Ο Δημήτρης Δελαρούδης γεννήθηκε το 1972 και ζει µε την οικογένειά του
στην πιο στοιχειωμένη πόλη του κόσμου : τη Θεσσαλονίκη. Είναι ο συγγραφέας των
βραβευμένων βιβλίων «Ζωντανός Πυρσός» και «Το Μυστικό Άστρο», όπως και της
συλλογής διηγημάτων «Ο Ιός της Βαβέλ» . Γράφοντας Λογοτεχνία του Παράξενου εδώ
και είκοσι πέντε χρόνια, έχει αποσπάσει αρκετά βραβεία σε λογοτεχνικούς
διαγωνισμούς. Μέχρι σήμερα έχουν δημοσιευτεί διηγήματα του σε δώδεκα συλλογικά
βιβλία, όπως και σε διάφορα περιοδικά της φανταστικής λογοτεχνίας. Έχει
συνεργαστεί µε τις εκδόσεις Αρχέτυπο στο συλλογικό βιβλίο «Φανταστικοί Κόσμοι»
και αρθρογραφήσει στο περιοδικό Strange.
Το έργο του με τίτλο Ο ΣΤΟΙΧΕΙΩΤΗΣ και υπότιτλο Απόδραση από τον ζόφο των πόλεων,
κυκλοφόρησε φέτος τον Απρίλιο από τις Εκδόσεις
ΠΗΓΗ. Λογοτεχνία του Φανταστικού και πρόκειται για Ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα φαντασίας που μας ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη,
όπου τίποτα δεν είναι όπως το ξέρουμε. Ο
ΣΤΟΙΧΕΙΩΤΗΣ είναι η αφορμή για την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ακολουθεί
και που πρόθυμα μας παραχώρησε ο συγγραφέας.
1
Φέτος κυκλοφόρησε το νέο σας έργο με τίτλο «Ο Στοιχειωτής» και υπότιτλο
«Απόδραση από τον ζόφο των πόλεων». Μιλήστε μας λίγο για την πορεία αυτού του
βιβλίου. Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία του και τι μεσολάβησε από τη σύλληψη της
ιδέας έως την έκδοσή του από τις εκδόσεις ΠΗΓΗ;
Η ιδέα του «Στοιχειωτή» σφηνώθηκε στο κεφάλι
μου το 2016, όταν θέλησα να ξαναγράψω μια παλιότερη ιδέα, σχετικά με μια
νοητική πόλη στην οποία υπήρχε πρόσβαση μόνο μέσω των ονείρων. Επιπλέον, η ιδέα
της καταπιεστικής και αγχωτικής καθημερινότητας της Θεσσαλονίκης, όπου ζω, η
έννοια της «Μεγαπολεομαντείας» και των «παραδιανοητικών οντοτήτων» που αναφέρει
ο Φριτς Λάιμπερ στο βιβλίο του «Η Κυρά του Σκοταδιού», η απεριόριστη αγάπη μου
για τα γραπτά του Κλαρκ Άστον Σμιθ και τις χιλιάδες επιστολές του Χ.Φ.
Λάβκραφτ, γέννησαν κάτι διαφορετικό στο μυαλό μου. Κάτι εντελώς σύγχρονο, που
συμβαδίζει με τη γεμάτη ζόφο εποχή μας. Βλέπετε, ήμουν, κατά κάποιο τρόπο,
«μεγαπολεομάντης» από την εφηβεία μου. Όταν περιπλανιόμουν άσκοπα σε
διαφορετικές περιοχές μιας πόλης και διέσχιζα συγκεκριμένα σημεία και δρόμους,
διαισθανόμουν παράξενα πράγματα, που δεν μπορούσα να περιγράψω με σαφήνεια.
Επρόκειτο για μυστηριώδη, γοητευτικά και άκρως ποιητικά συναισθήματα για τα
οποία καιγόμουν να εκφραστώ. Ο «Στοιχειωτής» αποτέλεσε τη λύτρωση και την
εκτόνωση όλων αυτών των ιδεών που μετέφερα μέσα μου για δεκαετίες.
