Ο μοναχός που δεν ήθελε να έχει δίκιο, Björn Natthiko Lindeblad, Caroline Bankler, Navid Modiri Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ

     Το σχεδόν συλλογικό έργο των Björn Natthiko Lindeblad, Caroline Bankler, Navid Modiri με τίτλο Ο μοναχός που δεν ήθελε να έχει δίκιο, σε μετάφραση Νοέλας Ελιασά, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μίνωας τον περασμένο Οκτώβρη και εντάσσεται στην κατηγορία αυτοβελτίωσης, συμβουλευτικής και ευ ζην, του εκδοτικού οίκου.

     Ας ξεκινήσουμε με το τι δεν είναι αυτό το βιβλίο. Δεν είναι ένα βιβλίο για τη θρησκεία. Δεν σας λέει πώς να ζείτε τη ζωή σας. Δεν μιλάει για καινούρια πιστεύω. Από την άλλη, είναι ένας φωτεινός οδηγός για το πώς να αντιμετωπίζετε τα συναισθήματα και τις σκέψεις σας με έναν τρόπο που θα κάνει τη ζωή σας πιο απολαυστική, ελεύθερη και πιθανώς περισσότερο σοφή.

      [… Εγώ; Ένιωθα λίγο σαν να έπαιζα θέατρο όταν φορούσα το κοστούμι μου και έπαιρνα τον χαρτοφύλακά μου για να πάω στη δουλειά. Το πρωί, έδενα τη γραβάτα μου μπροστά στον καθρέφτη, έκανα οκέι με τον αντίχειρά μου και έλεγα στο είδωλό μου: «Ώρα για παράσταση, παιδιά!». Όμως, αυτό που σκεφτόμουν υποσυνείδητα ήταν: Δεν αισθάνομαι ωραία. Δεν μου αρέσει να πηγαίνω στη δουλειά. Αυτή η δουλειά με αγχώνει. Όλη μέρα, κάθε μέρα, έχω αμφιβολίες στο πίσω μέρος του μυαλού μου και ερωτήσεις όπως: Είμαι καλά προετοιμασμένος; Είμαι αρκετά καλός; Πότε θα με πάρουν χαμπάρι; Πότε θα καταλάβουν ότι προσποιούμαι πως με ενδιαφέρουν τα οικονομικά; …]

     Περίπου στην ηλικία των είκοσι πέντε ετών ο Björn Natthiko Lindeblad (Μπιορν Νατίκο Λίντεμπλαντ) αφήνει μια πολλά υποσχόμενη καριέρα ως επιχειρηματικό στέλεχος και χαρίζει όλα του τα υπάρχοντα, για να γίνει βουδιστής μοναχός στην Ταϊλάνδη. Εκεί του δίνουν το μοναστικό όνομα Νατίκο, που σημαίνει «αυτός που μεγαλώνει με σοφία». Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, επιστρέφει στην πατρίδα του τη Σουηδία. Εντελώς χαμένος, άνεργος και δίχως χρήματα, πέφτει σε βαθιά κατάθλιψη. Αλλά χάρη στα μαθήματα που πήρε από τη μοναστική ζωή και την υποστήριξη συγγενών και φίλων, ανακαλύπτει ένα νέο μονοπάτι μπροστά του, γίνεται ένας πολύ αγαπητός δημόσιος ομιλητής και δάσκαλος διαλογισμού.

     […Μάλλον δεν θα την αποκαλούσα καν σκέψη· ήταν περισσότερο σαν παρόρμηση. Ήταν κάτι από μέσα μου, που φάνηκε να ήρθε από το πουθενά, που δεν ήταν ο τελευταίος κρίκος σε μια αλυσίδα σκέψεων, ούτε προϊόν της λογικής. Απλώς εμφανίστηκε ξαφνικά. Στάθηκε εκεί μπροστά μου, ξεκάθαρο και σχηματισμένο: «Είναι ώρα να προχωρήσεις». Μου πήρε περίπου πέντε δευτερόλεπτα να αποφασίσω. Η σκέψη να παραιτηθώ από τη δουλειά μου και να παρατήσω τα πάντα ήταν απίστευτα αναζωογονητική. Επικίνδυνη και ταυτόχρονα δυναμική. Το σώμα μου πλημμύρισε με μια απίστευτη ενέργεια, που με σάρωσε ανά κύματα. Σηκώθηκα να χορέψω για να ηρεμήσω. (Εκείνη τη στιγμή, νομίζω πως 21 Επιτυχημένος αλλά άδειος έμοιαζα με τον Μπαλού το αρκουδάκι.) Ένιωθα τόσο ισχυρός και ζωντανός. Μπορεί να ήταν η πρώτη απόφαση που πήρα μόνος μου, χωρίς να φοβάμαι τι θα πει ο κόσμος. Μερικές μέρες αργότερα υπέβαλα την παραίτησή μου...]

   Στο βιβλίο Ο μοναχός που δεν ήθελε να έχει δίκιο ο Μπιορν μοιράζεται τις γνώσεις που απέκτησε με κόπο και μας δείχνει πώς μπορούμε να ζούμε πιο ουσιαστική ζωή, βελτιώνοντας ταυτόχρονα την πνευματική μας υγεία. 

     Η δύναμη της σκέψης δημιουργεί την πραγματικότητα μας, μια πραγματικότητα, όμως, που δε ξέρουμε στ’ αλήθεια πόσο απέχει από την αντικειμενική πραγματικότητα. Οι σκέψεις οδηγούν τον άνθρωπο σε δρόμους πολλές φορές επίπονους. Πώς μπορούμε να τις κατευθύνουμε σωστά;  Πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε σωστά τον εαυτό μας; Να αφεθούμε και να τον «ακούσουμε» μέσα από τη σιωπή και τελικά να πράξουμε αυτό που πραγματικά επιθυμούμε και που πιθανόν θα μας αλλάξει τη ζωή και να μας φέρει την εσωτερική ηρεμία και γαλήνη. Σιωπή και πειθαρχία είναι τα ζητούμενα. Όπως οι Βουδιστές μοναχοί που ζουν με πειθαρχία και είναι χαρούμενοι άνθρωποι.  

Γραμμένο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση, το βιβλίο αυτό μας προσκαλεί σε ένα διαφορετικό ταξίδι, προς την εσώτερη  εξερεύνηση του μυαλού, μας δείχνει ακόμα, πώς να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματα μας, πώς να αποδεχόμαστε το γεγονός ό,τι δεν μπορούμε πραγματικά να αλλάξουμε και ταυτόχρονα πώς να αποδεχόμαστε τους ανθρώπους και πώς να διαλογιζόμαστε, για να φτάσουμε σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα. Κυρίως όμως πώς να μην κρίνουμε τη ζωή των άλλων.

Ένα βιβλίο για την ανάγκη να ανακαλύψουμε τον βαθύτερο εαυτό μας.