Η ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΝΤΑΛΛΑΡΗ

     «Θέλω ο αναγνώστης να βουλιάξει στις σελίδες, να κατέβει τα σκαλιά, να αγγίξει τους τσιμεντένιους τοίχους, να αναπνεύσει τον παγωμένο άνεμο και να αισθανθεί κάπου στον λαιμό του τις ανάσες των αδικημένων ψυχών».

     Η Δέσποινα Νταλλαρή γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει χρωματίζοντας την κάθε της στιγµή µε τρεις λέξεις: Αγάπη, Χαμόγελο, Σκέψεις. Σπούδασε νηπιαγωγός στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, εργάστηκε για πολλά χρόνια κοντά σε παιδιά κι αυτό που ζηλεύει ολόψυχα σ’ αυτά είναι η απόλυτη αθωότητα στις σκέψεις, τα βλέµµατα και τις αντιδράσεις τους. Μιλάει αγγλικά και γαλλικά και περνάει τον ελεύθερο χρόνο της γράφοντας, διαβάζοντας και ταξιδεύοντας. Θέλει απλώς το κάθε δευτερόλεπτο να κυλάει µε νόηµα, τίποτα και κανένα συναίσθηµα να µην πέφτει κάτω. Κατάλαβε πως θέλει να γράφει, όταν πρωτοδιάβασε την Τζέιν Έιρ (Σαρλότ Μπροντέ) σε ηλικία δεκαπέντε ετών κι ένιωσε πως, τελικά, λατρεύει να γράφει όταν διάβασε τη Λάµψη (Στίβεν Κινγκ) στα είκοσι ένα της. Αγαπά την ατμόσφαιρα και την αγωνία του τρόµου! Έχει γράψει και συνεχίζει να γράφει, κυρίως μυθιστορήματα, αλλά και βιβλία µε αποφθέγματα και σκέψεις της.

     Το βιβλίο της με τίτλο «Μην γυρίσεις πίσω», κυκλοφόρησε φέτος τον Απρίλιο από τις εκδόσεις ΠΗΓΗ και ανήκει στην κατηγορία μυστηρίου-τρόμου.    

Από τη γοητευτική Ιταλία, στη γραφική Μακρυνίτσα του Πηλίου, και «Μια ξεχασμένη από τον καιρό και τον Θεό καταπακτή…. Κάποιες γνωστές κι άγνωστες ψυχές που ουρλιάζουν απεγνωσμένα… Ένας στόχος, που από παιχνίδι µε βελάκια µμετατρέπεται σε ένα αιμοδιψές τέρας!»

     Αυτό το έργο, στάθηκε και η αφορμή για τη συνέντευξη που ακολουθεί και που πρόθυμα μας παραχώρησε η συγγραφέας.

 

1.            Από τις Εκδόσεις ΠΗΓΗ, κυκλοφόρησε το πρώτο σας έργο με τίτλο «Μην γυρίσεις πίσω» Πώς ξεκίνησε να σχηματίζεται στο μυαλό σας η ιδέα του, πώς επιλέξατε την τοποθεσία; Η πλοκή ή οι ήρωες ήρθαν πρώτα στη σκέψη σας;

 

     Το “Μην γυρίσεις πίσω” είναι κατά κάποιο τρόπο ένα συνονθύλευμα πολλών μικρών ιστοριών- σκέψεων μου. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έγραφα, αλλά σκεφτόμουν συνέχεια και έφτιαχνα στο μυαλό μου πάρα πολλά σκηνικά και καταστάσεις. Είχα δημιουργήσει νοερά πολλούς χαρακτήρες και κάποια στιγμή αποφάσισα να ενώσω τα κομμάτια και να “συνθέσω” ένα μυθιστόρημα τρόμου! Αρχικά, λοιπόν, σκέφτηκα τους χαρακτήρες, τις προσωπικότητες τους ,έπειτα πέρασα στις σχέσεις μεταξύ τους και τέλος άρχισα να δημιουργώ την πλοκή, τα γεγονότα δηλαδή που τους δένουν και τους κάνουν να αλληλεπιδρούν.