2 Η
λογοτεχνία του φανταστικού ακολουθείται πιστά από μια συγκεκριμένη κατηγορία
αναγνωστών ενώ υπάρχουν αναγνώστες οι οποίοι βλέπουν με σκεπτικισμό τη
συγκεκριμένη κατηγορία. Πώς θα παρουσιάζατε την κεντρική ιδέα του βιβλίου σας
σε έναν από τους σκεπτικιστές του είδους;
Όταν αποφασίζουμε να παρακολουθήσουμε μια
ταινία Επιστημονικής Φαντασίας ή ανοίγουμε ένα βιβλίο που ανήκει στη λογοτεχνία
του Φανταστικού, συνάπτουμε μια άτυπη σύμβαση με τον δημιουργό του. Η σύμβαση
αυτή αφορά την αποδοχή του κόσμου που πρόκειται να διαβούμε ως αληθινού, για
όσο διάστημα διαρκεί η ταινία ή η ανάγνωση του βιβλίου. Δεν είναι δυνατόν να
παρακολουθώ το «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» ή τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» και κάθε
δέκα δευτερόλεπτα να δυσανασχετώ λέγοντας: «Πφ! Δεν γίνονται αυτά!». Τα πάντα
στην τέχνη της Φαντασίας είναι συναινέσεις με απώτερο σκοπό την ψυχαγωγία και
την πνευματική τέρψη. Σε ό,τι αφορά τους σκεπτικιστές που αναφέρετε, πιστεύω
ότι το πρόβλημά τους δεν είναι η αποδοχή μιας φανταστικής κατάστασης ή τόπου,
όσο οι επιφυλάξεις τους σχετικά με την ποιότητα των κειμένων του Φανταστικού.
Στο σημείο αυτό πρέπει να κάνουμε ξεκάθαρο το ότι πρόκειται για ατόφια λογοτεχνία.
Η λογοτεχνία της φαντασίας, δεν είναι σε καμία περίπτωση υποδεέστερο είδος ούτε
αποτελείται από συννεφάκια διαλόγων των κόμικς. Η ιδέα του βιβλίου μου δεν
αφορά τους σκεπτικιστές και δεν προβληματίζομαι στο ελάχιστο να τους πείσω για
κάτι. Μπορούν να διαβάσουν την περίληψη στο οπισθόφυλλο. Εκεί, θέλω να πιστεύω,
έχω παρουσιάσει όσο το δυνατόν καλύτερα το περιεχόμενο. Αν τους κάποιο στοιχείο
τους ελκύσει, έχει καλώς.
3 Έχετε
σκεφτεί να ασχοληθείτε και με άλλο λογοτεχνικό είδος;
Πολλάκις. Πέρα από τo speculative fiction,
τον τρόμο και το μυστήριο, έχω συγγράψει διηγήματα που αφορούν την αστυνομική
λογοτεχνία και τον ρεαλισμό. Έχω ασχοληθεί ιδιαιτέρως με την ποίηση. Το θέμα
είναι ότι πάντα επιστρέφω στη λογοτεχνία του Φανταστικού και τα παρακλάδια της,
λες κι έχω μέσα μου μια πυξίδα που μου δείχνει τον προσωπικό μου μαγνητικό
βορρά της πεζογραφίας. Ο καθένας οφείλει να ανακαλύψει τον πραγματικό σκοπό της
ζωής του, το magnum opus του, και να αφιερώνεται σε αυτόν, έστω και σε μεγάλη
ηλικία. Το να αρχίσω να γράφω ξαφνικά κοινωνικά ή ρομαντικά μυθιστορήματα, θα
ήταν υποκριτικό από μέρους μου.
4
Ποιοι συγγραφείς αυτής της λογοτεχνικής κατηγορίας σας ενδιαφέρουν περισσότερο
και πιθανώς επηρεάζουν τη συγγραφική σας σκέψη;
Οι Χ.Λ.
