Η Χρύσα Σπυροπούλου συνομιλεί με την Βιργινία Αυγερινού

Η Χρύσα Σπυροπούλου γεννήθηκε στις Σέρρες. Σπούδασε Κλασική και Αγγλική Φιλολογία και εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση. Ασχολείται με την κριτική βιβλίου και συνεργάζεται με εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ κάνει επίσης και μεταφράσεις. Συντονίζει τη Λέσχη Κλασικής Λογοτεχνίας στον Πολυχώρο Μεταίχμιο.

Έχει εκδώσει αστυνομικά μυθιστορήματα τόσο για ενήλικες όσο και για εφήβους. Τα πιο πρόσφατα αστυνομικά της μυθιστορήματα για εφήβους είναι: Το μυστήριο της Κωνσταντινούπολης, Αναζητώντας το χρυσόμαλλο δέρας που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, ενώ το 2018 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το αστυνομικό μυθιστόρημα για ενηλίκους με τίτλο Ταραγμένα νερά.

Τον περασμένο Μάιο, κυκλοφόρησε και πάλι από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το νέο της αστυνομικό θρίλερ, ”Η ακολουθία του κακού” και είναι η αφορμή για την συνέντευξη που ακολουθεί και που πρόθυμα μας παραχώρησε η συγγραφέας.

Το βιβλίο σας «Η ακολουθία του κακού» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο είναι ένα αστυνομικό θρίλερ. Τι σας ώθησε στην αστυνομική λογοτεχνία;

Δεν το γνωρίζω. Η επιλογή ήταν ασυνείδητη. Από τη δεκαετία του ’80, όταν άρχισα να γράφω μικρές ιστορίες, υπήρχε μυστήριο σ’ αυτές, όχι με τη σημερινή του μορφή, αλλά πάντως το αρχικό ψυχοθρίλερ έδωσε τη θέση του σταδιακά στην αναζήτηση του δράστη, στο αστυνομικό είδος.

Στο νέο σας έργο αναφέρεστε σε πολύ σύγχρονα θέματα, όπως το lockdown. Είναι σημαντικό ένας συγγραφέας να ακολουθεί την τρέχουσα επικαιρότητα, ιδιαίτερα όταν γράφει αστυνομικό και κοινωνικό μυθιστόρημα;

Πολλές φορές είναι μειονέκτημα να γράφονται ιστορίες εν θερμώ. Ωστόσο, αν αποφεύγονται οι υπερβολές και η συναισθηματική φόρτιση, είναι θεμιτό να εμπνέεται κανείς από συνθήκες, οι οποίες, μάλιστα, είναι πρωτόγνωρες. Εξαρτάται, λοιπόν, από τον τρόπο με τον οποίο γίνονται οι αναφορές στα γεγονότα της επικαιρότητας.

Στο βιβλίο σας, πέρα από το αμιγώς αστυνομικό θέμα, αναφέρεστε σε κοινωνικά θέματα επίσης, όπως τις ταξικές διαφορές και τον τρόπο με τον οποίο κάποιος μπορεί εύκολα να πλουτίσει και άλλο τόσο να χάσει τα πάντα. Είναι η αστυνομική θεματογραφία το κατάλληλο πρόσχημα για να μιλήσετε για περισσότερα κοινωνικά θέματα;

Σε κάθε είδος, ακόμα και στο αστυνομικό, γίνονται αναφορές σε κοινωνικά ζητήματα, άλλοτε ως αυτοσκοπός άλλοτε όχι. Ακόμα και στις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες φαίνεται ότι δεν υπάρχει πρόθεση από τον συγγραφέα να σχολιάσει τα κοινωνικά ζητήματα, λειτουργούν αυτά υπόρρητα.

«Ήταν μια καθημερινή όπως όλες οι άλλες» είναι ο τίτλος του πρώτου κεφαλαίου του βιβλίου σας που από μόνος του μας εισάγει στην ατμόσφαιρα της ανατροπής που θα ακολουθήσει. Πόσο σημαντικές είναι οι ανατροπές στο αστυνομικό μυθιστόρημα;

Ειδικά στο αστυνομικό μυθιστόρημα η ανατροπή είναι ένα από τα σημαντικά συστατικά της πλοκής. Εντείνει τη δράση και οξύνει το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Πώς βλέπετε το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα στις μέρες μας;

Το αστυνομικό είδος στη χώρα μας έπαψε να θεωρείται παραλογοτεχνία και αυτό είναι θετικό. Από την άλλη έγινε της μόδας να στρέφονται στο είδος πολλοί συγγραφείς. Σημασία έχει η ποιότητα των ιστοριών είτε πρόκειται για το αστυνομικό είδος είτε για οποιοδήποτε άλλο.

Η κινηματογραφική ροή είναι χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο διαχειρίζεστε το μυθιστόρημά σας. Όταν γράφετε ένα βιβλίο, σκέφτεστε ποτέ πώς θα νιώθατε αν το βλέπατε στη μικρή ή στη μεγάλη οθόνη;

Όχι, δεν το σκέφτομαι καθόλου, ωστόσο θα ήταν μεγάλη ικανοποίηση για μένα να το δω να μεταφέρεται στην οθόνη. Άλλωστε, μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος. Σας ευχαριστώ, πάντως, για το σχόλιό σας.

Συντονίζετε τη Λέσχη Ανάγνωσης Κλασικής λογοτεχνίας στον Πολυχώρο Μεταίχμιο και η εμπειρία σας στα κλασικά κείμενα είναι μεγάλη. Πιστεύετε ότι το αστυνομικό μυθιστόρημα έχει στις μέρες μας την ευκαιρία να γίνει ένα κλασικό ανάγνωσμα;

Κλασικό είναι ό,τι δεν χάνει την αξία του με το πέρασμα του χρόνου. Και ορισμένα αστυνομικά μυθιστορήματα παραμένουν κλασικά. Ακόμα διαβάζονται τα έργα του Ρέιμοντ Τσάντλερ, του Ρος ΜακΝτόναλντ, της Άγκαθα Κρίστη, της Π. Ντ. Τζαίημς. Το κλασικό  καθορίζεται όχι από το είδος, αλλά από την ποιότητα του έργου.

Αν συμβουλεύατε σήμερα έναν νέο συγγραφέα που θέλει να ασχοληθεί με το αστυνομικό μυθιστόρημα, τι θα του λέγατε να προσέξει;

Να διαβάσει πολύ έργα της κλασικής λογοτεχνίας, αλλά και καλά αστυνομικά μυθιστορήματα και διηγήματα. Δεν αρκεί να παρακολουθήσει κανείς μαθήματα δημιουργικής γραφής για να γίνει συγγραφέας. Και να είναι, επίσης, ανοικτός στην κριτική όταν αυτή γίνεται καλοπροαίρετα. Να την επιδιώκει.