Έχοντας ταξιδέψει πολλές φορές στο υπέροχο Πήλιο και γνωρίζοντας αρκετά καλά το γραφικό χωριό της Μακρινίτσας τοποθέτησα εκεί την ιστορία μου. Γενικά μου αρέσει πάντα τα τοπία των βιβλίο μου να είναι αληθινά και παρόλο που η πλοκή βασίζεται στην μυθοπλασία, οι περιοχές και οι τοποθεσίες είναι ρεαλιστικότατες, από τα πετρόχτιστα στενά, την επιβλητική πηγή με το “αθάνατο νερό”, το γιγαντιαίο μπαλκόνι με θέα τον Βόλο, αλλά και το καταπράσινο δάσος μέσα στο οποίο διεξάγονται και τα περισσότερα γεγονότα.

 

2.            Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να τεκμηριωθεί η πλοκή ενός μυθιστορήματος της κατηγορίας τρόμου, ώστε να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη;

 

     Είναι πολύ σημαντικό ένας συγγραφέας να έχει το “ταλέντο” να κάνει κάτι εντελώς φανταστικό και εξωπραγματικό να μοιάζει ξαφνικά αληθινό, ρεαλιστικό και κατά μία έννοια κομμάτι της πραγματικότητας. Αυτό, λοιπόν, είναι και το πιο δύσκολο στοιχείο στην λογοτεχνία τρόμου. Δεν αρκεί να σκεφτείς και να περιγράψεις απλά μακάβρια σκηνικά και φρικιαστικές εικόνες, θα πρέπει να τα παρουσιάσεις αληθοφανή και θα πρέπει να ταξιδέψεις τον αναγνώστη μέσα τους. Να αισθανθεί πως βαδίζει στα βήματα των πρωταγωνιστών κι έτσι να βιώσει έστω και στιγμιαία την αγωνία και τον φόβο τους.  Το βιβλίο τρόμου,θεωρώ, πως δεν πετυχαίνει τον σκοπό του, αν δεν καταφέρει να κάνει τον αναγνώστη να ανατριχιάσει. Στο “Μην γυρίσεις πίσω”, λοιπόν, έχω προσπαθήσει και νομίζω πως το κατάφερα ακριβώς αυτό! Θέλω ο αναγνώστης να βουλιάξει στις σελίδες, να κατέβει τα σκαλιά, να αγγίξει τους τσιμεντένιους τοίχους, να αναπνεύσει τον παγωμένο άνεμο και να αισθανθεί κάπου στον λαιμό του τις ανάσες των αδικημένων ψυχών. 

 

3.            Πόσο καιρό χρειαστήκατε για να ολοκληρωθεί το βιβλίο αυτό και τι σας δυσκόλεψε περισσότερο κατά τη διάρκεια της συγγραφής του;

 

     Ολοκλήρωσα το “Μην γυρίσεις πίσω” μέσα σε έξι μήνες και πραγματικά απόλαυσα απόλυτα όλη αυτή την διαδικασία. Μετά από ένα διάλειμμα “συγγραφικό” περίπου έναν χρόνο, έπεσα πραγματικά με τα μούτρα στο γράψιμο και το αποτέλεσμα με δικαίωσε! Γενικά όταν γράφω, οι σκέψεις απλά ρέουν στο χαρτί ή μάλλον στην οθόνη... Γράφω σχεδόν ασταμάτητα και συνήθως καταγράφοντας ο, τι έχω σχεδιάσει στο μυαλό μου, προσθέτω και λέξεις και συναισθήματα της στιγμής! Δεν μπορώ να πω ότι με δυσκόλεψε κάτι... Ίσως η έλλειψη χρόνου, μιας και μπορούσα να γράφω μία με δύο ώρες το πολύ την μέρα λόγω άλλων υποχρεώσεων! Σίγουρα αν μου δινόταν άπλετος ελεύθερος χρόνος, θα μπορούσα να τον αξιοποιήσω αποκλειστικά γράφοντας!!!

