Κωνσταντίνος Μοσχάτος

Ο Κωνσταντίνος Μοσχάτος γεννήθηκε το 1988, μεγάλωσε στον Πειραιά και αποφοίτησε από το λύκειο της Ιωνιδείου Σχολής. Είναι απόφοιτος του τμήματος Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών κι έχει εργαστεί για χρόνια ως αθλητικός δημοσιογράφος.

Το 2016 εμφανίστηκε στα εκδοτικά δρώμενα με το βιβλίο του «Έγκλημα στην πισίνα». Το 2021 από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο «Ρωξάνη», το οποίο απέσπασε θετικές κριτικές από το αναγνωστικό κοινό. Φέτος τον Απρίλιο και πάλι από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος κυκλοφόρησε το νέο του έργο με τίτλο « Ο ΛΥΚΟΣ» το οποίο και στάθηκε η αφορμή για αυτή τη συνέντευξη που πρόθυμα μας παραχώρησε και τον ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό.

 

-Το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα βρίσκεται σε άνθηση. Πιστεύετε ότι είναι μια μόδα που θα κάνει τον κύκλο της, μια τάση της εποχής ή ένα αστυνομικό έργο μπορεί να παραμένει αναλλοίωτο στον χρόνο και επομένως να είναι ένα διαχρονικό ανάγνωσμα;

Πιστεύω πως ένα πολύ καλό έργο θα παραμείνει αναλλοίωτο στο χρόνο. Τα καλά έργα είναι και τα διαχρονικά σ’ όποια λογοτεχνική κατηγορία κι αν εντάσσονται. Η αστυνομική λογοτεχνία είναι μια ευρεία κατηγορία που περιλαμβάνει διάφορες υποκατηγορίες, υπό έναν κεντρικό άξονα. Ένα έγκλημα και την έρευνα του ή ένα μυστήριο και τη λύση του γενικότερα. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο μπορούν να ενταχθούν τα πάντα. Οι προσωπικές αναζητήσεις, τα ψυχολογικά συμπλέγματα, κοινωνικοπολιτικά ζητήματα της εποχής, ο έρωτας, οι ανθρώπινες σχέσεις κι οι συγκρούσεις. Αυτός είναι ένας από τους βασικότερους λόγους της εξέλιξης και άνθησης της αστυνομικής λογοτεχνίας, η οποία φυσικά συμβαίνει και στην Ελλάδα. Από τις κλασικές ιστορίες ντετέκτιβ, έχουμε φτάσει σ’ ένα πιο εξελιγμένο είδος, πιο αναβαθμισμένο, που δεν έχει στεγανά. Μπορεί να υπάρχει ο κεντρικός άξονας που σας είπα, και μετά η ιστορία να πάρει πολλούς δρόμους, περιλαμβάνοντας κύρια στοιχεία κι από άλλα λογοτεχνικά είδη.

 

-Στο βιβλίο σας Ο Λύκος που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος αναφέρεστε σε ένα θέμα που επιμένει να είναι μάστιγα των σύγχρονων κοινωνιών, τα ναρκωτικά. Ήταν η αστυνομική ιστορία το πλαίσιο στο οποίο εντάχθηκε η ιστορία σας για να μπορέστε να μιλήσετε γι’ αυτό;

Όχι ακριβώς, γιατί το αρχικό ερέθισμα για να γράψω την ιστορία ήταν ο κόσμος της φυλακής και των παρανόμων, αλλά και η δικαιοσύνη συνολικά. Τα ναρκωτικά είναι ένα σοβαρό πρόβλημα της σύγχρονης κοινωνίας, και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει από την ιστορία. Είναι σημαντικό για αυτήν, αλλά και παράπλευρο. Δεν έστησα την ιστορία με σκοπό να ξεδιπλώσω τον κόσμο των ναρκωτικών, τη δράση των κυκλωμάτων, και την επιρροή τους στους χρήστες ουσιών. Το πλαίσιο της ιστορίας είναι ευρύτερο και πολύπλευρο, με τα ναρκωτικά να αποτελούν ένα από τα κομμάτια της.

 

–Οι ήρωες δοκιμάζονται σκληρά. Από την Πίνδο έως και τη φυλακή βλέπουν τη ζωή τους να αποδομείται, να κινδυνεύει, να αλλάζει πορεία και εν τέλει να φτάνει στη λύτρωση πληρώνοντας το τίμημα. Όλα αυτά σε μια κινηματογραφική ροή που αγγίζει τα όρια του ψυχολογικού θρίλερ. Είναι εύκολο για έναν συγγραφέα να εντρυφήσει στις ψυχολογικές διακυμάνσεις των ηρώων και να αναδείξει μέσα από τους ήρωές του τα κοινωνικά προβλήματα στα οποία θέλει να αναφερθεί;

Δεν είναι αρκετά εύκολο, αλλά είναι και ένα από τα σημαντικότερα και πιο ενδιαφέροντα κομμάτια της συγγραφής. Άλλωστε σε μια αστυνομική ιστορία, αλλά και γενικά στη μυθοπλασία, δεν έρχεται ένας αφηγητής για να την ξεδιπλώσει μόνος του. Αυτό το κάνουν οι ήρωες μέσα από τα λόγια, τις σκέψεις και τις πράξεις τους. Το τι θα γίνει, με ποιο τρόπο, και υπό ποιες συνθήκες το καθορίζουν οι ήρωες. Μέσα από τις ψυχολογικές τους διακυμάνσεις, καθορίζεται το ποιοι είναι, τι θα κάνουν και επομένως που θα καταλήξει μια ιστορία, όπως γίνεται και στην κανονική ζωή. Η ψυχολογία κι η ιδιοσυγκρασία του κάθε ανθρώπου γίνονται λέξεις και έργα που επηρεάζουν τις ζωές άλλων.

