Η ΑΤΙΘΑΣΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΟΛΙΒΙΑ ΝΤΕΝΑΡΟ ΒΙΟΛΑ ΑΡΝΤΟΝΕ, Εκδ. ΠΑΤΑΚΗ

Το νέο βιβλίο Η ΑΤΙΘΑΣΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΟΛΙΒΙΑ ΝΤΕΝΑΡΟ της Ιταλίδας συγγραφέως ΒΙΟΛΑ ΑΡΝΤΟΝΕ, κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πατάκη τον περασμένο Οκτώβρη, σε μετάφραση Φωτεινής Ζερβού.

     Η Βιόλα Αρντόνε γεννήθηκε στη Νάπολη το 1974 και διδάσκει λατινικά και ιταλικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ιταλία. Το Τρένο των παιδιών (Εκδόσεις Πατάκη, 2021, μτφρ. Φωτεινή Ζερβού), το τρίτο της μυθιστόρημα, κυκλοφόρησε στην Ιταλία το φθινόπωρο του 2019 και μεταφράστηκε σε περισσότερες από 27 γλώσσες με εξαιρετική επιτυχία. Η Ατίθαση καρδιά της Ολίβα Ντενάρο (Εκδόσεις Πατάκη, 2023, μτφρ. Φωτεινή Ζερβού) είναι το τέταρτο βιβλίο της.

     […Εμένα δε με περιμένει κανείς έξω από το σχολείο. Μόνο άλλη μία συμμαθήτριά μου επιστρέφει σπίτι μόνη, η Λιλιάνα, αλλά αυτή είναι διαφορετική, γιατί ο πατέρας της, ο κύριος Καλό, είναι ο κομμουνιστής του χωριού. Η κυρία  Φίνα, η γυναίκα του, εργάζεται όπως οι άντρες, κι αυτόςδε δίνει δεκάρα που ο κόσμος μουρμουρίζει ότι είναι ανίκανος να συντηρήσει την οικογένειά του...]

    Το 1960 η δεκαπεντάχρονη  Ολίβα Ντενάρο ζει σ’ ένα χωριό της Σικελίας. Ένα νέο κορίτσι με την τόλμη να αμφισβητεί τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις της μικρής κοινωνίας, παρά το γεγονός ότι οι συνομήλικοι της την κοροιδεύουν και η μητέρα της τη μαλώνει. Η ίδια νιώθει τις αλλαγές στο σώμα της και τον χρόνο που περνάει, παρόλα αυτά είναι μια αρκετά ευχάριστη κοπέλα που ενθουσιάζεται εύκολα και βιώνει την παιδικότητά της ελεύθερη. Παράλληλα βοηθά τον Σάρο, τον καλό της φίλο πετώντας πέτρες με τη σφεντόνα της σε όποιον την πειράζει. Όλα θα αλλάξουν στην εφηβεία όταν ένα αγόρι, ο Πίνο Πατερνό, θα της ζητήσει να μοιραστούν ένα πορτοκάλι, μια πρόταση που θα απορρίψει έχοντας πάντα κατά νου τα λόγια της μητέρας της που την έχει προειδοποιήσει λέγοντας, «κορίτσι που χαμογελάει έχει ήδη πει ναι». Η απόρριψή της όμως θα κάνει το νεαρό αγόρι να την ερωτευτεί και όλο το χωριό να γνωρίσει τον έρωτα αυτό στο πανηγύρι του χωριού. Ωστόσο, η Ολίβα δεν πρόκειται να γίνει άθυρμα στις ορέξεις κανενός. Θα διεκδικήσει την ανεξαρτησία της ορθώνοντας τα «όχι» της και θα αντιταχθεί σε κάθε είδους αδικία ή βιαιότητα προκαλεί τη ζωή της.

