Της ΦΑΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΗ «ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΔΙΧΩΣ ΛΟΓΙΑ» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

«Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου, αλλά πολύ μικρός για να ικανοποιήσει την ανθρώπινη απληστία».  

                                                 Μαχάτμα Γκάντι  

Η Στεφανία είχε γεννηθεί κάτω από πολύ λαμπρό άστρο. Πολλά τα χαρίσματα που της έδωσε η φύση, αλλά εκείνο που την έκανε να ξεχωρίζει ήταν η μαγευτική φωνή της.

Με όπλα το πείσμα, την αποφασιστικότητα και την πίστη στο ταλέντο της, καταφέρνει να επιβληθεί από πολύ νωρίς στον χώρο της μουσικής και συγχρόνως γνωρίζει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της. Όλα δείχνουν ότι η ζωή της θα είναι γεμάτη επιτυχία. Και πραγματικά αυτό συμβαίνει. Για τη Στεφανία δεν υπάρχουν όρια. Η ευτυχία της είναι απόλυτη. Αστέρι του τραγουδιού και βασίλισσα της καρδιάς του Μάριου, του εμπνευσμένου στιχουργού, φτάνει στο απόγειο της δόξας πολύ γρήγορα. Τώρα έχει τα πάντα: αγάπη, φήμη, χρήμα…

Κι όμως! Ο δαίμονας της απληστίας τη σπρώχνει σε ολοένα και πιο ολισθηρά μονοπάτια. Τυφλωμένη από τα φώτα της επιτυχίας, αρχίζει να παρασύρεται από το ύπουλο παιχνίδι του ανταγωνισμού που, αργά και σταθερά, την οδηγεί στην καταστροφή.
Ένας ένας αρχίζουν να απογοητεύονται όσοι πίστεψαν σ’ αυτήν και την αγάπησαν στ’ αλήθεια: ο Μάριος και η κόρη τους, ο δάσκαλός της, η μητέρα της, ο αδελφός της, η πιο καλή της φίλη.
Η Στεφανία όμως αρνείται να αντιληφθεί σε ποιο βαθμό προκαλεί τη μοίρα της.

      Η περίληψη του βιβλίου, βάζει από την αρχή τον αναγνώστη στο τι θα ακολουθήσει διαβάζοντας το.
Ένα βιβλίο, γραμμένο με αμεσότητα, ευκολοδιάβαστο που δεν κουράζει τον αναγνώστη και ταυτόχρονα τον κάνει να σκεφτεί για το πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να καταστρέψει τη ζωή του όταν πέσει στην παγίδα της απληστίας και αρνηθεί να κοιτάξει ολόγυρά του με αθόλωτο βλέμμα τις αληθινές αξίες της ζωής.
      Η αφήγηση του βιβλίου ρέει αβίαστα μέσα από τους «ζωντανούς» διαλόγους -προτέρημα αυτό άλλωστε της κ. Πανταζή– προσφέροντας έντονα συναισθήματα, συγκίνησης, θυμού, αγάπης, μίσους, θλίψης. Ο αναγνώστης που αρχικά ταυτίζεται με τη δύναμη της φιλοδοξίας της Στεφανίας πολύ σύντομα θα στραφεί σε νέους αξιακούς κώδικες και θα αγωνιά να δει αν πράγματι η Στεφανία κατορθώσει να τους δει κι αυτή.
Ευρηματικό το πρώτο κεφάλαιο, που οδηγεί τον αναγνώστη σε σκέψεις που δεν ξέρουμε αν θα επαληθευτούν στο τέλος του βιβλίου.

      Ήρωες αρκετά ψυχογραφημένοι, που αναπόφευκτα ξεχωρίζεις και άλλους τους λατρεύεις, άλλους θα ήθελες να «διαγράψεις» από το έργο, συμπάσχεις μαζί τους και δέχεσαι τη μοίρα τους.
Τα μηνύματα που η συγγραφέας επιλέγει να δώσει με τούτο το έργο στους αναγνώστες της περιστρέφονται κυρίως γύρω από την απληστία, τη νοοτροπία της άμετρης φιλοδοξίας, το αίσθημα του ανικανοποίητου, την επιθυμία για κοινωνική επιβράβευση, τη ματαιοδοξία και τα αποτελέσματα όλων αυτών στην ζωή του ανθρώπου.

      Όταν η ματαιοδοξία και η απληστία, ξεπερνούν τα όρια, τότε γίνονται πραγματικά επικίνδυνα για τον άνθρωπο, όπως και για την Στεφανία. Ο άνθρωπος μπορεί να χάνει την επαφή με την πραγματικότητα, να «ζει» χωρίς την κατανόηση των ανθρώπινων σχέσεων, να ζει χωρίς να είναι πραγματικά ευτυχισμένος, έρμαιο ενός πεπρωμένου που φιλοτέχνησαν τα πάθη του! Ο χαρακτήρας αλλοιώνεται, τίποτα δεν είναι ικανό να δώσει αληθινή χαρά, η αχαριστία μεγαλώνει, ο ανταγωνισμός «πνίγει», με αποτέλεσμα, οι απώλειες να είναι, συχνά, ανυπολόγιστες.
      Το «τραγούδι δίχως λόγια», αποτυπώνει τις ραγδαίες αλλαγές στην ζωή των ηρώων σαν αποτέλεσμα των προσωπικών επιλογών της ηρωίδας αυτής, μιας γυναίκας που με το αστείρευτο ταλέντο της, με το χάρισμα της μοναδικής φωνής της, με το πείσμα της και την σκληρή αδιάκοπη δουλειά της έφτασε να έχει τα πάντα, αλλά και να χάσει τελικά τα ουσιωδέστερα.

«Πόσο εύκολο είναι άραγε να ξεχωρίσει ο άνθρωπος αυτά που αξίζουν πραγματικά στη ζωή; Και τι συμβαίνει την ημέρα που η Στεφανία ανακαλύπτει ότι έχει χάσει τα πάντα;» Αυτό το ερώτημα από το οπισθόφυλλο του βιβλίου, αφήνουμε κι εμείς, προκειμένου να ανακαλύψει ο αναγνώστης την μοίρα της Στεφανίας, σε ένα βιβλίο γραμμένο με τη γνωστή ευαισθησία και την οξυδέρκεια της Φανής Πανταζή.