Βιβλία vs Ταινίες...

     Λέγεται ότι η συγγραφή είναι μια υποτιμημένη τέχνη, αφού δημιουργεί πολύχρωμες εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη χρησιμοποιώντας μόνο λέξεις από άσπρο και μαύρο. Η γνώμη αυτή, λοιπόν, περιγράφει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη μαγεία των βιβλίων. Τα βιβλία είναι σαφώς καλύτερα από τις ταινίες και αυτό μπορεί να αιτιολογηθεί από τους εξής λόγους.

                                                  Η ζωή σε διαφορετικούς κόσμους

     Κάθε βιβλίο έχει το δικό του κόσμου είτε αυτός είναι φανταστικός και περιπετειώδης είτε ρεαλιστικός και ανιαρός είτε ήρεμος και γαλήνιος. Διαβάζοντας βιβλία ο αναγνώστης μεταφέρεται σε κόσμους διαφορετικούς από αυτόν που έχει συνηθίσει, διαφορετικούς από τον δικό του. Ταξιδεύει από μέρη σε μέρη, αποκτά νέες εμπειρίες και εντυπώσεις. Με την ανάγνωση των βιβλίων ο αναγνώστης μπορεί να ξεφύγει από την πραγματικότητα και να δημιουργήσει ένα καταφύγιο. Συγχρόνως, βρίσκεται σε έκσταση όταν διαβάζει, χάνεται στην στιγμή και δεν τον ενδιαφέρει ο χρόνος που περνάει.

Αντίθετα, η ταινία δεν προσφέρει ένα καταφύγιο, αλλά τη διασκέδαση μίας στιγμής. Ο θεατής μπορεί να εντυπωσιάζεται από τα εφέ, τα χρώματα, τους ηθοποιούς, αλλά η διάρκεια της ταινίας είναι ελάχιστη για να μπορέσει να τη ζήσει. Ελάχιστες είναι οι ταινίες που κατορθώνουν να μαγνητίσουν τον θεατή σε σημείο να αποπροσανατολιστεί. Παράλληλα, η ταινία του στερεί τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του έτσι ώστε να φανταστεί όπως αυτός θέλει τον κόσμο και τους χαρακτήρες του βιβλίου.

 

                                                    Η ταύτιση με τους χαρακτήρες

      Υπάρχει η άποψη ότι ο αναγνώστης δεν διαβάζει επειδή δεν έχει ζωή, αλλά επειδή επιλέγει να έχει πολλές. O συγγραφέα George R.R. Martin είχε πει ότι ο άνθρωπος που διαβάζει βιβλία ζει χιλιάδες ζωές πριν πεθάνει, ενώ ο άνθρωπος που δεν διαβάζει ζει μόνο μία. Αυτό είναι αλήθεια, διότι το κάθε βιβλίο έχει πολλόυς χαρακτήρες είτε αυτοί είναι αποκύημα της φαντασίας του συγγραφέα είτε ο ίδιος ο συγγραφέας. Ο αναγνώστης ταυτίζεται με τους χαρακτήρες των βιβλίων. Διαβάζει τις σκέψεις τους και ζει τις περιπέτειές τους, τη ζωή τους. Αποκτά την εμπειρία τους και μαθαίνει από τα λάθη τους.

Από την άλλη πλευρά, οι ταινίες δεν σου προσφέρουν αυτή την οικειότητα με τους χαρακτήρες. Ο θεατής δεν ταυτίζεται με τον ήρωα, απλώς τον θαυμάζει και σαγηνεύεται από αυτόν. Δεν ζει την ζωή του, αλλά την παρατηρεί ως τρίτο πρόσωπο. Τα βιβλία σου δίνουν τη δυνατότητα να γίνεις εσύ ο πρωταγωνιστής.

                                                         Τα μαθήματα ζωής

     Κάθε βιβλίο έχει να διδάξει κάτι. Τα μηνύματα του μπορεί να βρίσκονται σε κάθε σελίδα. Οι χαρακτήρες των βιβλίων είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα, δηλαδή είναι  φτιαγμένοι ρεαλιστικά. Δεν είναι εξιδανικευμένοι, αλλά αντιθέτως έχουν κι εκείνοι να αντιμετωπίσουν δυσκολίες, να πάρουν αποφάσεις και να υποστούν τις συνέπειες των λάθος επιλογών. Ο αναγνώστης μαθαίνει από τους χαρακτήρες και σίγουρα δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος όταν τελειώσει ένα βιβλίο. Το βιβλίο επηρεάζει άμεσα και έμμεσα τον αναγνώστη, τον βελτιώνει σαν άνθρωπο, τον τροφοδοτεί με νέες ιδέες και απόψεις. Ταυτόχρονα, καλλιεργεί το πνεύμα του μαθαίνοντάς του να είναι ανοιχτόμυαλος και να δέχεται όλες τις απόψεις. Ο αναγνώστης, επίσης, κατανοεί σε βάθος τα μηνύματα των συγγραφέων.

Οι ταινίες μπορούν εξίσου να προβάλουν μηνύματα, αλλά ο θεατής απλώς τα εντοπίζει και δεν τα δέχεται σαν μαθήματα ζωής. Δεν γίνονται κτήμα του. Δεν τα κατανοεί σε βάθος, αλλά επιφανειακά. Μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο σκέψης του, αλλά σαφώς δεν θα τον επηρεάσει με τον ίδιο τρόπο που θα τον επηρεάσει ένα βιβλίο.

                                                Η ιδιαίτερη σχέση με το βιβλίο

      Ο αναγνώστης αναπτύσσει μία ιδιαίτερη σχέση με το βιβλίο. Διαβάζοντάς το αρχίζει να το εκτιμάει και να το σέβεται, ενώ σταδιακά δημιουργείται μία σχέση αγάπης. Ο αναγνώστης το προσέχει και το φροντίζει, σπάνια θα το σκίσει ή θα το τσαλακώσει. Παράλληλα, μπορεί να σημειώσει πάνω σε αυτό τις φράσεις που του αρέσουν περισσότερο, ενώ μπορεί να επιστρέψει σ’ αυτό και να το ξαναδιαβάσει όποτε θελήσει. Ο αναγνώστης έχει αναπτύξει τέτοια σχέση με το βιβλίο που τελειώνοντάς το αισθάνεται μία «θλίψη». Είναι αυτό που είχε πει ο Paul Sweeney «Ξέρεις ότι διάβασες ένα καλό βιβλίο, όταν γυρίζεις την τελευταία σελίδα και αισθάνεσαι σαν να έχασες έναν φίλο». Κάτι παρόμοιο δεν συμβαίνει με τις ταινίες απ’ όλες τις απόψεις.

 

*Aναδημοσίευση του άρθρου της Ζωής Καραθανάση από το

https://www.alfavita.gr/koinonia/176845_biblia-vs-tainies-giati-axizei-na-diabazeis-biblia?fbclid=IwAR2qxvOCMqRsv_KfPfmKSPXsmFAz55ucqGbsMsS_7s-HKI1e-4CU4e4fnHw

το οποίο και ευχαριστούμε