 

     [Η κοπέλα είναι μια στάμνα, όποιος τη σπάει την παίρνει, έτσι λέει η μάνα μου. Θα ήμουν πραγματικά ευτυχισμένη αν γεννιόμουν αγόρι, όπως ο Κοζιμίνο, αλλά όταν μ’ έκαναν κανείς δε με ρώτησε. Ήμασταν μαζί στην κοιλιά της μάνας μας και ήμασταν ίδιοι, γεννηθήκαμε όμως κι αρχίσαμε να είμαστε διαφορετικοί: Εγώ με ροζ φανελάκι και αυτός με γαλάζιο, εγώ με πάνινη κούκλα και αυτός με ξύλινο σπαθί, εγώ με λουλουδάτο φορμάκι κι αυτός με ριγέ...]

     Το σχεδόν «καταγγελτικό» αυτό έργο διαδραματίζεται στην Ιταλία και μιλά για μια μελαγχολική μητέρα που ζει με τους υπαρξιακούς- κοινωνικούς «κανόνες» με τους οποίους μεγάλωσε και υπακούει πιστά και για έναν πατέρα που πότε με τις «σιωπές» του και πότε με λόγια σοφίας, στέκεται πλάι στην κόρη του, αναπτύσσοντας έναν αξιοπρόσεκτο και συγκινητικό δεσμό. Εκεί και η κεντρική ηρωίδα που μεταμορφώνεται από παιδί σε κορίτσι και αργότερα σε γυναίκα. Μια γυναίκα που μεγαλώνει και ωριμάζει στην πορεία της ιστορίας μέσα από τους αγώνες της για την ίδια της τη ζωή.

Το σημαντικό είναι ότι αυτή δεν είναι μόνο η ιστορία της Ολίβια Ντενάρο, είναι η ιστορία όλων εκείνων των κοριτσιών και των οικογενειών τους που τότε πίστευαν ότι δεν είχαν επιλογές και ήταν αναγκασμένες από νόμους γραμμένους και άγραφους, να δεχτούν ακόμα και τον βιαστή τους μέσα στη ζωή τους. Είναι η ιστορία όλων εκείνων των γυναικών που δεν μπόρεσαν να σπουδάσουν ή να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους, που μεγάλωσαν με τη βασική αξία της ζωής, αυτή του γάμου και της απόκτησης παιδιών, ως κύριο σκοπό της ζωής. Είναι η ιστορία όλων εκείνων των γυναικών με το σκυμμένο κεφάλι, τα χαμηλά βλέμματα και το συγκεκριμένο ντύσιμο αυτό της μακριάς φούστας, και τόσων άλλων σχεδόν άτυπων «κανόνων» όχι από επιλογή, αλλά από επιβολή από την ίδια την κοινωνία όπου ζούσαν. Όμως είναι και η ιστορία όλων εκείνων των ανδρών που, προστατευμένοι από τον νόμο, πίστευαν πραγματικά ότι θα μπορούσαν να κατακτήσουν το σώμα μιας γυναίκας με τη βία και στη συνέχεια με  έναν  επιβεβλημένο γάμο. 

     Χωρισμένο σε τέσσερα κύρια μέρη που εν μέρει καθορίζουν και τις χρονικές περιόδους που διαδραματίζεται το σπαρακτικό αυτό έργο, με συνολικά 80 μικρά κεφάλαια που επιταχύνουν τον χρόνο της ανάγνωσης, όλα γραμμένα σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση με ό,τι αυτό συνεπάγεται, κυρίως στην αμεσότητα της αναγνωστικής διαδικασίας και με μια στρωτή και ευαίσθητη γραφή, το  βιβλίο Η ΑΤΙΘΑΣΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΟΛΙΒΙΑ ΝΤΕΝΑΡΟ μιλά για την προσωπική ελευθερία των γυναικών, για τη χειραφέτηση τους, για την αυτοδιάθεση του σώματος τους, για τη μη αποδοχή των «αποκαταστατικών» γάμων για κανέναν λόγο, για τα στερεότυπα που κάνουν δυστυχισμένους τους ανθρώπους, για τη δύναμη και τον αγώνα για την κατάκτηση της ελευθερίας.

   Βασισμένη σε πραγματική ιστορία, η Ατίθαση καρδιά της Ολίβα Ντενάρο είναι ένα λυτρωτικό μυθιστόρημα ενηλικίωσης, που αξίζει να διαβαστεί!