 

4.            Ποιοι συγγραφείς αυτής της λογοτεχνικής κατηγορίας σας ενδιαφέρουν περισσότερο και πιθανώς επηρεάζουν τη συγγραφική σας σκέψη;

 

     Ξεκίνησα να γράφω στα δεκαπέντε μου, όταν διάβασα την Τζέην Έιρ της Μπροντέ! Μέσα από τα απίστευτα σκοτεινά σκηνικά, τις έντονες μα και θολές περιγραφές και τους τόσο γεμάτους διλήμματα και φόβους χαρακτήρες, ένιωσα πως η λογοτεχνία είναι το στοιχείο μου, είναι αυτό που μπορώ, θέλω και ανυπομονώ να κάνω! Και πράγματι το ίδιο απόγευμα ξεκίνησα να γράφω το πρώτο μου μυθιστόρημα και μάλιστα χειρόγραφα! Τον τρόμο τον αγάπησα στα είκοσι ένα μου, όταν διάβασα την Λάμψη του Κινγκ. Ολοκλήρωσα αυτό το καταπληκτικό βιβλίο τρόμου μέσα σε μία μέρα και κατάλαβα πως αυτό είναι το “είδος” μου! Έχω διαβάσει αμέτρητα βιβλία τρόμου κι έχω δει ακόμα περισσότερες ταινίες του είδους και στην κορυφή τοποθετώ τον Στίβεν Κινγκ. Έχει αυτόν τον τρόπο να μεταφέρει στα κείμενα του την απόλυτη “φρίκη” αλλά χωρίς να παραλείπει ποτέ τον σεβασμό προς τον αναγνώστη. Μέσα στα βιβλία του πέρα από απόκοσμα πλάσματα, μάχες μεταξύ καλού και κακού και ανατριχιαστικά σκηνικά, συναντάμε ευαισθησίες, αγάπη,αγνές σκέψεις και φυσικά την θυσία στο όνομα της οικογένειας ή της φιλίας. Ο τρόμος που αγαπώ, δεν είναι αυτός της αιματοχυσίας και της διαστροφής, αλλά αυτός ο τρόμος των σκοτεινών δωματίων, των αδικημένων ψυχών και των “ηρωικών” πρωταγωνιστών, που ορμούν κυριολεκτικά στο απόλυτο κακό για να σώσουν τους αγαπημένους τους και τις αξίες τους!

 

5.            Το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα βρίσκεται σε άνθηση και τώρα φαίνεται ότι το ίδιο αρχίζει να συμβαίνει και με τη λογοτεχνία τρόμου. Πιστεύετε ότι είναι μια μόδα που θα κάνει τον κύκλο της, μια τάση της εποχής ή ένα έργο αυτής της κατηγορίας  μπορεί να παραμένει αναλλοίωτο στον χρόνο και επομένως να είναι ένα διαχρονικό ανάγνωσμα;

 

     Πράγματι τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια άνθιση του είδους τόσο στην λογοτεχνία όσο και στον κινηματογράφο. Σίγουρα δεν είναι δύσκολο να γράψεις κάτι που θα τρομάξει ή που θα αηδιάσει τον ανυποψίαστο αναγνώστη ή θεατή. Το δύσκολο είναι να τον προβληματίσεις, να τον απασχολείς και μετά το τέλος να τον ταξιδέψεις ώστε η εμπειρία να του μείνει ανεξίτηλη.  Ένα μυθιστόρημα, λοιπόν, που συνδυάζει τρόμο, ολοκληρωμένους και “αληθινούς” χαρακτήρες και φυσικά  καλή και προσεγμένη γραφή μπορεί να κερδίσει πραγματικά το μυαλό και την καρδιά του αναγνώστη “για πάντα”! Θεωρώ πως υπάρχουν διαχρονικά μυθιστορήματα τρόμου, που όσα χρόνια κι αν περάσουν ο κόσμος θα τα αναζητά, θα τα διαβάζει, θα τα συζητά και θα εμπνέεται από αυτά, όσον αφορά τουλάχιστον την ξένη λογοτεχνία τρόμου. Ένα από αυτά και για εμένα το σημαντικότερο και πιο αντιπροσωπευτικό σε όσα ανέφερα είναι η Λάμψη!

