"ΑΓΡΙΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ", ΤΕΣΥ ΜΠΑΙΛΑ, ΨΥΧΟΓΙΟΣ

     Ένα ταξίδι στις άγριες θάλασσες της Ιστορίας προτείνει η Τέσυ Μπάιλα στο νέο της βιβλίο που κυκλοφορεί  από τις εκδόσεις  Ψυχογιός.

     Η κ. Μπάιλα επιστρέφει στον αγαπημένο της χώρο, τη θάλασσα, για να φωτίσει αυτή τη φορά μια θαλασσινή σελίδα της Ιστορίας, εντελώς άγνωστη σχεδόν  σε όλους μας. Όπως μας πληροφορεί στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου πρωταγωνιστής του πέμπτου της βιβλίου είναι ο Μιλτιάδης Χούμας, ένας ψαράς από τη Σάμο, ο οποίος, μέσα στην αντάρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αποφασίζει να διαθέσει το μικρό καΐκι του πατέρα του στη συμμαχική οργάνωση Διαφυγή, μια οργάνωση που ίδρυσε ο Μάικλ Πάρις, ο νεαρός φιλέλληνας λοχαγός του βρετανικού στρατού, μετά την επιστροφή του και τον τραυματισμό του στη Μάχη της Κρήτης.

     Χωρίς να φοβηθεί ο Μιλτιάδης θα προσχωρήσει στην οργάνωση, όταν οι συγκυρίες γίνουν ένας αδιέξοδος μονόδρομος στη ζωή του, θα μετατρέψει την «Ευαγγελίστρια» σε καΐκι διαφυγής και μέσα στα δύσκολα αυτά χρόνια θα γνωρίσει στο πρόσωπο της Ελένης μια αγάπη που θα τον συγκλονίσει.

     Το βιβλίο παρακολουθεί την πορεία αυτού του ανθρώπου, τις επικίνδυνες αποστολές, στις οποίες συμμετείχε, τον αγώνα του να επιβιώσει και να σωθεί μέσα στα δεινότερα χρόνια του εικοστού αιώνα  και ταυτόχρονα όλες εκείνες τις ψυχικές του διακυμάνσεις που καθόρισαν τις επιλογές και το μέλλον του.    Παράλληλα παρεμβάλλει αποσπάσματα από το προσωπικό ημερολόγιο του ίδιου του Μιλτιάδη Χούμα και με αυτό τον τρόπο σκιαγραφεί τις αντιδράσεις του καπετάνιου και φωτίζει τα γεγονότα. Όλα αυτά δοσμένα μυθιστορηματικά, αφομοιωμένα στη συγκίνηση που προκαλεί η αφήγησή της.

     Με ιδιαίτερη μαεστρία, η συγγραφέας παρεμβάλλει την ιστορική μαρτυρία του ναυαγίου του υποβρυχίου Περσεύς, πολύ κοντά στις ακτές της Κεφαλονιάς, την προσπάθεια του Τζον Κέιπς, του μοναδικού επιζήσαντα να αναδυθεί στην επιφάνεια και να φτάσει κολυμπώντας στο νησί, τον αλτρουισμό των ανθρώπων που τον έκρυψαν, με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής,  για δεκαοκτώ ολόκληρους μήνες και τη διάσωσή του από τον Μιλτιάδη Χούμα. Τον αγώνα των Ελλήνων προσφύγων στο Τσεσμέ, τις αντιδράσεις των Τούρκων, τις σχέσεις που διαμόρφωναν οι άνθρωποι με τους κατακτητές, τον αγώνα όλων αυτών των απλών, καθημερινών ανθρώπων εκείνης της εποχής να διασώσουν την ελληνική αξιοπρέπεια, να μη διαπραγματευτούν την αλήθεια, την  Ιστορία αυτού του τόπου και τελικά το μέλλον τους.

     Η κ. Μπάιλα, σε μια εξαιρετικά ώριμη στιγμή της, τόσο σε λεξιλογικό, θεματολογικό όσο, κυρίως, σε  τεχνικό επίπεδο, σκάβει βαθιά στα κιτάπια της Ιστορίας και ανασύρει ένα δυνατό θέμα που θα συγκινήσει και θα γοητεύσει τους αναγνώστες της.

      Η αφοπλιστική ειλικρίνεια των περιγραφών της σε συνδυασμό με την κινηματογραφική σχεδόν αφήγηση, τον ποιητικό ρεαλισμό και την ιστορική της κατάρτιση είναι χαρακτηριστικά που κάνουν το μυθιστόρημα αισθητικά άρτιο. Η συγγραφέας ,με πολύ σεβασμό απέναντι στον αναγνώστη της, στην Ιστορική μνήμη που πρέπει να καταγραφεί για να διασωθεί αλλά κυρίως στον ίδιο τον ήρωα της, παραθέτει αυτούσια τη βιβλιογραφία που χρησιμοποίησε, ώστε να μπορέσει ο αναγνώστης της να ανατρέξει στις πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο μυθιστόρημά της και έγιναν η αφορμή για να αναπαραχθεί η ταραγμένη εκείνη εποχή  της ιστορίας μας με ακρίβεια, ενώ ταυτόχρονα καταθέτει με ευαισθησία και συγγραφική ωριμότητα ένα πραγματικά σημαντικό λογοτεχνικό κείμενο.

«…Και στο βάθος του ορίζοντα η Ελλάδα, βουτηγμένη στον πολεμικό ορυμαγδό, τόσο κοντά και όμως τόσο μακριά. Και η θάλασσά της. Εκείνη η αιώνια θάλασσα, η ματωμένη, τόσες φορές, μέσα στους αιώνες. Με την πνευματική γοητεία του αρχαϊκού κόσμου της και τη μνήμη της απώλειας να παιχνιδίζει αέναα πάνω στο γαλάζιο χρώμα της. Χτύπος στην καρδιά του Έλληνα από τα γεννοφάσκια του. Μπαίνει στο αίμα του και γράφει το ριζικό του. Με τις αρχαίες μνήμες κεντημένες στους αφρούς των κυμάτων της και το αίμα σε κάθε σταγόνα των υδάτινων δρόμων της να θυμίζει τις ταραγμένες εποχές…»

                                Βιργινία Αυγερινού για το vivlio life