Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ - Carsten Henn Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

     «[…]Λένε πως τα βιβλία βρίσκουν μόνα τους αναγνώστες τους. Μερικές φορές όμως χρειάζονται κάποιον για να τους δείξει τον δρόμο. Αυτό ακριβώς συνέβαινε εκείνη την καλοκαιρινή μέρα σε ένα βιβλιοπωλείο που το έλεγαν Η πύλη της πόλης, αν και βρισκόταν τουλάχιστον τρεις δρόμους μακριά από την εν λόγω πύλη, ή μάλλον από τα κατάλοιπά της, τα οποία εξάλλου οι περισσότεροι κάτοικοι τα περνούσαν για μοντέρνο έργο τέχνης[...]»

        Ο Carsten Henn εργάζεται ως δημοσιογράφος γεύσης και οίνου σε διεθνή περιοδικά. Με το πλήρες όνομά του, Carsten Sebastian Henn, έχει υπογράψει πολλά αστυνομικά βιβλία (με αρκετή γευσιγνωσία και γαστρονομία). Το έργο του, Ο ταχυδρόμος των βιβλίων, ένα feel-good μυθιστόρημα για τη φιλία και τα βιβλία. μεταφράζεται σε τριάντα γλώσσες. Το βιβλίο του Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση Μαρίας Μαντή.

      Είναι διαπιστωμένο ότι κάθε βιβλίο που έχει ως θεματογραφία το ίδιο το βιβλίο και τα βιβλιοπωλεία είναι σχεδόν δεδομένο ότι θα τραβήξει το αναγνωστικό κοινό, καθώς εμπίπτει στην ίδια τη μεγάλη του αγάπη για το βιβλίο, τόσο ως έργο όσο και ως καλλιτεχνικό αντικείμενο. Αυτό συμβαίνει και στον Ταχυδρόμο των βιβλίων, ένα μυθιστόρημα που καταπιάνεται με τη φιλαναγνωσία με έναν ιδιαίτερο και ευφάνταστο τρόπο.

     «[…] Χαίρομαι τόσο που υπάρχουν τα βιβλία» είπε. «Εύχομαι να μην αλλάξει ποτέ αυτό! Αλλάζουν τόσα πολλά γύρω μας και τόσο γρήγορα […]«Ο γραπτός λόγος είναι αθάνατος, κυρία Σέφερ. Γιατί υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να εκφραστούν με καλύτερο τρόπο. Η τυπογραφία είναι η καλύτερη μέθοδος συντήρησης των σκέψεων και των ιστοριών. Με αυτόν τον τρόπο διατηρούνται για χρόνια[…]»

     Κεντρικός ήρωας του έργου είναι ένας διαφορετικός και καλόκαρδος ηλικιωμένος βιβλιοπώλης. Ένας άνθρωπος που όλη του τη ζωή την έχει περάσει στο βιβλιοπωλείο όπου εργάζεται, φέρνοντας έναν τεράστιο αριθμό βιβλίων για τους πελάτες. Το αφεντικό του όμως ζει πια σε έναν οίκο ευγηρίας και το βιβλιοπωλείο το έχει αναλάβει η κόρη του, η Σαμπίνε, η οποία θεωρεί ότι ο Κάρλ πιο πολύ της δημιουργεί προβλήματα παρά βοηθάει στη λειτουργία του βιβλιοπωλείου.

     […Σήμερα, στα εβδομήντα δύο του χρόνια, ήταν πολύ λεπτός, αλλά εξακολουθούσε να φοράει τα παλιά του ρούχα, με αποτέλεσμα να πλέει μέσα τους. Το πρώην αφεντικό του έλεγε ότι ο Καρλ τρεφόταν μόνο από τις λέξεις των βιβλίων του και δυστυχώς αυτές δεν είχαν αρκετούς υδατάνθρακες. Έχουν όμως πολλή ουσία, ανταπαντούσε ο Καρλ. Ο Καρλ φορούσε πάντα τα ίδια χοντροκομμένα, βαριά παπούτσια, φτιαγμένα από χοντρό μαύρο δέρμα και σόλες τόσο γερές, που μπορούσαν να κρατήσουν μια ολόκληρη ζωή. Και ζεστές κάλτσες βέβαια, ήταν σημαντικές οι κάλτσες. Από πάνω φορούσε μια λαδιά φόρμα με τιράντες και, στο ίδιο χρώμα, ένα σακάκι με γιακά. Στο κεφάλι φορούσε ένα ψαράδικο καπελάκι με στενό γύρο, ίσα για να προστατεύει τα μάτια του από τις σταγόνες της βροχής και τις ακτίνες του ήλιου. Δεν το έβγαζε ποτέ, ούτε όταν έμπαινε σε κλειστούς χώρους, παρά μόνο όταν έπεφτε να κοιμηθεί. Χωρίς αυτό αισθανόταν πως κάτι έλειπε από το ντύσιμό του. Το ίδιο απίθανο ήταν να τον πετύχει κανείς χωρίς τα γυαλιά του, με έναν σκελετό που είχε αγοράσει πολλά χρόνια πριν σε κάποιο παλαιοπωλείο. Πίσω από αυτόν τον σκελετό κρύβονταν τα έξυπνα μάτια του, κουρασμένα λες και διάβαζε για ώρες σε χαμηλό φωτισμό…]