Η ελληνική λογοτεχνία τρόμου τώρα βρίσκει τα πατήματά της και τώρα ξεκινά να κατακτά δειλά δειλά τον χώρο. Μακάρι , λοιπόν, να εξελιχθεί κι άλλο και να συναντάμε ελληνικά μυθιστορήματα τρόμου ανά τα χρόνια παγκοσμίως γιατί θεωρώ ότι η χώρα μας έχει και πλούσια τοπία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην μυθοπλασία τρόμου ως ανατριχιαστικό και καταπληκτικό φόντο, αλλά και μια μεγάλη ποικιλία μύθων, προκαταλήψεων και μυστηρίων, που πάντα δημιουργούν μια αίσθηση εξωπραγματικού!

Φυσικά ευελπιστώ μέσα στα χρόνια, το “Μην γυρίσεις πίσω” να αγγίξει την ψυχή των αναγνωστών και να γνωρίσει την επιτυχία αλλά και την διαχρονικότητα κάπου εκεί κοντά στα κλασσικά αριστουργήματα του είδους (πλατύ χαμόγελο)!!

 

6.            Βρίσκει η ηρωίδα σας τελικά την εξιλέωση από το ζοφερό παρελθόν της;

 

     Ίσως η απάντηση μου σε αυτό να αποκαλύψει στοιχεία του τέλους του μυθιστορήματος μου και να χαλάσει ένα μέρος της αγωνίας και της έκπληξης των αναγνωστών μου, οπότε θα περιοριστώ στο να σας πω πως η “κάθαρση” είναι ένα στοιχείο που αγαπώ στην μυθοπλασία και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της συγγραφής μου!  Δικαίωση, εξιλέωση και ηθική ανάταση θα ήθελα να είναι τα αισθήματα του αναγνώστη κλείνοντας το “Μην γυρίσεις πίσω”, χωρίς αυτό να προϋποθέτει απαραίτητα αίσιο ή επώδυνο τέλος για την κεντρική ηρωίδα μου.  Πάντως θεωρώ πως τίποτα δεν μένει αναπάντητο κι αυτό έως τώρα έχει συναρπάσει το αναγνωστικό κοινό μου!

 

7.            Οι ήρωές σας παλεύουν να ξεφύγουν από το σκοτάδι μιας αβύσσου που απειλεί να τους αφανίσει. Είναι ο εγωισμός μια δύναμη που θα τους σπρώξει πιο γρήγορα στην άβυσσο ή τελικά η αγάπη αλλάζει τα δεδομένα στη ζωή τους και τους οδηγεί στη σωτηρία;

 

     Οι έννοιες “αγάπη”, “οικογένεια”, “φιλία”, “εγωισμός”, “θυμός” και “μίσος” βρίσκονται σε μόνιμη μάχη μέσα στο βιβλίο μου! Παρ όλες τις  σκοτεινές κι ανελέητες καταστάσεις μέσα από τις σελίδες μου υμνείται το καλό , επιβραβεύεται το δίκαιο και λάμπει μέσα στο χάος το ηθικό. Από εκεί και πέρα το αν “θα ανταμειφθούμε γι αυτήν την θυσία ή θα χαθούμε για πάντα στο αβυσσαλέο σκοτάδι”, θα αφήσω να το μάθετε διαβάζοντας το!