Μπόρχες, Ρέι
Μπράντμπερι, Γκούσταβ Μέιρινκ, Άρθουρ Μάχεν, Κλαρκ Άστον Σμιθ, Γκυ ντε Μωπασάν,
Χούλιο
Κορτάσαρ, Ρόμπερτ Τσέημπερς, Άλντζερνον
Μπλάκγουντ, Γουίλιαμ
Χ. Χόντζον, Χ. Φ. Λάβκραφτ, Ε.Α. Πόε,
Κάρλος
Καστανέντα, Γιώργος Μπαλάνος, Φριτζ Λάιμπερ, Χ.Τ. Γουέλς, Τόμας
Λιγκότι, Σίρλεϊ Τζάκσον, Έρμαν Έσσε, Ούρσουλα Λε Γκεν, Άρθουρ Κλαρκ, Λόρδος Ντάνσανι,
Έλενα Μπλαβάτσκι, Ντίον Φόρτσουν, Κλάιβ Μπάρκερ, Γουίλιαμ Γκίμπσον, Γ. Μπ.
Γέητς,
Τέντ Τσιανγκ και μερικές δεκάδες συγγραφείς ακόμη.
5 Πόσο
καιρό χρειαστήκατε για να ολοκληρωθεί το βιβλίο αυτό και τι σας δυσκόλεψε
περισσότερο κατά τη διάρκεια της συγγραφής του;
Η
συγγραφή του Στοιχειωτή άρχισε τον Μάρτιο του 2018 και τελείωσε τον Δεκέμβριο
2020. Τρία χρόνια δηλαδή, και χρειάστηκε επιπλέον ένας χρόνος, ολόκληρο το 2021
δηλαδή, αφιερωμένος στην λογοτεχνική επιμέλεια, σε συνεργασία με τους δύο beta readers
μου: την Αργυρώ Χαρίτου και τον Αντώνη Αντωνιάδη. Αυτό που με δυσκόλεψε
περισσότερο ήταν η πλοκή, που αποτελείται από δύο παράλληλες ιστορίες –δύο
πλεξίδες– που οι χαρακτήρες της μίας δεν συναντούν ποτέ τους αντίστοιχους
χαρακτήρες της άλλης. Η ιδιομορφία αυτή με οδήγησε σε ένα αδιέξοδο αρκετών
μηνών, αλλά η αποτελμάτωση επήλθε γράφοντας ξεχωριστά κομμάτια της πλοκής.
6 Πόσο
εύκολο ή δύσκολο είναι να τεκμηριωθεί η πλοκή ενός μυθιστορήματος Fantasy, ώστε
να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη;
Αποτελεί το δυσκολότερο κομμάτι του
μυθιστορήματος, όχι μόνο του είδους του Φανταστικού, αλλά όλων των ειδών, εν
γένει. Πέρα από τους χαρακτήρες, που πρέπει να είναι «ζωντανοί» και
«τρισδιάστατοι», η πλοκή είναι απαραίτητο να έχει γερές βάσεις, όπως ένα ακλόνητο
κάστρο. Πρέπει να αποκλειστούν οι λεγόμενες «νοηματικές τρύπες», με λίγα λόγια,
τα αδιέξοδα, οι αντιφάσεις, οι παράλογες συμπεριφορές και οι παραλήψεις. Επίσης,
θεωρώ θεμελιώδη την ύπαρξη δύο βασικών τεχνικών, όπως είναι η προοικονομία, και
η διακοπή (suspense, cliffhanger),
με την προϋπόθεση ότι ο συγγραφέας ξέρει πώς και σε ποιο σημείο να τις
χρησιμοποιήσει.