    Ο ηλικιωμένος, μοναχικός Κάρλ ωστόσο λατρεύει τη λογοτεχνία και έχει μια εξαιρετική ικανότητα να καταλαβαίνει πάντα τι χρειάζονται οι αναγνώστες να διαβάσουν, κάτι που τον έχει κάνει γνωστό σε ολόκληρη την πόλη. Τα βράδια και αφού το βιβλιοπωλείο κλείσει, παραδίδει βιβλία σε σπίτια πελατών διασχίζοντας τα γραφικά δρομάκια της πόλης. Με αυτούς τους πελάτες έχει ένα ιδιαίτερο δέσιμο -είναι σχεδόν φίλοι- και αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, τον σύνδεσμό τους με τον έξω κόσμο. Τους πελάτες του, νοερά, ονοματίζει με ονόματα γνωστών πρωταγωνιστών μυθιστορημάτων, ονόματα που θεωρεί ότι τους ταιριάζουν, αφού σχεδόν δυσκολεύεται να θυμηθεί τα αληθινά τους ονόματα και αυτή πια, είναι η μοναδική του σχέση με τον κόσμο. 

     Στη ζωή του θα μπει ξαφνικά ένα εννιάχρονο κοριτσάκι, η Σάσα, ένα έξυπνο και επίσης μοναχικό παιδί που δεν ζει μια εύκολη παιδική ζωή· ορφανή από μητέρα και με ένα σχεδόν απόντα πατέρα. Η Σάσα θα επιμείνει να συνοδεύει τον Καρλ στην παράδοση των βιβλίων. Και τότε η ζωή του Καρλ θα πάρει μια απρόσμενη τροπή, βυθιζόμενη στη φιλική σχέση της μικρής Σάσας μαζί του.

    Ο συγγραφέας καταφέρνει μέσα από την αφήγηση σε τριτοπρόσωπη γραφή και χάρη στην ευαισθησία που τη χαρακτηρίζει να δημιουργεί όμορφες εικόνες και να μας μεταφέρει στον μικρόκοσμο των δύο κεντρικών ηρώων που σκιαγραφεί εξαιρετικά.

     Ταυτόχρονα αναδεικνύει κοινωνικά προβλήματα. Τη μοναξιά, τη συζυγική βία, τον αναλφαβητισμό, τις σχέσεις των ανθρώπων, προβλήματα που συχνά η λύση τους βρίσκεται μέσα σε ένα βιβλίο. Επειδή τα βιβλία είναι φίλοι. Επειδή τα κατάλληλα βιβλία είναι «φάρμακα». Είναι κάτι πολύ περισσότερο από σκέψεις και λέξεις. Ο συγγραφέας ξέρει ακόμα πώς να δημιουργεί μια πολύ συναισθηματική ατμόσφαιρα μέσα από τη γλωσσική του αισθητική και καταφέρνει  να βυθίσει τον αναγνώστη στην ιστορία και να τον κάνει να  «δει» ζωντανά τους ήρωες του έργου του.

     Ένα παραμύθι για τη δύναμη και την αγάπη των βιβλίων της λογοτεχνίας, για την επίδραση των βιβλίων στη ζωή των ανθρώπων και παράλληλα ένα βιβλίο για την ανάγκη του ανθρώπου για κοινωνικοποίηση και συντροφικότητα, για το αίσθημα φιλίας σε όλες της ηλικίες, για την αλληλεγγύη, τη φτώχεια των ηλικιωμένων και τον εργασιακό εκφοβισμό.

          Ένα συγκινητικό μυθιστόρημα με αξιαγάπητους ήρωες, φόρος τιμής στα βιβλία, στους αναγνώστες, στους ανώνυμους βιβλιοπώλες που καθόρισαν ίσως την αναγνωστική μας πορεία και για τις κοινωνίες των ανθρώπων που δημιουργούνται ανάμεσά τους.