 

8.            Ποιο στοιχείο του βιβλίου σας πιστεύετε ότι θα αγαπήσουν περισσότερο οι λάτρεις της κατηγορίας λογοτεχνίας στο «Μην γυρίσεις πίσω»;

 

     Το “Μην γυρίσεις πίσω” είναι ένα βιβλίο που απευθύνεται στους λάτρεις της λογοτεχνίας τρόμου αλλά και σε όσους αναζητούν ένα βιβλίο που θα τους ταξιδέψει, θα τους σαγηνέψει και πραγματικά θα τους κάνει να αισθανθούν μέρος της πλοκής. Ο στόχος μου δεν είναι ο αναγνώστης να “χάσει τον ύπνο του” αλλά να προβληματιστεί, να συγκινηθεί και να μπει στην διαδικασία “δεύτερων” σκέψεων! Έχω προσπαθήσει να παρουσιάσω ολοκληρωμένους χαρακτήρες ώστε η ταύτιση των αναγνωστών να είναι “μονόδρομος” και έχω δημιουργήσει τοπία και σκηνικά με πολύ μεγάλη λεπτομέρεια ώστε να μεταφέρονται νοερά στην κάθε σελίδα. Το στοιχείο του βιβλίου μου που θα ήθελα να τραβήξει την προσοχή αλλά και να αγαπηθεί από το αναγνωστικό κοινό,  είναι ο “ιδιαίτερος” τρόπος γραφής μου.  Η παράλληλη γραφή διαλόγων, σκέψεων και συναισθημάτων καθώς και λεπτομερείς περιγραφές τοπίων και χαρακτήρων είναι στοιχεία της συγγραφής μου, που πιστεύω θα κάνουν εντύπωση και θα ελκύσουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

 

9.            Δεδομένου ότι είναι καθημερινή η παιδαγωγική ενασχόλησή σας με παιδιά έχετε σκεφτεί να γράψετε γι’ αυτά; Θα σας ενδιέφερε η παιδική λογοτεχνία;

 

     Τα παιδιά αποτελούσαν πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της  καθημερινότητας μου. Σπούδασα για τα παιδιά, εργάστηκα χρόνια κοντά σε παιδιά και τώρα μεγαλώνω τα τρία υπέροχα παιδιά μου! Πάντα στα βιβλία μου υπάρχουν παιδικές φιγούρες και μάλιστα κάθε φορά αντιπροσωπεύουν την αγνότητα, την απόλυτη αθωότητα και την αυτοθυσία μπροστά στην ολοκληρωτική κι αφιλτράριστη αγάπη της ψυχής τους.

Έχω γράψει παιδικά παραμύθια, που προς το παρόν τα απολαμβάνουν αποκλειστικά τα δικά μου παιδιά, και θα ήθελα κάποια στιγμή να αξιωθώ να τα εκδώσω και να τα αξιοποιήσω αλλά προς το παρόν ο στόχος μου είναι τα μυθιστορήματα ενηλίκων! Εύχομαι κάποια στιγμή στο μέλλον κι αν καταφέρω να καθιερωθώ ως συγγραφέας να προχωρήσω και στον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας.

 

10.        Κλείνοντας, αφού σας ευχαριστήσουμε, θα θέλατε μας μιλήσετε για τα μελλοντικά συγγραφικά σας βήματα. Σκέφτεστε να κινηθείτε πάλι σε μια νέα μυθοπλασία αυτού του είδους ή θα κινηθείτε σε κάποιο άλλο είδος;

 

     Γράφω συνέχεια! Ετοιμάζω τώρα ένα νέο μυθιστόρημα τρόμου, που πιστεύω θα είναι έτοιμο κοντά στα Χριστούγεννα. Παρόλο που έχω τρία βιβλία έτοιμα, προτιμώ να τα κρατήσω για αργότερα, κι έτσι θα προχωρήσω με κάτι νέο!

Σας ευχαριστώ από καρδιάς γι αυτήν την ευχάριστη συζήτηση που με βοήθησε να παρουσιαστώ κατά μια έννοια συγγραφικά και να μοιραστώ μαζί σας και κατ’ επέκταση με τους αναγνώστες σας τις σκέψεις, τους  στόχους και τα ιδανικά μου.

                                Σας εύχομαι ολόψυχα καλή συνέχεια!