Χρόνος δολοφόνος, Michel Bussi , μετάφραση Αριάδνη Μοσχονά, εκδόσεις Κέδρος

     Γνωστός σε όλους ο Μισέλ Μπουσί επιστρέφει με ένα ακόμα αστυνομικό μυθιστόρημα. Αυτή τη φορά επικεντρώνεται στο καλοκαίρι του 1989. Μπορεί ένας άνθρωπος να λυτρωθεί ποτέ από το τραυματικό παρελθόν του;

     […Ήταν μια κλειστή στροφή στο τέρμα μιας μεγάλης ευθείας, μετά τη χερσόνησο της Ρεβελάτα. Μια στροφή πάνω από ένα βάραθρο είκοσι μέτρων. Ένα βάραθρο που λεγόταν Πέτρα Κόντα.

Αν περνούσες μέρα και κοιτούσες κάτω, σου προκαλούσε ίλιγγο.

Το Fuego χτύπησε με δύναμη στο ξύλινο κιγκλίδωμα.

Οι τρεις σανίδες που χώριζαν τον δρόμο από το βάραθρο έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Λύγισαν κάτω από την επήρεια του σοκ. Έσπασαν τα δύο φανάρια του Fuego. Γρατσούνισαν τον προφυλακτήρα.

Προτού υποχωρήσουν.

Μόλις που ανέκοψαν λίγο την ταχύτητα του αυτοκινήτου. Το οποίο συνέχισε ευθεία, ακριβώς όπως στα κινούμενα σχέδια όπου ο ήρωας τρέχει στο κενό και, όταν επιτέλους σταματάει, κοιτάζει  τα πόδια του έκπληκτος, πανικοβάλλεται ξαφνικά, και... πέφτεισαν πέτρα.

     Η Κλοτίλντ το ένιωσε. Ένιωσε ότι το Fuego δεν άγγιζε πιατη γη. Ότι ο πραγματικός κόσμος εξαφανιζόταν. Σαν ρωγμή στηλογική, σαν κάτι που δεν μπορούσε να συμβαίνει, όχι στ’ αλήθεια, όχι σ’ εκείνους, όχι σ’ εκείνη. Αυτό σκέφτηκε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, ακριβώς πριν συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα. Πριν το Fuego σκάσει πάνω στα βράχια και αναπηδήσει άλλες δύο φορές.

    Ο θώρακας και το κεφάλι του μπαμπά συνθλίφτηκαν πάνω στο τιμόνι όταν το αυτοκίνητο έπεσε κάθετα πάνω στις μεγάλες πέτρες. Το κεφάλι της μαμάς έσπασε στο δεύτερο γκελ, πάνω στον βράχο που διαπέρασε την πόρτα του συνοδηγού. Στο τρίτο γκελ η οροφή άνοιξε σαν δύο μεταλλικά σαγόνια.

     Το τελειωτικό χτύπημα.

     Το Fuego σταμάτησε εκεί, σε μια ασταθή ισορροπία, δέκα μέτρα πάνω από την ήρεμη θάλασσα.

     Και μετά σιωπή.

Ο Νικολά βρισκόταν δίπλα της. Στητός. Λουσμένος στο αίμα…]

 

     Η Κλοτίλντ είναι ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι που καταφέρνει να επιβιώσει, μόνη αυτή από όλη της την οικογένεια, όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επιβαίνουν πέφτει στον γκρεμό. Πολλά χρόνια αργότερα θα επιστρέψει στην Κορσική, στον τόπο που άλλαξε για πάντα τη ζωή της. Αυτή τη φορά δεν είναι μόνη. Μαζί της είναι ο άντρας της και η κόρη της, ένα νέο κορίτσι. Ένα γράμμα που θα έχει αποστολέα τη νεκρή μητέρα της θα ταράξει και πάλι τα νερά της συναισθηματικής της οδύνης. Η ίδια είναι βέβαιη ότι η μητέρα της είναι νεκρή. Η αγωνία κορυφώνεται καθώς η Κλοτίλν αποφασίζει να βρει την αλήθεια. 

Μια αλήθεια που δε θα είναι εύκολη για κανέναν.

     Με τη σιγουριά ενός φτασμένου πια συγγραφέα ο Μπουσί υπογράφει ένα συγκλονιστικό αστυνομικό μυθιστόρημα για μια ακόμη φορά για τη μνήμη, τη λήθη και εν τέλει την διαλεύκανση της αλήθειας ως μέσο αυτογνωσίας των ανθρώπων.

Το καλοκαίρι του 1989 η δεκαπεντάχρονη Κλοτίλντ κάνει διακοπές με την οικογένειά της στην Κορσική. Σε έναν δρόμο όλο απότομες στροφές το αυτοκίνητό τους βγαίνει από την πορεία του και πέφτει σε γκρεμό. Επιζεί μόνο η Κλοτίλντ. Είκοσι εφτά χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 2016, η Κλοτίλντ επισκέπτεται πάλι την Κορσική μαζί με τον άντρα της και την έφηβη κόρη της. Πιστεύει πωε το ταξίδι αυτό θα είναι ένας τρόπος να λυτρωθεί από το παρελθόν και να χτίσει μια γέφυρα επικοινωνίας με την κόρη της. Να όμως που στο ίδιο ακριβώδ μέρος όπου είχε περάσει εκείνο το καλοκαίρι η Κλοτίλντ λαμβάνει ένα γράμμα. Από τη μητέρα της. Που αποκλείεται να είναι ζωντανή. Καθώς ξυπνούν μέσα της εικόνες από το παρελθόν, η Κλοτίλντ αρχίζει να αμφισβητεί τη μνήμη της. Τόσα χρόνια ήταν βέβαιη ότι είχε δει τον πατέρα, τη μητέρα και τον αδελφό της νεκρούς. Τότε ποιος της έστειλε το γράμμα; Και γιατί;