Ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΗ ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ

         Ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ έχει δημοσιεύσει είκοσι τέσσερα μυθιστορήματα ενηλίκων, μεταξύ των οποίων την Τετραλογία του Εμφυλίου Πολέμου, την Τριλογία του Μακεδονικού Αγώνα και την Τριλογία της Ελληνικής Επανάστασης, πέντε μυθιστορήματα για παιδιά και δύο βιβλία για παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας, ενώ έχει συμμετάσχει σε τέσσερις συλλογές διηγημάτων. Ασχολείται επίσης με τη συγγραφή σεναρίων και θεατρικών έργων. Το μυθιστόρημά του ΤΟ ΑΣΤΡΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερου Έργου Μνήμης 2003-2004 στο πλαίσιο του 20ού Πανελλήνιου Συμποσίου Ποίησης και Πεζογραφίας. Επίσης, το μυθιστόρημα ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών – ΕΚΕΒΙ 2010, και το ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ υποψήφιο για το ίδιο βραβείο το 2012, όπου και κατέλαβε τη δεύτερη θέση στις ψήφους των αναγνωστών και των Λεσχών Ανάγνωσης.

     Αν και επικεντρωμένος κυρίως στο ιστορικό μυθιστόρημα ο πολυγραφότατος Θοδωρής Παπαθεοδώρου αυτή τη φορά υπογράφει για το αναγνωστικό κοινό, ένα διαφορετικό νέο έργο με τίτλο Νήσος Θέρος που κυκλοφόρησε φέτος τον Ιούνιο από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. Ένα κοινωνικό-αισθηματικό βιβλίο με πηγαία δόση χιούμορ που κατέκτησε ήδη τους αναγνώστες του. Αυτό το βιβλίο ήταν η αφορμή για την ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον συγγραφέα, που ακολουθεί.

 

1 Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ψυχογιός το νέο σας βιβλίο με τίτλο  «ΝΗΣΟΣ ΘΕΡΟΣ». Πώς προέκυψε η συγγραφή αυτού του βιβλίου;

       Γιατί ήθελα να ξορκίσω την καταχνιά εντός μου. Τα τελευταία χρόνια, δεν ήταν λίγα αυτά που μας βρήκαν και μάλιστα όχι μόνο σε ελληνικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Πανδημίες, πόλεμοι, οδυνηρά δυστυχήματα και πόσα άλλα. Ένιωθα, λοιπόν, επιτακτική την ανάγκη να γαληνέψω λίγο την ψυχή μου, να την ξεκουράσω, να την ξαλεγράρω κατά πως λέμε, για τούτο και αποφάσισα να γράψω ένα μυθιστόρημα χαρούμενο, καλόκεφο και κάπως σουρεαλιστικό, σε έναν τόπο ονειρικό, όπως είναι ένα ελληνικό νησί χαμένο στο πέλαγο. Πολύ περισσότερο που τα τελευταία έργα μου, η Τριλογία του Μακεδονικού Αγώνα, η Τριλογία της Επανάστασης του 1821 και η Μικρασία, ήταν γεμάτα περηφάνια για τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του λαού μας μα και πλέρια από οδύνη και πόνο για τα δεινά του Ελληνισμού. Κάπως έτσι προέκυψε η φευγάτη Θέρος.

 

2 Πώς ξεκίνησε να σχηματίζεται στο μυαλό σας η ιδέα αυτού του βιβλίου και πώς φτάσατε εκεί ύστερα από το ιστορικό μυθιστόρημα που μας έχετε συνηθίσει.

     Σαν έτοιμος από τους χαλεπούς καιρούς, έτσι νομίζω. Η χαρά και η ελπίδα εντός μου που είχαν σκεπαστεί από τις απανωτές τραγωδίες, καρτερούσαν να ξεπροβάλλουν. Εξάλλου, έχω ασχοληθεί και με άλλα συγγραφικά είδη πέρα από το ιστορικό μυθιστόρημα γιατί θεωρώ πως ένας συγγραφέας, όπως κι ένας το ηθοποιός, ένας σκηνοθέτης, ένας ζωγράφος, δεν πρέπει να επαναπαύεται σε έναν πετυχημένο δρόμο και σε μια πετυχημένη μανιέρα, μα πρέπει να χαράζει και να δοκιμάζει κι άλλα μονοπάτια όσο παράξενα και περίεργα αν φαίνονται. Με επιτυχία ή όχι, στην περίπτωση μου, οι αναγνώστριες και οι αναγνώστες θα το κρίνουν.

