O ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ
«...Εγώ γράφω διηγήματα για τον κόσμο, και θέλω να τα χαίρεται ο κόσμος. Ο κόσμος με νιώθει, ο κόσμος με διαβάζει, ο κόσμος με αγοράζει. Μου αρέσει κάθε μου γραφτό, να είναι στη μορφή του τόσο απλό, ώστε με την ίδια σχεδόν άνεση να μπορεί να το διαβάζει κι ένας μαθητής του Γυμνασίου και ο κύριος Παλαμάς. Δεν αγαπώ τα σύννεφα και τα σκοτάδια· με τραβά περισσότερο η ξαστεριά, το φως. Εσπούδασα μαθηματικά στα νιάτα μου, κι εσυνήθισα να λέγω τα πράγματα απλά, καθαρά και ξάστερα».
(Γρηγόριος Ξενόπουλος)
Γρηγόριος Ξενόπουλος, ένας από τους πολυγραφότερους και πολυδιαβασμένους Έλληνες συγγραφείς . Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 9 Δεκεμβρίου 1867 από τον Διονύσιο και την Ευθαλία Ξενόπουλου και απεβίωσε στις 14 Ιανουαρίου 1951. Το συγγραφικό του έργο, τεράστιο. Περιλαμβάνει περισσότερα από 80 μυθιστορήματα, πλήθος διηγημάτων, 46 θεατρικά έργα, παιδική λογοτεχνία ακόμα και την αυτοβιογραφία του.
[…Ο Ξενόπουλος έγραψε με την ίδια επιτυχία και δράματα
και κωμωδίες κυρίως με θέμα τον έρωτα. Τα έργα του είναι ηθογραφίες που
αναδεικνύουν τη ζωή μιας εποχής η μιας τοπικής κοινωνίας, τοπικές και εποχικές
ιδιαιτερότητες παίρνουν συχνά ισχύ άγραφων νόμων που επιβάλλονται μέσα από την
κοινωνία. Τα έργα του ταξινομούνται είτε στη Ζάκυνθο είτε στην Αθήνα και ο
Ξενόπουλος έρχεται να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των 2 Σχολών, της Αθηναϊκής και της Επτανησιακής…]
Οι εκδόσεις Ψυχογιός, φέτος το καλοκαίρι, κυκλοφόρησαν
σε μια καλαίσθητη και ξεχωριστή έκδοση τα έργα του Γρηγόριου Ξενόπουλου που
παρουσιάζουμε παρακάτω. Στην σελίδα του εκδοτικού διαβάζουμε:
Πόσο αλλιώτικα λάμπανε τα
γαλαζοπράσινα μάτια της και τι παράξενη έκφραση είχε στο πρόσωπό της, τη στιγμή
που έβγαινε απ' τη θάλασσα ολόγυμνη, με τα μαύρα της μαλλιά μισοπεσμένα! Δεν
έβλεπες παρά μια Ψυχή, ένα Πνεύμα, μια Ιδέα.
Από την κάμαρά μου που Σας
γράφω, βλέπω μακριά την Ακρόπολη και θυμούμαι εκείνη τη βραδιά. Και βλέπω
ακριβώς το μέρος, εκεί που μου δώσατε το χέρι σας ν' ανέβω, κι εγώ ανέβαινα
σιγά σιγά με τα γόνατα, και γελούσατε, χωρίς να ξέρετε πως το 'κανα επίτηδες,
για να μην τελειώσουν γρήγορα τα μαρμαρένια σκαλοπάτια. Θυμάστε;...
Την είδα ψηλά, στη μικρή καμαρούλα της σοφίτας, που
της θύμιζε τα ευτυχισμένα παιδικά της χρόνια, με την ανθισμένη ρεζεντά στο
παράθυρο, στη στενή καμαρούλα που -ω ειρωνεία!- την είχαν κλείσει μεγάλη, ή ν'
αρνηθεί την Αγάπη της ή να πεθάνει.
Και αναμένουμε στις
21 Σεπτεμβρίου να κυκλοφορήσει Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου