" Η κόρη του ταριχευτή " , Kate Mosse. Μεταίχμιο

    «H εικοσιδυάχρονη Κόνι Γκίφορντ ζει μοναχικά με τον πατέρα της, σε ένα σπίτι γεμάτο γούνες, πούπουλα και μαύρα χάντρινα μάτια, ό,τι έχει απομείνει δηλαδή από το κάποτε διάσημο μουσείο ταρίχευσης Γκίφορντ. Δεν θυμάται τα γεγονότα που οδήγησαν στην επαγγελματική και προσωπική κατάρρευση του πατέρα της, που είναι πλέον κατεστραμμένος από το ποτό. Άλλωστε ποτέ δεν μιλούν γι’ αυτά.

Η δολοφονία μιας γυναίκας την παραμονή της γιορτής του Αγίου Μάρκου τής ξυπνά μνήμες. Θα καταφέρει να βρει τον δράστη και την άκρη στο πυκνό μυστήριο που καλύπτει το παρελθόν της;  Τι σημαίνουν όλα αυτά για το χωριό της που δοκιμάζεται από μια αδιάκοπη νεροποντή η οποία απειλεί να πνίξει τα πάντα;»

                                   (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Σάσεξ 1912

Όταν μεσάνυχτα τα καμπαναριά χτυπούν

Εκεί, μπροστά στην εκκλησία

Οι δύστυχες ψυχές περνούν…

     Με αυτό το χαρακτηριστικό απόσπασμα, η Kate Mosse, μας εισάγει στο κλίμα αυτής της γοτθικής θα λέγαμε ιστορίας, μιας ιστορίας προλήψεων, μύθου και μυστηρίου, μεταφέροντας μας στην Αγγλία του 1912, και συγκεκριμένα στο Σάσεξ.

«Πραγματικά υπέροχο. Μια γοτθική ιστορία φόνου, προλήψεων και μυστηρίου που θα σας καθηλώσει… Η δομή του είναι υπέροχη. Η Μος είναι εξαιρετική στην κλιμάκωση της έντασης, αληθινά συναρπαστικό ανάγνωσμα.»

                                                                                              LOVEREADING

     Ένας βαλτότοπος όπου μέσα στις λάσπες του, υπάρχουν κρυμμένα μυστικά, με φόντο μια καταρρακτώδη βροχή που όμοια της, είχαν να δουν χρόνια στην περιοχή. Μια βροχή που έχει τον δικό της ρόλο στην ιστορία, και μπορεί να ξεπλύνει αμαρτίες, αλλά και να αποδώσει δικαιοσύνη.

     Ο Γκίφορντ είναι ταριχευτής πτηνών και ζει στην περιοχή με την κόρη του Κόνι, η οποία από μικρή ηλικία έμαθε την τέχνη της ταρίχευσης πτηνών, κάτι που για εκείνη την εποχή ήταν ανεπίτρεπτο για γυναίκα. Ο πατέρας της, εκτός από την τέχνη του ταριχευτή, της μετέδωσε  το πάθος, την αγάπη για όλο αυτό, μαζί με την πεποίθηση ότι στον θάνατο μπορούσε κανείς να βρει ομορφιά. Η Κόνι, πολύ γρήγορα, θα τον ξεπεράσει, γιατί είχε το επιπλέον «χάρισμα», να συλλαμβάνει την ζωντανή ουσία ενός πλάσματος.

«Η ταρίχευση είναι μία τέχνη. Πάνω απ όλα, έχει να κάνει με την ομορφιά. Με την διατήρηση της ομορφιάς, την απεικόνιση της ομορφιάς, τον τρόπο που θα βρει κάποιος για να αιχμαλωτίσει την ουσία ενός πουλιού ή ζώου»

    Η Κόνι ύστερα από ένα ατύχημα που είχε σε μικρή ηλικία, χάνει την μνήμη της για ό,τι συνέβη πριν από το ατύχημα αυτό, έτσι δεν θυμάται γιατί έκλεισε το μουσείο βαλσαμωμένων πτηνών  και οδήγησε τον πατέρα της στο ποτό.

     Ένας μύθος, σύμφωνα με τον οποίο την παραμονή της γιορτής του Αγίου Μάρκου, τα φαντάσματα αυτών που πρόκειται να πεθάνουν μέσα στην χρονιά, εμφανίζονται, μπαίνουν μέσα στην εκκλησία μόλις το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα. Αυτή την χρονιά όμως, τα μεσάνυχτα αυτής της γιορτής, ένα πτώμα θα βρεθεί κοντά στο σπίτι της Κόνι. Ο φόνος αυτός, αλλά και μια εξαφάνιση θα φέρουν κοντά την Κόνι με τον Χάρι, και οι δύο μαζί, θα προσπαθήσουν να λύσουν το μυστήριο…

«Μεσάνυχτα.

Στο νεκροταφείο της εκκλησίας της Παρθένου Μαρίας και του Αγίου Πέτρου άνθρωποι συγκεντρώνονται σιωπηλά στην άκρη των πλημμυρισμένων βάλτων. Παρακολουθούν, περιμένουν.

Και αυτό διότι υπάρχει μια δοξασία που λέει ότι την παραμονή του Αγίου Μάρκου τα φαντάσματα όσων πρόκειται να πεθάνουν μέσα στη χρονιά θα φανούν να μπαίνουν στην εκκλησία ακριβώς στην αλλαγή της μέρας. Πρόκειται για ένα έθιμο που έχει ξεχαστεί εδώ και καιρό στα περισσότερα μέρη του Σάσεξ, αλλά όχι εδώ. Όχι εδώ, που οι βαλτότοποι οδηγούν στη θάλασσα. Όχι εδώ, στη σκιά του παλιού θαλασσινού μύλου και του καμένου ερειπίου του μύλου του Φάρχιλ, με τα σαπισμένα του δοκάρια να αποκαλύπτονται σε κάθε άμπωτη. Εδώ, οι παλιές προκαταλήψεις καλά κρατούν ακόμη.

Δέρμα, αίμα, κόκαλο».

Θα «θυμηθεί» η Κόνι ;

Τι παραμένει κρυφό και καταπιεσμένο από το σοκ και τον φόβο;

Το κουτί της Πανδώρας έχει ανοίξει και οι εξελίξεις θα είναι δραματικές.

«Ο πανικός άρχισε να επιστρέφει, ο φόβος πυροδότησε την επιθυμία του να ελευθερωθεί. Παλεύοντας ξανά με τα δεσμά του. Ούτε δέρμα ούτε κορδέλα, αλλά κάτι κοφτερό. Σύρμα; Κάθε φορά που κουνιόταν, μια λεπτή φλούδα δέρματος κοβόταν… Τώρα με τρόμο συνειδητοποίησε ότι δεν τον εμπόδιζαν οι πληγές του να ανοίξει τα μάτια, τα βλέφαρα του ήταν ραμμένα…»

     Μια συναρπαστική ιστορία, όπου με την εξαιρετική γραφή της Kate Mosse, σε μετάφραση Μυρσίνης Γκανά, αποκτά άλλες διαστάσεις. Άριστα ψυχογραφημένοι ήρωες  σε  ένα σκηνικό γκρίζο, βροχερό, που ταιριάζει απόλυτα με την ιστορία.

     Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και είναι σίγουρο ότι θα διαβαστεί με κομμένη την ανάσα.

                                                            Βιργινία Αυγερινού για το Vivlio Life