 

-Ο Λύκος είναι ο σκληρός κακοποιός του έργου. Πώς σκεφτήκατε να του δώσετε αυτή την ονομασία;

Ο Λύκος έχει τα χαρακτηριστικά ενός σκληρού αρπακτικού, αλλά και μια συγκεκριμένη αντιμετώπιση ως προς τη διαβίωση του, αφού σχηματίζει κοινωνίες αγέλης, με ιδιαίτερα στοιχεία, όπως κάνουμε κατ’ αντιστοιχία οι άνθρωποι. Για να μην προβώ σε πολλές αποκαλύψεις, θα σας πω απλώς ότι η ιστορία περιλαμβάνει σκέψεις, δράσεις και προβληματισμούς γύρω από τη διάρθρωση και τη λειτουργία της κοινωνίας μας.

 

-Ο Λύκος είναι το δεύτερο μυθιστόρημά σας μετά τη Ρωξάνη. Είναι στα επόμενα σχέδιά σας ένα ακόμη αστυνομικό μυθιστόρημα ή θα σας ενδιέφερε να ασχοληθείτε με κάποιο άλλο είδος;

Νομίζω πως ναι. Στα επόμενα σχέδια μου υπάρχει μια ακόμα αστυνομική ιστορία, ίσως σε διαφορετική υποκατηγορία του συγκεκριμένου είδους. Η “Ρωξάνη” κινήθηκε στα πλαίσια του νουάρ, ο “Λύκος” σε αυτά της αστυνομικής περιπέτειας, τώρα σχεδιάζω κάτι ελαφρώς διαφορετικό.

Δεν αποκλείω στο μέλλον να δοκιμάσω σε άλλο είδος, αλλά προς το παρόν όποιο κι αν είναι το ερέθισμα για να γράψω μια ιστορία ή το θέμα που θα καταπιαστώ, θέλω να γίνεται μέσα από μια αστυνομική ιστορία. Τουλάχιστον έτσι μου βγαίνει αυθόρμητα κατά τον σχεδιασμό. Όταν λέω αστυνομική, φυσικά, δεν εννοώ ότι ο ερευνητής θα είναι οπωσδήποτε αστυνομικός ή ότι θα ακολουθούνται συγκεκριμένα μονοπάτια έρευνας, αλλά ότι θα υπάρχει ένας άξονας μυστηρίου, είτε ένα έγκλημα, είτε ένα ατύχημα, είτε μια εξαφάνιση.

 

-Τι σας ενέπνευσε τη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;

Το αρχικό ερέθισμα όπως σας είπα είναι ότι ήθελα να γράψω για την κλειστή κοινωνία των φυλακών και της ζωής των καταδίκων. Κύρια έμπνευση ήταν η επιθυμία μου να δημιουργήσω ως κακοποιό έναν ήρωα με ιδιαίτερη δράση, φιλοσοφίας ζωής και χαρακτήρα, και να καταπιαστώ με τους Νόμους, την εφαρμογή της δικαιοσύνης και την εξουσία. Ζητήματα που έχουν άμεσο αντίκτυπο στις ζωές μας, και μάλιστα μεγαλύτερο απ’ ότι αντιλαμβανόμαστε.

 

-Έχετε σκεφτεί πώς θα ήταν μια τηλεοπτική μεταφορά των έργων σας; Θα σας ενδιέφερε κάτι τέτοιο;

Θα σας πω ναι και στα δύο, εννοείται. Το έχω σκεφτεί και θα με ενδιέφερε. Άλλωστε είτε είναι μια κινηματογραφική ταινία, ένα θεατρικό έργο, μια τηλεοπτική σειρά, ή ένα μυθιστόρημα, το γεγονός είναι το ίδιο. Η αφήγηση μιας ιστορίας. Το μόνο που αλλάζει είναι οι τεχνικές και ο τρόπος μεταφοράς της.

 

-Ως αναγνώστης διαβάζετε κυρίως αστυνομικά βιβλία;

Διαβάζω κυρίως αστυνομικά. Αλλά γενικότερα διαβάζω απ’ όλα τα είδη, γιατί το διάβασμα και η λογοτεχνία είναι μια σπουδαία διαδικασία ψυχαγωγίας και δεν θα μπορούσα να την περιορίσω σε ένα συγκεκριμένο είδος.

«Ο ψυχίατρος της αστυνομίας Άγγελος Γκίκας ζητάει από τον Διοικητή της Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας, Ανδρέα Σκούρα, μια χάρη: να απαλλάξει τον αδερφό του από τις άδικες κατηγορίες για διακίνηση ναρκωτικών.
Το επόμενο πρωί, ο Σκούρας βρίσκεται απανθρακωμένος έξω από το Σπήλαιο της Πεντέλης.
Για να σώσει τον αδερφό του, ο Άγγελος δέχεται να μπει στη φυλακή και τότε ξεκινούν όλα. Δεν θα αργήσει να καταλάβει ότι βρίσκεται στη σκιά ενός σκληρού κακοποιού που δεν έχει τίποτα να χάσει: Του Λύκου…
Ένα καταιγιστικό θρίλερ με φόντο τις χιονισμένες βουνοκορφές της Πίνδου και τον σκοτεινό κόσμο των φυλακών.»