Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΕΝΤΖΟΣ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΗ ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΕ ΑΛΟΓΑ»

     Ο Ανδρέας Κεντζός γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ποιήματα και ιστορίες του έχουν κατά καιρούς δημοσιευθεί στον περιοδικό τύπο ("Μανδραγόρας", "(δε)κατα", "Poetix", "Ποιητική") αλλά και στο διαδίκτυο ("Ποιείν", "Bookpress", "Διάστιχο").

     Έχει συμμετάσχει σε συλλογικές εκδόσεις ποιητικών συλλογών και έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Συγκεκριμένα ποιήματα, Σαραντατέσσερα. Φέτος, το «Από Μηχανής» Θέατρο παρουσιάζει την μαύρη οικογενειακή κωμωδία του για τις ανθρώπινες σχέσεις, με τίτλο «Η σημαία των Αθηνών», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά.

     Τελευταία κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Κουκκίδα η ποιητική του συλλογή με τίτλο Σκοτάδι με άλογα, που στάθηκε και η αφορμή για τη συνέντευξη που ακολουθεί και που πρόθυμα μας παραχώρησε ο κ. Κεντζός.

 

                                   Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

 

1.   «Η αγάπη είναι δύναμη/ και η δύναμη αγάπη», γράφετε στο ποίημά σας Σύζυγοι (ΙΙ). Η ποίηση είναι δύναμη; Και πόση αγάπη και αφοσίωση απαιτεί από τον ποθητή για να ανθίσει;

     Είναι δύναμη και αδυναμία η ποίηση. Το ποίημα είναι ένας καθρέφτης και η αυτογνωσία που σου δίνει, αν και οδυνηρή πολλές φορές, είναι δύναμη.

2.   Στις σημειώσεις που εμπλουτίζουν την ποιητική σας συλλογή αναφέρονται οι αναγνωστικές σας αναφορές. Από τον Όμηρο, στον Αλέξανδρο, από τον Σεφέρη ως τον Άγιο Πορφύριο και τον Καβάφη διαφαίνεται το πέρασμά σας από τον ελληνικό πολιτισμό και περιόδους σταθμούς. Πόσο βαθιά σας έχει επηρεάσει ο πολιτισμός αυτός στο έργο σας;

     Ο ελληνισμός είναι το σπίτι μας, δεν τίθεται θέμα «επιρροής». Τον υπάρχουμε και μας υπάρχει. Και έχει μια συνέχεια: για παράδειγμα, τι είναι οι σαλοί και οι ασκητές της ορθόδοξης παράδοσης αν όχι συνεχιστές των κυνικών φιλοσόφων της αρχαιότητας;  

3.   Είναι οι σπουδές σας στη Φιλοσοφική ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που συνεπικούρησαν στο γεγονός ότι ασχοληθήκατε με την ποίηση;

     Οι σπουδές δεν έπαιξαν απολύτως κανένα ρόλο. Η ποίηση, η λογοτεχνία είναι μια εσωτερική ανάγκη.

4.    Τι αντιπροσωπεύει για εσάς η ποίηση. Είναι ίσως ο προσωπικός σας οδηγός επιβίωσης στους άνυδρους χρόνους που διανύουμε;

     Το σβήσιμο του εγώ. Ποιητής γίνεσαι όταν συνειδητοποιείς ότι στην πραγματικότητα δεν γράφεις εσύ το ποίημα αλλά το ποίημα εσένα. Έχω βρει έναν δικό μου, προσωπικό τρόπο, ωστόσο έχω συνέχεια την αίσθηση ότι τα ποιήματά μου θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν γραφτεί από κάποιον άλλο, αν δεν υπήρχα.  

5.   Στο ποίημά σας με τον τίτλο Και τώρα αδελφέ τι κάνεις; για το οποίο διαβάζουμε στις σημειώσεις ότι εμπνευστήκατε από τις επισκέψεις του Αγίου Πορφυρίου στις φυλακές, μιλάτε για την ανθρώπινη φύση που κρύβει μέσα της το καλό και το κακό. Πιστεύετε ότι είναι ισόποσες οι δόσεις του καλού και του κακού μέσα σε όλους μας και σε ποιο βαθμό η τέχνη γενικότερα μπορεί να βοηθήσει στην έκφρασή του καλού τελικά;

     Ανέκαθεν είχα μια αδυναμία να υπολογίζω ποσότητες. Μου φαίνεται ότι ο άνθρωπος είναι ένα πεδίο πάλης μεταξύ του καλού και του κακού. Η τέχνη αποτυπώνει την ομορφιά αυτής της πάλης. Η συγκίνηση που μπορεί να μας προκαλέσει αυτή η ομορφιά, μπορεί να είναι το καλό- αυτή την αίσθηση τουλάχιστον έχω τελευταία.