7. Από
το διήγημα στη μεγάλη φόρμα. Πόσο ενδιαφέρον ήταν για εσάς το πέρασμα αυτό;
Παρόλο που έγραψα το πρώτο μου μυθιστόρημα το
1999 (παραμένει ανέκδοτο), ο Στοιχειωτής αποτέλεσε ένα στοίχημα με τον εαυτό
μου, ώστε να ξεφύγω από τη μικρή φόρμα του διηγήματος και της νουβέλας, με τη
διαφορά ότι διέθετα την πείρα μιας εικοσιπενταετίας περίπου από τότε που άρχισα
να γράφω. Έθεσα δύσκολους στόχους (ασυνήθιστη πλοκή, έξι βασικοί χαρακτήρες και
μη εμπορική θεματική) και πιστεύω ότι τα κατάφερα.
8 Η
κεντρική ηρωίδα του βιβλίου είναι μια κυνηγός γκράφιτι. Τι σας οδήγησε σε αυτή
την ιδιότητα και πώς καταφέρατε να κωδικοποιήσετε τα γκράφιτι μιας πόλης, της
Θεσσαλονίκης, η οποία επίσης πρωταγωνιστεί, ώστε να προωθηθεί η ιστορία του Στοιχειωτή;
Τα
γκράφιτι άρχισαν να μου εξάπτουν το ενδιαφέρον και τη φαντασία από τα μέσα της
δεκαετίας του ’90, όταν οι Έλληνες γκραφιτάδες άρχισαν να υιοθετούν
αμερικάνικες και ευρωπαϊκές τεχνικές ταγκ (υπογραφής) που είχαν ως αποτέλεσμα
τις ακατανόητες για τους αμύητους επιγραφές και υπογραφές. Ξαφνικά, τα απλοϊκά
ΤΡΕΛΟΣ-4, ΧΟΥΛΚ-7 και ΤΖΟ-21 μεταμορφώθηκαν σε κάτι το κωδικοποιημένο και
σχεδόν απόκρυφο. Όταν άρχισα να γράφω τον Στοιχειωτή, και αποφάσισα ότι η
Άρτεμη θα ήταν μια κυνηγός γκράφιτι, έκανα ό,τι ακριβώς την έβαλα να κάνει κι
εκείνη στο βιβλίο. Άρχισα να περιηγούμαι δηλαδή τις νύχτες στα στενά της
Θεσσαλονίκης, επιλέγοντας κάθε φορά άγνωστες περιοχές, έχοντας ως κίνητρο να
φωτογραφίσω με το κινητό ό,τι μου φαινόταν αρκετά παράξενο. Έκανα επίσης
βιβλιογραφική και διαδικτυακή έρευνα σχετικά με τα γκράφιτι (είναι πολύ
αρχαιότερα απ’ όσο μπορείτε να φανταστείτε), την ιστορία της Θεσσαλονίκης, τους
Ασσύριους και τη σφηνοειδή τους γραφή, αλλά και πολλές ερωτήσεις σε διάφορους
χημικούς επιστήμονες για να καταφέρω να κατασκευάσω (συγγραφικά) την περιβόητη
χρωστική ουσία που αναφέρεται στο βιβλίο.
9 Ποιο
στοιχείο του βιβλίου σας πιστεύετε ότι θα αγαπήσουν περισσότερο οι λάτρεις της
κατηγορίας fantasy λογοτεχνίας στον Στοιχειωτή και τι πιστεύετε ότι θα
μείνει όταν θα έχουν κλείσει πια την τελευταία σελίδα του;
Θα αγαπήσουν την πρωτότυπη ιδέα, και ίσως
δεθούν με κάποιους από τους χαρακτήρες, που είναι καθημερινοί, νέοι άνθρωποι με
όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία μετά την κρίση. Θα
αγαπήσουν τον γρίφο των απόκρυφων σχημάτων που στήνεται σχεδόν σε ολόκληρη τη
Θεσσαλονίκη και ίσως την επιστολογραφία. Πιστεύω όμως ότι αυτό που θα μείνει στο τέλος θα είναι η ανιδιοτελής αγάπη, ο
έρωτας και η απόδραση.
