"ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΤΕΚΝΩΝ" , ΙΑΝ ΜΑΚΓΙΟΥΑΝ , ΠΑΤΑΚΗΣ

Η Φιόνα Μέι είναι διακεκριμένη νομικός που εκδικάζει στο Ανώτατο Δικαστήριο υποθέσεις οι οποίες εμπίπτουν στο οικογενειακό δίκαιο. Είναι φημισμένη για την οξυδέρκειά της, την ακρίβεια και την ευαισθησία της. Όμως την επαγγελματική της επιτυχία σκιάζουν η μελαγχολία της και οι οικιακές διαμάχες. Μετανιώνει για την ηθελημένη ατεκνία της, θλίβεται για την κρίση που έχει ξεσπάσει στον πολύχρονο γάμο της. Σε αυτή τη δύσκολη προσωπική στιγμή καλείται να αντιμετωπίσει μια επείγουσα υπόθεση: Για θρησκευτικούς λόγους, ένα όμορφο δεκαεπτάχρονο αγόρι, ο Άνταμ, αρνείται τη θεραπεία που θα σώσει τη ζωή του και οι πιστοί γονείς του συμμερίζονται την επιθυμία του. Ο χρόνος εκπνέει. Μπορεί ένα κοσμικό δικαστήριο να υπερισχύσει της πίστης; Προκειμένου να καταλήξει σε μια απόφαση, η Φιόνα επισκέπτεται τον Άνταμ στο νοσοκομείο. Είναι μια συνάντηση που θα γεννήσει στην ίδια αισθήματα καταπιεσμένα επί δεκαετίες και στο αγόρι πρωτόφαντες συγκινήσεις. Η απόφασή της θα έχει συντριπτικές συνέπειες και για τους δυο τους...
                                                                    (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 «Όταν το δικαστήριο αποφασίζει σχετικά με την άσκηση… της γονικής μέριμνας… πρέπει πρωτίστως να προβλέπει στην ευημερία του παιδιού»

                                                                               Άρθρο 1 (α) ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΤΕΚΝΩΝ (1989)

«Ο Νόμος περί τέκνων», όπως τιτλοφορείται το  νέο μυθιστόρημα του ΙΑΝ  ΜΑΚΓΙΟΥΑΝ, είναι ένα μυθιστόρημα χαρακτηριστικής ίσως αγγλικής πεζογραφίας, που αν και είναι «μικρό» σε αριθμό σελίδων, είναι πολύ «πυκνό» σε ιδέες και αξίες ζωής.

Η πενηνταεννιάχρονη Φιόνα Μέι, διακεκριμένη και καταξιωμένη δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου της χώρας, ειδικευμένη στο Οικογενειακό Δίκαιο, είναι αυτή που καλείται να αποφασίζει για οικογενειακές σχέσεις, για θέματα γονικής μέριμνας, για θέματα διαζυγίων, παιδικής κακοποίησης, διάστασης απόψεων γονιών.

Η ίδια βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής της, την στιγμή που ο γάμος της κλονίζεται και που η ατεκνία της, αν και συνειδητή απόφαση της, φαντάζει τώρα  ως τραγική έλλειψη στη ζωή της, καλείται να κρίνει το αίτημα των γιατρών του 17χρονου Άνταμ, για επείγουσα μετάγγιση αίματος, κάτι που αρνείται τόσο ο ίδιος όσο και οι γονείς του λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων, ως μάρτυρες του Ιεχωβά, με κίνδυνο ακόμη και να πεθάνει.

Η Φιόνα, κατά την ακροαματική διαδικασία, ακούει τα επιχειρήματα όλων των πλευρών, όμως αποφασίζει να επισκεφτεί η ίδια τον ασθενή, που σε 3 μήνες ενηλικιώνεται, και μετά να πάρει την απόφαση της.

Συγκλονιστική η σκηνή που διαδραματίζεται στο νοσοκομείο, στην συνάντηση της δικαστού με τον ασθενή, της Φιόνα και του Άνταμ, μιας ώριμης γυναίκας, που «αφήνεται», που συμπεριφέρεται όχι ως ο άτεγκτος δικαστής, αλλά ως ελεύθερος άνθρωπος  και ενός νέου ανθρώπου, που έχει ήδη αποφασίσει για την ζωή του.

«Της πέρασε από το νου η βλάσφημη ιδέα ότι δεν είχε και μεγάλη σημασία αν θα ζούσε ή αν θα πέθαινε το αγόρι. Τα πάντα θα παρέμεναν λίγο ως πολύ ίδια. Βαθιά θλίψη, πικρή μεταμέλεια ίσως, τρυφερές αναμνήσεις και ύστερα η ζωή θα ορμούσε σαν κύμα και όλα αυτά θα σήμαιναν ολοένα και λιγότερα, καθώς όσοι τον αγαπούσαν θα γερνούσαν και θα πέθαιναν, ώσπου στο τέλος δε θα σήμαιναν πια τίποτε απολύτως. Θρησκείες, ηθικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένου και του δικού της, έμοιαζαν με κορυφές σε μια πυκνή οροσειρά ιδωμένη από μακριά, καμιά καταφανώς ψηλότερη, πιο σημαντική, πιο αληθινή από την άλλη. Τι είχε να κρίνει; Για ποιο πράγμα να αποφανθεί;»

Η Φιόνα επιστρέφει στις δικαστικές αίθουσες και εξαγγέλει την απόφαση της, απόλυτα τεκμηριωμένη και είναι κάτι που ο αναγνώστης αφού μάθει, καλείται να αποδεχτεί… και τότε… αρχίζει να βομβαρδίζεται με ερωτήματα συγκλονιστικά.

 Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι ατομικό δικαίωμα, όμως σε περίπτωση κατεπείγουσας ανάγκης ιατρικής επέμβασης, για να αποτραπεί ο  κίνδυνος   ζωής  του  ανθρώπου, ο δικαστής πρέπει να δίνει την απαιτούμενη άδεια;

«…Ο Α πρέπει να προστατευτεί από μια τέτοια απόφαση. Πρέπει να προστατευτεί από την θρησκεία του και από τον εαυτό του…»

«…Η ύπαρξη του δικαιώματος του ασθενούς να αποφασίσει αυτόνομα πρέπει να θεωρείται θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα…»

Εξαιρετική και η σκηνή στο δικαστήριο όταν ανακοινώνεται η απόφαση για τον Άνταμ. Τα ερωτήματα πολλά… Ποια τα κοινωνικά και ποια τα Νομικά όρια; Δικαιοσύνη και ηθική, επαγγελματική δεοντολογία και ανθρώπινη φύση. Ένα βιβλίο «ανατομία» του οικογενειακού δικαίου, των ανθρωπίνων σχέσεων, της έννοιας της δικαιοσύνης, των θρησκευτικών πεποιθήσεων, της ζωής και του θανάτου, των διλημμάτων που ταλανίζουν όλους μας.

Η ιστορία συνεχίζεται, οι εξελίξεις τρέχουν. Οι τρεις τραγικές επιστολές του Άνταμ, εγείρουν και πυροδοτούν νέες καταστάσεις και η ζωή της Φιόνα συνεχίζεται, ποτέ ωστόσο δε θα είναι ξανά η ίδια μετά την απόφασή της αυτή.

 Ένα ηθικοπλαστικό δράμα με γρήγορη πλοκή, με κοφτή «αντρική» γραφή, με αρκετά ψυχογραφημένους ήρωες, ένα βιβλίο με αδιέξοδα και μια τραγική κορύφωση.

Το βιβλίο ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΤΕΚΝΩΝ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, σε μετάφραση της Κατερίνας Σχινά.

                                                                                 Βιργινία Αυγερινού για VIVLIO LIFE