 

3) Ήταν και για εσάς ίσως ένα ευχάριστο διάλειμμα αυτό το βιβλίο;

     Νομίζω πως σας έχω απαντήσει ήδη. Το βιβλίο αυτό ήταν ένα ευχάριστο, διασκεδαστικό και αλέγρο ταξίδι. Ελπίζω και για τους αναγνώστες που θα μου κάνουν την τιμή να διαβάσουν αυτό το ιδιαίτερο, άκρως καλοκαιρινό βιβλίο.

 

4) Έχετε σκεφτεί να γράψετε ενδεχομένως μια επόμενη ιστορία με τους ίδιους ήρωες; Σας ενδιαφέρει να συνεχίσετε σε αυτό το είδος;

     Γιατί όχι; Μα ξέρετε, όσο εύκολο κι αν δείχνει, το να στήνεις ήρωες καυστικούς, κωμικούς, σουρεαλιστικούς, να βάζεις στο στόμα τους ατάκες που να ταιριάζουν στους χαρακτήρες τους, να δημιουργείς κωμικές σκηνές σχεδόν σε κάθε σελίδα, είναι ιδιαίτερα απαιτητικό κι επίμοχθο. Δεν είναι τυχαίο που δύσκολα βλέπουμε καθημερινές κωμικές σειρές, συνήθως είναι εβδομαδιαίες και ημίωρης διάρκειας. Αντιθέτως, βλέπουμε σωρηδόν καθημερινές σειρές αισθηματικού περιεχομένου. Η κωμωδία είναι δύσκολο είδος και απαιτεί συνεχή εγρήγορση κατά την γραφή της, δεν μπορείς να γεμίσεις σελίδες επί σελίδων με συναισθηματικά μπαλώματα και εύκολες λύσεις. Η παγίδα της επονομαζόμενης «κοιλιάς», καραδοκεί διαρκώς.

 

5) Ήταν διαφορετική η διαδικασία συγγραφής για αυτό το βιβλίο σε αντίθεση με τα προηγούμενα έργα σας που απαιτούσαν πολύχρονη έρευνα. Πόσο χρόνο χρειαστήκατε για να το ολοκληρώσετε;

     Αναμφίβολα το ιστορικό μυθιστόρημα απαιτεί πολύ περισσότερο κόπο αφού απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αναλυτικά έρευνα πριν καν βάλεις την πρώτη λέξη στο χαρτί. Απαιτεί επίσης διασταυρώσεις και ιδιαίτερη προσοχή στις σημειώσεις, τις περιγραφές και την πλοκή, προκειμένου να συνάδουν με την Ιστορία. Από την άλλη, το κωμικό μυθιστόρημα μπορεί να μην απαιτεί έρευνα, μπορεί να μην απαιτεί τεκμηριώσεις, απαιτεί όμως μια διαρκή επαγρύπνηση και μια αστείρευτη εφευρετικότητα αφού κάθε σελίδα πρέπει να κεντηθεί πολύ προσεκτικά. Εάν κάθε σελίδα δεν φέρνει το γέλιο, έστω το χαμόγελο, στα χείλη του αναγνώστη, έχεις αποτύχει παταγωδώς. Τηρουμένων των αναλογιών, το Ιστορικό μυθιστόρημα είναι μια μεγαλοπρεπής τοιχογραφία και το Κωμικό μυθιστόρημα είναι μια λεπτομερέστατη μικρογραφία, προσεγμένη στην παραμικρή της λεπτομέρεια.

