Οι ανεπιθύμητοι νεκροί, Chris Lloyd Eκδόσεις Μεταίχμιο

«Μια ατμοσφαιρική νουάρ ιστορία, με ήρωα τον αστυνομικό Εντί Ζιράλ και φόντο το Παρίσι κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις της Κατοχής αλλά και της Αντίστασης».

     Chris Lloyd. Ο συγγραφέας που οι εκδόσεις Μεταίχμιο παρουσιάζουν για πρώτη φορά στη χώρα μας με την κυκλοφορία του έργου του  Οι ανεπιθύμητοι νεκροί σε μετάφραση  Βασίλη Κοντόπουλου. 

     Αφού σπούδασε ισπανικά και γαλλικά ο Chris Lloyd (Κρις Λόιντ) έζησε για είκοσι περίπου χρόνια στην Καταλονία, κυρίως στη Βαρκελώνη. Έχει επίσης ζήσει στο Μπιλμπάο και στη Μαδρίτη. Σήμερα ζει στην πατρίδα του, την Ουαλία, και εργάζεται ως μεταφραστής. Εκτός από τη σειρά με τον Eddie Giral, γράφει και τη σειρά με την Elisenda Domenech, η οποία διαδραματίζεται στην Καταλονία.

     [Παρασκευή 14 Ιουνίου 1940

Δύο πράγματα συνέβησαν τη 14η Ιουνίου του 1940. Τέσσερις άγνωστοι άντρες πέθαναν σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό κι ένας πέμπτος πήδηξε από ένα μπαλκόνι. Ήταν και άλλα που συνέβησαν τη 14η Ιουνίου του 1940[...]Ο αξιωματικός γύρισε πάλι σε εμένα, το όπλο του ακόμη υψωμένο, όχι αρκετά για να με απειλεί ευθέως, αλλά αρκετά για να τονίσει αυτό που ήθελε να πει. «Είμαι ο λοχαγός Καρλ Βέμπερ της 87ης Μεραρχίας Πεζικού της Βέρμαχτ. Οφείλω να σας ενημερώσω πως η Γερμανική Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση έχει δώσει την εντολή να αφοπλιστούν όλοι οι Γάλλοι πολίτες». «Εμείς είμαστε η αστυνομία». «Συμπεριλαμβανομένης και της αστυνομίας. Είμαι υποχρεωμένος να σας ζητήσω να παραδώσετε τα όπλα σας» […]Του παρέδωσα το πιστόλι μου…]

  

     Πρόκειται για ένα αστυνομικό, ιστορικού πλαισίου, θρίλερ, το οποίο διαδραματίζεται στο Παρίσι και συγκεκριμένα στην εποχή που ξεκινά η ναζιστική κατοχή του 1940. Ο αστυνομικός Εντί Ζιράλ, ως βετεράνος πολέμου, φέρει ακόμα τις τραυματικές εμπειρίες του, και κυρίως τις ενοχές του, από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και φαντάζει ακόμη πιο αδύναμος να δεχθεί τον νέο πόλεμο και να προσαρμοστεί στην κατοχή και σε όσα δεινά συμπαρασύρει μαζί της. Η σχέση του με τους Γερμανούς είναι περίπλοκη και αυτός δεν είναι ο ίδιος που κάποτε υπήρξε.

     […«Χλώριο πρέπει να ’ναι». Ο Μπουσάρ διέκοψε τις σκέψεις μου. «Θα ξέρω περισσότερα όταν τους ανοίξω, αλλά αυτό μπορούμε να το πάρουμε σαν δεδομένο» «Χλώριο;» Δεν ήμουν βέβαιος. Η μυρωδιά δεν ήταν ακριβώς όπως τη θυμόμουν. «Πώς επήλθε ο θάνατός τους;» ρώτησε ο Ομπάν τον γιατρό. […]  «Με απαίσιο τρόπο, αν θες όντως να ξέρεις. Το χλώριο έκανε χημική αντίδραση με το υγρό στους πνεύμονές τους και το μετέτρεψε σε υδροχλωρικό οξύ. Με άλλα λόγια, τους καταβρόχθισε από μέσα». «Χριστέ μου» σχολίασε ο αρχιφύλακας. «Πρέπει να ’ναι βασανιστικός θάνατος»...]

Παρ’ όλα αυτά φαίνεται ότι πρέπει να βρει ποιος ευθύνεται για τη δολοφονία τεσσάρων προσφύγων, των ανεπιθύμητων νεκρών. Οι δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει είναι πολλές και κυρίως μεγάλες, καθώς η έρευνα για την ανεύρεση του ενόχου θα πρέπει να διεξαχθεί κάτω από τη ναζιστική καταδυνάστευση και εξουσία και παράλληλα θα βρεθεί αντιμέτωπος με την αλήθεια και το ψέμα σε έναν κόσμο που αλλάζει, μεε ανθρώπους που αλλάζουν ή που πρέπει να αλλάξουν.

     Μια ιστορική αστυνομική και κοινωνική μυθιστοριογραφία εποχής που περιλαμβάνει το κομμάτι της ιστορίας με την κατάληψη του Παρισιού από τις κατοχικές δυνάμεις και τη Γαλλική αντίσταση, τους πρόσφυγες, τις εκτελέσεις, τον πανικό και τον πόνο. Όλα μέσα από τα μάτια ενός αστυνομικού που καλείται να εργαστεί μέσα σε αντίξοες γι’ αυτόν συνθήκες με τον ναζισμό να τον απειλεί σε κάθε βήμα.

     Ο συγγραφέας επιλέγει να αφηγηθεί την ιστορία του πρωτοπρόσωπα και καταφέρνει έτσι να εντάξει τον αναγνώστη στην καρδιά του έργου του, να τον κάνει συμμέτοχο των γεγονότων, να νιώσει την ατμόσφαιρα και το κλίμα της εποχής εκεί όπου έγιναν όλα, στο Παρίσι της ναζιστικής κατοχής του ‘40. Η αφήγηση επικεντρώνεται σε γεγονότα που διαδραματίζονται από τις  14 Ιουνίου 1940 έως  τις  23 Ιουνίου 1940, ωστόσο εγκιβωτισμένα ξεδιπλώνεται ένα φλας μπακ που μεταφέρει τον αναγνώστη στην περίοδο 1924-1925, μια ιδιαίτερα σημαντική περίοδο για τον  Εντί.

     Εμφανής είναι η ιστορική έρευνα που προηγήθηκε της συγγραφής του έργου, και το ιστορικό κομμάτι της δημιουργίας της Γκεστάπο στο Παρίσι, του ναζισμού, των προσφύγων. Οι ήρωες είναι άλλοι πλασμένοι στη φαντασία του συγγραφέα, άλλοι πρόσωπα υπαρκτά, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας μάς εξηγεί στο σημείωμα του στο τέλος του βιβλίου, είναι χαρακτήρες αδρά σχηματοποιημένοι και έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Δεν είναι τυχαίο ότι το βιβλίο βραβεύτηκε με το HWA Gold Crown Award ως το καλύτερο ιστορικό μυθιστόρημα.

Ένα αγωνιώδες έργο κλιμακούμενης έντασης για κάθε αναγνώστη που θέλει να απολαύσει ένα αξιόλογο βιβλίο.