10 Κλείνοντας,
αφού σας ευχαριστήσουμε, θα θέλατε να προσθέσετε κάτι για το βιβλίο σας και να
μας μιλήσετε για τα μελλοντικά συγγραφικά σας βήματα;
Θα ήθελα να επισημάνω ότι το βιβλίο δεν θα
ήταν το ίδιο χωρίς τους πολύτιμους beta readers μου, Αντώνη Αντωνιάδη και
Αργυρώ Χαρίτου, που διάβασαν το χειρόγραφο, όχι μία, αλλά δύο φορές, πριν
φτάσει στην Ζωή Τσούρα, που έκανε την εξαιρετική φιλολογική επιμέλεια για
λογαριασμό των Εκδόσεων Πηγή. Επίσης, το βιβλίο αυτό δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς
τη βοήθεια του ζωντανού θρύλου, του ποιητή Donald Sydney Fryer, που μου επέτρεψε
να τον χρησιμοποιήσω ως ήρωα.
Σε ότι αφορά τα μελλοντικά μου σχέδια, έχω να
πω ότι αυτόν τον καιρό ετοιμάζω ένα καινούριο βιβλίο της speculative fiction
λογοτεχνίας, που σχετίζεται με αρχέγονους μύθους και θεότητες, τις θεωρίες του
Καρλ Γκ. Γιουνγκ, την τεχνολογία και τα όνειρα. Δυστυχώς, δεν μπορώ να
αποκαλύψω περισσότερα, αλλά πρόκειται για ακόμη ένα ζόρικο στοίχημα με τον
εαυτό μου. Σας ευχαριστώ θερμά για την συνέντευξη και τις τόσο εύστοχες ερωτήσεις
σας!
[Έπειτα από έναν εκκωφαντικό τριγμό στον
νυχτερινό ουρανό της Θεσσαλονίκης, μια παράξενη σκοτεινιά αρχίζει να σκεπάζει
τις γειτονιές της πόλης σαν έρπουσα ομίχλη, καθώς ακατανόητα, λευκά σχήματα
εμφανίζονται σε δεκάδες σημεία του αστικού ιστού.
Η Άρτεμη και ο Νάσος θα
ξετυλίξουν το κουβάρι του μυστηρίου τη στιγμή που γύρω τους διάφορα μνημεία και
κτήρια αρχίζουν να συμπεριφέρονται αλλόκοτα και ανυποψίαστοι πολίτες οδηγούνται
στην τρέλα και τον θάνατο. Ταυτόχρονα, στην άλλη μεριά της πόλης, η Ζωή θα
κάνει τα πάντα για να βρει τον χαμένο της πατέρα και να ξεκλειδώσει τα μυστικά
της εικοσαετούς εξαφάνισής του.
Οι τρεις τους, μαζί με
τους συμμάχους τους, θα παλέψουν μέχρις εσχάτων ενάντια στις παραστοιχειακές
οντότητες και το σκοτάδι που απειλεί να καταστρέψει την πόλη τους, θα
δοκιμάσουν τα όρια της αγάπης, της φιλίας και της θυσίας και θα έρθουν
αντιμέτωποι με τη βαναυσότητα της ανθρώπινης φύσης, συνειδητοποιώντας ότι ο
μέγιστος αντίπαλος είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.
Ο αγώνας των σύγχρονων
αυτών μαχητών διασταυρώνεται με τα μονοπάτια των συγγραφέων φαντασίας Χάουαρντ
Φίλιπς Λάβκραφτ, Φριτς Λάιμπερ και Κλαρκ Άστον Σμιθ, ψηλαφίζοντας τις
παραδόσεις και τις πρακτικές της Νέας Επιστήμης των Πόλεων. Μετά από το
στοιχειωμένο αυτό βιβλίο, δεν θα ξαναδείτε ποτέ τις πόλεις με τα ίδια μάτια...
Μια σκοτεινή αλληγορία,
όπου η φιλοσοφία και η υπαρξιακή αναζήτηση συναντούν την αλληλεγγύη και την
ελπίδα για ένα φωτεινότερο μέλλον.]
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου