν τις ζωές των περισσότερων ανθρώπων εκείνη την εποχή. Με το τραύμα του πολέμου νωπό, και τις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει η Ενσωμάτωση να έχουν διαψευστεί, όλα τα όνειρα τότε χωρούσαν σε μια μικρή βαλίτσα. Οι αναμνήσεις πάλι, δεν χωρούσαν πουθενά. Τις κουβαλούσε ο καθένας μέσα στην ψυχή του, εσωτερική πυξίδα για τη μελλοντική επιστροφή.

5  Πώς καταφέρατε να  ισορροπήσετε μεταξύ της ιστορικής ακρίβειας και της μυθοπλασίας;

     Στόχος του μυθιστορήματος αυτού είναι να αποδοθεί με όση μεγαλύτερη ακρίβεια μπορούσα το ιστορικό πλαίσιο εκείνης της εποχής. Και ταυτόχρονα είχα την τύχη να συνομιλήσω με ανθρώπους που έζησαν τα χρόνια εκείνα. Το βιβλίο αυτό δεν είναι απλά μια πραγματική ιστορία. Κουβαλά τις μνήμες ενός ολόκληρου τόπου.

6 Τα ιστορικά γεγονότα της εποχής, η παλιά Ρόδος. Πόση έρευνα απαιτήθηκε και πόσος χρόνος συνολικά χρειάστηκε για να το ολοκληρώσετε και να το παραδώσετε στον εκδοτικό σας οίκο;

     Ήταν περίπου πριν από πέντε χρόνια όταν άρχισα να σκαλίζω την Ιστορία. Προσπαθούσα να συνδυάσω τις αφηγήσεις των ανθρώπων με τα πραγματικά γεγονότα, γιατί σκοπός  μου ήταν να σταθώ δίπλα και όχι απέναντι στους ήρωες της ιστορίας. Αυτό το ταξίδι, δεν ήταν γραμμικό, δεν ήθελα να βιαστώ. Είχε στιγμές σιωπής, ανάμεσα σε περιόδους πυρετώδους έμπνευσης. Όταν ένιωσα ότι το χειρόγραφό μου είχε ωριμάσει, το εμπιστεύτηκα στις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, μια καινούρια οικογένεια που με τιμά με τη συνεργασία της.

 

7. Κλείνοντας, αφού σας ευχαριστήσουμε, θα θέλατε να προσθέσετε κάτι για το βιβλίο σας και να μιλήσετε για τα μελλοντικά συγγραφικά σας βήματα;

     Η «Μπουάνα» είναι για μένα πολλά περισσότερα από το πρώτο μου βιβλίο. Είναι μια γέφυρα ανάμεσα στο χθες και το σήμερα. Ένας φόρος τιμής σε μια δυνατή γυναίκα που πάλεψε παρ’ όλες τις αντιξοότητες. Μια ωδή στον απόδημο ελληνισμό. Όσο για τα επόμενα βήματα, αισθάνομαι ότι το ταξίδι της συγγραφής έχει μόλις ξεκινήσει και μια  όμορφη ιστορία έχει αρχίσει ήδη και παίρνει μορφή.