 

6) Ο δικός σας αγαπημένος χαρακτήρας του βιβλίου;

     Η γάτα Γενοβέφα. Η μαύρη γάτα που περιπολεί στα ολόλευκα καλντερίμια με εντολή του παπά Λάμπρου προκειμένου να καταγράφει και να του αναφέρει τις νυχτερινές αμαρτίες όλων των Θεριανών ενοριτών του. Είναι ένας χαρακτήρας σουρεαλιστικός και για εμένα ιδιαίτερα αγαπητός.

 

7) Μπορεί να είναι ένα νησί και να συμβαίνουν αρκετά ευτράπελα και χιουμοριστικά συμβάντα, ωστόσο θίγονται και συγκεκριμένα κοινωνικά θέματα στο βιβλίο σας. Είναι το χιούμορ το καλύτερο είδος για να μιλήσει κανείς σοβαρά για κοινωνικά ζητήματα;

     Ασφαλώς! Την ερώτηση την έχουν απαντήσει ήδη μεγάλοι δημιουργοί. Πρώτος και καλύτερος ο μέγας Αριστοφάνης. Αλλά και σύγχρονοι όπως ο Γούντι Άλεν και οι Μόντι Πάιθονς. Και από τους Έλληνες, φυσικά, ο ένας και μοναδικός Νίκος Τσιφόρος.

 

8) Στους ήρωές σας συγκαταλέγονται παπάδες, πόρνες, τουρίστες, ακόμα και μια μαύρη γάτα σε ένα κατάλευκο τοπίο. Ήρωες γεμάτοι αντιφάσεις εμπλέκονται σε καταστάσεις ακόμα και τραγελαφικές και συνιστούν τον μικρόκοσμο της αφήγησης. Είναι ενδεικτικοί τύποι όλοι της ελληνικής κοινωνίας σήμερα;

     Οι περισσότεροι ναι, έστω και συμβολικά. Αλλά υπάρχουν και τύποι μιας παλαιότερης ελληνικής κοινωνίας που οι μεγαλύτεροι, ενίοτε, νοσταλγούμε. Για τούτο και τους προσεγγίζω συγγραφικά με συμπάθεια, παρά τα πολλά κουσούρια τους. Γιατί μέσα τους, έστω και πολύ βαθιά, κρύβουν όλοι τις αρετές του Ρωμαίικου: φιλοτιμία, γενναιοδωρία και καλοσύνη.

 

9) Πώς μπορεί να συμβιώσει μια κοινωνία που ακροβατεί ανάμεσα στη θρησκοληψία και την πρόοδο, των ωχαδερφισμό και το ρουφιανιλίκι και όλα τα δεινά που μας περιβάλλουν ως ελληνική κοινωνία. Πιστεύετε ότι τελικά μπορεί να τα καταφέρει;

      Όλα τα ελαττώματα, μα και όλα τα προτερήματα, είναι στη φύση των ανθρώπων. Έτσι ήταν πάντα, δεν είναι συγκαιρινό φαινόμενο ούτε μόνο ελληνικό. Πρέπει να μάθουμε να συμβιώνουμε με αυτά και, όσο μπορούμε, να αναδεικνύουμε τα προτερήματα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

 

10) Και μετά το μυθιστόρημα Νήσος Θέρος, πού πιστεύετε ότι θα σας οδηγήσουν τα επόμενα συγγραφικά σας βήματα;

     Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου, που θα έλεγε κι ο παπά Λάμπρος. Πιθανότατα σε ένα νέο Ιστορικό μυθιστόρημα, εξάλλου είναι η μεγάλη μου αγάπη παρά τις μικρές συγγραφικές λοξοδρομήσεις που κάνω κατά καιρούς. Προσώρας, όμως, κουνώ το μαντίλι στο «Νήσος Θέρος» που σάλπαρε όπως τα αλήστου μνήμης βαπόρια της δεκαετίας του ’80, «Ροδάνθη» και «Δημητρούλα». Κανείς δεν ήξερε πότε θα έφταναν, πότε θα έφευγαν, ακόμη ακόμη, και πού θα πήγαιναν.