Όσο για τους αγίους, δεν κρίνουν αλλά αγαπούν. Και η αγάπη είναι πέραν της δικαιοσύνης, θείας ή ανθρώπινης.

 

6.   Πώς βλέπετε το μέλλον της ελληνικής ποίησης;

     Νομίζω ότι έχοντας βάλει οριστικά πίσω μας το γλωσσικό ζήτημα που τόσο μας ταλαιπώρησε στον 20ό αιώνα, έχουμε αποκτήσει πλέον μια ωραία δυναμική.   

7.   Μπορεί η ποιητική δύναμη να καμφθεί από τις περιπέτειες της ζωής και τις δυσκολίες της;

     Σκέφτομαι αυτό που είχε πει ο Σαχτούρης στη Λαϊνά: «Να γράφετε, γιατί θα έρθει μια στιγμή που δεν θα μπορείτε να γράφετε».

8.   Υπάρχουν ποιητές στο έργο των οποίων επιστρέφετε τακτικά;

     Είναι πολλοί. Θα ήθελα όμως να σταθώ σε δυο πρόσφατες ανακαλύψεις: τον Χρίστο Λάσκαρη και τον Βασίλη Στεριάδη. Διαβάζω επίσης με πολύ ενδιαφέρον τα ποιήματα αρκετών συγκαιρινών μου. Δεν καταλαβαίνω αυτούς που γράφουν χωρίς να διαβάζουν. Έχετε ακούσει σκηνοθέτες να λένε ότι δεν βλέπουν ταινίες;   

9.   Πιστεύετε ότι η σύγχρονη ποίηση θα καταφέρει να δημιουργήσει μια δική της σχολή, ανάλογη αυτών των σχολών που δημιούργησε η Γενιά του ‘30 ή του ‘70;

     Οι σχολές και οι γενιές καθόλου δεν με απασχολούν, αφορούν μόνο τους φιλολόγους και τους καθηγητές. Δεν νιώθω να ανήκω σε κάποια γενιά.

10.                 Από την ποίηση στη συγγραφή θεατρικού σεναρίου με μια μαύρη κωμωδία για τις ανθρώπινες σχέσεις. Η σημαία των Αθηνών θα παρουσιάζεται στο Από Μηχανής Θέατρο από το τέλος Ιανουαρίου. Πόσο μεγάλο είναι το άλμα από την ποίηση στο θέατρο;

     Δεν ένιωσα να κάνω κάτι πολύ διαφορετικό. Η ποίηση και το θέατρο έχουν ένα κοινό: δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς την εγρήγορση του αναγνώστη/ακροατή/θεατή. Επομένως, τα λόγια πρέπει να είναι μετρημένα. Χρειάζεται μια οικονομία, μια συμπύκνωση.

11.                 Πώς νιώθει ένας δημιουργός όταν βλέπει τους ήρωές του ολοζώντανους στο θεατρικό σανίδι;

     Σαν γονέας στην αποφοίτηση των παιδιών του.

12.                 Πείτε μας δυο λόγια για το θεατρικό σας έργο "Η σημαία των Αθηνών”. Γιατί επιλέξατε μια μαύρη κωμωδία για να μιλήσετε για τις ανθρώπινες σχέσεις, τα μυστικά και τα ψέματα που τις διέπουν;

     Είναι ένα έργο με πέντε πρόσωπα και αρκετά έντονη πλοκή. Δεν είναι μαύρη κωμωδία, είναι δράμα. Η παράσταση βασίζεται σε μια ελεύθερη διασκευή που έφτιαξε ο σκηνοθέτης. Ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον «Η σημαία» να ανέβει ως δράμα, για να κριθεί στις πραγματικές της διαστάσεις.   

13.                 Κλείνοντας και αφού σας ευχαριστήσουμε, θα θέλατε να μας πείτε αν γράφετε κάτι τώρα; Θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια γι’ αυτό;

     Εγώ ευχαριστώ. Αυτή τη στιγμή προσπαθώ να μετατρέψω ένα χαοτικό τηλεοπτικό σενάριο σε θεατρικό με τρία πρόσωπα. Σαν άσκηση. Έχω μερικά καινούργια ποιήματα επίσης.